1)Πύργος του Άϊφελ 2)Μουσείο του Λούβρου 3)Παναγία των Παρισίων.

Παρουσίαση με θέμα: "1)Πύργος του Άϊφελ 2)Μουσείο του Λούβρου 3)Παναγία των Παρισίων."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 1)Πύργος του Άϊφελ 2)Μουσείο του Λούβρου 3)Παναγία των Παρισίων

2 ΠΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΆΪΦΕΛ

3 MYΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ ΤΟΥ ΆΪΦΕΛ  1. Ο Πύργος του Άιφελ χτίστηκε σε δυο χρόνια, δυο μήνες και πέντε μέρες, χρόνο ρεκόρ για τα τέλη της δεκαετίας του 1880. Ολοκληρώθηκε επίσημα στις 31 Μαρτίου του 1889.  2. Υποτίθεται ότι θα είχε διάρκεια ζωής 20 χρόνια. Ο Gustave Eiffel τον κατασκεύασε για τον εορτασμό της 100η επετείου της Γαλλικής Επανάστασης.  3. Δεν ήταν πάντα καφέ. Το 1889 βάφτηκε κίτρινος και από το1954 έως το1961 είχε ένα καφέ – κόκκινο χρώμα.  4. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και στις αρχές του 1930, ο Πύργος του Άιφελ λειτούργησε ως διαφημιστική πινακίδα, αφού τρεις πλευρές του είχαν καλυφθεί από γράμματα της Citroën. Καμία άλλη μάρκα δεν χει χρησιμοποιήσει ποτέ το μνημείο ως διαφημιστικό μέσο.  5. Αρχικά οι Γάλλοι τον μισούσαν. Μάλιστα, μια ομάδα αρχιτεκτόνων και λογίων της εποχής υπέγραψαν ένα κείμενο διαμαρτυρίας για την κατασκευή του πύργου, τον οποίο αποκάλεσαν άχρηστο και τερατώδη.  6. Διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, κατά τη διάρκεια της Μάχης του Μάρνη το 1914. Συγκεκριμένα από την κορυφή του πύργου στέλνονταν ειδικά σήματα, που κατεύθυναν τα γαλλικά στρατεύματα στην πρώτη γραμμή  7. Το 1889, η γαλλική εφημερίδα Le Figaro δημιουργήσει ένα τυπογραφείο στο δεύτερο όροφο του Πύργου του Άιφελ.  8. Ο Πύργος του Άιφελ συρρικνώνεται. Είναι αλήθεια! Γίνονται μετρήσεις και το χειμώνα είναι περίπου τέσσερις έως οκτώ ίντσες πιο κοντός.  9. Προσελκύοντας περίπου επτά εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο, αποτελεί το μνημείο που δέχεται τους περισσότερους ταξιδιώτες σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι πρέπει να πληρώσουν εισιτήριο εισόδου.  10. Κάθε βράδυ, κάθε ώρα ο πύργος καλύπτεται με χρυσά φώτα και λάμπει για πέντε ολόκληρα λεπτά. Το καλύτερο μέρος για να δείτε το show είναι από είναι την πλατεία Trocadéro.

4

5 ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΟΥ ΛΟΥΒΡΟΥ

6 ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΤΗΣ ΜΗΛΟΥ Η Αφροδίτη της Μήλου είναι ένα πολύ γνωστό μαρμάρινο άγαλμα, της ελληνιστικής εποχής, το οποίο βρέθηκε την άνοιξη του 1820 σε αγροτική περιοχή της Μήλου, σε θέση αρχαίου οικισμού, από έναν αγρότη που λεγόταν κατά πάσα πιθανότητα Θεόδωρος ή Γεώργιος Κεντρωτάς. Ο ίδιος, λόγω των πολλών πιέσεων που δέχτηκε (από Γάλλους αρχαιολόγους και διπλωμάτες, από τους Έλληνες προκρίτους του νησιού και από τον δραγουμάνο Μουρούζη που εκπροσωπούσε και την Υψηλή Πύλη, δηλαδή την κυβέρνηση των Οθωμανών) μάλλον δεν μπόρεσε να κερδίσει κάτι σημαντικό από το εύρημά του, αν και οι περισσότερες πηγές αναφέρουν ότι πήρε 400 γρόσια. Το άγαλμα, που βρέθηκε σε πάνω από 6 χωριστά κομμάτια, κατέληξε ένα χρόνο αργότερα στο Μουσείο του Λούβρου, όπου και εκτίθεται μέχρι σήμερα. Στο μουσείο της Μήλου υπάρχει ένα πιστό αντίγραφό του, το οποίο έστειλε αργότερα ως δωρεά το Λούβρο.

7 ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΟΘΡΑΚΗΣ Η Νίκη της Σαμοθράκης είναι μαρμάρινο γλυπτό άγνωστου καλλιτέχνη της ελληνιστικής εποχής που βρέθηκε στο ναό των «Μεγάλων Θεών» ή Καβείρων στη Σαμοθράκη, και παριστάνει φτερωτή τη θεά Νίκη. Το γλυπτό εκτίθεται στο Μουσείο του Λούβρου από το 1884. Είναι μία από τις τρεις φτερωτές Νίκες που βρέθηκαν στο ναό της Σαμοθράκης. Οι άλλες δύο εκτίθενται η μεν πρώτη, που αποτελεί ρωμαϊκό αντίγραφο και το βρήκαν Αυστριακοί αρχαιολόγοι, στο μουσείο Kunsthistorisches Museum της Βιέννης και η δεύτερη, που βρέθηκε από την αμερικανική αποστολή του Karl Lehmann και της Phyllis Williams- Lehmann το 1949, στο αρχαιολογικό μουσείο της Σαμοθράκης. Ο Lehmann και η σύζυγός του βρήκαν αργότερα (το 1950) σε ανασκαφές και τμήματα του δεξιού χεριού του αγάλματος. Λίγους μήνες μετά το ίδιο ζευγάρι αρχαιολόγων εντόπισε και δάχτυλα του δεξιού χεριού της ίδιας Νίκης στο προαναφερόμενο αυστριακό μουσείο, που τα είχε ακαταχώρητα και δεν γνώριζε ότι ανήκαν σε εκείνην. Η δεξιά παλάμη της ανασυστάθηκε αποκαλύπτοντας ότι δεν κρατούσε σάλπιγγα όπως πολλοί πίστευαν μέχρι τότε και εκτίθεται επίσης στο Λούβρο, σε χωριστή βιτρίνα κοντά στο άγαλμα.

8 ΜΟΝΑ ΛΙΖΑ Η Μόνα Λίζα (γνωστή και ως Τζιοκόντα, ή Πορτραίτο της Λίζα Γκεραρντίνι, συζύγου του Φρανσέσκο ντελ Τζιοκόντο) είναι προσωπογραφία που ζωγράφισε ο Ιταλός καλλιτέχνης Λεονάρντο ντα Βίντσι. Πρόκειται για ελαιογραφία σε ξύλο λεύκης, που ολοκληρώθηκε μέσα στη χρονική περίοδο 1503-1519. Αποτελεί ιδιοκτησία του Γαλλικού Κράτους, και εκτίθεται στο Μουσείο του Λούβρου, στο Παρίσι. Ο πίνακας, διαστάσεων 77 εκ. × 53 εκ., απεικονίζει μία καθιστή γυναίκα, τη Λίζα ντελ Τζιοκόντο, η έκφραση του προσώπου της οποίας χαρακτηρίζεται συχνά ως αινιγματική.Η Μόνα Λίζα θεωρείται το πιο διάσημο έργο ζωγραφικής

9

10

11 ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ

12