Οι Σουφραζέτες

Ιστορία Ο όρος  σουφραζέτα (suffragette) προέρχεται από τη γαλλική λέξη ‘suffrage’ (δικαίωμα ψήφου) και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τη βρετανική εφημερίδα Daily Mail, με σκοπό να σαρκάσει τις γυναίκες που μάχονταν υπέρ της θέσπισης του δικαιώματος της γυναικείας ψήφου κατά τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα. Σήμερα ο όρος σουφραζέτα μεταφράζεται απλά ως φεμινίστρια Ουσιαστικά, οι σουφραζέτες ήταν οι πρώτες φεμινίστριες και εμφανίστηκαν στην Αγγλία και στις ΗΠΑ. Γυναικείοι αγώνες όμως γίνονταν παράλληλα και σε άλλες χώρες της Ευρώπης.

Η δράση τους Η δράση τους ήταν βίαιη και αποφασιστική. Τοποθετούσαν βόμβες, έκαιγαν κτίρια, επιτίθονταν σε μέλη του κοινοβουλίου & έκαναν διάφορες πράξεις που αποδιοργάνωναν τις επικοινωνίες, με αποτέλεσμα αρκετές από τις πρωταγωνιστικές μορφές του κινήματος να υποστούν φυλακίσεις και βασανιστήρια, ενώ ορισμένες προχώρησαν μέχρι και σε απεργίες πείνας. 
Η πιο μαχητική οργάνωση ήταν η Κοινωνική και Πολιτική Ένωση Γυναικών (Women’s Social & Political Union).

Το κίνημα (WSPU) Το 1903 ιδρύεται στη Μ.Βρετανία η πρώτη γυναικεία οργάνωση διεκδικήσεων «Women’s Social and Political Union» που υιοθέτησε την πάλη, υπό την καθοδήγηση της Έμελιν Πάνκχερστ και της κόρης της, Κρίσταμπελ. Η πρώτη τους δημόσια εμφάνιση έγινε τον Οκτώβριο του 1905, όταν στη διάρκεια μιας διάσκεψης του Κόμματος των Φιλελευθέρων, εισέβαλαν στον χώρο της διάσκεψης και προέβαλαν με μαχητικό τρόπο τα αιτήματά τους. Τελικά συνελήφθησαν και προτίμησαν να φυλακιστούν αντί να πληρώσουν πρόστιμο για διατάραξη της κοινής τάξης, προκειμένου να λάβει δημοσιότητα η πράξη τους και το κίνημά τους, όπως και έγινε.

Το κίνημα (WSPU) Από το 1908 το WSPU υιοθέτησε τα χρώματα του πράσινου (green), άσπρου (white) και μωβ (violet) τα οποία συμβόλιζαν την ελπίδα, την αγνότητα και την αξιοπρέπεια αντίστοιχα. Μάλιστα σύμφωνα με μύθους τα χρώματα επιλέχθηκαν για να σχηματίζουν το ακρωνύμιο GWV που σημαίνει “Give Women Vote”.

Η επιτυχία 
Η συμμετοχή των γυναικείων οργανώσεων στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο και η μεγάλη τους προσφορά, έφερε τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα και κέρδισαν το δικαίωμα ψήφου, πρώτα στην Αγγλία (μερικώς το 1918 και ολικά το 1928) και σιγά-σιγά στις περισσότερες χώρες. Με την απόκτηση του δικαιώματος ψήφου, έληξε και ο προορισμός του πρώτου φεμινιστικού κινήματος, το οποίο κατόπιν και για αρκετά χρόνια ατόνησε. 

Οι πρώτες Ελληνίδες σουφραζέτες Στη χώρα μας, η γυναίκα ως επί το πλείστον ήταν αγράμματη και εξαρτημένη από τον άνδρα και  δεν είχε καμία οικονομική αυτοτέλεια που θα της επέτρεπε να τεθεί επικεφαλής της ζωής της, το γυναικείο κίνημα είχε να παλέψει με αντιλήψεις πολύ βαθιά ριζωμένες στη νοοτροπία του κόσμου. Παρ’ όλα αυτά, στις 8 Μαρτίου του 1887 κυκλοφορεί το πρώτο φύλλο της «Εφημερίδος των Κυριών» από την πρώτη ελληνίδα φεμινίστρια την Καλιρρόη Σιγανού Παρρέν, που ταυτόχρονα υπήρξε και η πρώτη Ελληνίδα  δημοσιογράφος. Οι πρώτες Ελληνίδες σουφραζέτες

Το έργο της Καλλιρόης Σιγανού Παρρέν Διδάσκει στο Ζάππειο Παρθεναγωγείο στην Αδριανούπολη της Θράκης, απ’ όπου ξεκινούν διάφορα φεμινιστικά κινήματα, που αργότερα έρχονται στην Αθήνα. Έχουν ήδη αρχίσει, άλλωστε, να λειτουργούν γνωστά παρθεναγωγεία που στόχο έχουν τη μόρφωση των Ελληνίδων. Δυστυχώς όμως σ’ αυτά σπουδάζουν μόνο τα πιο εύπορα κορίτσια των καλών οικογενειών. Κατανοώντας το πρόβλημα αυτό και ρίχνοντας μια ρηξικέλευθη ματιά στο μέλλον, η Παρρέν ιδρύει το 1890 το Σχολείο της Κυριακής, για τις αγράμματες και άπορες γυναίκες, ενώ το 1911 πρωτοστατεί στην ίδρυση του Λυκείου των Ελληνίδων.

Το δικαίωμα ψήφου στην Ελλάδα Οι πιέσεις για τη γυναικεία ψήφο ωστόσο, γίνονται ολοένα και εντονότερες και μπορούμε να πούμε ότι το πρώτο βήμα έγινε το 1930, όταν επί κυβερνήσεως Βενιζέλου, αναγνωρίστηκε το δικαίωμα ψήφου με περιοριστικούς όρους. Ίσχυε μόνο για τις δημοτικές εκλογές, αφορούσε μόνο το δικαίωμα του εκλέγειν και όχι του εκλέγεσθαι και το δικαιούντο μόνο οι εγγράμματες Ελληνίδες και οπωσδήποτε άνω των 30 ετών. Πράγματι, το 1934, οι γυναίκες καλούνται να ψηφίσουν στις δημοτικές εκλογές για πρώτη φορά. Το 70% όμως ήταν αναλφάβητες κι έτσι, εκείνες που ψήφισαν σε ολόκληρη τη χώρα δεν ξεπερνούσαν τις 240! Τελικά, το δικαίωμα της γυναικείας ψήφου κατοχυρώνεται επιτέλους στο Σύνταγμα του 1952. Το 1953 εκλέγεται η πρώτη Ελληνίδα βουλευτής, Ελένη Σκούρα και για πρώτη φορά ο θηλυκός πληθυσμός θα προσέλθει ισότιμα με τον ανδρικό στις κάλπες των βουλευτικών εκλογών  της 19ης Φεβρουαρίου 1956.

ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ «ΚΕΙΜΕΝΑ ΝΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ» ΤΕΛΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ «ΚΕΙΜΕΝΑ ΝΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ»