ΤΟΞΟΤΗΣ Τοξότης είναι αστερισμός που σημειώθηκε στην αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο. Ο τοξότης συνδέετε με το μύθο του κενταύρου και σε άλλες πολλές περιοχές της γης από άλλους αστρονόμους υπήρχαν άλλες ονομασίες του. Κατά την αρχαιοελληνική μυθολογία, ο Κένταυρος ήταν ο Χείρωνας γιος του Κρόνου και της Ωκεανίδας Φιλύρας Κένταυρος αυτός έζησε σε μια σπηλιά του Πηλίου. Κυνηγούσε μαζί με την Άρτεμη. Ήταν πολύ επιδέξιος στα χέρια, από εκεί προκύπτει το όνομα του. O Χείρωνας ήταν παιδαγωγός πολλών γνωστών μυθολογικών προσώπων όπως του Αχιλλέα , του Ιάσωνα και του Αινεία. Ο λαός των Κενταύρων περιελάμβανε, είτε όντα της τάξης του Χείρωνα, είτε πλάσματα που μετά βίας ξεχώριζαν από το ζωικό βασίλειο.

Α ΑΣΤΡΙΚΑ ΣΜΗΝΗ Ανοικτά αστρικά σμήνη Αν και αρκετά άστρα γεννιούνται μεμονωμένα, εν τούτοις τα περισσότερα άστρα δημιουργούνται κατά ομάδες σχηματίζοντας σμήνη άστρων. ΣΦΑΙΡΩΤΑ ΣΜΗΝΗ Τα πρωταρχικά του νεφελώματα δημιούργησαν δεκάδες χιλιάδες άστρα ταυτόχρονα σχηματίζοντας έτσι τα γνωστά σφαιρωτά σμήνη. Σφαιρωτά σμήνη είναι μία σχετικώς πυκνή συγκέντρωση αστέρων με (σχεδόν) σφαιρικό σχήμα , που περιφέρεται γύρω από το κέντρο ενός γαλαξία ως δορυφόρος του. Οι αστέρες που αποτελούν τα σφαιρωτά σμήνη είναι δεσμευμένοι από τη βαρύτητα του κάθε σμήνους, πράγμα που δίνει στα σμήνη το σφαιρικό τους σχήμα και σχετικώς υψηλές αριθμητικές πυκνότητες στην κεντρική τους περιοχή. Ανοικτά αστρικά σμήνη Σήμερα όμως τα νεφελώματα δεν είναι τόσο μεγάλα και σχηματίζουν πολύ λιγότερα άστρα στα λεγόμενα ανοικτά ή γαλαξιακά σμήνη άστρων. Σε γενικές γραμμές ένα ανοικτό σμήνος αποτελείται από 50 έως 500 συνολικά άστρα, ενώ σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να φτάνουν τις μερικές χιλιάδες. Υπερσμήνη Γαλαξιών Τα Σούπερ αστρικά σμήνη είναι μια πολύ μεγάλη περιοχή του σχηματισμού των αστεριών και πιστεύεται ότι είναι ο πρόδρομοι του σφαιρωτών σμηνών.

Αστέρες νετρονίων Αστέρας νετρονίων ονομάζεται η μία από τις τρεις μορφές των μόνιμων τελικών υπολειμμάτων της εξελίξεως ενός αστέρα: είναι το ένα είδος «αστρικού πτώματος» (τα άλλα δύο είναι ο λευκός νάνος και η μαύρη τρύπα. Ο αστέρας νετρονίων σχηματίζεται από τη βαρυτική κατάρρευση ενός αστέρα μεγάλης μάζας μετά από μία έκρηξη υπερκαινοφανούς τύπου . Οι αστέρες νετρονίων είναι πολύ μικροί για να ανιχνεύονται στον ουρανό ως άστρα, αλλά βρέθηκε ότι οι θεωρητικές τους ιδιότητες αντιστοιχούν με τις παρατηρούμενες ιδιότητες των ραδιοπηγών πάλσαρ, που ανακάλυψαν οι ραδιοαστρονόμοι το 1967, και έκτοτε ταυτίσθηκαν με αυτές. Σε σχέση με τους λευκούς νάνους, οι αστέρες νετρονίων είναι πολύ πιο «εξωτικά» ουράνια σώματα, όπως φαίνεται από τα ακόλουθα ποσοτικά τους χαρακτηριστικά. Ο μέσος αστέρας νετρονίων έχει μάζα ανάμεσα σε 1,35 και 2,1 ηλιακές μάζες, αλλά η ακτίνα του κυμαίνεται από 10 ως 20 χιλιόμετρα (όπως και οι λευκοί νάνοι, οι αστέρες νετρονίων συρρικνώνονται όταν αυξάνεται η μάζα τους). Επομένως ο όγκος του είναι τρισεκατομμύρια φορές μικρότερος από τον ηλιακό . Στο εσωτερικό του αστέρα νετρονίων: πρωτόνια και νετρόνια βρίσκονται σε επαφή, όλο το ουράνιο σώμα μπορεί να θεωρηθεί ένας τεράστιος ατομικός πυρήνας και εξαιτίας των νόμων των υποατομικών σωματίων τα περισσότερα ηλεκτρόνια ενώνονται με τα πρωτόνια και μετατρέπονται σε νετρόνια, από όπου και το όνομα των «αστέρων νετρονίων». Ιλιγγιώδης είναι και η ένταση του βαρυτικού πεδίου στην επιφάνειά του αστέρα, 200 δισ/ρια ως 3 τρισ/ρια φορές ισχυρότερη από αυτή της Γης.