Τμήμα: Μηχανολογίας Επιμέλεια: Νεοφύτου Αλέξανδρος Θέμα: ΜΕΛΕΤΗ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΑ ΚΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΘΕΡΜΑΝΣΗΣ ΜΕ ΧΡΗΣΗ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ ΠΕΝΤΑΟΡΟΦΗΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ. Τμήμα: Μηχανολογίας Επιμέλεια: Νεοφύτου Αλέξανδρος

Απώλειες θερμότητας Βήματα υπολογισμού των απωλειών θερμότητας α) του κάθε χώρου χωριστά β) του κάθε διαμερίσματος γ) συνολικά ολόκληρου του κτιρίου Οι απώλειες θερμότητας χωρίζονται σε: α)απώλειες λόγω αγωγιμότητας και β)απώλειες λόγω αερισμού Συνθήκη: Qολ = Qαγ + Qαερ

Συντελεστής θερμοπερατότητας (κ = 0,4 – 6) α) μεταβάλλεται ανάλογα με το δομικό υλικό β) μας ενδιαφέρει μικρό ‘κ’ για καλύτερη μόνωση. Απώλειες λόγω αγωγιμότητας α)απώλειες λόγω προσανατολισμού β)απώλειες λόγω διακοπών λειτουργίας. Συνθήκη απωλειών λόγω αερισμού: Qαερ = 1,2*Σl*Δθ (Σl : συνολική περίμετρος των χαραμάδων)

Επιλογή θερμαντικών σωμάτων Η επιλογή γίνεται βάση των θερμικών απωλειών του κάθε χώρου Τύποι θερμαντικών σωμάτων: α) PANEL (χαρακτηριστικά μεγέθη το ύψος, το μήκος, τον αριθμό των φετών, των μαιάνδρων - τοποθετούνται 11 πόντους από το έδαφος) β) ΑΚΑΝ γ) RUNTAL

Διάμετρος σωληνώσεων Πτώση πίεσης του δικτύου Διάμετρος σωληνώσεων Πτώση πίεσης του δικτύου Επιλογή διαμέτρου βάση: α) θερμικής ισχύος της παροχής του νερού β) της ταχύτητας του νερού (0,2 – 0,6 m/sec, επιθυμητό να πλησιάζει τα 0,6 m/sec). Η πτώση πίεσης του δικτύου υπολογίζεται ώστε να γίνει η κατάλληλη επιλογή του κυκλοφορητή, ο οποίος θα πρέπει να υπερνικά την ολική αυτή πτώση, για να γίνεται ομαλά η κυκλοφορία του νερού στο δίκτυο.

Όργανα λεβητοστασίου α) λέβητας με τον καυστήρα του (να καλύπτει τις θερμικές ανάγκες του κτιρίου) β) δοχείο διαστολής (να παραλαμβάνει τις διαστολές του νερού ώστε να έχει πάντα το δίκτυο την απαραίτητη ποσότητα νερού) γ) κυκλοφορητής (να υπερνικείται η πτώση πίεσης και το νερό να φτάνει στο δυσμενέστερο σημείο της εγκατάστασης) δ) καπνοδόχος (να απομακρύνονται τα καυσαέρια από την εστία του λέβητα προς το περιβάλλον)

Ανελκυστήρες Κατηγορίες: α)υδραυλικοί β)μηχανικοί. Η μετάδοση της κίνησης στους υδραυλικούς ανελκυστήρες από τον ηλεκτροκινητήρα στον θάλαμο, γίνεται με την βοήθεια του λαδιού και την αναπτυσσόμενη σ’ αυτό πίεση με τη βοήθεια μιας αντλίας, η οποία πίεση, μέσω ενός υδραυλικού εμβόλου, μετατρέπεται σε ελκτική – ωστική δύναμη επί του θαλάμου.

Έλεγχος αντοχής εμβόλου σε λυγισμό και στατική πίεση Απαραίτητοι έλεγχοι αντοχής εμβόλου: α) σε λυγισμό (Β<=Pκ) Β: το ολικό φορτίο καταπόνησης του εμβόλου σε λυγισμό, Pκ: το κρίσιμο φορτίο λυγισμού β) σε στατική πίεση (Pστατ<=Pστατ.επιτρ.) Pστατ: η στατική πίεση με πλήρες φορτίο Pστατ.επιτρ.: η μέγιστη στατική επιτρεπόμενη πίεση. (Γίνεται έλεγχος στατικής πίεσης στο έμβολο και στον κύλινδρο, και χρησιμοποιείται η μικρότερη)

Επιλογή αντλίας – κινητήρα Η επιλογή της αντλίας γίνεται βάση: της επιθυμητής ταχύτητας του θαλάμου και της επιφάνειας πιέσεως του εμβόλου Ο κινητήρας που θα επιλεχθεί, πρέπει : να είναι κατάλληλος για λειτουργία κάτω από το λάδι και να έχει μεγαλύτερη ισχύ από αυτή που υπολογίσαμε (Ναπ.ον.). Το ζεύγος κινητήρας – αντλία, είναι τοποθετημένα στην δεξαμενή του λαδιού και πρέπει να καλύπτονται μόνιμα από λάδι, ώστε να γίνεται η ψύξη τους αλλά και να έχουμε μείωση του θορύβου.

Έλεγχος αντοχής οδηγών Ο έλεγχος της αντοχής των οδηγών γίνεται: α) σε κάμψη (λόγω εκκεντρότητας των φορτίων) β) σε λυγισμό (επειδή είναι πάντα πακτωμένοι στον πυθμένα του φρέατος) Ο έλεγχος γίνεται κατά την δυσμενέστερη κατάσταση φόρτισης δηλαδή: α) την ώρα λειτουργίας της συσκευής αρπάγης β) όταν η δύναμη PB εφαρμόζεται στο μέσο των αποστάσεων των δύο στηριγμάτων. Συνθήκη: σν<=σεπ σν: η ολική καταπόνηση των οδηγών (0,9*σb*σκ.)

Επιλογή - έλεγχος αντοχής συρματόσχοινου και άξονα τροχαλίας Αντοχή συρματόσχοινου Συνθήκη: ν<=12 (ν: συντελεστής ασφαλείας των συρματόσχοινων) Ο άξονας της τροχαλίας ελέγχεται σε καμπτική τάση. Συνθήκη: σ<σεπ (σεπ: παίρνει τιμές ανάλογα με το υλικό) Η διάμετρος της τροχαλίας πρέπει να είναι 40 φορές μεγαλύτερη απο τη διάμετρο του συρματόσχοινου (Φτροχ>40*Φσυρμ.)

Υπολογισμός διαμέτρων σωληνώσεων φυσικού αερίου. Ο προσδιορισμός των διαμέτρων των σωληνώσεων και κατ’ αντιστοιχία των ονομαστικών διαμέτρων τους σε μια εγκατάσταση σωληνώσεων φυσικού αερίου, στηρίζεται στην επίτευξη μιας πτώσης πίεσης μικρότερης από κάποιο δεδομένο όριο, για καθορισμένη παροχή αερίου στην εγκατάσταση. Οι υπολογισμοί γίνονται βάση των σχεδίων και βάση των οδεύσεων των σωληνώσεων της εγκατάστασης.

Πτώση πίεσης εγκατάστασης Στις εγκαταστάσεις σωληνώσεων με ονομαστική τιμή της πίεσης σύνδεσης των συσκευών αερίου 20 mbar (για τη δεύτερη οικογένεια αερίων) η μέγιστη επιτρεπόμενη συνολική πτώση πίεσης μετά τον μετρητή αερίου, είναι Δpεπιτρ.=1,3mbar. Η ταχύτητα του αερίου στους σωλήνες, δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 6m/sec

Συνδεσμολογία εγκατάστασης Η εγκατάσταση των δικτύων περιλαμβάνει: κοινόχρηστο μετρητή (που καταλήγει στο λεβητοστάσιο και τον λέβητα) ατομικούς μετρητές (που καταλήγουν σε κάθε ιδιοκτησία και στις συσκευές αερίου) Όλοι οι μετρητές τροφοδοτούνται από τον κεντρικό αγωγό αερίου, που διέρχεται έξω από το κτίσμα. Η διαδρομή από κάθε μετρητή σε κάθε ιδιοκτησία και στον λέβητα, γίνεται με ανεξάρτητο δίκτυο σωληνώσεων.

Κανόνες - περιορισμοί Στην εγκατάσταση, πρέπει να έχουν προβλεφθεί διατάξεις αερισμού και καμινάδες για τις προβλεπόμενες συσκευές. Όλα τα υλικά που θα χρησιμοποιηθούν, καθώς και η συνδεσμολογία πρέπει να είναι σύμφωνα με τα πρότυπα του ΕΛΟΤ. Τα δίκτυα πρέπει να είναι ορατά και να διέρχονται περιμετρικά από την εξωτερική μεριά των τοιχίων της οικοδομής και να εισέρχονται στο λεβητοστάσιο απευθείας από τον εξωτερικό τοίχο του λεβητοστασίου και από την μεριά του αερισμού.

Το δίκτυο του αερίου πρέπει να απέχει 5cm από το δίκτυο ύδρευσης και 10cm από τα ηλεκτρικά δίκτυα. Το λεβητοστάσιο βρίσκεται σε ισόγειο χώρο της οικοδομής, όπου τα τοιχία του καθώς και η πόρτα του διαθέτουν του δείκτες πυραντίστασης. Οι συσκευές αερίου συνδέονται με το δίκτυο σταθερά, εκτός από τον καυστήρα που μπορεί να συνδεθεί και με εύκαμπτο σύνδεσμο.