Θεωρίες που αναπτύχθηκαν στην αρχαία Ελλάδα για το ηλιακό μας σύστημα Ηλιοκεντρική Γεωκεντρική
ΗΛΙΟΚΕΝΤΡΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ O Αρίσταρχος ο Σάμιος, μαθηματικός και αστρονόμος που έζησε στην Αλεξάνδρεια, πρότεινε μια ορθή ηλιοκεντρική υπόθεση, που συνδύαζε μια παλαιότερη πρόταση του Ηρακλείδη του Ποντικού περί της ημερήσιας περιστροφής της Γης περί του Ηλίου. Η πρόταση αυτή που αποδίδεται στον Ηρακλείδη και θεωρείται ότι προαναγγέλλει το ηλιοκεντρικό σύστημα, είναι αμφισβητήσιμη. Ο Αρίσταρχος λοιπόν υπέθεσε τον Ήλιο ακίνητο στο κέντρο της επίσης ακίνητης σφαίρας των απλανών, τη δε Γη περιστρεφόμενη γύρω από τον άξονά της και περιφερόμενη σε κυκλική τροχιά γύρω από τον Ήλιο.
ΓΕΩΚΕΝΤΡΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος (2ος αιώνας) ήταν ο τελευταίος σημαντικός αστρονόμος της αρχαιότητας. Έγραψε μια σύνοψη της αρχαίας αστρονομίας, αντλώντας κυρίως από τα έργα του Ιππάρχου. Σύμφωνα με το σύστημα του Πτολεμαίου, η Γη είναι το κέντρο του Σύμπαντος και όλοι οι πλανήτες περιφέρονται γύρω από αυτήν σε κυκλικές τροχιές. (Το κύριο όργανο που χρησιμοποιούσε ο Πτολεμαίος ήταν ο αστρολάβος, μια συσκευή που επέτρεπε τον προσδιορισμό του ουράνιου πλάτους των σωμάτων. Είχε εφευρεθεί δύο αιώνες παλαιότερα και θεωρείται το αρχαιότερο επιστημονικό όργανο). Για να εξηγήσει τις ορατές κινήσεις των πλανητών, ο Πτολεμαίος αναγκάσθηκε να καταφύγει σε εξαιρετικά περίπλοκους συνδυασμούς κυκλικών κινήσεων. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε ορισμένες μαθηματικές μεθόδους που του επέτρεπαν να προβλέπει τις πλανητικές κινήσεις.