Τρόποι έκφρασης των εφήβων που οδηγούν στην παραβατικότητα και τα αίτια τους Ερευνητική εργασία Α τριμήνου: Προκοπίου Αλέξανδρα Περπερή Ζωή Σαραφίδη Αγγελίνα Τυλιγαδά Μαρία

Αυταρχικότητα Όταν κάποιος συμπεριφέρεται αυταρχικά μόνο και μόνο για να υποδείξει στον ίδιο του τον εαυτό και στους άλλους ότι κατέχει κάποια εξουσία,ονομάζεται αυταρχισμός. Αυτό που δεν είναι σωστό είναι το οτι τις περισσότερες φορές όλα παρουσιάζονται σαν οι ενήλικες να έχουν δίκιο, μόνο και μόνο επειδή είναι ενήλικοι.Είναι σαν να υπάρχει μια ιεραρχία κρυφή και φανερή ταυτόχρονα, για την οποία όμως δεν μιλάμε ποτέ.

Η βία Τσακωμοί και συγκρούσεις σε όλες τις οικογένειες.Είναι κάτι το αναπόφευκτο,όπως σε όλες τις ανθρώπινες ομάδες.Όμως η πραγματική βία ανάμεσα σε γονείς και παιδιά είναι κάτι διαφορετικό. Ο ψυχολογικός εκβιασμός,αυτό που μας αναγκάζουν να κάνουμε ή μας το απαγορεύουν ‘για το καλό μας’ ή γιατι θα προκαλούσε ‘μεγάλη λύπη’ σε κάποιο πρόσωπο,όλα αυτά συμβάλουν σε μια οργανωμένη καταστολή,μέσα σε ένα κλίμα μεγάλης φαινομενικής ευγένειας.Πρόκειται όμως για πραγματική βία.

Η κλοπή Όταν μιλάμε για τους εφήβους,καταλήγουμε συχνά να μιλάμε για την εγκληματικότητα.Εγκληματίας είναι αυτός που δεν καταφέρνει να ζήσει σύμφωνα με τους κανόνες της ηθικής και τους νόμους που απαιτούν απο τους ανθρώπους να μην κλέβουν και να μην επιτίθενται στους άλλους. Είναι η απογοήτευση που οδηγεί καμία φορά στην εγκληματικότητα.Δεν είναι σπάνιο να κλέψει κανείς επειδή βιάζεται να μεγαλώσει.Θα ήθελε να έχει κιόλας φτάσει κάπου,χωρίς βέβαια να ξέρει που ακριβώς,οπωσδήποτε όμως ‘πιο μακρυά’.Ανυπομονεί και μεταμφιέζεται σε μεγάλο.Με την κλοπή αποκτά μια πανοπλοία μεγάλου,πράγμα το οποίο στην κοινωνία μας σημαίνει οτι αρπάζει πράγματα που κοστίζουν και που του δίνουν μια αίσθηση ελευθερίας ή εσωτερικού πλούτου.

Τα graffiti και οι νέοι. Η εποχή είναι έντονη, η ζωή κινείται με γρήγορους ρυθμούς και η έκφραση της τέχνης εκκεντρική. Νέα παιδιά και έφηβοι βρήκαν τον τρόπο: με έντονα χρώματα ομορφαίνουν του τοίχους της κάθε πόλης, τα ξεχασμένα βαγόνια και οτιδήποτε μπορεί να γίνει στο σκοτάδι. Αυτού του είδους η τέχνη είναι, όπως ξέρουμε όμως, παράνομη. Δεν υπάρχει πουθενά άδεια για γκραφίτι και έτσι οι μισογκρεμισμένοι τοίχοι, οι απαίσιες μάντρες που κοσμούν τις πόλεις, είναι πόλος έλξης για τους εκφραστές της συγκεκριμένης τέχνης. Η παράνομη πράξη, το σκοτάδι, το κρυφτό ανεβάζουν την αδρεναλίνη και οι μικροί ανώνυμοι δημιουργούν. Τελευταία όμως το γκραφίτι ξεφεύγει όλο και πιο συχνά από τα σχολεία, τις γέφυρες και τα εγκαταλελειμμένα φορτηγά. Οι τοίχοι που παραδίδονται "οικιοθελώς" στα ανελέητα σπρέι πληθαίνουν καθημερινά. Οι καλλιτέχνες των γκραφίτι αποκαλύπτονται δειλά δειλά, καθώς η τέχνη τους χάνει αναγκαστικά ένα μέρος από τον απρόβλεπτο χαρακτήρα της.

Το γκράφιτι δεν είναι η χαμηλότερη μορφή τέχνης Το γκράφιτι δεν είναι η χαμηλότερη μορφή τέχνης. Παρόλο που πρέπει να σέρνεσαι μες στη νύχτα και να λες ψέματα στη μαμά σου, είναι στην πραγματικότητα η πιο έντιμη τέχνη που υπάρχει. Δεν κρύβει ελιτισμό ή υποκρισία, βρίσκεται σε μερικούς απ' τους καλύτερους τοίχους που διαθέτει μια πόλη και κανείς δεν αποθαρρύνεται από το εισιτήριο της εισόδου.  Ένας τοίχος υπήρξε πάντα το καλύτερο μέρος για να εκθέσεις το έργο σου. Οι άνθρωποι που κυβερνούν τις πόλεις μας δεν καταλαβαίνουν το γκράφιτι, επειδή πιστεύουν ότι τίποτα δεν έχει το δικαίωμα να υπάρχει εάν δε φέρνει κάποιο κέρδος. Αλλά αν σ' ενδιαφέρουν μόνο τα λεφτά, τότε η γνώμη σου δε αξίζει.

Τα graffiti πολλές φορές δηλώνουν: Αγαπημένα ενδιαφέροντα. Aνησυχίες και προβληματισμούς. Η’ απλά αγάπη για την τέχνη.. Απώλειες…

Street Fight Το street fighting είναι μια χέρι-με-χέρι μαχητικη καταπολέμηση της σε δημόσιους χώρους, μεταξύ των ατόμων ή ομάδων ατόμων. Σε αντίθεση με την καταπολέμηση του αθλητισμού, ένας αγώνας δρόμου θα μπορούσε να περιλαμβάνει τα όπλα, πολλούς αντιπάλους ή εκδίκησης και δεν έχει κανόνες. Ο χώρος είναι συνήθως ένα δημόσιο χώρο (π.χ. ένα δρόμο) και ο αγώνας οδηγεί συχνά σε σοβαρό τραυματισμό ή ακόμα και θάνατο. Η κύρια διαφορά μεταξύ οδομαχιών και αυτοάμυνας είναι ότι ένας αγώνας δρόμου είναι αναπόφευκτος, ενώ η αυτοάμυνα δεν είναι κατάσταση. Το άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι ο αγώνας είναι συναινετική μεταξύ των δύο μερών. Μια τυπική κατάσταση θα μπορούσε να περιλαμβάνει δύο άνδρες υποστηρίζοντας σε ένα μπαρ, τότε προτείνει την ενίσχυση έξω, όπου ο αγώνας αρχίζει. Έτσι, συχνά είναι δυνατόν να αποφευχθεί η μάχη με την υποστήριξη στα ανοικτά, ενώ σε αυτοάμυνα, ένα άτομο ενεργά προσπαθεί να ξεφύγει από την κατάσταση, με τη χρήση βίας αν χρειαστεί για να εξασφαλίσει τη δική του ασφάλεια.

Είναι φανερό πως υπάρχουν χιλιάδες τρόποι για έναν νέο να εκφράσει τα συναισθήματα και τις ανησυχίες του, απομονώνοντας τον εαυτό του απο την διαφθορά της κοινωνίας Θα μπορέσει όμως ποτέ η κοινωνία να ακούσει αυτά που οι νέοι έχουν να πούν;

Ευχαριστούμε πολύ για την προσοχή σας.  Τέλος παρουσίασης Ευχαριστούμε πολύ για την προσοχή σας. 