ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΑΡΧΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΝΑΟΥ Μέσα στο ναό δεν υπήρχε τίποτα άλλο εκτός από το άγαλμα του θεού ή της θεάς. Ο κόσμος παρέμενε γύρω από το ναό. Εξάλλου ο βωμός για τη θυσία βρισκόταν κι αυτός έξω από το ναό, εκτός από σπάνιες εξαιρέσεις. Μετά την ξεχωριστή φροντίδα που έδειχναν για την κατασκευή του αγάλματος φρόντιζαν και την εμφάνιση του ναού. Για τους αρχαίους Έλληνες κι ο ναός ήταν κι αυτός ένα «άγαλμα». Άλλωστε η λέξη άγαλμα σημαίνει αυτό που κάνει το θεό να αγάλλεται, να χαίρεται. Στην αρχή οι πρώτοι ναοί είναι ξύλινοι, αργότερα όμως, γίνονται από μάρμαρο. Η κατεύθυνση ενός ναού είναι από την Ανατολή προς τη Δύση, σ' αντίθεση με τους χριστιανικούς ναούς που έχουν κατεύθυνση από τη Δύση προς την Ανατολή. Ο ναός χωρίζεται σε τρία μέρη: 1) ο πρόναος. Είναι  ένας μικρός χώρος που το συναντάμε στο μπροστινό μέρος του ναού. 2) ο  σηκός. Είναι το κυρίως μέρος του ναού. Εδώ ήταν τοποθετημένο το άγαλμα του θεού. 3)  ο  οπισθόδομος. Είναι ένας χώρος που βρίσκεται στο πίσω μέρος του ναού. 4) Σε μερικούς ναούς, όπως στον Παρθενώνα, υπάρχει και ένας τέταρτος χώρος πίσω από τον οπισθόδομο που λέγεται οπισθόναος.

Τα αρχιτεκτονικά μέλη που απαρτίζουν έναν αρχαίο ναό είναι τα εξής: α) Η κρηπίδα και ο στυλοβάτης. Την κρηπίδα αποτελούν τρεις βαθμίδες (σκαλάκια) πάνω στις οποίες στηρίζονται οι κίονες. Η τελευταία βαθμίδα ονομάζεται στυλοβάτης, γιατί πάνω της "βαίνουν οι στύλοι". Εντυπωσιακή τεχνική λεπτομέρεια του στυλοβάτη είναι η "καμπύλωση" που τη συναντάμε για πρώτη φορά στο ναό του Απόλλωνα στην Κόρινθο (540 π.Χ.) για να φτάσει στην τελειότητα με τον Παρθενώνα. β) Η βάση. Η βάση αποτελεί χαρακτηριστικό μόνο του ιωνικού ρυθμού. Βρίσκεται στο στυλοβάτη και πάνω της στηρίζεται ο κίονας. γ) Ο κίονας. Ο κίονας στον ιωνικό ρυθμό αποτελείται από ραβδώσεις που καταλήγουν σε καμπύλες, ενώ στο δωρικό ρυθμό οι ραβδώσεις καταλήγουν σε ακμές (μύτες). δ) Το κιονόκρανο. Ο κίονας καταλήγει στο κιονόκρανο. Στο δωρικό ρυθμό αποτελείται από τον εχίνο και τον άβακα, ενώ στον ιωνικό από τις έλικες και τον άβακα. Το κιονόκρανο του δωρικού είναι πιο "βαρύ" ενώ του ιωνικού περισσότερο χαριτωμένο. ε) Το επιστύλιο. Το επιστύλιο είναι ένα παραλληλόγραμμο κομμάτι μαρμάρου που συνδέει τους κίονες και λέγεται έτσι γιατί βρίσκεται "επί των στύλων".

Στο δωρικό ρυθμό μετά από το επιστύλιο έχουμε τα τρίγλυφα και τις μετόπες. Τρίγλυφο είναι μια ορθογώνια πλάκα μαρμάρου, η οποία έχει 3 κατακόρυφες γλυφές, δύο ολόκληρες και δύο ημιγλυφές δεξιά και αριστερά. Μετόπη είναι μια ορθογώνια πλάκα μαρμάρου, η οποία μπορεί να έχει ανάγλυφη ή γραπτή διακόσμηση. Στο τμήμα που βρίσκεται ανάμεσα σε δύο κίονες αντιστοιχούν 2 μετόπες και 3 τρίγλυφα. Στον ιωνικό ρυθμό μετά το επιστύλιο έχουμε τη ζωφόρο, δηλαδή μια ζώνη από ανάγλυφες πλάκες. Ονομάζεται ζωφόρος επειδή φέρει ζωή. ζ) Το γείσο. Το γείσο προεξέχει και προστατεύει από το νερό της βροχής  τα τρίγλυφα και τις μετόπες ή τη ζωφόρο. Κάτω από το γείσο υπάρχουν οι πρόμοχθοι με τις σταγόνες. η) Το αέτωμα ή τύμπανο. Πρόκειται για το τριγωνικό τμήμα στο πάνω μέρος της πρόσοψης ενός ναού. Ονομάστηκε αέτωμα γιατί το σχήμα του παραπέμπει σε αετό με ανοιγμένα τα φτερά.

Πώς διηγούμαστε ιστορίες από την Αγία Γραφή για να προκαλέσουν εντύπωση στα παιδιά; Πρώτα απ’ όλα πρέπει να τις διηγηθούμε σε μια γλώσσα τόσο απλή και τόσο οικεία, με ένα τέτοιο τρόπο που θα είναι εντελώς προσιτός στα παιδιά. Λάβετε υπόψη ότι δεν είναι πάντα απαραίτητο να ανακοινώνουμε πριν τη διήγηση μιας τέτοιας ιστορίας ότι αυτή προέρχεται από την Αγία Γραφή. Είναι μια ιστορία (έτσι απλά) και έχει από μόνη της κάποιο ενδιαφέρον. Αφόρμηση: Ονομαστική γιορτή μαθητή, εκκλησιαστική γιορτή, διδασκαλία θέματος που θα οδηγήσει είτε σε ηθική αξία ή στην συνάντηση του παιδιού με τον Θεό, κάποιο γεγονός στο σχολείο. Στόχος: ο στόχος της διδασκαλίας καθορίζεται ανάλογα με το περιεχόμενό της (π.χ. η γνώση του αγίου που φέρει κάποιος το όνομά του, η μεγαλοσύνη του Θεού, ο Θεός ως βοηθός κ.λ.π.) Ξεκινάμε συνήθως: : έχω και εγώ να σας διηγηθώ κάτι που θα σας αρέσει και έγινε πριν πολλά χρόνια πριν ή ξέρω και εγώ μια ιστορία που θα σας αρέσει, είναι μια παλιά ιστορία. Ακούστε την με προσοχή! Ώστε να διεγείρουμε την προσοχή τους. (Έχουμε πρώτα ρωτήσει να μας πουν κα΄τι σχετικό με τη διήγηση)

Υπάρχουν πέντε διαφορετικά σημεία που πρέπει να τηρήσουμε στην συνολική προετοιμασία και παρουσίαση της: Η προετοιμασία Η διήγηση Οι κινήσεις των χεριών και η σκηνοθεσία Η εικονογράφηση του θέματος Η επανάληψη της ιστορίας από τα ίδια τα παιδιά. 1. Η προετοιμασία. Διαβάστε και ξαναδιαβάστε την ιστορία μόνοι σας πολλές φορές, πριν τη διηγηθείτε από το αρχικό κείμενο ή από διηγήσεις της Αγίας Γραφής που θα βρείτε στις Βιβλιοθήκες. Στα ξενόγλωσσα βιβλία υπάρχει και για κάθε Ομολογία διαφορετική διήγηση (όπου υπάρχει διαφορά). Διαλέξτε αυτή που σας εκφράζει καλύτερα για να τη διηγηθείτε. Με βάση τις δυο πιο πάνω ιστορίες δημιουργείστε μια δική σας διασκευή προσαρμοσμένη στις δυνατότητες (γλωσσικές, ψυχοσυναισθηματικές κ.λ.π.) της ηλικίας των νηπίων. Δεν είναι άσχημο να κρατάτε τις σημειώσεις σας, αν δεν μπορείτε να διηγηθείτε την ιστορία απ’ έξω. Θυμηθείτε όμως ότι άλλο είναι να διαβάσω μια ιστορία από ένα βιβλίο ή από ένα κείμενο γραμμένο σε χαρτί και άλλο να τη διηγηθώ

2. Η διήγηση. Χρησιμοποιείστε λέξεις με χρώμα, με δύναμη και μη φοβάστε να τις επαναλάβετε. Τα παιδιά δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον να μαθαίνουν νέες λέξεις. Αν πολλές φορές ζητάνε να τους διηγηθείτε πάλι και πάλι την ίδια ιστορία αυτό συμβαίνει γιατί τους έκαναν εντύπωση οι λέξεις που χρησιμοποιήσατε. Υπάρχουν παιδιά π.χ. που τους άρεσε να ακούνε για τους «παίδες εν καμίνω», την ιστορία του Γεδεών ή του Ιωσήφ. Μη φοβάστε να επαναλάβετε την ίδια φράση ή την ίδια λέξη, αν αξίζει τον κόπο. Βάζει πιο βαθιά στο μυαλό του παιδιού τα γεγονότα. Χρησιμοποιείστε ακόμη λέξεις που συναντάτε στην Αγία Γραφή και είναι σχετικές με το καθημερινό λεξιλόγιο ή την γλώσσα της Εκκλησίας. Οι Παραβολές του Χριστού έχουν τέτοιες λέξεις: Ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων, Ο έχων ώτα ακούει, ακουέτω κ.α. 3. Οι κινήσεις των χεριών και η σκηνοθεσία. Μπορείτε να δραματοποιήσετε τη διήγηση. Μπορείτε αφενός μεν με χειρονομίες και κινήσεις του προσώπου να είστε εσείς ο αποκλειστικός πρωταγωνιστής ή να βάλετε τα παιδιά να παρουσιάσουν αυτό που άκουσαν στη διήγηση. Μπορείτε επίσης να διηγείστε και τα παιδιά να αναπαριστάνουν τη διήγηση. Η επιλογή των ιστοριών θα γίνεται μέσα στις δυνατότητες του σχολείου να τις δραματοποιήσετε. Είναι σημαντικό γιατί μια δραματοποίηση σε όλες τις ηλικίες βοηθάει περισσότερο στην κατανόηση του περιεχομένου της.

4. Η εικονογράφηση. Ουσιαστικά εδώ πρόκειται για την πλήρη απεικόνιση της διήγησής μας. Αυτή μπορεί να γίνει είτε με ζωγραφιές στον πίνακα, είτε με αντικείμενα που περιγράφονται στη διήγηση, τα οποία θα τα παρουσιάσουμε στα παιδιά, είτε εικόνες της διήγησης ή τέλος χάρτες με το μέρος που έγινε το περιστατικό ή η πορεία των προσώπων της διήγησης. Μάλλον θα λέγαμε ότι πρόκειται για εποπτικό υλικό, παρά για μια απλή εικονογραφημένη εικόνα. Οι διηγήσεις τέλος (αυτό όμως χρειάζεται αρκετή προετοιμασία και ταλέντο, όπως και γνώσεις Πληροφορικής) μπορούν να παρουσιαστούν ως κινούμενα σχέδια. Είναι το ιδανικότερο και το δυσκολότερο. Το υλικό μάλιστα της τελευταίας περίπτωσης θα μπορούν να το προμηθεύσουμε στα παιδιά, ώστε να μπορούν να βλέπουν Ιστορίες της Αγίας Γραφής στο σπίτι τους.

5. Η επανάληψη της ιστορίας από τα ίδια τα παιδιά 5. Η επανάληψη της ιστορίας από τα ίδια τα παιδιά. Φροντίστε με κάποιον τρόπο ώστε τα παιδιά να μπορέσουν με τη σειρά τους να διηγηθούν την ιστορία που άκουσαν. Αυτό, τους αρέσει πολύ να το κάνουν. Πρώτα τα μεγαλύτερα παιδιά και μετά τα μικρότερα. Η δραματοποίηση εφόσον γίνει από αυτά τα ίδια είναι κάτι επίσης που θα τους αρέσει. Μπορούν ακόμη να κάνουν ζωγραφιές παρουσιάζοντας σ’ αυτές το θέμα της διήγησης ή κουκλοθέατρο ή χρησιμοποιώντας διάφορα υλικά (κομμάτια από ύφασμα, ξύλο, χαρτόνι). Ο Δανιήλ και οι Παίδες εν καμίνω Η Γέννηση του Χριστού Οι Τρεις Μάγοι Ο Ιησούς σταματάει την τρικυμία Η μεταστροφή του Απ.Παύλου. Ο Καλός Σαμαρείτης Το απολωλός πρόβατο Ο άσωτος Υιός Η γυναίκα του Λώτ Η θυσία του Ισαάκ Το πέρασμα της Ερυθράς θάλασσας Η πτώση των τειχών της Ιεριχούς Ο Γεδεών Ιστορίες της Αγίας Γραφής που ελκύουν περισσότερο τα παιδιά: Τα θαύματα του Ιησού Η προδοσία του Ιούδα Η Κιβωτός του Νώε Η Ανάσταση του Ιησού Ο Ιωσήφ Οι Παραβολές του Ιησού Ο Μωϋσής Οι άγιοι της Εκκλησίας Δαβίδ και Γολιάθ Ο δίκαιος Σολομών

Κατανόηση του κειμένου Τα παιδιά πρέπει να συναντήσουν τον Θεό και να έχουν μια θέση γι’ Αυτόν στην ζωή τους. Ο Θεός είναι ο βοηθός τους στις δύσκολες στιγμές. Η τελευταία ελπίδα τους στις δύσκολες στιγμές. Διαβάζουμε το κείμενο ή τα κείμενα που αναφέρονται στο θέμα μας. Αναζητάμε λέξεις ή ρήματα ή φράσεις που διαφοροποιούν τις διηγήσεις, καθώς και τη σημασία τους. Οροθέτηση κειμένου (πρόσωπα, χρόνος, τόπος, θέματα) Σημειώστε τα στοιχεία του κειμένου (κοινωνική τάξη, φύλο, κοινωνική ομάδα, οικία, εξοχή, ώρα, χρονική περίοδος, όργωμα, βασιλική ακρόαση κ.λ.π.) Επεξεργαζόμαστε το περιεχόμενο των στοιχείων τότε και σήμερα, π.χ. το όργωμα ή η νομαδική ζωή τότε και σήμερα. Ανάλυση της πλοκής ( αρχή και τέλος: ποιες αλλαγές έχουν γίνει, ρόλοι των προσώπων: βασικό πρόσωπο, πρόσωπα σε αναζήτηση, σπουδαιότητα τόπων, χρόνου). Ανακάλυψη βασικών αιτιών: φτώχεια, πλούτος, αρρώστια, θεραπεία, κίνδυνος, αξίες αγάπης, μίσους κ.λ.π. Στην παιδαγωγική ανάλυση βασικό είναι να δώσουμε απάντηση στο ερώτημα γιατί και πότε θα διδάξω αυτό το θέμα και τι στόχο έχω. Ανακαλύψτε παιδαγωγικές αξίες.