Φρίντριχ Χέγκελ (Georg Wilhelm Friedrich Hegel) ΜΑΛΒΙΝΑ ΦΕΝΕΚΟΥ ΚΑΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΑΛΑΡΗ

Ο ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΧΕΓΚΕΛ

Γκέοργκ Βίλχελμ Φρήντριχ Χέγκελ Γκέοργκ Βίλχελμ Φρήντριχ Χέγκελ  Γεννήθηκε στη Στουτγκάρδη στις 27 Αυγούστου 1770  - πέθανε στο Βερολίνο στις 13 Νοεμβρίου 1831 Ο Έγελος (όπως απαντάται συχνά στην ελληνική βιβλιογραφία) ήταν σημαντικός  Γερμανός φιλόσοφος και κύριος εκπρόσωπος του γερμανικού ιδεαλισμού. Επηρέασε βαθιά τη δυτική φιλοσοφία και έγινε γνωστός για τη διαλεκτική θεωρία του, τον εγελιανισμό, την εγελιανή λογική.

Κύρια Ενδιαφέροντα του Λογική, Φιλοσοφία της ιστορίας, Αισθητική, Θρησκεία, Μεταφυσική, Επιστημολογία, Πολιτικές επιστήμες

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ Σπούδασε Φιλοσοφία και Θεολογία στο Τύμπινγκεν (1788-93). Το 1801 έγινε καθηγητής του Πανεπιστημίου της Ιένας. Μεταξύ 1812-16 εργάστηκε ως Διευθυντής Γυμνασίου στη Νυρεμβέργη. Το 1816 έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης και το 1818 στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου, και το 1830 πρύτανης.

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ Ήταν σφόδρα αντιδιανοούμενος - απεχθάνετο τους «σοφούς καθηγητές» και την επίδειξη της επιστημοσύνης τους. Καταφέρεται κατά των λατινικών, χάριν των οποίων «μπορούμε να λέμε στα λατινικά πράγματα που θα ήταν γελοίο να εδιαβάζαμε ή να εγράφαμε» στα γερμανικά. Με την εξαφάνιση των λατινικών θέλει να εξαφανίσει και την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία". Πίστευε ότι σε όλη την Ιστορία, μόνο οι Έλληνες είχαν συλλάβει την ουσιαστική σχέση του υποκειμένου με το σύμπαν. Το μόνον που τους έλειψε ήταν μία απολύτως ανθρώπινη θρησκεία... Μία τέτοια θρησκεία έπρεπε να καταργήσει μια για πάντα το παράλογο της τυφλής μοίρας [όπως εκφράζεται στην αρχαία τραγωδία] και την τυραννία της φύσης. Ο Χριστιανισμός [στην ορθόδοξη μορφή του] στην ελληνίζουσα εγελιανή ερμηνεία του, κάλυπτε αυτήν την επιτακτική ανάγκη».

ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ Η "Αισθητική", ή "Φιλοσοφία της τέχνης" και η "Φιλοσοφία των καλών τεχνών" είναι ένα από τα μεγαλύτερα έργα της γερμανικής φιλοσοφικής και αισθητικής παράδοσης Το πιο σημαντικό της θεωρίας του είναι ότι σκοπός της τέχνης είναι η παρουσίαση του κάλλους από άποψη όχι μόνο φόρμας αλλά κυρίως περιεχομένου και οι περίφημες λογικές εποχές του (συμβολική, ελληνική, χριστιανική, συστημική), Η αληθινή τέχνη, ως αισθητή έκφανση της Ιδέας, υπάγεται σε συγκεκριμένες αισθητικές κατηγορίες, που βγαίνουν τόσο από την εμπειρία, όσο και από τη θεωρία.

ΗΘΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ Ο άνθρωπος µπορεί να κατακτήσει την ικανοποίηση, την ελευθερία και την ηθική µόνο ως µέλος µιας οργανικής κοινότητας. Η κοινότητα που προτείνει ο Χέγκελ καλλιεργεί τις αξίες που ωφελούν την ίδια και το άτοµο, καθένας αποτελεί οργανικό µέρος του συνόλου. Τα άτοµα υπακούν στη συνείδησή τους και στους θεσµούς που έχουν θεσπιστεί µε οδηγό τον ορθό λόγο. Η διαδικασία αυτή είναι εξελικτική και διαλεκτική και µπορεί να γίνει µόνο µέσω της διαρκούς βελτίωσης της κοινωνίας µας. Είµαστε ηθικοί µόνο όταν δρούµε χωρίς φυσικούς, βιολογικούς, κοινωνικούς περιορισµούς, µε οδηγό τη λογική µας - δηλαδή όταν είµαστε πραγµατικά ελεύθεροι. Όµως για να είµαστε ελεύθεροι πρέπει και η κοινωνία µέσα στην οποία ζούµε είναι λογικά οργανωµένη και το ατοµικό και συλλογικό συµφέρον είναι σε αρµονία.

ΛΟΓΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ Ο κύριος σκοπός του είναι η δημιουργία της λογικής ως συστήματος κατηγοριών, και με αυτό τον τρόπο η προσέγγιση της φιλοσοφίας με τη μορφή της επιστήμης ‘’Η αληθής μορφή με την οποία υφίσταται η αλήθεια μπορεί να είναι μόνο το επιστημονικό σύστημα της, η "αγάπη της γνώσης", έτσι ώστε να γίνει "πραγματική γνώση’’ (Φαινομενολογία της γνώσης).

ΜΑΛΒΙΝΑ ΦΕΝΕΚΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΑΛΑΡΗ