ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΑΝΑΓΚΗ Ή ΣΥΡΜΟΣ

ΟΜΑΔΑ Α Β Γ Δ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΜΑΘΗΤΕΣ Α΄ΛΥΚΕΙΟΥ ΜΑΡΙΑ ΤΣΟΥΠΑ ΧΡΥΣΟΠΟΥΛΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΧΑΙΤΙΔΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑ ΚΡΕΜΛΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ● Η Ελληνική Ενδυμασία από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα WORD & POWER POINT ● Τέχνημα Β ΝΙΚΟΥ ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΑΛΑΦΟΓΙΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΛΑΝΑΡΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ● Η ενδυμασία ανά τον Κόσμο WORD & POWER POINT Γ ΝΤΟΒΑ ΕΥΑ ΔΗΜΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΙΓΓΙΝΑΓΚΑΣ ΝΙΚΟΣ ΠΕΤΑΝΙΔΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΟΥΚΟΥΤΣΙΔΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ● Μάρκετινγκ Ερωτηματολόγιο WORD & POWER POINT ● Σύνθεση όλων των κειμένων Δ ΚΑΙΣΑΡΙΔΟΥ ΑΛΚΜΗΝΗ ΜΕΔΙΤΣΟΥ ΔΩΡΑ ΛΑΔΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΚΑΡΑΧΡΗΣΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ● Πρώτες Ύλες ● Συντονισμό της παρουσίασης

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 1.ΕΙΣΑΓΩΓΗ…………………………………………………………1 2.Η ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ…………………………………..3 2.1Αίγυπτος…………………………………………………………..3 2.2Μεσοποταμία……………………………………………………..…....4 2.3Περσική Αυτοκρατορία…………………………………………..….....5 2.4Ρώμη………………………………………………………………........5 2.5Μεσαίωνας…………………………………………………...…………6 2.5.1Ο Πρώιμος Μεσαίωνας………………………………………………6 2.5.2Πανοπλίες και Κονταρομαχίες…………………….………..………...7 2.5.3Μεσαιωνική Εποχή……………………………………….………....7 2.6Αναγέννηση……………………………………………………………. 8 3.Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ…………………………………………………………..……10 3.1Η Ενδυμασία στην Αρχαία Ελλάδα……………………………10 3.2Η Ενδυμασία στο Βυζάντιο……………………………….……13 3.3Η Ελληνική Ενδυμασία στα Νεώτερα Χρόνια……………………14 4.ΠΡΩΤΕΣ ΥΛΕΣ – ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΔΥΜΑΤΟΣ – ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ…………………………………………………….16 4.1Πρώτες Ύλες……………………………………………….………..…....16 4.2Παραγωγική Διαδικασία………………………….……………….……...18 4.3Οι Επιπτώσεις της Μόδας στο Περιβάλλον………………18 5.ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ (MARKETING)…………………………….……….21 5.1Το μάρκετινγκ στη βιομηχανία της μόδα…………..……...21 5.2Τα χαρακτηριστικά των Μέσων Μαζικής Ενημέρωση…………..22 5.3M.M.E. : Διαμορφωτής κουλτούρας και απόψεων…………...22 5.4Στρατηγικές Διαφήμισης…………………………………..….23 6.ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ……………………………………….………..…….24 7.ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ…………………………………………………………………30 8.ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ…………………………………………………………..31

ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Με τον όρο ενδυμασία εννοούμε το σύνολο των «ενδυμάτων» που απαρτίζουν την εξωτερική εμφάνιση του ανθρώπου. Οι λόγοι για τους οποίους επινοήθηκε το ένδυμα δεν πρέπει να ήταν αποκλειστικά πρακτικοί, αφού συναντούμε τον άνθρωπο ντυμένο και σε τόπους όπου οι καιρικές συνθήκες δεν το επέβαλλαν. Ισχυρό κίνητρο για το ντύσιμο του ανθρώπου θα αποτέλεσε και η επιθυμία του να στολιστεί με σκοπό να κυριαρχήσει και να επιβληθεί στο άλλο φύλο ή στην ομάδα στην οποία άνηκε ,για να δείξει την δύναμή του και να γίνει αρχηγός, ή, τέλος, στους εχθρούς που έπρεπε να εντυπωσιάσει, να εκφοβίσει και να νικήσει. Το αντρικό φύλο ήταν εκείνο που κυρίως θέλησε να επιβληθεί. Ο άνδρας ντύθηκε «άρχοντας», κατακτητής, μάγος της φυλής, εραστής, ακόμη και θεός. Από την άλλη πλευρά , η ένδυση της γυναίκας αντικατόπτριζε την οικονομική και κοινωνική θέση του άνδρα της. Οι άνδρες μετά την Γαλλική και Βιομηχανική επανάσταση άρχισαν να απορρίπτουν την τάση να κυριαρχούν και να υπογραμμίζουν την ταξική τους θέση μέσω της ενδυμασίας του. Στην σύγχρονη εποχή ,πάντως, οι άνδρες έχουν ανακτήσει κάποιο μέρος του «ναρκισσισμού» τους και να ντύνονται πιο επιδεικτικά και φανταχτερά.

Η ενδυμασία στην εξέλιξη της επηρεάζεται και καθορίζεται από τον χαρακτήρα και τον ρυθμό που προσιδιάζουν σε κάθε πολιτισμό. Ο ρυθμός αυτός εκδηλώνεται σε όλες τις μορφές της ζωής μιας εποχής, αλλά η εμφανέστερη ίσως εκδήλωσή του πραγματοποιείται στην εμφάνιση του ανθρώπου, στον ντύσιμό του. Η εξέλιξη της ενδυμασίας βρίσκεται σε στενή σχέση εξάρτησης με τον χαρακτήρα της εργασίας του ανθρώπου, τις κοινωνικές σχέσεις, που πολύ νωρίς καθόρισαν πρωτόκολλα εμφάνισης για τα ανώτερα και κατώτερα κοινωνικά στρώματα, τις κλιματικές συνθήκες. Τα ενδύματα ,π.χ. των μεσογειακών λαών, εξαιτίας του γενικά θερμού κλίματος, ήταν απλά, ευρύχωρα, χωρίς σχεδόν ραφές ( ιμάτια, χιτώνας, τήβεννος ). Στις ψυχρές χώρες, αντίθετα, τα ενδύματα ήταν πιο κλειστά, πιο εφαρμοστά και ραμμένα. Η ενδυμασία και η φωτιά ανακαλύφτηκαν κατά την Παλαιολιθική περίοδο, συμβάλλοντας και οι δυο σημαντικά στην ανάπτυξη της ανθρώπινης κατοικίας. Πιστεύετε ότι ο άνθρωπος της Χαϊδελβέργης χρησιμοποιούσε τις δυνατές σιαγόνες του για να μασάει το δέρμα ώστε να γίνει μαλακό και κατάλληλο για ένδυμα. Ο άνθρωπος του Νεάντερταλ διέθετε ασφαλώς εργαλεία, μερικά από τα οποία θυμίζουν πολύ τα εργαλεία που χρησιμοποιούν οι βυρσοδέψες. Η γυναίκα του Νεάντερταλ έμενε στο σπίτι, όσο ο άνδρας πήγαινε για κυνήγι, και πιστεύεται ότι κατά την περίοδο αυτή άρχισε η διαφοροποίηση ανάμεσα στην ανδρική και στην γυναικεία ενδυμασία. Από στοιχεία που βρέθηκαν σε τοιχογραφίες ξέρουμε ότι ντύνονταν με ένα είδος προβιάς.

Σύμφωνα με μια θεωρία, υπάρχουν ισχυροί λόγοι που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι η χρησιμοποίηση των βασικών τύπων ενδυμασίας χρονολογείται από τη Μαγδαλήνια Περίοδο. Στα πιθανότερα ενδύματα της περιόδου αυτής συγκαταλέγονται : ο απλός χιτώνας, πρόγονος μιας μακράς σειράς ανάλογων ενδυμάτων, κάποιο είδος φούστας ή περισκελίδας , ο μανδύας ( πρόδρομος του πανωφορίου ), καθώς και χαμηλά υποδήματα ή μπότες. Αν η θεωρία αυτή αληθεύει, οι βασικοί τύποι της ευρωπαϊκής ενδυμασίας καθιερώθηκαν στην απώτατη αυτή εποχή και διατηρήθηκαν, με ελάχιστες ουσιώδης αλλαγές, μέχρι τα μέσα του 14ου π. Χ. αιώνα.

ΑΙΓΥΠΤΟΣ

Το πρώτο ανδρικό ένδυμα ήταν μια στενή λωρίδα υφάσματος γύρω από την μέση, όπου προσαρμόζονταν κρεμαστά διακοσμητικά αντικείμενα που έμοιαζαν με φυλακτά. Το περίζωμα και η φούστα είναι μεταγενέστερες εξελίξεις του πρώτου αυτού περιβλήματος. Το χαρακτηριστικό ανδρικό ένδυμα κατά την Διάρκεια της Δυναστικής Περιόδου ήταν ένα λευκό ορθογώνιο τεμάχιο υφάσματος που περιέβαλλε το σώμα και δένονταν εμπρός. Το μήκος, το πλάτος και ο τρόπος διευθέτησής του ποίκιλλαν ανάλογα με την ιστορική περίοδο και την κοινωνική θέση του προσώπου που το φορούσε. Στο Πρώιμο Αρχαίο Βασίλειο η φούστα αυτή ήταν συνήθως κοντή, με απαλές πτυχώσεις γύρω από τους γοφούς. Συχνά η μία ή και οι δύο χαμηλότερες γωνίες της ήταν στρογγυλεμένες. Μερικές φορές ήταν ολόκληρη ή εν μέρει πτυχωτή, ενώ αργότερα της έδιναν κάποια ακαμψία( κολλάρισμα) ώστε να προεξέχει στο μπροστινό μέρος. Στο Μέσο Βασίλειο επικράτησε η μόδα της μακριάς φούστας, που έφτανε μερικές φορές από την μέση ως τους αστραγάλους και άλλοτε κρέμονταν από τις μασχάλες, μονοκόμματη, χωρίς ζώνη στη μέση. Περίπου στα τέλη της 18ης δυναστείας εμφανίστηκε μία διπλή φούστα, μακριά και φαρδιά, με το επάνω φύλλο αναδιπλωμένο και μαζεμένο μπροστά. Οι πτυχές συγκεντρώνονταν πάντοτε μπροστά. Και όλα τα ενδύματα- ανδρικά και γυναικεία- ήταν διευθετημένα έτσι ώστε να εφαρμόζουν μαλακά στο πίσω μέρος του σώματος. Κάτω από τη φούστα φοριόταν μερικές φορές ή και πάντοτε, ένα τριγωνικό περίζωμα.

Μολονότι το επάνω μέρος του σώματος αφήνονταν συχνά γυμνό ή καλύπτονταν με κάποιο επώμιο (σάλι) ,σε όλες τις περιόδους φοριούνταν υποκάμισα. Το υποκάμισο ήταν φτιαγμένο από ένα ορθογώνιο τεμάχιο λινού υφάσματος, διπλωμένο και ραμμένο στα πλάγια, με ανοίγματα για τα χέρια και μια τρύπα για το κεφάλι. Σώθηκαν πολλά υποκάμισα με μακριά, στενά μανίκια, ραμμένα στις μασχάλες.

Οι γυναίκες απεικονίζονται ντυμένες με εφαρμοστές λευκές λινές φούστες, που φτάνουν ως τους αστραγάλους. Το χαρακτηριστικό γυναικείο ένδυμα στο Αρχαίο Βασίλειο ήταν ένα μακρύ ,στενό μεσοφόρι, που κρέμονταν με τιράντες από τους ώμους. Αργότερα έγινε της μόδας το πτυχωτό ιμάτιο. Τα ιμάτια αυτά δεν είχαν συγκεκριμένο σχήμα, αποτελούνταν από ένα κομμάτι υφάσματος που περιτύλιγε το σώμα και άφηναν ακάλυπτο τον έναν ή και τους δύο ώμους, δένονταν δε στο στήθος. Υπήρχαν πολλοί τρόποι διευθέτησης των πτυχώσεων- συνήθως έμενε σταθερό το αριστερό χέρι. Οι γυναίκες και οι άνδρες, φορούσαν βαρείς μανδύες για να ζεσταίνονται. Ακόμα φορούσαν σανδάλια από ψάθα ή δέρμα. Η ενδυμασία που περιγράφηκε πιο πάνω ήταν κυρίως εκείνη της ανώτερης τάξης. Ο ίδιος ο βασιλιάς απεικονίζεται είτε με την αυστηρά λιτή, κοντή φούστα του Αρχαίου Βασιλείου είτε με το ένδυμα της εποχής του, με τα διακριτικά του αξιώματος του – ένα περίτεχνο επώμιο, ζώνη με πλούσιο διάκοσμο και ποδιά, και διαφόρων ειδών στέμματα ή βασιλικά καλύμματα κεφαλής. Στο άλλο άκρο της κοινωνικής κλίμακας βρίσκονταν οι χειρώνακτες και οι αγρότες, που κυκλοφορούσαν γυμνοί είτε έφεραν κάποιο λινό ή δερμάτινο ζώμα. Από πολύ παλιά οι βαριές φενάκες (περούκες) ή περουκίνια (ποστίς ) με ψεύτικα μαλλιά χρησίμευαν όχι μόνο για καλλωπιστικούς λόγους αλλά και για να προστατεύουν το κεφάλι από τις βλαβερές ακτίνες του ήλιου, ως ένα είδος καπέλου.

Οι Αιγύπτιοι έφεραν γένι στο πηγούνι Οι Αιγύπτιοι έφεραν γένι στο πηγούνι .Το υπογένειο αυτό το κατσάρωναν, το έβαφαν ή το περνούσαν με χέννα, ενώ μερικές φορές το έπλεκαν μαζί με χρυσή κλωστή. Αργότερα βασίλισσες και βασιλείς συνήθιζαν να φέρουν ένα ψεύτικο μεταλλικό γένι, δείγμα της βασιλικής εξουσίας , που συγκρατούσαν στη θέση του με μια ταινία δεμένη πίσω στο κεφάλι και συνδεδεμένη με άλλη χρυσή ταινία που ήταν κάτω από το σαγόνι. Η μόδα αυτή διατηρήθηκε από το 3000 περίπου π. Χ. ως το 1580 π. Χ.

ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑ Απλότητα χαρακτήριζε την ενδυμασία της Μεσοποταμίας, κατά τις περιόδους ακμής του πολιτισμού της. Το τυπικό ένδυμα της Μεσοποταμίας αποτελούνταν από ένα ορθογώνιο τεμάχιο μάλλινου υφάσματος με χαλαρή ύφανση, που λευκαινόταν ή βαφόταν κόκκινο ή γαλάζιο. Το στημόνι σχημάτιζε κατά μήκος των στενών πλευρών ίσια κρόσσια, που δένονταν μερικές φορές σε θυσάνους. Το νήμα του υφαδιού μπορούσε να προεξέχει υπό τύπο θηλιάς, σχηματίζοντας κυματιστές παρυφές ( κρόσσια) στις μακριές πλευρές. Τα κόκκινα και γαλάζια ενδύματα είχαν λευκά κρόσσια και τα λευκά είχαν συχνά χρωματιστό κρόσσι. Καθώς η μεσοποταμιακή τέχνη απέφευγε τις πολλές πτυχώσεις, η διαμόρφωση των παρυφών αποτελεί την καλύτερη ένδειξη για τη διευθέτηση του ενδύματος.

ΑΣΣΥΡΙΟΙ ΠΕΡΣΕΣ ΡΩΜΑΙΟΙ Το βασικό ένδυμα των Ασσυρίων ήταν ορθογώνιος χιτώνας. Οι σχισμές στον λαιμό και τα χέρια είχαν συνήθως κεντητές παρυφές. Οι χιτώνες έφταναν ως τον αστράγαλο ή το γόνατο ή δένονταν στη μέση με κάποιο ζωνάρι, πάνω από το οποίο φοριόταν μια στενή ζώνη. Τα σανδάλια συνηθίζονταν πολύ. Οι γυναίκες στην Ασσυρία φορούσαν έναν χιτώνα με μανίκια και ένα φαρδύ σάλι, τυλιγμένο έτσι ώστε να καλύπτει και τους δύο ώμους. Οι Βαβυλώνιοι φορούσαν επίσης χιτώνες με μανίκια και ζώνη στη μέση, που τεντώνονταν μαλακά μπροστά, ώστε οι πτυχώσεις του υφάσματος να συγκε-ντρώνονται στο πίσω μέρος του ενδύματος. Οι διαγώνιες ταινίες στον ώμο υποδήλωναν ίσως την κοινωνική τάξη ή το αξίωμα. Οι Ασσύριοι έδιναν μεγάλη προσοχή στην περιποίηση της γενειάδας και συνήθιζαν να τη βάφουν με μαύρη βαφή.

ΠΕΡΣΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ Το αρχέγονο περσικό ένδυμα ήταν φτιαγμένο από δέρματα ζώων. Η ενδυμασία αποτελούνταν από έναν επενδυτή( μανδύα) και αναξυρίδες( παντελόνια). Και η ενδυμασία αυτή διατηρήθηκε, με μικρές παραλλαγές, μέχρι τους νεότερους χρόνους. Αρχικά, φορούσαν ένα κωνικό δερμάτινο κάλυμμα στο κεφάλι, που αντικαταστάθηκε για ένα διάστημα από τον φρυγικό σκούφο. Οι Σκύθες και οι Πάρθοι φορούσαν παντελόνια με μανδύες ανοιχτούς μπροστά, που συγκρατούνταν με ζώνες. Οι γυναικείοι μανδύες ήταν μακρύτεροι, αλλά κατά τα άλλα παρόμοιοι, εκτός από την ζώνη που μερικές φορές την αντικαθιστούσε ένα μακρύ τεμάχιο υφάσματος, τυλιγμένο γύρω από τους γοφούς.

ΡΩΜΗ Τον 3ο π.χ. αιώνα, οι Ρωμαίοι υιοθέτησαν τον χιτώνα, με τη ζώνη ψηλά και το ιμάτιο. Οι άνδρες άρχισαν επίσης να φορούν το ιμάτιο. Το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα του ρωμαϊκού ενδύματος ήταν η έντονη διαφοροποίησή του ανάλογα με τις κοινωνικές και επαγγελματικές τάξεις. Η tunica, ένα είδος υποκάμισου που αντιστοιχούσε στον ελληνικό χιτώνα, εισήχθη στην Ιταλία από τους Ετρούσκους, το αποτελούσαν δύο κομμάτια λινού υφάσματος, ραμμένα στο πλάι και στους ώμους, με ανοίγματα για το κεφάλι και τα χέρια. Οι πληβείοι, οι ποιμένες και οι δούλοι φορούσαν στενούς χιτώνες από χοντρό λινό σε σκούρα χρώματα, ενώ οι πατρίκιοι φορούσαν λεπτούς μάλλινους άσπρους χιτώνες. Οι κρατικοί αξιωματούχοι και οι «ιππείς» φορούσαν τη στενόσημη εσθήτα, ενώ οι συγκλητικοί και άλλοι υψηλοί άρχοντες τον πλατύσημο χιτώνα. Οι γυναικείοι χιτώνες είχαν μια κεντρική ταινία μπροστά, από πάνω ως κάτω. Το χαρακτηριστικό ρωμαϊκό ένδυμα, η τήβεννος φοριόταν κατά την πρώιμη περίοδο από άνδρες και γυναίκες όλων των τάξεων. Σιγά σιγά εγκαταλείφτηκε από τις γυναίκες και έπειτα από το μεγαλύτερο μέρος των πατρικίων. Τα υποδήματα διαφοροποιούνταν ανάλογα με τις κοινωνικές τάξεις. Οι γυναίκες φορούσαν κλειστά υποδήματα διαφόρων χρωμάτων. Οι άνδρες φορούσαν σανδάλια. Τα σανδάλια των πατρικίων ήταν κόκκινα. Οι συγκλητικοί φορούσαν καφέ ενώ οι στρατιώτες φορούσαν χοντρές μπότες, που άφηναν τα ακροδάχτυλα ελεύθερα.

ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ Το δωδέκατο αιώνα άντρες και γυναίκες φορούσαν ακόμα χιτώνες και επιχιτώνες, αλλά τα ρούχα των πλουσίων άρχισαν να γίνονται πιο πολυτελή. Οι ιππότες που επέστρεφαν από τις Σταυροφορίες μιλούσαν για τα πολυτελέστατα ρούχα της Ανατολής. Το εμπόριο απλωνόταν. Μετάξια και γουναρικά ήταν στη διάθεση των πλουσίων. Οι φτωχοί φορούσαν ρούχα από τραχύ ύφασμα του αργαλειού. Οι ευγενείς του δωδέκατου αιώνα φορούσαν μακριά φορέματα, των γυναικών συχνά σέρνονταν στο έδαφος. Τα μανίκια ήταν πολύ μακριά. Τα ρούχα φοριόνταν εφαρμοστά στο στήθος και ήταν δεμένα με πλεκτές ζώνες. Το ντύσιμο του 13ου αιώνα ήταν λιγότερο επιτηδευμένο. Οι χιτώνες των αντρών κοντύτεροι. Τα φορέματα των γυναικών δεν είχαν ζώνη και έπεφταν ελεύθερα σχηματίζοντας πτυχώσεις. Τα ανδρικά εσώρουχα αποτελούντα από ένα φαρδύ πουκάμισο και κοντοβράκι. Αυτό έμοιαζε με τα παντελόνια που φορούσαν οι βάρβαροι, αλλά τώρα ήταν κοντύτερο και κρυβόταν από το πουκάμισο. Μακριά χωριστά μπατζάκια σαν υφασμάτινες κάλτσες ενώνονταν μ’ αυτό.

ΠΑΝΟΠΛΙΕΣ ΚΑΙ ΚΟΝΤΑΡΟΜΑΧΙΕΣ Ειδικά προστατευτικά πολεμικά ρούχα είχαν αρχίσει να φοριούνται από τότε που άρχισαν να γίνονται μάχες. Το πλεκτό σύρμα και οι πανοπλίες ήταν γνωστά από την αρχαία εποχή. Οι Έλληνες είχαν χάλκινες πανοπλίες και οι Ρωμαίοι επίσης φορούσαν πανοπλίες από ενωμένα κομμάτια μετάλλου. Το πλεκτό σύρμα προήλθε από την Ανατολή και πρωτοχρησιμοποιήθηκε στη Δύση από το 2ο μ.Χ αιώνα. Η τέχνη της σιδερένιας πανοπλίας έχει χαθεί στα βάθη του πρώιμου Μεσαίωνα. Οι στρατιώτες του 11ου αιώνα φορούσαν ένα μακρύ πλέγμα από αλυσίδα και το σιδεροπουκάμισο κάλυπτε το κεφάλι και τα μπράτσα. Γρήγορα σ’ αυτό προστέθηκαν κι άλλα καλύμματα: κάτω απ’ αυτό φορούσαν ένα χοντρό ρούχο ενώ πάνω του στερεώνονταν κομμάτια μετάλλου. Αργότερα προστέθηκε ένας ενισχυμένος χιτώνας. Το 14ο αιώνα κάλυπταν με σίδερο το θώρακα και την πλάτη και με τον καιρό η πανοπλία έγινε ολόσωμη. Οι κλειστές περικεφαλαίες παρουσίαζαν ένα πρόβλημα: αυτοί που τις φορούσαν ήταν αγνώριστοι. Για να τους γνωρίζουν, οι ιππότες φορούσαν διακριτικά σχέδια στα πανωφόρια τους και λοφία-εμβλήματα στις περικεφαλαίες τους. Απ’ αυτό προήλθαν τα οικόσημα. Στις κονταρομαχίες φορούσαν εντυπωσιακά εμβλήματα και λοφία. Σύγχρονα πειράματα έχουν δείξει ότι είναι αρκετά εύκολο και όχι ιδιαίτερα κουραστικό να κινηθεί κανείς με την πανοπλία, παρόλο που η περικεφαλαία ήταν ασφυκτική. Το 17ο αιώνα η πανοπλία χρειάστηκε να ενισχυθεί καθώς εφευρίσκονταν ολοένα και πιο ισχυρά όπλα. Στο τέλος έγινε βαριά που καταργήθηκε.

Ο 14ος και 15ος αιώνας ήταν η αρχή αυτού που λέμε μόδα Ο 14ος και 15ος αιώνας ήταν η αρχή αυτού που λέμε μόδα. Στο παρελθόν τα ρούχα της μια γενιάς δεν διέφεραν και πολύ από τα ρούχα της προηγούμενης. Οι πρίγκιπες και οι ευγενείς φορούσαν πολυτελή ρούχα ενώ οι χωρικοί σκληρά και άκομψα. Τώρα όμως μια νέα τάξη, οι εύποροι αστοί, ήθελαν να συναγωνιστούν σε επίδειξη με τους άρχοντές τους. Το στυλ των ρούχων, τα παπούτσια και τα καπέλα ποίκιλαν καθώς οι άνθρωποι ντύνονταν για να δείξουν την εκκεντρικότητά τους. Σαν αντίδραση, έγιναν νόμοι που όριζαν τι ακριβώς επιτρεπόταν να φορούν τα άτομα της κάθε τάξης. Τα μετάξια και τα γουναρικά ήταν αποκλειστικά για τους ευγενείς. Τα ρούχα του 14ου αιώνα ήταν πολύ πιο εφαρμοστά απ’ ό,τι πριν. Άρχισαν να χρησιμοποιούνται κουμπιά στο μπροστινό μέρος και στα μανίκια. Οι άντρες φορούσαν ρούχα με χοντρό φοδράρισμα στο στέρνο για να φαίνονται εύσωμοι και δυνατοί. Οι ζώνες εφάρμοζαν χαλαρά στους γοφούς. Κατά το 15ο αιώνα οι ανδρικοί χιτώνες ήδη για μερικούς κοντοί και άσεμνοι, έγιναν ακόμη πιο κοντοί φτάνοντας μόλις κάτω από τη μέση, και ορισμένοι νέοι τους φορούσαν χωρίς τίποτα από πάνω. Τα μπούστα των γυναικείων φορεμάτων έσφιγγαν με κορδόνια κι εφάρμοζαν στενά στο σώμα. Οι Βουργουνδοί ήταν στη μόδα στη Νότια Ευρώπη. Συνηθίζονταν οι χιτώνες με στενή μέση και φαρδιούς ώμους και, για τις γυναίκες, τα υπερβολικά ψηλά καπέλα. Τα ιταλικά ρούχα ήταν λιγότερο εκκεντρικά με περισσότερη έμφαση στα πολυτελή υφάσματα.

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ Από τα μέσα του 15ου αιώνα σημειώνεται ανοικτή ρήξη με κάθε έννοια του μεσαιωνικού πνεύματος, σε όλους τους τομείς. Έτσι και η μόδα δεν κρατάει τίποτα από τη μεσαιωνική. Τα κύρια χαρακτηριστικά αυτής της επαναστατικής αλλαγής είναι τα πλούσια χρώματα, ο πλούσιος διάκοσμος και η έντονη ανάδειξη της λεπτομέρειας. Μεγάλα καλύμματα της κεφαλής συνδυάζονται με ψηλούς και σκληρούς γιακάδες από κολλαρισμένη μουσελίνα και με βαριά μεταξωτά και βελούδα, που συνήθως είχαν σκούρα χρώματα. Η ενδυμασία στην Αναγέννηση δεν είχε ως στόχο της την κάλυψη των φυσικών αναγκών αλλά το στολισμό, την έκφραση ατομικότητας και τον εντυπωσιασμό. Από την Αναγέννηση ξεχωρίζουν 3 στάδια:

1ο στάδιο: Στο πρώτο στάδιο έχουμε τον πλήρη διαχωρισμό της ενδυμασίας κατά φύλο. Η ανδρική ενδυμασία διακρίνεται σε πάνω και κάτω. Οι περισκελίδες είναι σφιχτές στο σώμα και αναδείχνουν τις γάμπες και τους μηρούς. Η ζακέτα μένει ανοιχτή στο λαιμό. Η γυναικεία ενδυμασία τονίζει το στήθος και τα ισχύα. Οι φούστες είναι πλατιές και η ζώνη στη μέση πλούσια κοσμημένη. Επαναστατικό στοιχείο στη γυναικεία εμφάνιση ήταν η έκθεση του λαιμού και των ώμων. 2ο στάδιο: Η δεύτερη φάση αρχίζει με την ανακάλυψη το Νέου Κόσμου και τελειώνει με το τέλος της Βασιλείας της Ελισάβετ της Αγγλίας. Σε αυτή τη φάση διαμορφώνονται εθνικές ενδυμασίες.

3ο στάδιο: Στη τρίτη φάση γίνεται περισσότερο στιλιζαρισμένη 3ο στάδιο: Στη τρίτη φάση γίνεται περισσότερο στιλιζαρισμένη. Τα γυναικεία φουστάνια στιλιζάρονται με συρμάτινα πλαίσια και γίνονται πολύ φουσκωτά, κυριαρχούν τα σκληρά κορσάζ. Ενώ το ανδρικό περικάρδιο φουσκώνει με παραγεμίσματα. Για αν δημιουργήσει την εντύπωση διογκωμένου στήθους. Σκληρούς και δύσκαμπτους κορσέδες φορούσαν και οι άνδρες. Τα κύρια ανδρικά ενδύματα ήταν: 1) το πουκάμισο με στρόγγυλο λαιμό, το οποίο στην αρχή φαινόταν από το εσωκάρδιο, αλλά αργότερα καλύφθηκε από τις τραχηλιές. 2) το μαλακό εσωτερικό εσωκάρδιο που αργότερα εξελίχθηκε στο γνωστό γιλέκο. 3) το κυρίως εσωκάρδιο, σε συνδυασμό με κοντή ως τους γλουτούς ή τα γόνατα φούστα με χωριστά μανίκια, από το οποίο κρεμόταν μαχαίρι ή ξίφος. 4) ο εξωτερικός επενδυτής, που δεν είχε μανίκια και έφτανε ως τα γόνατα και 5) η κοντή κάπα. Τέλος τα παπούτσια φτιαχνόταν από δέρμα, βελούδο ή μετάξι πολύ φουσκωτά. Τα καπέλα φτιάχνονταν από καστόρι ή βελούδο και στολίζονταν με φτερά ή καρφίτσα. Οι εργαζόμενοι φορούσαν πουκάμισο, χιτώνα ως το γόνατο περισκελίδα. Οι γυναικείες ενδυμασίες αποτελούνταν από μακριές, φαρδιές φουσκωτές φούστες, σκληρό κορσέ, μακρά εφαρμοστά μανίκια, ντεκολτέ με μεγάλους γιακάδες ή με στρόγγυλο λαιμό χωρίς γιακά. Το 16ο αιώνα, στη γυναικεία αμφίεση προστίθενται το πουκάμισο που πρέπει να φαίνεται κάτω από το σκληρό κορσέ. Τα μανίκια του πουκαμίσου ήταν φαρδιά και έφταναν ως τον καρπό όπου κοσμούνταν με δαντέλες. Στο πρώτο μισό του 16ου αιώνα. Η εξωτερική φούστα ήταν ανοιχτή μπροστά για να φαίνεται το μεσοφόρι που ήταν περίτεχνο. Από τα μέσα του 16ου αιώνα, κυριαρχούν οι τραχηλιές και οι χαρακτηριστικοί γιακάδες. Γενικά, η γυναικεία ενδυμασία παρουσιάζει μεγάλη ακαμψία, επιτήδευση και επιδειξιομανία. Στα τέλη του 16ου αιώνα, εισάγονται και τα τακούνια στα παπούτσια. Σημαντικό ρόλο στη γυναικεία αμφίεση παίζει και η κόμμωση.

Αρχαία Ελληνική Ενδυμασία

Τα ρούχα των αρχαίων Ελλήνων ράβονταν και φοριόνταν πολύ εύκολα. Συνήθως ήταν ένα τετράγωνο κομμάτι υφάσματος που δε χρειαζόταν ιδιαίτερη δουλειά για να φτιαχτεί. Οι βασικοί τύποι των αρχαίων ενδυμάτων ήταν οι εξής: 1) Πέπλος 2) Χιτώνας 3) Ιμάτιο 4) Χλαμύδα

Βυζαντινή Ενδυμασία Ορισμό της μόδας σίγουρα θα δυσκολεύονταν να δώσουν οι Βυζαντινοί. Επίσης θα αδυνατούσαν να πιστέψουν την εξέλιξή της από την αναγέννηση έως και τις ημέρες μας. Η ανασκόπηση των ελληνικών, αιγυπτιακών, βυζαντινών και μεσαιωνικών ενδυμασιών αποκαλύπτει ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Οι οίκοι μόδας αλλά και οι φημισμένοι μόδιστροι δεν λειτουργούσαν και δεν δημιουργούσαν την εποχή του Βυζαντίου, όπως σήμερα. Στην αυτοκρατορική αυλή εργάζονταν ειδικοί ράπτες, καταξιωμένοι και αναγνωρισμένοι στο χώρο.

Παραδοσιακή Ελληνική Φορεσιά Oι γυναίκες φορούσαν ως βασικό ρούχο ένα μακρύ πουκάμισο. Πάνω από αυτό φορούσαν είτε το καβάδι, ένα μακρύ, λινό ή μεταξωτό, φόρεμα με μανίκια, ανοιχτό μπροστά, είτε το σιγκούνι, ένα ολόμαλλο ρούχο, επίσης ανοιχτό μπροστά αλλά χωρίς μανίκια, που προτιμούσαν στις περιοχές με πιο ψυχρό κλίμα. Tα αντρικά ενδύματα είχαν πιο απλή διακόσμηση και περιορισμένο χρωματολόγιο. Κύριο αντρικό ένδυμα ήταν το κοντό πουκάμισο (πουκαμίσα), που φοριόταν με μεγάλες πλεκτές λευκές κάλτσες ή με παντελόνι.

Η ελληνική μόδα δέχεται επιρροές από την Ευρώπη Η ελληνική μόδα δέχεται επιρροές από την Ευρώπη. Τα λεγόμενα «δυτικά» ρούχα καθιερώθηκαν σε όλο τον κόσμο. Οι κυρίες ασχολήθηκαν με μπλούζες, φούστες, φορέματα, καπέλα όλων των χρωμάτων και υφασμάτων ενώ οι κύριοι προσθέσανε στη γκαρνταρόμπα τους φράκο, ημίψηλο και κανονικό παντελόνι.

ΠΡΩΤΕΣ ΥΛΕΣ

Πρώτες ύλες για την δημιουργία ενός ενδύματος ονομάζουμε τα υλικά που χρησιμοποιούνται για να παραχθεί αυτό όπως δέρμα, μαλλί, λινάρι, βαμβάκι κ.α. Πρωταρχικός σκοπός του ενδύματος είναι να προστατεύει τον άνθρωπο από τις καιρικές συνθήκες αλλά συνδέονταν και άμεσα με το πρόσωπο ή το προσωπείο που το άτομο εμφάνιζε στο κοινωνικό του περιβάλλον. Τα πρώτα ενδύματα δημιουργήθηκαν κατά την Παλαιολιθική εποχή. Οι άνθρωποι τότε συνήθιζαν να διακοσμούν το δέρμα τους με σχέδια, χρώματα και τατουάζ. Κάλυπταν το σώμα τους, χρησιμοποιώντας δέρματα ζώων, γούνες, πλατιά φύλλα δέντρων και διάφορες φυτικές ίνες. Κατά την Νεολιθική εποχή δημιουργήθηκαν τα πρώτα υφάσματα που προέκυψαν από τις βασικές πρώτες ύλες, ζωικές, φυτικές ή και μεταλλικές με κυριότερες το μαλλί, το λινάρι και το μετάξι.

Επομένως κατά την εποχή αυτή αναπτύχθηκε η υφαντική με την εφεύρεση του αργαλειού, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα κατά την προβιομηχανική εποχή. Ο αργαλειός κατείχε ξεχωριστή θέση σε κάθε χωριάτικο σπίτι όπου έφτιαχναν τα ρούχα, τα καθημερινά είδη, την προίκα των κοριτσιών όπως πατανιές, πετσέτες, χιράμια, χαλιά, ποδιές, βούργιες. Τις πρώτες ύλες τις κατεργάζονταν μόνες τους οι γυναίκες. Επίσης μόνες έβαφαν τα νήματα, χρησιμοποιώντας φυτικές βαφές όπως ρίζες φυτών, φύλλα, λουλούδια καρπούς, φλοιούς δέντρων και άλλα. Το χρώμα που επικρατούσε ήταν το κόκκινο ενώ τα πλουμιά και τα ξόμπλια ήταν πολύχρωμα. Βλέπουμε δηλαδή ότι η παραγωγή ενδύματος στα παλιότερα χρόνια ήταν οικοτεχνική.

Σήμερα για την κατασκευή διαφόρων ενδυμάτων εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται ίνες από μαλλί, λινάρι, βαμβάκι και μετάξι. Ωστόσο, μετά από έρευνα που έκανε η ομάδα μας, βρήκαμε ότι τα περισσότερα ρούχα σήμερα είναι κυρίως συνθετικά, από βαμβάκι, πολυεστέρα και μαλλί. Επίσης νέα, εξελιγμένα υλικά έχουν κάνει την εμφάνιση τους όπως pro dry, pro thermal,pro Vent, pro tec ,Vent AIr, thinsulate. Επίσης, πολλοί σχεδιαστές μόδας χρησιμοποιούν πρωτότυπα υλικά για την δημιουργία ρούχων, όπως η σοκολάτα και άλλα.

Αργότερα, μετά το πρώτο παγκόσμιο πόλεμο η κατασκευή της βιομηχανοποιήθηκε. Η σύγχρονη καταναλωτική κοινωνία έβαλε στο περιθώριο την παραδοσιακή υφαντική. Σήμερα το επάγγελμα της υφάντρας και η τέχνη του αργαλειού έχουν αντικατασταθεί από σύγχρονες μηχανές. Στην βόρεια Ελλάδα αυτό που συμβαίνει με τις βιοτεχνίες κατασκευής ενδυμάτων είναι μεταφορά της έδρας των ελληνικών επιχειρήσεων με χώρες χαμηλού κόστους παραγωγής και φορολογίας. Με την παγκοσμιοποίηση, η παραγωγή έχει μεταφερθεί σε χώρες με χαμηλό εργατικό κόστος * , χαμηλότερες τιμές σε ακίνητα, ενοικιάσεις και υπηρεσίες μεταφοράς. Χαμηλό κόστος παραγωγής του ενδύματος σημαίνει μικρά έξοδα από την παραγωγή της ίνας μέχρι την κατασκευή και διάθεση του ενδύματος στην αγορά. Το χαμηλό κόστος παραγωγής, ωστόσο όταν συνδυάζεται με καλή ποιότητα μπορεί να γίνει από δεκτό από τον καταναλωτή και να σταθεί στην αγορά. Επομένως η σχέση ποιότητας και τιμής παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην αγορά του προϊόντος. Τα κινέζικα, για παράδειγμα, καταστήματα μπορεί να είναι φθηνά αλλά πολλές φορές η ποιότητα τους είναι πολύ χαμηλή. Με τον όρο «ποιότητα» εννοούμε την σωστή ραφή, τις καλές βαφές και τη μη τοξική και ορθή ύφανση. Ωστόσο μετά τη βιομηχανική επανάσταση ο κλασσικός, ξύλινος αργαλειός αντικαταστάθηκε από τον μηχανικό αργαλειό. Σήμερα έχει σχεδόν καταργηθεί, καθώς η διαδικασία της ύφανσης έχει μηχανοποιηθεί και στη θέση του χρησιμοποιείται η υφαντική μηχανή.

Η οικονομική κατάσταση επηρεάζει την ένδυση τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και σε συλλογικό επίπεδο ενός λαού. Σε προσωπικό επίπεδο η υψηλή οικονομική κατάσταση έχει πρόσβαση σε επώνυμα, μοναδικά ρούχα ενώ η μέτρια κοινωνική κατάσταση σε απλώς ποιοτικά ρούχα επώνυμα της γραμμής παραγωγής. Σε συλλογικό επίπεδο ενός λαού, η οικονομική κατάσταση είναι χαμηλή για να βοηθηθεί η οικονομία του, ενδεχόμενο είναι να καταναλώνονται προϊόντα της χώρας, ενδύματα κτλ. Για να ανακυκλώνεται το χρήμα εντός της χώρας και να δίνεται εργασία σε εγχώριες βιομηχανίες και βιοτεχνίες κατασκευής ενδυμάτων. Αν η οικονομική κατάσταση μέσα στη χώρα είναι υψηλή γίνονται μεγάλες εισαγωγές επώνυμων ρούχων από χώρες με παράδοση στην παραγωγή ενδυμάτων και μόδας.

ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Παραγωγική διαδικασία ονομάζονται τα στάδια για την δημιουργία ενός ενδύματος. Αυτή η διαδικασία ξεκινάει από την έρευνα αγοράς και την επιλογή της πρώτης ύλης και ολοκληρώνεται με την κατασκευή πολλαπλών κομματιών που θα προωθηθούν στην αγορά. Συνοπτικά αυτή η διαβάθμιση θα μπορούσε να είναι η ακόλουθη : ●Έρευνα αγοράς πάνω στις τάσεις της μόδας. ● Επιλογή υφασμάτων και αξεσουάρ. ● Σχεδιασμός συλλογής. ● Κατασκευή πρώτου δείγματος. ● Κατασκευή πολλαπλών δειγμάτων. ● Προώθηση του προϊόντος στην aγορά.

ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Η γρήγορη μόδα αφήνει το αποτύπωμα της ρύπανσης Η γρήγορη μόδα αφήνει το αποτύπωμα της ρύπανσης. Σε κάθε βήμα του κύκλου ζωής της ένδυσης, δημιουργούνται περιβαλλοντικοί κίνδυνοι. Για παράδειγμα ο πολυεστέρας χρησιμοποιείται ευρέως στη κατασκευή ινών και γίνεται από πετρέλαιο. Η κατασκευή ενδυμάτων από πολυεστέρα και άλλα συνθετικά υφάσματα είναι μια ενεργειακά εντατική διαδικασία που απαιτεί μεγάλες ποσότητες αργού πετρελαίου και την αποδέσμευση των εκπομπών διαφόρων οργανικών ενώσεων και αερίων. Το σύνολο τους μπορεί να προκαλέσει ή να επιδεινώσει μια αναπνευστική νόσο. Τα περισσότερα ρούχα μας λοιπόν περιέχουν πολυεστέρα, ελατίνη και Λοκρό. Αυτά είναι υλικά φθηνά και παράγονται από τις κλωστοϋφαντουργίες. Όμως η κατασκευή τους δημιουργεί σημαντικά προβλήματα στο περιβάλλον. Είναι υλικά που είναι δύσκολο να ανακυκλωθούν, συγκεκριμένα το νάιλον κάνει 30 με 40 χρόνια να αποσυντεθεί. Φαίνεται λοιπόν ότι σε καθένα από τα στάδια που απαιτούνται για την κατασκευή ενός ενδύματος επιβαρύνεται αρνητικά το περιβάλλον. Το πλέξιμο η ύφανση και η βιομηχανική παραγωγή υπονομεύουν την ποιότητα του αέρα. Βαφή και εκτύπωση καταναλώνουν τεράστιες ποσότητες νερού και χημικών και απελευθερώνουν πτητικά στην ατμόσφαιρα που είναι ιδιαίτερα επιβλαβή για την υγεία μας. Το βαμβάκι είναι μια καλλιέργεια που χρησιμοποιεί πολλά φυτοφάρμακα, τα οποία σκοτώνουν πολλούς ανθρώπους κάθε χρόνο. Ζιζανιοκτόνα, καθώς και λιπάσματα που χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση της παραγωγής βαμβακιού επιβαρύνουν τόσο το περιβάλλον όσο και την ανθρώπινη υγεία. Γεγονός αποτελεί ότι για την κατασκευή μιας μπλούζας απαιτούνται 973 λίτρα νερού. Συν τοις άλλοις η λεύκανση και η βαφή δημιουργούν διοξίνες που απελευθερώνονται στο οικοσύστημα μας. Για την μετάβαση από την ίνα ως το ύφασμα, τη λεύκανση, τη βαφή και τη τελική επεξεργασία απαιτείται ακόμη περισσότερη ενέργεια και νερό που προκαλεί ακόμα περισσότερη ρύπανση. Το νάιλον και ο πολυεστέρας κατασκευάζονται από πετροχημικά προϊόντα, τα συνθετικά αυτά προϊόντα είναι μη βιοδιασπώμενα, όπως και πολλά άλλα υλικά.

Οι επιπτώσεις των κλωστοϋφαντουργικών διεργασιών στο περιβάλλον είναι πολλές, κάποιες από αυτές είναι: Τα χημικά που χρησιμοποιούνται για την λεύκανση και το χρωματισμό των υφασμάτων μπορεί να βλάψουν το περιβάλλον και την υγεία των ανθρώπων. Ρούχα παλιά που πετάμε σε κάδους, καταλαμβάνουν πολύτιμους χώρους υγειονομικής ταφής. Τα περισσότερα από τα κλωστοϋφαντουργία προκαλούν θόρυβο από τα μηχανήματα και ατμοσφαιρική ρύπανση. Η υπερβολική χρήση των φυσικών πόρων, διαταράσσει την οικολογική ισορροπία. Τέλος και οι συνθήκες εργασίες στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας και της ένδυσης δεν είναι ιδανικές. Μόνο το βάψιμο ευθύνεται για το περισσότερο από το νερό που καταναλώνεται για την παραγωγή ενδύματος. Ορισμένες βαφές ρούχων ξεβάφουν με τις συχνές πλύσεις με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε στο χρωματισμό των ποταμών.

Τα εργοστάσια ρούχων στις πολύ μακρινές περιοχές του πλανήτη που λειτουργούν έχουν και περιβαλλοντικές συνέπειες. Στις διαφημίσεις επώνυμων ρούχων είθισται να πρωταγωνιστούν χαμογελαστά πρόσωπα παιδιών που σφύζουν από υγεία, δείγμα της ευημερίας του δυτικού κόσμου. Δεν ισχύει το ίδιο και για τα παιδιά των αναπτυσσόμενων χωρών, όπου οι εταιρείες κατασκευάζουν τα ρούχα τους. Εκεί, στα παιδικά πρόσωπα καθρεφτίζεται η απελπισία. Το νερό των ποταμών σε εκείνες τις περιοχές έχει ένα ασυνήθιστο μπλε χρώμα που μοιάζει με βαφή ρούχων-από τους παραποτάμους αντλούν νερό οι κάτοικοι για να πλυθούν και να μαγειρέψουν

Μελλοντικά διαφαίνεται η κατασκευή ρούχων από βιοτεχνολογικές ίνες Μελλοντικά διαφαίνεται η κατασκευή ρούχων από βιοτεχνολογικές ίνες. Θα ανατηχθούν νέα προϊόντα με αυξημένο τεχνολογικό περιεχόμενο. Τέτοια προϊόντα χαρακτηρίζονται ως έξυπνα ενδύματα, τα οποία αρχίζουν να κατασκευάζονται στις Η.Π.Α και αποτελούν την απάντηση στη μετακίνηση παραγωγής των απλών προϊόντων ένδυσης προς τις χώρες του χαμηλού κόστους εργασίας. Ιδιαίτερη θέση κατέχουν τα προϊόντα και τα υλικά υψηλών επιδόσεων και μεγάλων αντοχών για την προστασία των εργαζομένων που τους προσφέρουν ισχυρή ανθεκτικότητα σε υψηλές θερμοκρασίες, μεγάλη αντίσταση στην προσβολή από χημικά, προστασία από την υπεριώδη ακτινοβολία. Είναι προφανές ότι τέτοια προϊόντα θα ενσωματώνουν τεχνολογικές καινοτομίες και αξία, η οποία έχει προστεθεί σε όλα τα στάδια παραγωγής, από την παραγωγή της ίνας μέχρι το τελικό ύφασμα.

Επίσης τον τελευταίο καιρό έχουν κάνει την εμφάνιση τους τα βιολογικά-οικολογικά ρούχα. Με τον όρο οικολογικά ρούχα, αναφερόμαστε στα ρούχα εκείνα που χρησιμοποιούν υφάσματα και υλικά τα οποία έχουν δημιουργηθεί σύμφωνα με τα πρότυπα βιολογικής γεωργίας. Συνήθως τα ενδύματα αυτά κατασκευάζονται από βαμβάκι, μαλλί, μετάξι από σόγια, κάνναβη, γιούτα (φυτικές κλωστικές ίνες), ραμί (ινδικό φυτό), ή μπαμπού. Έτσι αυτά τα ρούχα εκτός των άλλων είναι και φιλικά προς το περιβάλλον και συμβάλλουν στην προστασία του πλανήτη μας.

Συνιστάται στην οργανωμένη προσπάθεια μίας επιχείρησης ή ενός οργανισμού να ικανοποιήσει τις ανάγκες των καταναλωτών. Κύριος στόχος είναι να κατασκευάσει προϊόντα / υπηρεσίες με τις χαρακτηριστικές ιδιότητες που ο πελάτης επιθυμεί, να του τα γνωστοποιήσει ( διαφήμιση / προώθηση ) και να τα καταστήσει διαθέσιμα στην τιμή που θα πρέπει να πωλούνται. Ο βασικός στόχος του marketing είναι οι επαναλαμβανόμενες πωλήσεις. Ειδικότερα τα στελέχη του marketing επιδιώκουν να δημιουργήσουν μία μακροχρόνια σχέση με τον πελάτη προσφέροντας υψηλή αξία στα προϊόντα τους .Μέσα από την υψηλότερη αξία επιτυγχάνεται το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της επιχείρησης. Όλα τα παραπάνω οδηγούν σε πιστότητα των πελατών και τελικά σε επαναλαμβανόμενες πωλήσεις των προϊόντων / υπηρεσιών της επιχείρησης .

Η διαφήμιση χαρακτηρίζεται από την αυξανόμενη κυριαρχία του φανταστικού τρόπου επικοινωνίας .Η χρήση των οπτικών ερεθισμάτων και των εικόνων αυξάνει ασυνείδητα την προσοχή που εστιάζουμε στη διαφήμιση και συγκροτεί ισχυρούς συνειρμικούς συνδυασμούς (Πρότυπο). Η προσπάθεια μεταβίβασης του διαφημιστικού μηνύματος στο κοινό ακολουθεί κάποια στάδια : 1) Προσοχή, 2) Ενδιαφέρον, 3) Επιθυμία, 4) Ενέργεια / Δράση. Εκεί επιδρά το marketing που εξασφαλίζει μία καλή απόδοση και καλύπτει την αντίστοιχη επένδυση σε χρόνο και χρήμα .Η οικονομική επιτυχία εξαρτάται άμεσα από το marketing.

Ο έντονος ανταγωνισμός και οι σύντομοι κύκλοι ζωής των προϊόντων της βιομηχανίας της μόδας προκαλούν διάφορες προκλήσεις στο marketing μιας λιανικής εταιρίας μόδας. Προκειμένου να επιζήσει μια εταιρία σε αυτήν την βιομηχανία, είναι ζωτικής σημασίας να αναπτύξει να ισχυροποιήσει τις δυνατότητες του marketing. Επειδή το επιχειρησιακό περιβάλλον στα πλαίσια της μόδας αλλάζει συνεχώς, οι εταιρίες αυτές πρέπει να πετύχουν την «οικοδόμηση» και την χρησιμοποίηση των δυνατοτήτων που θα υποστηρίξουν τις στρατηγικές του marketing και θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη και στην μακροπρόθεσμη επιβίωση της Σε τέσσερα στάδια εξετάζονται οι δυνατότητες του marketing: 1. εξυπηρέτηση πελατών 2. διαφοροποίηση εικόνας καταστημάτων 3.γνώση εξωτερικού περιβάλλοντος 4. προωθητικές ενέργειες.

Στις στρατηγικές επικοινωνίας των επιχειρήσεων μόδας, η διαφήμιση έχει τον σημαντικότερο ρόλο .Στην επιλογή μέσου ,οι εταιρείες μόδας έχουν από παλιά προτιμήσει τον τύπο,έναντι της τηλεόρασης, λόγω του χαμηλού κόστους .Επίσης στην προώθηση των πωλήσεων περιλαμβάνονται κάποιες δραστηριότητες που απευθύνονται στους καταναλωτές ( π.χ. Εκπτωτικά κουπόνια )

Τα Μ.Μ.Ε λειτουργώντας πια ως εμπορικές επιχειρήσεις έχουν γίνει κύριος φορέας των διαφημίσεων. Και αυτό γιατί για τα περισσότερα μέσα αυτές είναι η κύρια πηγή εσόδων και η επιβίωση τους εξαρτάται από αυτές. Τα προγράμματα τους, λοιπόν, πρέπει να έχουν υψηλή ακροαματικότητα, θεαματικότητα, αναγνωσιμότητα για ραδιόφωνο, τηλεόραση, τύπο, για να προσελκύσουν διαφημιστές. Μελετώντας τα Μ.Μ.Ε. ταυτόχρονα μελετάμε τη διαδικασία δημιουργίας, μορφοποίησης και μετασχηματισμού της κουλτούρας της κοινωνίας, δηλαδή, την ιδεολογική-συμβολική αναπαραγωγή της κοινωνικής πραγματικότητας και τον τρόπο με τον οποίο νομιμοποιείται και γίνεται αποδεκτή αυτή η πραγματικότητα Χαρακτηριστικά της μαζικής κουλτούρας είναι: α) η ομοιομορφοποίηση της καλλιτεχνικής δημιουργίας β) η πριμοδότηση της διαφήμισης, η οποία συνεπάγεται την γ) εμπορευματοποίηση της τέχνης δ) η αυτονόμηση της τέχνης από τον κοινωνικό περίγυρο ε) η αλλοτρίωση των μαζών από την πολιτιστική τους κληρονομιά στ) η εξάπλωση και η κυριαρχία του kitsch

Επομένως η δημιουργία προτύπων και ιδανικών επηρεάζει έντονα την ενδυμασία ,αλλά και τις κρίσεις των καταναλωτών περί αυτής .Άλλωστε αυτό είναι έντονα φανερό ,διότι πάρα πολλοί οίκοι μόδας επενδύουν στα Μ.Μ.Ε με σκοπό την επιρροή στους ανθρώπους-καταναλωτές και την αποκόμιση κέρδους. Το πλέον όμως μέσο καθοδήγησης των ιδεών αυτών είναι η τηλεόραση όπου η εικόνα διευκολύνει το παραπάνω έργο .

Στα πλαίσια του project συντάχθηκε ερωτηματολόγιο σχετικό με τον τρόπο επιλογής ενδυμάτων, επίδραση διαφημίσεων και δαπάνες για ενδυμασία το οποίο συμπλήρωσαν οι μαθητές των τριών τάξεων του Λυκείου. Ενδεικτικά Αποτελέσματα της επεξεργασίας απαντήσεων παρουσιάζονται παρακάτω

Γ΄ Λυκείου :

Τα περισσότερα παιδιά επιλέγουν τα ρούχα τους με βάση την ποιότητα και το χρώμα. Ακόμη ένα μεγάλο ποσοστό βασίζεται στην μάρκα και σε άλλους παράγοντες. Επίσης στην ερώτηση αν συνδυάζεις τα ρούχα σου με κάποια αξεσουάρ οι περισσότεροι απάντησαν θετικά. Το στυλ το οποίο κυριάρχησε ήταν το casual ενώ ακόμη ένα μεγάλο ποσοστό απάντησαν ότι έχουν δικό τους προσωπικό στυλ. Επιπλέον διαπιστώσαμε ότι τα περισσότερα παιδιά δεν επηρεάζονται από είδωλα η από το συγγενικό τους περιβάλλον για το ντύσιμο τους, Ενώ όταν ρωτήθηκαν αν παρασύρονται από τις διαφημίσεις οι περισσότεροι απάντησαν μέτρια ενώ πολλοί απάντησαν καθόλου. Ακόμη οι περισσότεροι έφηβοι προτιμούν τα επώνυμα ρούχα και στην ερώτηση αν υιοθετούν το ντύσιμο των συμμαθητών τους το 92% απάντησε όχι. Με την ενδυμασία οι περισσότεροι επιδιώκουν να αναδεικνύουν την προσωπικότητα τους ενώ ένα μεγάλο ποσοστό επιδιώκει να αναδεικνύει το σώμα του. Πολλοί θεωρούν ότι κρίνονται από την εμφάνιση τους ενώ λιγότεροι πιστεύουν πως όχι. Στην ερώτηση αν θα ήθελαν να φοράν σχολική ποδιά το 84% απάντησε αρνητικά. Οι περισσότεροι απάντησαν ότι το σχολείο δεν τους επιτρέπει να ντυθούν όπως θα ήθελαν ενώ στην ερώτηση αν οι εργαζόμενοι πρέπει να ντύνονται με βάση την δουλεία που κάνουν το 82% απάντησε ναι. Για τα χρήματα που ξοδεύουν για την ενδυμασία τους οι περισσότεροι απάντησαν από 80 και άνω ενώ πολλοί ξοδεύουν από 60-80 ευρώ. Το 56% όμως δεν θα αγόραζε ένα ρούχο εάν ξόδευε όλα του τα χρήματα. Όσον αφορά αν ο τρόπος ένδυσης αλλάζει όσο μεγαλώνουμε το 80% απάντησε ναι. Τέλος στην ερώτηση αν ακολουθούν πιστά την μόδα το 66% απάντησε μέτρια, το 25% καθόλου ενώ ένα πολύ μικρό ποσοστό απάντησε πολύ.

Στις 14 Δεκεμβρίου 2011 επισκεφτήκαμε το Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας-Θράκης το οποίο ερευνά και μελετά τον παραδοσιακό πολιτισμό των τελευταίων αιώνων και χρόνων στο βορειοελλαδικό χώρο. Συλλέγει, συντηρεί, διαφυλάσσει και καταγράφει τα υλικά τεκμήρια του πολιτισμού αυτού, τα οποία εκθέτει στο κοινό για μελέτη, παιδεία και ψυχαγωγία. Έχουν συλλεχθεί 20.000 περίπου αντικείμενα από κάθε υλικό, αντικείμενα σχετικά με τη γεωργία, την κτηνοτροφία, την αλιεία και με τεχνικές, όπως η υφαντική, η ραπτική, η κεντητική, η μεταλλοτεχνία, η ξυλοτεχνία, η κεραμική. Πρόκειται για αντικείμενα που εξυπηρετούσαν τις βασικές βιοτικές ανάγκες του ανθρώπου (διατροφή, στέγαση, ένδυση), αλλά και αντικείμενα που χρησιμοποιούνταν στο πλαίσιο της κοινωνικής και της πνευματικής ζωής του. Μετά από το Λαογραφικό μουσείο επισκεφτήκαμε το εμπορικό πολυκατάστημα “Mediterranean Cosmos” στο οποίο με την βοήθεια του κόσμου συμπληρώσαμε αντίστοιχα ερωτηματολόγια.

Σας ευχαριστούμε για την προσοχή σας!