ΟΞΕΟΒΑΣΙΚΗΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΟΞΕΟΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΟΞΕΟΒΑΣΙΚΗΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ ΚΑΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΟΞΕΟΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ Κ. ΜΑΥΡΟΜΑΤΙΔΗΣ

Η ρύθμιση της οξεοβασικής ισορροπίας (Ο.Ι.) αποτελεί την δεύτερη βασική προτεραιότητα του οργανισμού

ΣΗΜΑΣΙΑ pH 1. Δραστηριότητα ενζύμων 2. Κατάσταση ιονισμού ουσιών (όξινων, βασικών) 3. Διαπερατότητα κυτταρικών μεμβρανών 4. Συσταλτικότητα μυοκαρδίου 5. Κατανομή ηλεκτρολυτών (Κ+, Ca++)

ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΗΤΑ ΔΕΙΓΜΑΤΩΝ ΑΙΜΑΤΟΣ Δείγμα : Αρτηριακό, φλεβικό, τριχοειδικό Όγκος 1 ml Μηχανική ταλαιπωρία (αιμόλυση) Ηπαρίνη : Άλατα με Na+ ή λίθιο Ποσότητα 1000 IU που απορρίπτονται Σύριγγα : Γυάλινη Συντήρηση : Αναερόβιες συνθήκες Όχι βαθιά κατάψυξη (αιμόλυση) Ταχύτητα : < 15 min σε θερμοκρασία δωματίου 3-4 h σε 2-4 oC

pH [H+] 7.80 16 7.70 20 7.60 26 7.50 32 7.40 40 7.30 50 7.20 63 7.10 80 7.00 100 6.90 125 6.80 160

ΕΞΙΣΩΣΗ HENDERSON-HASSELBALCH   pH=pk+logHCO3-/0,03xPaCO2

ΡΥΘΜΙΣΤΕΣ ΟΞΕΟΒΑΣΙΚΗΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ 1. Ρυθμιστικά διαλύματα (sec) 2. Αναπνευστικό σύστημα (1-3 min) 3. Νεφροί (ώρες-ημέρες)

ΚΥΡΙΑ ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΑ ΔΙΑΛΥΜΑΤΑ NaHCO3/H2CO3 H2PO4-/HPO4-- HHbO2/KHbO2 CaCO3 Υδροξυαπατίτης

ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΟΞΕΩΝ 1. Πνεύμονες 2. Νεφροί Αποβάλλουν ~16000-22000 mEq CO2 Μέγιστη αντιρρόπηση : PaCO2=10-15 mmHg PaCO2=52 mmHg   2. Νεφροί HCO3- : Επαναρρόφηση Παραγωγή νέων μορίων Αποβολή Η+ : Τιτλοποιήσιμη οξύτητα (1/3) Αμμώνιο (2/3)

ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ (ΠΤΗΤΙΚΑ ΟΞΕΑ) Αντιρροπούν μεταβολικές διαταραχές Ο κυψελ. αερισμός διπλασιάζεται όταν pH  κατά 0,1  PaCO2 κατά 1 mmHg  αερισμού κατά 1-5 lit/min

ΔΙΗΘΗΣΗ HCO3- ΕΠΑΝΑΡΡΟΦΗΣΗ HCO3- ΕΓΓΥΣ ΣΩΛΗΝΑΡΙΑ 80-90% 4500 mEq/ημέρα (3,5 mEq/min) ΑΓΓΥΛΗ HENLE 2% ΑΠΩ ΣΩΛΗΝΑΡΙΑ 8% ΑΘΡ. ΣΩΛΗΝΑΡΙΑ 8-10%

ΕΠΑΝΑΡΡΟΦΗΣΗ HCO3- Αθρ. ΣΚ ΕΣΚ Περισωληναριακός χώρος Σωληναριακός Na+-H+-αντιμεταφορέας Na+-K+-ATPάση Na+-HCO3--συμμεταφορέας H+-ATPάση CI--HCO3--αντιμεταφορέας ΕΠΑΝΑΡΡΟΦΗΣΗ HCO3- HCO3- 2K+ 2K+ 2 3Na+ CI- CI- 3Na+ Na+ Na+ 4 5 1 H+ HCO3- HCO3- 3HCO3- HCO3- H+ H+ 3 Na+ Na+ H2CO3 H2CO3 H2CO3 CO2 + H2O H2O + CO2 CO2 + H2O Αθρ. ΣΚ ΕΣΚ Περισωληναριακός χώρος Σωληναριακός αυλός Περισωληναριακός χώρος

% απόσταση κατά μήκος του νεφρώνα ΟΞΙΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΟΥΡΩΝ Αθροιστικά σωληνάρια Εγγύς σωληνάρια pH Ούρων Αγκύλη Henle % απόσταση κατά μήκος του νεφρώνα

ΕΣΚ Αθρ. ΣΚ Περισωληναριακός χώρος Σωληναριακός αυλός Περισωληναριακός ΕΚΚΡΙΣΗ ΤΙΤΛΟΠΟΙΗΣΙΜΗΣ ΟΞΥΤΗΤΑΣ Na+-H+-αντιμεταφορέας Na+-K+-ATPάση Na+-HCO3--συμμεταφορέας H+-ATPάση CI--HCO3--αντιμεταφορέας HPO4-- 2K+ 2K+ 2 3Na+ CI- CI- 3Na+ Na+ Na+ 5 4 1 H+ HCO3- HCO3- 3HCO3- HCO3- H+ H+ 3 Na+ Na+ H2CO3 H2CO3 NaH2PO4 CO2 + H2O H2O + CO2 ΕΣΚ Αθρ. ΣΚ Περισωληναριακός χώρος Σωληναριακός αυλός Περισωληναριακός χώρος

Περισωληναριακός χώρος Σωληναριακός αυλός Περισωληναριακός χώρος ΗΠΑΡ NADP + Na+-H+-αντιμεταφορέας Na+-HCO3--συμμεταφορέας Na+-K+-ATPάση CI--HCO3- -αντιμεταφορέας H+-ATPάση NADHPH+H+ ΗΠΑΡ NH4+ + α-ΚΕΤΟΓΛΟΥΤΑΡΙΚΟ ΓΛΟΥΤΑΜΙΝΗ NADH+H+ NAD + ΝΕΦΡΙΚΗ ΕΚΚΡΙΣΗ ΑΜΜΩΝΙΟΥ 3Na+ 3Na+ 3 ΝH3 2K+ 2K+ CI- CI- 4 Γλουταμίνη Na+ Na+ 5 HCO3- HCO3- H+ CO2+H2O ΝH4+ H+ ΝH4+ 1 Γλουταρικό οξύ Na+ HCO3-+H+ ΝH4+ H2CO3 ΝH4+ 2-οξυγλουταρικό οξύ Na+ Na+ CO2 + H2O ΝH4+ 2 3HCO3- Γλυκόζη +Η2Ο ΕΣΚ Αθρ. ΣΚ Περισωληναριακός χώρος Σωληναριακός αυλός Περισωληναριακός χώρος

ΣΧΕΣΗ ΓΛΟΥΤΑΜΙΝΗΣ NH4+ ΚΑΙ HCO3- ΗΠΑΡ NADHPH+H+ NADP + ΝΕΦΡΟΙ NH4+ + α-ΚΕΤΟΓΛΟΥΤΑΡΙΚΟ ΓΛΟΥΤΑΜΙΝΗ NADH+H+ NAD + ΑΛΑΝΙΝΗ + α-ΚΕΤΟΓΛΟΥΤΑΡΙΚΟ ΠΥΡΟΣΤΑΦΥΛΙΚΟ + ΓΛΟΥΤΑΜΙΚΟ ΟΞΥ HCO3-

ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΗΠΑΤΟΣ ΣΤΗ ΡΥΘΜΙΣΗ ΤΗΣ Ο.Ι. 1. Καθημερινά από τον μεταβολισμό των ουδέτερων αμινοξέων παράγονται στο ήπαρ περίπου 1000 mEq HCO3- και 1000 mEq NH4+ 2. Τα περισσότερα αδρανοποιούνται κατά την παραγωγή ουρίας κατά την αντίδραση : 2NH4+ + 2HCO3-  H2N-CO-NH2 + CO2 + 3H2O

ΝΕΦΡΙΚΗ ΕΚΚΡΙΣΗ ΑΜΜΩΝΙΟΥ Na+-H+ αντιμεταφορέας (βασική οδός έκκρισης Η+) Γλουταμινάση Γλουταμίνη NH3 Na+ NH4+ NH4+ 2 NH3 ΕΣΚ NH4+ 1 Na+ NH3 H+ H+ NH3 NH4+ NH3 H+ NH4+ 1 ΜΠΑΣ NH3 NH3 NH4+ NH4+

NH4+ ΝΕΦΡΙΚΗ ΕΚΚΡΙΣΗ ΑΜΜΩΝΙΟΥ Na+ NH4+ ΜΚΑΣ NH4+ H+ H+ NH3 H+ 4 1 Na+ Na+-H+ αντιμεταφορέας (βασική οδός έκκρισης Η+) Γλουταμινάση Na+-K+ (NH4+)-2CI—συμμεταφορέας (apical) Na+-K+ (NH4+)-2CI—συμμεταφορέας (basolateral) Γλουταμίνη Na+ NH4+ ΜΚΑΣ NH4+ 2 H+ H+ NH3 H+ ΕΣΚ NH4+ 4 1 Na+ NH3 H+ NH3 NH3 H+ NH3 NH4+ NH4+ NH3 NH3 NH3 H+ NH3 NH4+ 1 NH4+ ΜΠΑΣ NH4+ NH4+

NH4+ ΝΕΦΡΙΚΗ ΕΚΚΡΙΣΗ ΑΜΜΩΝΙΟΥ NH3 NH3 Na+ NH4+ ΜΚΑΣ NH4+ H+ H+ NH3 H+ Na+-H+ αντιμεταφορέας (βασική οδός έκκρισης Η+) Γλουταμινάση Na+-K+ (NH4+)-2CI—συμμεταφορέας (apical) Na+-K+ (NH4+)-2CI—συμμεταφορέας (basolateral) NH3 Γλουταμίνη NH3 Na+ NH4+ ΜΚΑΣ NH4+ 2 H+ H+ NH3 H+ ΕΣΚ NH4+ Na+ 4 1 NH3 H+ NH3 NH3 H+ NH3 NH4+ NH4+ NH3 NH3 NH3 H+ NH3 NH4+ 1 NH4+ ΜΠΑΣ NH3 NH3 NH4+ NH4+

ΝΗ4+ Η+ Η+ Η+ Η+ ΝΗ3 ΝΗ3 ΝΗ3 ΝΗ4+ ΕΓΓΥΣ ΣΩΝΗΝΑΡΙΑ ΑΘΡ. ΣΩΛΗΝΑΡΙΑ ΔΙΑΜΕΣΟΣ ΧΩΡΟΣ ΝΗ4+

ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΗ ΟΞΕΩΣΗ

(Na++K+)-(CI-+HCO3-)=15   ΧΑΣΜΑ ΑΝΙΟΝΤΩΝ   (Na++K+)-(CI-+HCO3-)=15  

ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΗ ΟΞΕΩΣΗ 1. Αυξημένο χάσμα ανιόντων (KUSMAUL ή MUD PILES) Κ-Κετοξέωση U-Νεφρική ανεπάρκεια S-Σαλικυλικά Δηλητηριάσεις (M-μεθανόλη, A-αιθανόλη) L-Γαλακτική οξέωση I-Iron ή I-INH 2. Φυσιολογικό χάσμα ανιόντων Γαστρεντερικές απώλειες HCO3 - Νεφρικές απώλειες HCO3- Εξωγενής λήψη (NH4CI, αμινοξέα) Νεφρικές δυσλειτουργίες (ΧΝΑ)

υπερχλωραιμική μεταβολική οξέωση η αύξηση των CI- στο πλάσμα ισούται Σε αμιγή υπερχλωραιμική μεταβολική οξέωση η αύξηση των CI- στο πλάσμα ισούται με την μείωση των HCO3-

ΑΝΤΙΡΡΟΠΗΣΗ ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΗΣ ΟΞΕΩΣΗΣ Α. Αναπνευστική   1. Αύξηση κυψελιδικού αερισμού - Έναρξη : Λεπτά - Πλήρης : Σε 1-3h 2. Μέγιστη αντιρρόπηση - PaCO2 : 10-15 mmHg 3. Αναμενόμενη PaCO2 -  κατά 1-1,2 mmHg για κάθε mEq/L  HCO3 - - Οι δύο τελευταίοι δεκαδικοί του pH Β. Νεφρική 1. Αύξηση αποβολής αμμωνίου

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΗΣ ΟΞΕΩΣΗΣ 1. Επείγουσα 2. Αιτιολογική Διακοπή γρήγορης παραγωγής Η+ 3. Γενικά μέτρα Αύξηση κυψελιδικού αερισμού Χορήγηση αλκαλοποιητικών ουσιών

ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΔΙΤΤΑΝΘΡΑΚΙΚΩΝ Α. Με βάση το έλλειμμα   1. Έλλειμμα βάσης : 0,2-0,7xΔHCO3-x Kg.Β.Σ. 2. Χορήγηση : Το 50% μέσα σε 2-4 ώρες Β. Με βάση το pH 1. pH στόχος > 7,20 2. H+=24xPaCO2/HCO3-

ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΗ ΑΛΚΑΛΩΣΗ

ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΗ ΑΛΚΑΛΩΣΗ 1. Μηχανισμοί που αυξάνουν τα HCO3- 2. Μηχανισμοί που τα διατηρούν αυξημένα -Υποογκαιμία -Υποκαλιαιμία

ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΗ ΑΛΚΑΛΩΣΗ 1. Χλωριοευαίσθητη  Γαστρική  Διουρητικών  Υποκαλιαιμίας κ.ά. 2. Χλωριοανθεκτική  Υπεραλδοστερονισμός  Σύνδρομο Bartter κ.ά.

ΑΝΤΙΡΡΟΠΗΣΗ ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΗΣ ΑΛΚΑΛΩΣΗΣ 1. Αναπνευστική (ολοκληρώνεται σε 12h) PaCO2=(0,9xHCO3-)+9 PaCO2= 0,6 mmHg για κάθε mEq  των HCO3- Μέγιστη PaCO2=52 mmHg   2. Νεφρική Δυσμενής επίδραση

έμετοι Η+ Κ + CI - απώλεια υγρών H2CO3 υποογκαιμία H+ HCO3 - HCO3 - ΕΕΣ ΑΕΣ (ALD) Na+ HCO3- Na+ Κ+ HCO3- HCO3 -

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΗΣ ΑΛΚΑΛΩΣΗΣ 1. Αντιμετώπιση αιτίας 2. " υποχλωραιμίας 3. " υποκαλιαιμίας 4. Σπειρονολακτόνη 5. Οξινοποιητικοί παράγοντες (NH4CI) 6. Άλλα θεραπευτικά μέσα Αναστολείς Η2 υποδοχέων Ακεταζολαμίδη Ινδομεθακίνη (σ. Bartter) Τριαμπτερένη (σ. Liddle) 7. Αιμοκάθαρση

ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΟΞΕΩΣΗ

ΟΞΕΙΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΟΞΕΩΣΗ   Ο κίνδυνος προέρχεται κυρίως από την υποξαιμία Διακοπή αερισμού για 4 min προκαλεί θάνατο, οπότε αυξάνεται η PaCO2 κατά 4-5 mmHg

ΑΝΤΙΡΡΟΠΗΣΗ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗΣ ΟΞΕΩΣΗΣ 1. Οξεία αναπνευστική αντιρρόπηση (εξουδετερωτική) -Μέγεθος :  HCO3- κατά 1 για κάθε  PaCO2 κατά 10 -Ταχύτητα : 10 min   2. Χρόνια αναπνευστική οξέωση -Μέγεθος :  HCO3- κατά 4 για κάθε  PaCO2 κατά 10 -Ταχύτητα : 3-5 ημέρες

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗΣ ΟΞΕΩΣΗΣ 1. Οξείας α. Αποκατάσταση κυψελιδικού αερισμού β. Χορήγηση οξυγόνου γ. Βελτίωση αναπνευστικής λειτουργίας δ. Χορήγηση διττανθρακικών   2. Χρόνιας α. Βελτίωση αναπνευστικής λειτουργίας γ. Υποβοήθηση αναπνοής δ. Διουρητικά και αλκαλοποιητικά

ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΑΛΚΑΛΩΣΗ  ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΑΛΚΑΛΩΣΗ

Η συχνότερη αιτία υποκαπνίας είναι η υποξαιμία (PaO2<60 mmHg)

Νοσοκομειακός ασθενής με ανεξήγητο υπεραερισμό και αναπνευστική αλκάλωση πρέπει να ελέγχεται για ενδεχόμενο ύπαρξης ΣΗΨΗΣ

1. Οξεία (<6h) 2. Χρόνια ΑΝΤΙΡΡΟΠΗΣΗ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗΣ ΑΛΚΑΛΩΣΗΣ Ταχύτητα : 10 min HCO3- κατά 2 mEq για κάθε PaCO2 κατά 10 mmHg 2. Χρόνια Ταχύτητα : >24 h HCO3- κατά 5 mEq για κάθε PaCO2 κατά 10 mmHg

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗΣ ΑΛΚΑΛΩΣΗΣ 1. Συνήθως δεν είναι απαραίτητη (pH<7,55) 2. Σε βαρύτερες περιπτώσεις Ακεταζολαμίδη HCI ή NH4CI 3. Αντιμετώπιση βασικής νόσου

ΟΞΕΟΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΜΙΚΤΕΣ ΟΞΕΟΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ

ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΜΙΚΤΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ 1. Ιστορικό, φυσική εξέταση 2. Ηλεκτρολύτες, σάκχαρο, κρεατινίνη κ.ά. 3. Αέρια αίματος 4. Χάσμα ανιόντων 5. Γνώση αντιρρόπησης απλών Ο.Δ.

ΧΑΣΜΑ ΑΝΙΟΝΤΩΝ ΟΥΡΩΝ (Na++K+)=(CI-+80) ή (Na++K+)-(CI-)=80   (Na++K+)=(CI-+80) ή (Na++K+)-(CI-)=80 NH4+=80 mEq/L

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΜΙΚΤΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ-I 1. pH αρτηριακού αίματος 2. Ποσοστό (%) μεταβολής PaCO2 και HCO3- 3. Αναγνώριση κύριας οξεοβασικής διαταραχής 4. Εκτίμηση βαθμού αντιρρόπησης 5. Διάκριση οξείας από χρόνια οξεοβασική διαταραχή 6. Τελική διάγνωση

ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ασθενής με : pH=7,55 HCO3-=30 mEq/L PaCO2=35 mmHg Ποια οξεοβασική διαταραχή είχε; pH=pk+logHCO3-/0,03xPaCO2 ΑΠΑΝΤΗΣΗ 1. Είχε αλκάλωση (pH=7,55) 2. Είδος αλκάλωσης : Ποσοστό μεταβολής HCO3-=25% Ποσοστό μεταβολής PaCO2=12,5% 3. Αναμενόμενη αντιρρόπηση ( PaCO2= 0,6 x (30-24)=3,6 mmHg) (αναμενόμενη PaCO2= 43,6 mmHg) ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 1. Μικτή διαταραχή (μεταβολική και αναπνευστική αλκάλωση)

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΜΙΚΤΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ-II 1. pH αρτηριακού αίματος 2. Ποσοστό (%) μεταβολής PaCO2 και HCO3- 3. Αναγνώριση κύριας οξεοβασικής διαταραχής 4. Εκτίμηση βαθμού αντιρρόπησης 5. Διάκριση οξείας από χρόνια οξεοβασική διαταραχή 6. Τελική διάγνωση

4. Εκτίμηση βαθμού αντιρρόπησης α. Είναι η αναμενόμενη ή όχι; β. Τι ευθύνεται για την ανεπαρκή αντιρρόπηση; γ. Ποια είναι η δεύτερη διαταραχή; δ. Ιστορικό 5. Διάκριση οξείας από χρόνια οξεοβασική διαταραχή α. Αναφέρεται κυρίως σε αναπνευστικές διαταραχές β. Διαχωρίζονται από το ιστορικό και τον αναμενόμενο βαθμό αντιρρόπησης (προσοχή στον χρόνο που μεσολάβησε από την εγκατάσταση της οξεοβασικής διαταραχής)

ΑΝΤΙΡΡΟΠΗΣΗ ΑΠΛΩΝ ΟΞΕΟΒΑΣΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ Μεταβολική οξέωση   Μεταβολική οξέωση Μείωση PaCO2=1-1,2 για κάθε μείωση HCO3- κατά 1 mEq/L Μεταβολική αλκάλωση Αύξηση PaCO2 κατά 0,6 mmHg για κάθε 1 mEq/L αύξησης HCO3- Αναπνευστική οξέωση Οξεία : Αύξηση HCO3- κατά 1 για κάθε αύξηση PaCO2 κατά 10 Χρόνια : Αύξηση HCO3- κατά 4 για κάθε αύξηση PaCO2 κατά 10 Αναπνευστική αλκάλωση Οξεία : Μείωση HCO3- κατά 2 για κάθε μείωση PaCO2 κατά 10 Χρόνια : Μείωση HCO3- κατά 5 για κάθε μείωση PaCO2 κατά 10

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΜΙΚΤΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ-III 1. pH αρτηριακού αίματος 2. Ποσοστό (%) μεταβολής PaCO2 και HCO3- 3. Αναγνώριση κύριας οξεοβασικής διαταραχής 4. Εκτίμηση βαθμού αντιρρόπησης 5. Διάκριση οξείας από χρόνια οξεοβασική διαταραχή 6. Τελική διάγνωση

Σε κάθε ασθενή με μικτή Ο.Δ. πρέπει : 1. Να υπολογίζεται το χάσμα των ανιόντων 2. Να συγκρίνεται η μεταβολή των HCO3- με αυτή των CI - 3. Να ελέγχεται ο βαθμός αντιρρόπησης 4. Να εκτιμάται αν πρόκειται για οξεία ή χρόνια διαταραχή

1. Χάσμα ανιόντων α. Συμβάλλει στη διάγνωση ύπαρξης ή μη μεταβολικών διαταραχών (οξέωση ή αλκάλωση) β. Επιβεβαιώνει την διάγνωση της μετ. οξ. με αυξημένο χάσμα ανιόντων

Σε κάθε ασθενή με μικτή Ο.Δ. πρέπει : 1. Να υπολογίζεται το χάσμα των ανιόντων 2. Να συγκρίνεται η μεταβολή των HCO3- με αυτή των CI - 3. Να ελέγχεται ο βαθμός αντιρρόπησης 4. Να εκτιμάται αν πρόκειται για οξεία ή χρόνια διαταραχή

2. Μεταβολή των HCO3- σε σχέση με αυτή των CI– α. Πιστοποιεί την ύπαρξη μεταβολικής οξέωσης με φυσιολογικό ή αυξημένο χάσμα ανιόντων β. Βεβαιώνει την ύπαρξη μικτής διαταραχής

Σε κάθε ασθενή με μικτή Ο.Δ. πρέπει : 1. Να υπολογίζεται το χάσμα των ανιόντων 2. Να συγκρίνεται η μεταβολή των HCO3- με αυτή των CI- 3. Να ελέγχεται ο βαθμός αντιρρόπησης 4. Να εκτιμάται αν πρόκειται για οξεία ή χρόνια διαταραχή

3. Αντιρρόπηση (αναμενόμενη;) Μη αναμενόμενη επιβεβαιώνει την διάγνωση της μικτής διαταραχής

Σε κάθε ασθενή με μικτή Ο.Δ. πρέπει : 1. Να υπολογίζεται το χάσμα των ανιόντων 2. Να συγκρίνεται η μεταβολή των HCO3- με αυτή των CI- 3. Να ελέγχεται ο βαθμός αντιρρόπησης 4. Να εκτιμάται αν πρόκειται για οξεία ή χρόνια διαταραχή

4. Διαφορική διάγνωση οξείας από την χρόνια Ο.Δ. α. Ιστορικό ασθενούς β. Μη αναμενόμενη αντιρρόπηση γ. Επιβεβαίωση ή αποκλεισμός μικτής διαταραχής

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΙΚΤΩΝ ΟΞΕΟΒΑΣΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ 1. Ταχύτητα αποκατάστασης (pH αίματος) 2. Μεταβολικές και αναπνευστικές διαταραχές 3. Αντιμετώπιση πρωτοπαθούς αιτίας της οξ. διαταραχής 4. Ηλεκτρολυτικές διαταραχές

1. Ταχύτητα αποκατάστασης pH αίματος α. Δεν χρειάζεται πάντοτε ιδιαίτερη σπουδή στην αποκατάσταση του pH β. Δεν είναι απαραίτητη η πλήρης αποκατάσταση του pH (>7,20) γ. Στις μεταβολικές διαταραχές το pH του ENY καθυστερεί να αποκατασταθεί έναντι του pH του αίματος

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΙΚΤΩΝ ΟΞΕΟΒΑΣΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ 1. Ταχύτητα αποκατάστασης (pH αίματος) 2. Μεταβολικές και αναπνευστικές διαταραχές 3. Αντιμετώπιση πρωτοπαθούς αιτίας της οξ. διαταραχής 4. Ηλεκτρολυτικές διαταραχές

Επιβάλλεται ταυτόχρονη βελτίωση των μικτών 2. Μεταβολικές και αναπνευστικές διαταραχές Επιβάλλεται ταυτόχρονη βελτίωση των μικτών διαταραχών (πολλές φορές η δεύτερη διαταραχή βελτιώνει την μεταβολή του pH που επήλθε από την παρουσία της πρώτης)

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΙΚΤΩΝ ΟΞΕΟΒΑΣΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ 1. Ταχύτητα αποκατάστασης (pH αίματος) 2. Μεταβολικές και αναπνευστικές διαταραχές 3. Αντιμετώπιση πρωτοπαθούς αιτίας της οξ. διαταραχής 4. Ηλεκτρολυτικές διαταραχές

α. Είναι ουσιαστική στην αντιμετώπιση του 3. Αντιμετώπιση πρωτοπαθούς αιτίας της οξ. διαταραχής α. Είναι ουσιαστική στην αντιμετώπιση του προβλήματος (πολλές φορές μοναδικής αξίας) β. Περιορίζει τις ανάγκες σε διορθωτικές θεραπευτικές παρεμβάσεις γ. Διακόπτει τον φαύλο κύκλο διαιώνισης της διαταραχής

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΙΚΤΩΝ ΟΞΕΟΒΑΣΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ 1. Ταχύτητα αποκατάστασης (pH αίματος) 2. Μεταβολικές και αναπνευστικές διαταραχές 3. Αντιμετώπιση πρωτοπαθούς αιτίας της οξ.διαταραχής 4. Ηλεκτρολυτικές διαταραχές

4. Αποκατάσταση ηλεκτρολυτικών διαταραχών Συμβάλλουν στην αποκατάσταση της οξεοβασικής διαταραχής α. Υποκαλιαιμία σε αλκάλωση β. Υπερκαλιαιμία με μείωση της αμμωνιογέννεσης γ. Υπονατριαιμία (υποογκαιμία) από απώλεια νατρίου δ. Υπερχλωραιμία σε ιατρογενή μετ. οξέωση

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας