Ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού Μιχαλάκης Βύρων

Γενικά για το πεπτικό έλκος καλοήθης, περιγεγραμμένη απώλεια ιστού που προχωρεί πέραν της βλενογόννιου μυϊκής στοιβάδας(>5mm) Το H.Pylori εντοπίζεται στο 80% των ασθενών με γαστρικό και στο 90% των ασθενών με δωδεκαδ/κό έλκος.

Το ελικοβακτήριο του πυλωρού, αρχικά γνωστό ως Campylobacter Pyloridis, είναι ένα Gram(-) αρνητικό μικροαερόφιλο βακτήριο που εντοπίζεται στον στόμαχο. Ταυτοποιήθηκε το 1982 από τον Μπάρι Μάρσαλ (Barry Marshall) και τον Ρόμπιν Ουόρεν (Robin Warren).Είναι συνδεδεμένο με την ανάπτυξη του δωδεκαδακτυλικού έλκους και καρκίνου του στομάχου. Παρόλα αυτά , πάνω από το 80% των ατόμων τα οποία έχουν μολυνθεί με το βακτηρίδιο είναι ασυμπτωματικά και πιθανολογείται ότι παίζει σημαντικό ρόλο στο φυσικό περιβάλλον του στομάχου.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ Οι περισσότεροι άνθρωποι (πάνω από το 80%) που έχουν μολυνθεί με το ελικοβακτήριο του πυλωρού δεν εμφανίζουν συμπτώματα.Οξεία μόλυνση μπορεί να παρουσιαστεί ως οξεία γαστρίτιδα με στομαχόπονο ή ναυτία. Όταν η κατάσταση αυτή εξελίσσεται σε χρόνια γαστρίτιδα , τα συμπτώματα –αν υπάρχουν- είναι συχνά αυτά της μη ελκώδους δυσπεψίας : γαστρικοί πόνοι, ναυτία, φούσκωμα, ερυγές, και μερικές φορές εμετός. Άτομα μολυσμένα με ελικοβακτήριο του πυλωρού έχουν 10-20% πιθανότητα να αναπτύξουν κατά τη διάρκεια της ζωής τους πεπτικά έλκη και 1-2% πιθανότητα να αποκτήσουν καρκίνο του στομάχου

Μικροβιολογία Το ελικοβακτήριο του πυλωρού είναι είναι ένα ελικοειδές,  Gram(-)αρνητικό βακτήριο, 3μm μήκους με διάμετρο 0,5μm. Είναι μικροαερόφιλο, δηλαδή απαιτεί οξυγόνο σε μικρότερη συγκέντρωση από αυτήν που εντοπίζεται στην ατμόσφαιρα. Περιέχει μια υδρογενάση, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για παροχή ενέργειας μέσω οξείδωσης μοριακού υδρογόνου το οποίο παράγεται από τα εντερικά βακτήρια.[Παράγει οξειδάση, καταλάση και ουρεάση. Είναι ικανό να σχηματίζει βιοφίλμ και μπορεί να μετατραπεί από την ελικοειδή σε μια βιώσιμη αλλά μη καλλιεργήσιμη κοκκώδη μορφή.[Και οι δύο μορφές πιθανόν ενισχύουν την επιβίωσή του και αποτελούν αιτιολογικούς παράγοντας στην επιδημιολογία του βακτηρίου.

Διάγνωση χρησιμοποιούνται : το τεστ που ανιχνεύει αντισώματα στο αίμα, το αντιγονικό τεστ κοπράνων , καθώς και το τεστ αναπνοής ( στο οποίο ο ασθενής πίνει 14C- ή 13C-σημασμένη ουρία, την οποία το βακτήριο μεταβολίζει, παράγοντας σεσημασμένα μόρια διοξειδίου του άνθρακα, το οποίο μπορεί να ανιχνευθεί με την αναπνοή).  Παρόλα αυτά, η πιο αξιόπιστη μέθοδος για την ανίχνευση μόλυνσης από ελικοβακτήριο είναι η βιοψία κατά τη διάρκεια ενδοσκόπησης με ένα γρήγορο τεστ ουρεάσης , η ιστολογική εξέταση και η μικροβιακή καλλιέργεια. Υπάρχει ,ακόμη, και ένα τεστ ουρίας ELISA με 96% ευαισθησία και 79% ιδιαιτερότητα. Το τεστ ανίχνευσης αντισωμάτων στο αίμα , για παράδειγμα, κυμαίνεται σε ευαισθησία 76%-84%. Μερικά φάρμακα μπορούν να επηρεάσουν τη δραστηριότητα της ουρεάσης και να δώσουν ψευδώς αρνητικά αποτελέσματα. 1.Ιστολογική εξέταση γαστρικών βλεννογόνιων βιοψιών 2.Ορολογική εξέταση 3.Εξέταση κοπράνων για αντιγόνα 4.Δοκιμασία αναπνοής άνθρακας13-ουρίας

Πρόληψη Το ελικοβακτήριο του πυλωρού αποτελεί μια σημαντική αιτία νόσων του ανώτατου γαστρεντερικού. Η εξάλειψη της μόλυνσης βελτιώνει τα συμπτώματα, στα οποία συμπεριλαμβάνονται δυσπεψία, γαστρίτιδα, πεπτικό έλκος, και είναι πιθανό να εμποδίσει την ανάπτυξη καρκίνου του στομάχου. Η αυξανόμενη αντίσταση στα αντιβιοτικά αυξάνει την ανάγκη για μια στρατηγική πρόληψης για το βακτήριο. Εκτεταμένες μελέτες εμβολίων σε ποντικούς έχουν δείξει υποσχόμενα αποτελέσματα. Οι ερευνητές μελετούν διάφορα ανοσοενισχυτικά, αντιγόνα και δρόμους ανοσοποίησης ώστε να βρουν το καταλληλότερο σύστημα προστασίας του ανοσοποιητικού, με τις περισσότερες έρευνες μόλις πρόσφατα να μεταφέρονται από τις δοκιμές ζώων σε δοκιμές ανθρώπων. Κάποια φαγητά ίσως να είναι χρήσιμα στην πρόληψη της αποίκησης του ελικοβακτηρίου του πυλωρού, συμπεριλαμβανομένων των: πράσινο τσάι, κόκκινο κρασί, λαχανάκια Βρυξελλών, σκόρδο, προβιοτικά, φλαβονοειδή.

Στατιστικές Έρευνες Τουλάχιστον το μισό του πληθυσμού έχει μολυνθεί από το βακτήριο, κάνοντάς το την πιο διαδεδομένη μόλυνση στον κόσμο. Τα πραγματικά στατιστικά μόλυνσης ποικίλουν από χώρα σε χώρα. Ο αναπτυσσόμενος κόσμος έχει πολύ μεγαλύτερα ποσοστά μόλυνσης από τη δύση( Δυτική Ευρώπη, Βόρεια Αμερική, Αυστραλία), όπου τα ποσοστά υπολογίζονται στο 25%. Οι μολύνσεις συνήθως συμβαίνουν στην παιδική ηλικία σε όλες τις χώρες. Παρόλ΄αυτα, το ποσοστό μόλυνσης παιδιών στις αναπτυσσόμενες χώρες είναι υψηλότερο από τις βιομηχανοποιημένες χώρες, πιθανόν εξαιτίας σε φτωχές συνήθειες υγιεινής. Στις ανεπτυγμένες χώρες, είναι ασυνήθιστο να βρίσκεις μολυσμένα παιδιά, αλλά το ποσοστό μολυσμένων ανθρώπων αυξάνει με την ηλικία, με περίπου 50% μολυσμένους γι αυτούς πάνω από την ηλικία των 60, ενώ με 10% για ηλικίες ανάμεσα σε 28-30 χρονών. Η επικράτηση φαίνεται υψηλότερη σε Αφροαμερικάνους και σε ισπανικούς πληθυσμούς, πιθανόν εξαιτίας κοινωνικοοικονομικών παραγόντων. Το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού είναι μεταδοτικό, αν και τα ακριβή αίτια μετάδοσης δεν είναι γνωστά. Άτομο σε άτομο μετάδοση πιθανότατα συμβαίνει με είτε στόμα με στόμα είτε στόμα-κόπρανα.

Αντιμετώπιση Μόλις το ελικοβακτήριο του πυλωρού εντοπιστεί σε ασθενείς με πεπτικό έλκος, η συνήθης διαδικασία είναι να το εξαλείψουμε και να επιτρέψουμε στο έλκος να επουλωθεί. Η τυπική θεραπεία πρώτης γραμμής είναι μιας εβδομάδας «τριπλή θεραπεία» που αποτελείται από αναστολείς της αντλίας πρωτονίων, όπως η ομεπραζόλη, η λανσοπραζόλη και τα αντιβιοτικά κλαρυθρομυκίνη και η αμοξυκιλλίνη. Παραλλαγές της τριπλής θεραπείας έχουν αναπτυχθεί όλα αυτά τα χρόνια, όπως η χρήση διαφορετικού αναστολέα της αντλίας πρωτονίων, όπως με παντοπραζόλη ή ραμπεπραζόλη, ή η αντικατάσταση αμοξικιλλίνης με μετρονιδαζόλη για τους ανθρώπους που είναι αλλεργικοί στην πενικιλίνη. Μια τέτοια θεραπεία έχει φέρει επανάσταση στη θεραπεία του πεπτικού έλκους, και έχει κάνει μια θεραπεία για την ασθένεια αυτή δυνατή. Προηγουμένως, η μόνη επιλογή ήταν ο έλεγχος των συμπτωμάτων με αντιόξινα, H2-ανταγωνιστές ή αναστολείς της αντλίας πρωτονίων και μόνο. Ένας αυξανόμενος αριθμός μολυσμένων ατόμων βρίσκονται να έχουν ανθεκτικά στα αντιβιοτικά βακτηρίδια. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αρχική αποτυχία της θεραπείας και απαιτεί πρόσθετους γύρους θεραπείας με αντιβιοτικά ή εναλλακτικές στρατηγικές, όπως μια τετραπλή θεραπεία, η οποία προσθέτει ένα βισμούθιο κολλοειδές, όπως υποσαλικυλικό βισμούθιο..

Κατηγορίες Φαρμάκων Αντιβιοτικά: τετρακυκλίνη, κλαριθρομυκίνη, αμοξυκιλλίνη: μετρονιδαζόλη Αναστολείς H2 υποδοχέων: σιμετιδίνη, ρανιτιδίνη, φαμοτιδίνη, νιζατιδίνη Αναστολείς της αντλίας πρωτονίων: ομεπραζόλη, λανσοπραζόλη, ραμπεπραζόλη, εσομεπραζόλη, παντοπραζόλη Κυτταροπροστατευτικά του στομάχου: σαλικυλικό βισμούθιο

Η παραπάνω εργασία απευθύνεται: Φοιτητές Ιατρικής και φαρμακευτικής (Προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς) Ιατρούς και άλλους επιστήμονες υγείας Σε ασθενείς με πεπτικό έλκος Στο ευρύτερο κοινό που ενδιαφέρεται να ενημερωθεί

Μελετώντας αυτήν την παρουσίαση οι εκπαιδευόμενοι: Ενημερώνονται για το θεωρητικό υπόβαθρο της ασθένειας του πεπτικού έλκους(π.χ.μικροβιολογία) Μαθαίνουν να λαμβάνουν προληπτικά μέτρα για την αντιμετώπισή της Μαθαίνουν να την αναγνωρίζουν από τα συμπτώματά της και να την διαγιγνώσκουν με σύγχρονα διαγνωστικά μέσα Ενημερώνονται για τις τελευταίες τάσεις της θεραπείας της

Ευχαριστώ για την προσοχή σας