Ελληνική Επιγραφική Εκδοτικά σύμβολα

1931: το σύστημα του Leiden { }: dele (διάγραψε) < >: adde (πρόσθεσε)

Αρίθμηση των σειρών και κάθετος (Ι) Όταν για λόγους εξοικονόμησης χώρου ο εκδότης γράφει το κείμενο της επιγραφής συνεχές, σημειώνει το τέλος της σειράς με την κάθετο. Όταν ο αριθμός της σειράς είναι πολλαπλάσιο του 5, τότε σημειώνεται διπλή (ΙΙ) κάθετος.

Κενά (lacunae): [- - -] (dashes) […] (dots) Όταν η επιγραφή σώζεται αποσπασματικά και δεν μπορούμε να υπολογίσουμε πόσοι ακριβώς χαρακτήρες λείπουν, χρησιμοποιούμε το σύμβολο [- - -], και ο εκδότης μπορεί να δηλώσει έναν κατά προσέγγιση αριθμό ως [- - -ci. 50- - -]. Αντίθετα, οι τελείες χρησιμοποιούνται για να δηλώσουν έναν συγκεκριμένο αριθμό.

Ερώτηση: ποιο σύμβολο χρησιμοποιούμε περισσότερο όταν έχουμε επιγραφές που έχουν γραφεί στοιχηδόν και ποιο στις άλλες περιπτώσεις;

v (vacat), ελλείπει Πολλές φορές υπάρχει ένα κενό στην επιγραφή, το οποίο αφέθηκε σκοπίμως από τον λιθοτόμο (το σημείο της πέτρας είναι τραχύ και δεν προσφέρεται για γραφή [vitium lapidis], ο λιθοτόμος χρησιμοποιεί το κενό για έμφαση ή ως στίξη). Δηλώνουμε το κενό αυτό με τόσα v όσες κενές θέσεις μπορούμε να υπολογίσουμε. Όταν δεν μπορούμε να υπολογίσουμε ακριβώς το κενό, τότε σημειώνουμε vac. ή vacat.

Αμφίβολες αναγνώσεις: χαρακτήρες που έχουν μια τελεία από κάτω (dotted letters) Όταν δεν μπορούμε να διαβάσουμε με σιγουριά έναν χαρακτήρα, τότε σημειώνουμε κάτω από αυτόν μια τελεία. Προσοχή! Αν διαβάζουμε καθαρά ένα γράμμα, ακόμη και στην περίπτωση που δεν βγάζουμε νόημα, δεν σημειώνουμε την τελεία.

Συμπληρώσεις από πλευράς του εκδότη: < > Συμπληρώσεις από πλευράς του εκδότη: < > Εδώ χρειάζεται προσοχή! Με τις αγκύλες ο εκδότης δηλώνει ότι ο χαράκτης (stonemason) άφησε ένα γράμμα κατά λάθος, π.χ. καίσ<α>ρος. Ο εκδότης πρέπει να διορθώνει μόνο ότι ο ίδιος ο χαράκτης θα θεωρούσε λάθος, π.χ. όχι ορθογραφικά λάθη που δείχνουν την αλλαγή της φωνολογίας ή την προφορά της εποχής. Με αγκύλες σημειώνουμε όσα γράμματα ο χαράκτης ξέχασε να αποτελειώσει. Βρείτε πιθανά ζευγάρια!

Διορθώσεις του εκδότη: { } (brace brackets) Μερικές φορές ο χαράκτης κάνει λάθος χαράζοντας δυο φορές το ίδιο γράμμα ή την ίδια συλλαβή, π.χ. Ταβη{βη}νων.

Σκόπιμες παραλείψεις και βραχυγραφίες: ( ), parentheses Συχνά ο χαράκτης (engraver) παραλείπει σκοπίμως να χαράξει μερικά γράμματα. Τα γράμματα αυτά ο εκδότης βάζει μέσα σε παρενθέσεις για να μπορέσουμε να διαβάσουμε καλύτερα την επιγραφή, π.χ. Αυρ(ήλιος).

Γράμματα που αποξύθηκαν: [[ ]] (double square brackets) Ο εκδότης σημειώνει μέσα σε διπλές αγκύλες γράμματα που ο χαράκτης της αρχαιότητας έξυσε ώστε να μην φαίνονται.

Κεφαλαία γράμματα Όταν ο εκδότης μπορεί να διαβάσει τα γράμματα με σιγουριά, αλλά δεν βγαίνει κανένα νόημα, τότε σημειώνει τα εν λόγω γράμματα με κεφαλαία.

Κείμενο που δεν διαβάζεται σήμερα, μαρτυρείται όμως από παλαιότερους εκδότες: ο νέος εκδότης το υπογραμμίζει. Λόγω ατμοσφαιρικής ρύπανσης ή άλλου είδους φθοράς το κείμενο μιας επιγραφής είναι δυνατόν να μην διαβάζεται πια, ενώ διαβαζόταν πριν από μερικά χρόνια. Το κείμενο που ο εκδότης έχει υπόψη του από προηγούμενες εκδόσεις το υπογραμμίζει.

Αποκατάσταση χαμένων τμημάτων: [ ] (brackets)

Bradley Hudson McLean, An Introduction to Greek Epigraphy of the Hellenistic and Roman Periods from Alexander the Great Down to the Reign of Constantine (323 B.C.-A.D. 337): University of Michigan Press, 2002. ISBN 0472112384, 9780472112388