ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ ΡΟΔΟΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΘΕΜΑ: ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΑΙΣΩΠΙΩΝ ΜΥΘΩΝ 2011-2012 ΜΑΘΗΘΜΑ: ΑΙΣΩΠΙΟΙ ΜΥΘΟΙ

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΙΣΩΠΟ Αν και τον διεκδικούν αρκετές πόλεις, το πιο πιθανό είναι ότι ο Αίσωπος να γεννήθηκε στην πόλη Αμόριο της Φρυγίας γύρω στο 600 π.Χ Μαθαίνουμε ότι ήταν καμπούρης, άσχημος, με κοντό λαιμό, στραβά πόδια και πλακουτσωτή μύτη. Επιπλέον, όμως, ήταν ιδιαίτερα έξυπνος, παρατηρητικός και φυσικά είχε ταλέντο στο να «πλάθει» μύθους. Μύθους που χρησιμοποιούσε κυρίως για να περνάει μηνύματα στους ακροατές του, να διδάσκει ήθος και να καυτηριάζει την αδικία, την προδοσία, και γενικά όλες τις ευτελείς πράξεις των ανθρώπων την εποχής του. Είναι ο πρώτος που χρησιμοποίησε αλληγορικό αλλά και πεζό λόγο στα έργα του. Όσον αφορά την ζωή του, τουλάχιστον στην αρχή της πρέπει να ήταν δύσκολη. Γεννήθηκε κατά πάσα πιθανότητα από οικογένεια δούλων, και έτσι ως δούλος ξεκίνησε τον βίο του. Κάποια στιγμή εναντιώθηκε στον άδικο ξυλοδαρμό ενός άλλου δούλου, και οδηγήθηκε στην αγορά της Εφέσου για να πουληθεί. Εκεί τον αγόρασε ο φιλόσοφος Ξάνθος από την Σάμο, ο οποίος φαίνεται να τον πούλησε στην συνέχεια στον, επίσης Σάμιο, σοφό Ιάδμονα. Ο Ιάδμων, είτε γιατί εκτίμησε τον χαρακτήρα του Αίσωπου, είτε για άλλους λόγους, άγνωστους σε εμάς, τον απάλλαξε από την δουλεία αφήνοντας τον ελεύθερο. Από εκείνο το σημείο ο Αίσωπος ταξίδεψε σε πολλές πόλεις και έφτασε μέχρι τις Σάρδεις όπου έγινε σύμβουλος του βασιλιά Κροίσου.

Σχετικά με το τέλος της ζωής του Αισώπου υπάρχουν δύο εκδοχές οι οποίες συμφωνούν σε ένα πράγμα. Ο Αίσωπος δολοφονήθηκε στους Δελφούς. Κάποιοι σύγχρονοι ιστορικοί, δέχονται μεν την ύπαρξη του Αισώπου ως πρόσωπο, αλλά υποστηρίζουν ότι οι μύθοι δεν είναι δικές του δημιουργίες. Πιστεύουν ότι τους περισσότερους από αυτούς τους συγκέντρωσε, τους άλλαξε και τους διέδωσε ως δικούς του. Όπως και να έχει οι μύθοι αυτοί έχουν συνδεθεί, από τον καιρό που εκείνος ζούσε ακόμα, με το όνομα του. Το πόσο γνωστός ήταν ο Αίσωπος στην εποχή του μας δείχνει το γεγονός, ότι αν ήθελαν να πούνε ότι κάποιος ήταν αγράμματος έλεγαν την φράση: «ούτε τον Αίσωπο δεν ξέρει». Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Αίσωπος δεν έγραψε ούτε μια λέξη από τους μύθους του. Απλά τους έλεγε και από στόμα σε στόμα αυτοί διαδόθηκαν τόσο στον χώρο όσο και στον χρόνο. Η πρώτη απόπειρα γραφής τους έγινε από τον Δημήτριο τον Φαληρέα τον 4ο αιώνα π.Χ., δηλαδή σχεδόν δύο αιώνες μετά τον θάνατο του Αισώπου. Το έργο αυτό δυστυχώς δεν έφτασε ως της μέρες μας. Οι συλλογές των Αισώπειων μύθων, που έχουμε είναι έργα του 1ου με 2ου αιώνα π.Χ. Οι μύθοι του Αισώπου εκτυπώθηκαν για πρώτη φορά στο Μιλάνο το 1479μ.Χ. Από τότε έχουν ακολουθήσει πολλές εκδόσεις, σε διάφορες γλώσσες. Ο Αίσωπος έλεγε ότι: «Οι πράξεις των ανθρώπων δεν κρίνονται από την ταχύτητα εκτέλεσής τους, αλλά από τη μικρή ή τη μεγάλη τελειότητά τους». Η μεγάλη τελειότητα στην δημιουργία τους, καθώς και το ότι ακόμα και σήμερα είναι επίκαιροι, κάνουν τόσο σημαντικούς τους μύθους του Αισώπου.

Ο ΛΑΓΟΣ ΚΑΙ Η ΧΕΛΩΝΑ

Ο ΛΑΓΟΣ ΚΑΙ Η ΧΕΛΩΝΑ ΒΙΝΤΕΟ

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Στη ζωή κανείς δεν πρέπει να ναι υπερόπτης και να υποτιμά τους γύρω του όπως ο λαγός , αλλά πρέπει με συνεχή προσπάθεια και με μετριοφροσύνη να πετυχαίνει αυτό που θέλει.

Ο ΨΕΥΤΗΣ ΒΟΣΚΟΣ Ήταν κάποτε ένας βοσκός που είχε ένα κοπάδι με αρκετά πρόβατα και ένα μαντρί έξω από το χωριό του. Κάθε πρωί, οδηγούσε τα πρόβατα σε ένα καταπράσινο λόφο κοντά στο μαντρί και τα άφηνε να βοσκήσουν με την ησυχία τους. Συνήθως περνούσε την ώρα του παίζοντας την φλογέρα του, αλλά να που μία μέρα την ξέχασε στο μαντρί. Μην έχοντας τι να κάνει, σκέφτηκε να σκαρώσει μία φάρσα στους συγχωριανούς του. Ανέβηκε λοιπόν σε ένα βράχο και άρχισε να φωνάζει προς την κατεύθυνση του χωριού: «Βοήθεια συγχωριανοί. Λύκοι τρων τα πρόβατα μου. Τρέξτε. Βοήθεια.» Οι άντρες του χωριού άρπαξαν ότι βρήκαν μπροστά τους και έτρεξαν να βοηθήσουν τον βοσκό, που μόλις τους είδε άρχισε να γελάει με το πάθημα τους. Ο βοσκός, όπως φαίνεται, βρήκε πολύ αστείο αυτό που έκανε, αφού το επανέλαβε κάνα δυο φορές ακόμα και κάθε φορά οι συγχωριανοί του έτρεχαν να τον βοηθήσουν. Να όμως που μια μέρα, μια αγέλη πεινασμένων λύκων όρμισαν στο κοπάδι του βοσκού και άρχισαν να το ξεκληρίζουν. Τρομαγμένος ο βοσκός έβαλε τις φωνές και καλούσε σε βοήθεια: «Βοήθεια συγχωριανοί. Λύκοι τρων τα πρόβατα μου. Τρέξτε. Βοήθεια.» Κανείς όμως δεν πήγε να τον βοηθήσει αφού όλοι νόμιζαν ότι για άλλη μια φορά ήθελε να γελάσει μαζί τους. Εκείνη την φορά οι μόνοι που γέλασαν ήταν οι λύκοι. Βρήκαν πρώτης τάξεως φαγητό και το έφαγαν με την ησυχία τους. Μόνο ένας άνθρωπος εκεί κοντά κάτι φώναζε αλλά όπως είναι γνωστό οι λύκοι δεν γνωρίζουν την ανθρώπινη γλώσσα για να καταλάβουν τι έλεγε και έτσι συνέχισαν ανενόχλητοι το φαγητό τους

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Το παραμύθι του ψεύτη βοσκού σε μεταφορά στην σύγχρονη εποχή

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΤΑΙΝΙΑ ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΨΕΥΤΗΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΨΕΥΤΗΣ

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Δεν είναι σωστό να λέμε ψέματα όπως ο βοσκός γιατί στο τέλος οι μόνοι που δεν θα βγούμε κερδισμένοι θα είμαστε εμείς.

ΤΟ ΤΖΙΤΖΙΚΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΡΜΗΓΚΙ

Ο ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ Κ Ο ΜΕΡΜΥΓΚΑΣ

ΘΕΑΤΡΙΚΟ

ΤΑΙΝΙΑ Ο ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ Κ Ο ΜΕΡΜΥΓΚΑΣ Υπόθεση: Δύο φίλοι και συνιδιοκτήτες ανθοπωλείου, ο Ευδαίμων και ο Λούλης ζουν με εντελώς αντίθετες αρχές. Ο ένας γλεντάει και χαίρεται ανέμελα την κάθε στιγμή, ο άλλος εργάζεται σκληρά και φροντίζει για το μέλλον. Όταν ο «τζίτζικας» γλυκοκοιτάζει την αγαθή σπιτονοικοκυρά του, αποβλέποντας στα ελαιόδεντρά της, ο «μέρμηγκας» προσπαθεί να τον συνεφέρει. Όμως η κοπέλα, την οποία ο μέρμηγκας σχεδιάζει να γνωρίσει στον τζίτζικα, τελικά θα μαγέψει τον ίδιο. Ηθοποιοί: Βασιλης Αυλωνιτης: (Λούλης), Νικος Ριζος: (Ευδαίμων), Θοδωρος Μοριδης: (Βρασίδας), Ρενα Ντορ: (Λουκία), Αγγελικη Καπελαρη: (Πίτσα). Σκηνοθεσία: Φίλιππος Φυλακτός. Σενάριο: Νίκος Τσιφόρος, Πολύβιος Βασιλειάδης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 1)www.youtube.com 2)www.matiά.gr