Κυβερνήτης του Ελληνικού κράτους (1828-1831) ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ Κυβερνήτης του Ελληνικού κράτους (1828-1831)

Η ζωή του Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1766. Ήταν γιος του Αντωνίου Καποδίστρια και τα μέλη της οικογένειας του έφεραν τον τίτλο του κόμη. Τα πρώτα του γράμματα τα διδάχτηκε στην Κέρκυρα και έπειτα σπούδασε ιατρική στην Πάντοβα της Ιταλίας. Όταν γύρισε στην πατρίδα του άσκησε την ιατρική μέχρι το 1803, οπότε διορίστηκε γραμματέας της Ιονίου Πολιτείας. Το 1807, όταν τα στρατεύματα του Μ. Ναπολέοντα κυρίευσαν για δεύτερη φορά τα νησιά του Ιονίου, ο Καποδίστριας έφυγε για την Τσαρική Ρωσία, όπου διακρίθηκε αμέσως για την αξιοσύνη του και κατάφερε να εισέλθει γρήγορα στους κύκλους της τσαρικής αυλής. Το 1811 διορίζεται γραμματέας της ρωσικής πρεσβείας στη Βιέννη, ενώ το 1812 ο ίδιος ο Τσάρος τον έκανε "σύμβουλο του κράτους".

Το 1813 ο Τσάρος, έχοντας εμπιστοσύνη στις ικανότητες του Έλληνα διπλωμάτη, τον έστειλε στην Ελβετία, με σκοπό να αποσπάσει τη χώρα από την επιρροή της Γαλλίας. Εκεί κατάφερε να συμφιλιώσει τα αντιμαχόμενα καντόνια και εφάρμοσε το ομοσπονδιακό σύστημα, το οποίο ισχύει μέχρι σήμερα. Η ελβετική πολιτεία για τις υπηρεσίες του αυτές τον ανακήρυξε επίσημο πολίτη. Το 1815 ο τσάρος τον διόρισε υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας.

Οι αντιδράσεις όμως των κύκλων της Ιερής Συμμαχίας, η οποία φανερά υποστήριζε τους Τούρκους και αντιπαθούσε τους Έλληνες, καθώς και το έκδηλο ενδιαφέρον του Καποδίστρια για την Ελληνική Επανάσταση έφεραν σε δύσκολη θέση τον Τσάρο, που διόρισε τελικά συνυπουργό των Εξωτερικών τον Νέσσερλοντ. Μετά την έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης ο Καποδίστριας κατάλαβε τη δυσπιστία του Τσάρου προς αυτόν και αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Έτσι η Ιερή Συμμαχία κατάφερε να απομακρύνει τον Καποδίστρια από τη διεθνή πολιτική σκηνή.

Η θέση του στην Ελληνική Επανάσταση Ο Καποδίστριας, μολονότι υποστήριζε με κάθε τρόπο το υπόδουλο ελληνικό γένος, θεωρούσε την κήρυξη της επανάστασης πρόωρη, γιατί κατά τη γνώμη του έμπειρου διπλωμάτη οι συνθήκες ήταν δυσμενείς. Έτσι, όταν του πρότειναν να αναλάβει την αρχηγία της Φιλικής Εταιρίας, αρνήθηκε. Το 1820, όταν ήταν ακόμα υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, αρνήθηκε την αρχηγία της Επανάστασης, ύστερα από πρόταση του Ξάνθου και του Αλέξανδρου Υψηλάντη.

Η θέση του στην Ελληνική Επανάσταση Ύστερα από την κήρυξη της Επανάστασης, ο Καποδίστριας προσπάθησε να βοηθήσει με κάθε τρόπο τους υπόδουλους Έλληνες, ασκώντας μεγάλη επιρροή στον τσάρο. Παρόλο που οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης κατάφεραν να φέρουν σε αντίθεση τον Καποδίστρια με το Ρώσο Αυτοκράτορα και να τον απομακρύνουν από το διεθνή διπλωματία, αυτός κατάφερε να περισώσει την Ελληνική Επανάσταση στην πιο κρίσιμη στιγμή της. Ενώ η Ιερή Συμμαχία κατέπνιγε κάθε επαναστατικό κίνημα στη Ευρώπη, ο Καποδίστριας κατόρθωσε να πείσει τις μεγάλες δυνάμεις να αναγνωρίσουν το υπόδουλο ελληνικό έθνος ως εμπόλεμο κράτος. Έτσι απέτρεψε την κατάπνιξη της ελληνικής επανάστασης και επιπλέον δημιούργησε θετικές προϋποθέσεις για το μέλλον .

Ο Καποδίστριας κυβερνήτης της Ελλάδας Τον Απρίλιο του 1827 η Γ΄ Εθνοσυνέλευση, ύστερα από πρόταση του Καραϊσκάκη και του Κολοκοτρώνη, τον εξέλεξε κυβερνήτη της Ελλάδας. Τότε αμέσως από το Παρίσι όπου βρισκόταν, επισκέφτηκε την Πετρούπολη, το Βερολίνο, το Λονδίνο και άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, για να αποσπάσει οικονομική βοήθεια, η οποία ήταν αναγκαία για το νεοσύστατο ελληνικό κράτος.

1828 Η χώρα βρίσκεται σε τραγική κατάσταση. Η Πελοπόννησος και το μεγαλύτερο τμήμα της Στερεάς Ελλάδας στην κατοχή των Τούρκων. Η κυβερνητική εξουσία περιορίζεται στο Ναύπλιο και σε μερικά νησιά. Το Αιγαίο μαστίζεται από Έλληνες πειρατές.

Οι «Προστάτριες Δυνάμεις» αναλαμβάνουν τον καθορισμό των συνόρων του κράτους ανάλογα με τα συμφέροντά τους.

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ - Ο Κυβερνήτης ιδρύει την «Προσωρινήν Διοίκησιν της «Επικρατείας». - Ασκεί τη νομοθετική εξουσία μαζί με το «Πανελλήνιον -27 μέλη». Ο Σπυρίδων Τρικούπης διορίζεται «Γραμματεύς της Επικρατείας». - Η Επικράτεια χωρίζεται σε 6 τμήματα, στα οποία διορίστηκαν «έκτακτοι επίτροποι». τo Κυβερνείο

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΜΕΤΡΑ Τελωνειακοί δασμοί Σύστημα της «δεκάτης» στα γεωργικά προϊόντα Νέες μέθοδοι καλλιέργειας Αγροκήπιο και Πρότυπη Γεωργική Σχολή Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα Κυκλοφορία του εθνικού νομίσματος, του «φοίνικα»

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ Δημιουργία τακτικού στρατού Χιλιαρχίες (συμπληρώθηκαν από μονάδες ιππικού και από ένα τάγμα πυροβολικού) «Λόχος των Ευελπίδων» (από τον οποίο θα προέρχονταν τα στελέχη του μελλοντικού στρατού) Δίωξη Ελλήνων πειρατών (ανατέθηκε η δίωξή τους στον Ανδρέα Μιαούλη)

ΤΟΜΕΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ Ορφανοτροφείον Αιγίνης (αλληλοδιδακτικά σχολεία, «ελληνικών μαθημάτων» και χειροτεχνεία) Κεντρικόν Σχολείον Εκκλησιαστική Σχολή Μουσείο Αρχαιοτήτων

ΤΟΜΕΑΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ Ειρηνοδικεία Πρωτοδικεία (Πρωτόκλητα Δικαστήρια) Εφετεία (Ανέκκλητα Δικαστήρια) Εμποροδικείο στη Σύρο Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας

Με σκληρό διπλωματικό αγώνα πέτυχε διεύρυνση των συνόρων: Πρωτόκολλο του Λονδίνου (1830) = στο ανεξάρτητο ελληνικό κράτος που ιδρυόταν, συμπεριλαμβάνονταν, εκτός από την Πελοπόννησο και τα νησιά, το μεγαλύτερο μέρος της Στερεάς Ελλάδας και η Εύβοια. Το Σεπτέμβριο του 1831, ορίστηκε ως βόρειο σύνορο της χώρας η γραμμή από τον Παγασητικό ως τον Αμβρακικό κόλπο.

Η πρόθεση του Καποδίστρια να οργανώσει την Ελλάδα κατά τα πρότυπα των χωρών της δυτικής Ευρώπης και η δημιουργία συγκεντρωτικού κράτους, ερχόταν σε αντίθεση με τις παραδοσιακές δομές της ελληνικής πολιτικής οργάνωσης. Έτσι, δημιουργήθηκαν δυσαρέσκειες ανάμεσα στις πολιτικές παρατάξεις, οι οποίες καλλιεργήθηκαν από τη διπλωματία της Αγγλίας και της Γαλλίας και οι οποίες θεωρούσαν τον Καποδίστρια όργανο της ρωσικής πολιτικής.

ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ KAI H ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ Μεγαλοκτηματίες Κοτζαμπάσηδες Πλοιοκτήτες «Διοικητική αριστοκρατία» Διανοούμενοι Διπλωμάτες Αγγλίας και Γαλλίας

Οι δυσαρέσκειες αυτές οδήγησαν σε εξεγέρσεις πολλών αγωνιστών, όπως των Μαυρομιχαλαίων, των Κουντουριώτιδων και άλλων, με αποτέλεσμα, στις 9 Οκτωβρίου του 1831, Κυριακή πρωί, ενώ ο Καποδίστριας πήγαινε να εκκλησιαστεί στο ναό του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο, ο Κωνσταντίνος και Γεώργιος Μαυρομιχάλης, τον περίμεναν και τον δολοφόνησαν έξω από το ναό.

Ο πρώτος από τους δολοφόνους σκοτώθηκε αμέσως στο χώρο του εγκλήματος από το εξαγριωμένο πλήθος, ενώ ο δεύτερος καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε αργότερα.

Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια την εξουσία ανέλαβε τριμελής επιτροπή από το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον Αυγουστίνο Καποδίστρια και τον Ιωάννη Κωλέτη. Εντούτοις, η έλλειψη του Καποδίστρια από την πολιτική ζωή της Ελλάδας, σήμανε αμέσως την έναρξη της αναρχίας και της αποδιοργάνωσης του κράτους.

Η δολοφονία του Καποδίστρια, στέρησε την Ελλάδα από τον έξοχο πολιτικό και διπλωμάτη, που θεωρείται σήμερα από Έλληνες και ξένους ιστορικούς ως μια από τις μεγαλύτερες μορφές της νεότερης ελληνικής ιστορίας.

ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΑΡΜΑΤΟΛΟΙ ΠΥΡΠΟΛΙΚΑ ΟΝΙΔΝΟΛ ΔΗΜΙΤΣΑΝΑ ΙΜΠΡΑΗΜ ΣΑΚΙΝΙΟΦ ΤΣΑΚΑΛΩΦ ΡΩΣΙΑ ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΥΣΤΡΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΙ