ΝΕΦ 248. Μίλτος Σαχτούρης 1) Πρώτη Μεταπολεμική Γενιά (τα όρια) 2) Ιστορικά συμφραζόμενα 3) Λογοτεχνικά συμφραζόμενα: Η Γενιά του 1930 Η Λογοτεχνία της Αντίστασης

Χαρακτηριστικά Πρώτης Μεταπολεμικής Γενιάς 1) Θεματολογία (κατά Γ. Κεχαγιόγλου) 2) Τεχνοτροπικά: Από την παραδοσιακή στη νεωτερική ποίηση 3) Οι τρεις τάσεις: Νεοϋπερρεαλιστική, Κοινωνική ή πολιτική, Υπαρξιακή (ή Μεταφυσική, Ουσιαστική).

Νεοϋπερρεαλιστική Υπερρεαλισμός: Η ιστορία του κινήματος (Γαλλία, 1924, André Breton) Σχέση με την ψυχανάλυση (S. Freud) Σκοπός: Αποδέσμευση από συμβάσεις κάθε είδους. Στη λογοτεχνία: αποδέσμευση από τις δυνάμεις της νοησιαρχίας και των παραδοσιακών τρόπων παραγωγής νοήματος. Μέσα (στη λογοτεχνία): Συνειρμικός λόγος, ακραίες μεταφορές (άλογο στοιχείο), πλήρης ανοικείωση, ανατρεπτικό (black) humor, ευαγγελισμός ανατροπής Κειμενικό παράδειγμα: Εμπειρίκος

Νεοϋπερρεαλιστική

Νεοϋπερρεαλιστική Εμφάνιση: 1943 κ.εξ. (Νάνος Βαλαωρίτης, Έκτωρ Κακναβάτος) Εκπρόσωποι: Νάνος Βαλαωρίτης, Έκτωρ Κακναβάτος, Μάτση Χατζηλαζάρου, Δ. Π. Παπαδίτσας Κειμενικό παράδειγμα: Έκτωρ Κακναβάτος

Νεοϋπερρεαλιστική

Κοινωνική, πολιτική ποίηση Σχέση με τα οράματα της αριστεράς και την ταραγμένη πορεία της Θεματοποιείται η σχέση του ατόμου με την ιστορική και κοινωνική του ορίζουσα Λόγος αιρετικός  διαγραφές, στροφή από τη συλλογικότητα στο δράμα του ανθρώπινου προσώπου και στην αμφισβήτηση της κοινωνικής αποστολής της ποίησης («Ποίηση της ήττας», Βύρων Λεοντάρης, 1963) Από τον ρεαλισμό του πεζολογικού τόνου στην αλληγορική έκφραση. Εκπρόσωποι: Αναγνωστάκης, Θασίτης, Κύρου, Αλεξάνδρου, Πατρίκιος, Λειβαδίτης Κειμενικά παραδείγματα: Τίτος Πατρίκιος, «Στίχοι-2» (1954) και Αναγνωστάκης, «Επίλογος»

Κοινωνική, πολιτική ποίηση Τίτος Πατρίκιος Γιατί κανένας στίχος σήμερα δεν ανατρέπει καθεστώτα Κανένας στίχος δεν κινητοποιεί τις μάζες (Ποιες μάζες; Μεταξύ μας τώρα– Ποιοι σκέφτονται τις μάζες; Το πολύ μια λύτρωση ατομική, αν όχι ανάδειξη).

Υπαρξιακή, Ουσιαστική ποίηση Φόβος, αγωνία του ατόμου μπροστά στις πολεμικές και μεταπολεμικές συνθήκες Χρόνος, φθορά, θάνατος, έρωτας Λόγος με συμβολισμούς και στοχαστική διάθεση (Σεφέρης) Εκπρόσωποι: Ελένη Βακαλό, Μίλτος Σαχτούρης, Τάκης Σινόπουλος, Νίκος Καρούζος Κειμενικό παράδειγμα: Τ. Σινόπουλος, «Η θάλασσα II»

Υπαρξιακή, Ουσιαστική ποίηση

Κριτική πρόσληψη της Γενιάς Ποιητές-κριτικοί: Στόχος (αυτοπροσδιορισμός), έντυπα (Κριτική, Ενδοχώρα) Η ιδιαίτερη πνευματική λειτουργία τους ως κριτικών Τα καθυστερημένα αντανακλαστικά της κριτικής Γιατί αργοπόρησαν η καθιέρωση και η μελέτη; Το πρόβλημα της «τριχοτόμησης»

Μίλτος Σαχτούρης Ποίηση-επιχείρημα Κειμενικά δείγματα: 1. «Το καφενείο» (Το σκεύος, 1971) και «Η μικρή ιστορία» (Εκτοπλάσματα, 1986) 2. «Ο καθρέφτης» (Τα στίγματα, 1962) και «Σημάδια κίτρινα» (Χρωμοτραύματα, 1980)

Σταδιοδρομία (Η μουσική των νησιών μου) Μίλτος Σαχτούρης Σταδιοδρομία (Η μουσική των νησιών μου) Γεννήθηκα στην αγκαλιά κρατώντας το φανταστικό ζώο ήταν χρυσαφί με γαλάζια πόδια μόνο τα μάτια ήταν ματωμένα μεγάλωσε με την αγωνία των χρωμάτων - σήμερα θ’ αλλάξει το γαλάζιο - σήμερα θ’ αλλάξει το χρυσαφί γλυκειά πλάνη πέθανα κρατώντας το φανταστικό ζώο στην ίδια απελπισία των χρωμάτων.

Οι ποιητικές καταβολές Μίλτος Σαχτούρης Οι ποιητικές καταβολές Ελληνικές: Εγγονόπουλος, Σικελιανός, Παλαμάς, Καβάφης, Καρυωτάκης Ξένες: Jules Laforgue και Charles Baudelaire (γαλλικός συμβολισμός), Rainer Maria Rilke, Georg Trakl (αυστριακός ποιητής), Dylan Thomas (ουαλός ποιητής), Franz Kafka.

Μίλτος Σαχτούρης 1945-1971 Οι δύο περίοδοι 1945-1951 (μαθητεία στη φαντασία και σχηματισμός προπλάσματος μύθου) και 1952-1971 (θητεία στον προσωπικό μύθο) Οι όροι διαμόρφωσης του μύθου και τα συστατικά δικτύωσης