ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ 19ο & 20ο αιώνα ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΤΑΞΗ : Α΄ΛΥΚΕΙΟΥ ΜΑΘΗΤΕΣ : ΑΓΙΟΜΥΡΙΝΑΚΗ ΠΕΛΑΓΙΑ ΑΝΩΓΕΙΑΝΑΚΗΣ ΗΛΙΑΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΖΕΡΒΟΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΡΩΪΜΑΚΗ ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ : ΚΑΝΑΚΗ ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΧΑΤΖΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΧΟΛ. ΕΤΟΣ 2011-2012 ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ 19ο & 20ο αιώνα

Τα κράτη της δυτικής Ευρώπης κυριαρχούν στο διεθνές εμπόριο. Το 18ο αιώνα το πολίτευμα στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη είναι η απόλυτη μοναρχία. Τα κράτη της δυτικής Ευρώπης κυριαρχούν στο διεθνές εμπόριο. Με το εμπόριο ασχολούνται κυρίως τα αστικά στρώματα, που η οικονομική τους δύναμη μεγαλώνει και θέλουν να συμμετέχουν και στην πολιτική. Οι μορφωμένοι γίνονται πιο πολλοί και προσπαθούν να καταλάβουν τον κόσμο γύρω τους με τη λογική και την παρατήρηση. ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΟΝ 18ο ΑΙΩΝΑ

η Αμερικανική Επανάσταση 1774 και η Γαλλική Επανάσταση 1789. Έτσι γεννιέται ο Διαφωτισμός, ένα πνευματικό κίνημα που πιστεύει ότι η κριτική σκέψη μπορεί να κυβερνά την ανθρώπινη ζωή. Σταδιακά στο τέλος του 18ου αιώνα δύο μεγάλες επαναστάσεις επηρέασαν τις εξελίξεις η Αμερικανική Επανάσταση 1774 και η Γαλλική Επανάσταση 1789. Την ίδια εποχή νέες εφευρέσεις και νέοι τρόποι στην εργασία έφεραν τη Βιομηχανική Επανάσταση.

Οι εξελίξεις αυτές άλλαξαν πολλά στην κοινωνία, στην πολιτική και στην οικονομία. Στο γύρισμα από το 18ο στο 19ο αιώνα περνάμε στο σύγχρονο κόσμο, στα χρονια της νεωτερικοτητας

Xαρακτικό του 1789 που σατιρίζει τη γαλλική κοινωνία: ένας αγρότης κουβαλάει στην πλάτη έναν κληρικό και έναν αριστοκράτη Xαρακτικό του 1789 που σατιρίζει τη γαλλική κοινωνία: ένας αγρότης κουβαλάει στην πλάτη έναν κληρικό και έναν αριστοκράτη

Σκίτσο από τα τέλη του 18ου αιώνα Σκίτσο από τα τέλη του 18ου αιώνα. Γυναίκα μαντάρει κάλτσες μέσα σε ένα βαρέλι που είναι το μαγαζί της.

Από τα μέσα του 18ου αιώνα ο πληθυσμός στην Ευρώπη αυξάνεται Παρόλο που οι ευρωπαϊκές κοινωνίες είναι ακόμη κυρίως αγροτικές, οι πόλεις μεγαλώνουν. Στα περισσότερα κράτη, κυρίως στις μοναρχίες, οι άνθρωποι εξακολουθούν να ανήκουν από τη γέννησή τους σε μια από τις παρακάτω κοινωνικές ομάδες: ΕΥΓΕΝΕΙΣ ΚΛΗΡΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ

Η Γαλλική Επανάσταση επηρέασε σε όλη την Ευρώπη όσους ζητούσαν σύνταγμα και ήθελαν να καταργηθούν τα προνόμια που είχαν οι ευγενείς και ο ανώτατος κλήρος. Αρκετοί υποστήριζαν ότι κάθε έθνος έχει δικαίωμα να φτιάξει το δικό του το κράτος

Αυτές οι απόψεις εμφανίστηκαν κυρίως στα κράτη όπου ζούσαν πληθυσμοί που μιλούσαν διαφορετικές γλώσσες, είχαν διαφορετικές θρησκείες, παραδόσεις και πολιτισμό. Τέτοια πολυεθνικά κράτη ήταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία, η Ρωσία και η Αυστρία.

Οι ηγεμόνες της Ευρώπης φοβόνταν μήπως τα επαναστατικά κινήματα, παρά τις διαφορές τους, ανατρέψουν την εξουσία τους και διασπάσουν τα κράτη

Στο Συνέδριο της Βιένης 1814, η Ρωσία, η Πρωσία και η Αυστρία επιβάλανε την «αρχή της νομιμότητας». Σύμφωνα μ’ αυτή, η μόνη νόμιμη εξουσία είναι αυτή που έχουν οι βασιλιάδες. Στόχος τους ήταν να διατηρήσουν την απόλυτη μοναρχία και να εμποδίσουν κάθε αλλαγή στα σύνορα μέσα στην Ευρώπη. Για να το πετύχουν αυτό δημιούργησαν την «Ιερή Συμμαχία»

Μετά τη Γαλλική Επανάσταση όμως, πολλοί άνθρωποι άρχισαν να θεωρούν ότι πάνω απ’ όλα ήταν ένα έθνος (Άγγλοι, Γάλλοι, Έλληνες κ.ά.). Στα παλιά κράτη, όπως π.χ. στη Γαλλία, το έθνος ταυτίστηκε με το λαό, που ζήτησε να αναγνωριστούν τα δικαιώματά του και να συμμετέχει στην εξουσία. Στα πολυεθνικά όμως κράτη ζούσαν μαζί, κάτω από τον ίδιο μονάρχη, πολλοί και διαφορετικοί λαοί. Στις περιπτώσεις αυτές οι μορφωμένοι τόνισαν τα κοινά χαρακτηριστικά που είχαν μεταξύ τους κάποιοι πληθυσμοί (κοινή γλώσσα, θρησκεία, καταγωγή, παραδόσεις), αυτά που τους έκαναν να διαφέρουν από τους άλλους, και τα ονόμασαν εθνικά χαρακτηριστικά. Έδωσαν επίσης μεγάλη σημασία στο ότι το έθνος τους υπήρχε από πολύ παλιά, συνέχεια στον ίδιο χώρο και ότι δεν αναμείχθηκε με άλλα. Υποστήριξαν ότι γι’ αυτούς τους λόγους είχε δικαίωμα να φτιάξει το δικό του έθνος-κράτος, να κυβερνηθεί δηλαδή μόνο του. Από την εποχή αυτή μιλάμε για το έθνος των Ιταλών, των Πολωνών, των Ελλήνων, των Βούλγαρων κ.ά. Έτσι διαμορφώθηκε η αρχή των εθνοτήτων που ήταν αντίθετη με την αρχή της νομιμότητας που υποστήριξαν οι μονάρχες στο Συνέδριο της Βιένης.

Αρχή των εθνοτήτων ► η μόνη νόμιμη εξουσία είναι αυτή που προέρχεται από το έθνος ► κάθε έθνος έχει το δικαίωμα να φτιάξει το δικό του έθνος-κράτος ΑΝΤΙΘΕΤΗ Αρχή της νομιμότητας ► η μόνη νόμιμη εξουσία είναι αυτή που έχουν οι βασιλιάδες

Δύο σκίτσα του 1789 με τις αλλαγές που έφερε στη γαλλική κοινωνία η κατάργηση των προνομίων. Τώρα είναι οι αριστοκράτες και οι κληρικοί που κουβαλάνε στην πλάτη τους την Τρίτη Τάξη

Βιομηχανική Επανάσταση ονομάζουμε τις μεγάλες αλλαγές που έγιναν στο τέλος του 18ου αιώνα στον τρόπο με τον οποίο παράγονταν τα αγαθά. Οι αλλαγές αυτές ξεκίνησαν από τη Μεγάλη Βρετανία. Εκεί, για πρώτη φορά, χρησιμοποίησαν ατμομηχανές για να κατασκευάσουν προϊόντα . Η Βιομηχανική Επανάσταση δεν ήταν όμως μόνο μια τεχνολογική επανάσταση. Άλλαξε συνολικά την οικονομία και την κοινωνία, στην αρχή στην Ευρώπη και στη συνέχεια σε όλο τον κόσμο.

Έφερε μεγάλες αλλαγές στις μεταφορές, στον τρόπο με τον οποίο δούλευαν οι άνθρωποι, στις καταναλωτικές συνήθειές τους (στον τρόπο δηλαδή με τον οποίο χρησιμοποιούσαν τα αγαθά ή ξόδευαν τα χρήματά τους), στους θεσμούς, δημιούργησε νέο πλούτο. Οι αστοί είναι τώρα η νέα ισχυρή ομάδα στην κοινωνία. Την ίδια στιγμή στις πόλεις συγκεντρώνονται τα εργατικά στρώματα που ζουν με το μεροκάματο.

Σχεδιαστική αναπαράσταση της πρώτης ατμομηχανής του Νιουκόμεν το 1712 Σχεδιαστική αναπαράσταση της πρώτης ατμομηχανής του Νιουκόμεν το 1712. Ήταν μια από τις πρώτες ατμομηχανές και χρησιμοποιήθηκε στα μεταλλεία για να αντλούν νερό.

Έτσι ξεκίνησε η Βιομηχανική Επανάσταση, που βασιζόταν στον ατμό, στο κάρβουνο και στο σίδηρο

Η πιο μεγάλη εφεύρεση αυτή την εποχή είναι ο σιδηρόδρομος Η πιο μεγάλη εφεύρεση αυτή την εποχή είναι ο σιδηρόδρομος. Το πρώτο τρένο κυκλοφόρησε το 1825 στη Μεγάλη Βρετανία. Τα επόμενα χρόνια άρχισε να κατασκευάζεται το σιδηροδρομικό δίκτυο στη Μεγάλη Βρετανία, στη Γαλλία και σε άλλα κράτη. Ο σιδηρόδρομος έφερε επανάσταση στις μεταφορές. Για πρώτη φορά τα εμπορεύματα μπορούσαν ν α μεταφερθούν σε μεγάλη απόσταση με ταχύτητα,ασφάλεια και μικρό κόστος.

Από τον 19ο αιώνα η‘’κοινωνία’’ έγινε ο τόπος της ιδέας της προόδου ,της φυγής προς τα εμπρός Το σύμβολο της τελευταίας, το τραίνο, με την ασταμάτητη δύναμη του έγινε και ο νέος μύθος της κοινωνίας του 19ου αιώνα, πού αντικατέστησε τις παλαιότερες φυσικές μεταφορές της ‘’θύελλας και ορμής’’ ή ‘’λάβας’’ των επαναστατικών κινημάτων του 18ου αιώνα

Όπως έγραφε ο Χάινε : «…ο αιώνας μας τρέχει πάνω σε σιδερένιες ράγιες προς έναν ακτινοβόλο, υπέροχο σκοπό…»

Χαρακτικό του 1876 με τις τέσσερις μεγάλες εφευρέσεις το 19ο αιώνα: το σιδηρόδρομο, τον ηλεκτρικό τηλέγραφο, το ατμόπλοιο και το περιστροφικό πιεστήριο

νεωτερικοτητα την εποχή της Μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης 1789 ένας νέος τύπος κοινωνίας γεννήθηκε, που διέφερε σημαντικά από όλες τις προηγούμενες (ή ακόμη και από τις σύγχρονες μη δυτικές) κοινωνίες πολύ περισσότερο από ότι οι ιδιαίτερες δυτικές χώρες διέφεραν η μία από την άλλη. η νεωτερική κοινωνία είναι δυναμική και προσανατολισμένη προς το μέλλον η οικονομική επέκταση και η βιομηχανοποίηση συνιστούν τα κύρια χαρακτηριστικά της.

Με τη Βιομηχανική Επανάσταση αλλάζει και ο τρόπος και οι συνθήκες εργασίας. Όλο και περισσότερα αγαθά παράγονται βιομηχανικά. Παράλληλα, οι μικρές βιοτεχνίες και τα εργαστήρια αρχίζουν να λιγοστεύουν.

Σκίτσο των αρχών του 19ου αιώνα με το εσωτερικό βαμβακουργίας στις ΗΠΑ Σκίτσο των αρχών του 19ου αιώνα με το εσωτερικό βαμβακουργίας στις ΗΠΑ. Παραγωγικότητα στην εργασία ονομάζουμε το πόσα προϊόντα παράγει ένας εργαζόμενος σε συγκεκριμένο χρόνο, π.χ.την ώρα ή τη μέρα. Η παραγωγικότητα αυξήθηκε πάρα πολύ με τη Βιομηχανική Επανάσταση. Για παράδειγμα, στην παραδοσιακή νηματουργία με την ανέμη, για κάθε αδράχτι χρειαζόταν ένας εργάτης. Με τα πρώτα μηχανήματα ένα εργάτης γύριζε μέχρι και 80 αδράχτια μαζί. Οι πρώτες μηχανές νηματουργίας που λειτουργούσαν με ατμό είχαν στην αρχή 300 αδράχτια και αργότερα έφτασαν τα 1.000 και περισσότερα

Η νεωτερικότητα, συνοδεύεται από την βαθμιαία ή γοργή καταστροφή των παλαιών παραδοσιακών ομαδοποιήσεων που βασιζόταν σε ''φυσικά'' χαρακτηριστικά: την γέννηση, ή την καταγωγή. Η επιστήμη μάλλον παρά η θρησκεία γίνεται η βάση για τη συσσώρευση της γνώσης. Παραδοσιακά ήθη και έθιμα χάνουν το κύρος τους και παραδοσιακές αρετές χάνονται.

«Οι συνθήκες εργασίας της βιομηχανικής κοινωνίας είναι έτσι οργανωμένες ώστε να ξεριζώνουν τις δομές πού στήριζαν τις πολιτισμικές διαφοροποιήσεις. Οι πολιτισμικές διάφορες ισοπεδώνονται από την βιομηχανική παραγωγή»

Σε όσα ευρωπαϊκά κράτη αναπτύχθηκε η βιομηχανία, οι πλούσιοι αστοί = βιομήχανοι, μεγαλέμποροι, τραπεζίτες και μαζί με αυτούς γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί γίνονται η πιο ισχυρή κοινωνική ομάδα

Η νέα κοινωνική ομάδα που δημιουργήθηκε με τη Βιομηχανική Επανάσταση ήταν οι εργάτες και οι εργάτριες που δούλευαν στα εργοστάσια. Ανάμεσά τους όμως υπήρχαν διαφορές. Οι εργάτες ξεχώριζαν από τη δουλειά που έκαναν, από την ειδίκευση που είχαν (ή δεν είχαν), από την καταγωγή τους (πόλη, χωριό ή ξένη χώρα), από το φύλο και την ηλικία τους (αν ήταν άντρες, γυναίκες ή παιδιά). Άλλοι έπαιρναν μεγαλύτερα μεροκάματα και άλλοι μικρότερα, άλλοι είχαν σταθερές δουλειές και άλλοι όχι. Οι αστοί κατοικούσαν στις πόλεις, σε καλοχτισμένα σπίτια, οργάνωναν δεξιώσεις και πήγαιναν συχνα στην Όπερα. Τα αστικά σπίτια είχαν πολλούς υπηρέτες.

Εργάτες στα ορυχεία του Κένσινγκτον, μια περιοχή στη Μεγάλη Βρετανία όπως τους ζωγράφισε στα 1811–1812 ο Βρετανός Τζον Λίνελ.

«πρώτη έκθεση για τα ορυχεία» του βρετανικού κοινοβουλίου το 1842: μια γυναίκα στη στενή στοά ενός ορυχείου σέρνει ένα βαγόνι με κάρβουνο.

αστικά σπίτια στο Λονδινο

Οι εργάτες ζούσαν σε άσχημες συνθήκες και δεν είχαν σίγουρη και σταθερή δουλειά. Οι περισσότερες πόλεις δεν ήταν έτοιμες να δεχτούν τόσο πληθυσμό (δεν υπήρχαν συστήματα ύδρευσης, αποχέτευσης, υπηρεσίες καθαριότητας κ.ά.). Οι πιο πολλοί εργάτες ζούσαν σε μικρά δωμάτια στο κέντρο της πόλης. Ο φωτισμός με γκάζι άρχισε να διαδίδεται τη δεκαετία του 1830, αλλά η νύχτα συνέχιζε να είναι σκοτεινή και επικίνδυνη. Λίγοι δρόμοι ήταν στρωμένοι με πέτρες, τα βρόμικα νερά από σπίτια και εργαστήρια ρίχνονταν συνήθως στο δρόμο, σε ανοιχτά κανάλια και ποτάμια. Οι κακές συνθήκες υγιεινής προκαλούσαν επιδημίες. Έτσι, πολλοί άνθρωποι πέθαιναν τότε από φυματίωση και χολέρα.

Πολλοί Ευρωπαίοι μεταναστεύουν σε άλλες ηπείρους για οικονομικούς και για πολιτικούς λόγους: η φτώχεια, η ανεργία, οι πολιτικές διώξεις, αλλά και το όνειρο για μια καλύτερη ζωή κάνουν πολλούς να φύγουν από την πατρίδα τους. Πίνακας που ζωγράφισε ο Βρετανός Τζορτζ Φρέντερικ Γουότς στα 1848–1849 για την πείνα στην Ιρλανδία. Περίπου 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι από την Ιρλανδία μετανάστευσαν τη δεκαετία του 1840 στις ΗΠΑ, όταν μια καταστροφή στις σοδειές της πατάτας έφερε μεγάλη πείνα στο νησί.

Οι επαναστάσεις του 1848: Η «άνοιξη των λαών» Το 1848 οι λαοί και τα έθνη σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη επαναστάτησαν και απείλησαν το πολιτικό και κοινωνικό καθεστώς. Η επανάσταση ξεκίνησε πάλι από το Παρίσι. Όλες όμως οι επαναστάσεις δεν είχαν τους ίδιους στόχους. Για παράδειγμα, στη Γαλλία οι επαναστάτες ήθελαν πολιτικές ελευθερίες και καλύτερες συνθήκες ζωής για τα λαϊκά στρώματα. Αντίθετα, στην ιταλική χερσόνησο και στα γερμανικά κράτη οι περισσότεροι επαναστάτες ήθελαν να δημιουργήσουν το δικό τους έθνος-κράτος.

Σκίτσο που χρονολογείται στα μέσατου 19ου αιώνα και σατιρίζει τη σχέση που είχαν μεταξύ τους οι επαναστάσεις του 1848. Τις παρουσιάζει σαν καρέκλες με σπασμένα πόδια που η μια κρατάει την άλλη

Ντελακρουα : η ελευθερια οδηγει τον λαό –γαλλοι επαναστατες 1830

Δεν μπορώ, πατρίδα, να σε βλέπω τοιούτως και των σκοτωμένων τα παιδιά και οι γριγές να διακονεύουν και τις νιες να τις βιάζουν διά κομμάτι ψωμί εις την τιμή τους οι απατεώνες της πατρίδος. Γιομάτες οι φυλακές από αγωνιστές και στα σοκάκια σου διακονεύουν αυτείνοι οι αγωνισταί, ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ

Παρισι- φεβρουαριος 1848

Η επανάσταση του 1848 στο Βερολίνο.

Ε. Φιλιποτό, Η επανάσταση του 1848 στη Γαλλία.

Ο βιομηχανικός καπιταλισμός υπήρξε προϊόν της βιομηχανικής επανάστασης. Η βιομηχανική επανάσταση επεξέτεινε και εδραίωσε τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, που στηρίζεται στην ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, στους ελεύθερους παραγωγούς (μισθωτοί εργαζόμενοι) και στην ελεύθερη - από προστατευτικά εμπόδια - αγορά.

Από τη βιομηχανική επανάσταση προκύπτει και το κοινωνικό ζήτημα του 19ου αιώνα, το οποίο συνοψίζεται στις αποκρουστικές συνθήκες εργασίας στα εργοστάσια και ορυχεία και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης στις πόλεις των εργαζόμενων τάξεων που δεν διέθεταν μέσα παραγωγής.

1 Μαϊου 1886-Σικάγο

1 Μαϊου 1886-Σικάγο

ο πρωταρχικός στόχος της κοινωνίας είναι Στη συνέχεια θα δείξουμε συνοπτικά αν και πώς οι κύριες οικονομικές θεωρίες δικαιολογούν την κρατική παρέμβαση στα πεδία της κοινωνικής πολιτικής ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ο πρωταρχικός στόχος της κοινωνίας είναι η ατομική ελευθερία ο καλύτερος τρόπος για να επιτευχθεί η οικονομική της διάσταση είναι ο ανταγωνισμός στην αγορά και η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. κύριος κανόνας οικονομικής πολιτικής η ελευθερία της οικονομικής δραστηριότητας, που επιτυγχάνεται με την κατάργηση της κρατικής παρέμβασης.

Για τον A. Smith, πηγή του πλούτου ενός έθνους είναι η εργασία. Η αύξηση του πλούτου μπορεί να προέλθει με : αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, εντεινόμενο καταμερισμό της εργασίας, αύξηση του αριθμού των παραγωγικών εργατών, διαρκή μεγέθυνση των αγορών, απελευθέρωση του εμπορίου από προστατευτικά εμπόδια. ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ = ο τελικός στόχος και η αιτία της παραγωγής

Δεν πρότεινε κάποια μορφή κρατικής παρέμβασης υπέρ των φτωχών ώστε αυτοί να εξασφαλίζουν τα «αναγκαία» καταναλωτικά εμπορεύματα διότι εμπιστευόταν απόλυτα το σύστημα της ελεύθερης αγοράς ως προς αυτό το θέμα.

Θεωρούσε ότι η αγορά λειτουργούσε ως «αόρατο χέρι», που εναρμόνιζε τα εγωϊστικά ατομικά συμφέροντα με το συμφέρον της κοινωνίας Παράλληλα θεωρούσε ότι η νομοθεσία για τους φτωχούς, που προέβλεπε βοήθεια σε χρήμα και σε είδος, έπρεπε να καταργηθεί, διότι παρεμπόδιζε τη γεωγραφική κινητικότητα της εργασίας, εφόσον προσέδενε το φτωχό με την ενορία που κατοικούσε και η οποία του παρείχε τη βοήθεια.

Ο Tomas Robert Malthus πρώτος διατύπωσε το «νόμο του πληθυσμού» και υποστήριξε : η βοήθεια προς τους φτωχούς είναι επιζήμια, διότι επιδεινώνει τη φτώχεια

Οι φτωχοί μπορούν να βελτιώσουν τη μοίρα τους μόνο όταν απέχουν συνειδητά από τη γρήγορη αύξηση του πληθυσμού τους παντρεύονται σε μεγαλύτερες ηλικίες και με τη σεξουαλική εγκράτεια. Η ένδεια οδηγεί εκ των πραγμάτων στη συγκράτηση του ρυθμού αύξησης του πληθυσμού, ενώ αντίθετα η βοήθεια προς τους φτωχούς τους ενθαρρύνει να κάνουν και άλλα παιδιά και άρα επιδεινώνει τη φτώχεια.

διχάζονται ως προς τον καλύτερο τρόπο για την επίτευξή τους Σοσιαλιστικές θεωρίες Οι βασικοί σοσιαλιστικοί στόχοι είναι η ισότητα, η ελευθερία και η αλληλεγγύη Δίνουν σημασία στην ισότητα και τη διανομή του εισοδήματος ανάλογα με τις ανάγκες κάθε ατόμου διχάζονται ως προς τον καλύτερο τρόπο για την επίτευξή τους

Οι σοσιαλδημοκράτες υποστηρίζουν : ο ολοένα διευρυνόμενος ρόλος του κράτους στην οικονομική ζωή, περιορίζει σημαντικά τα κακά του καπιταλισμού και Καθιστά δυνατό τον έλεγχο του συστήματος της αγοράς και τη χρησιμοποίησή του για την επίτευξη σοσιαλιστικών στόχων.

αποδέχονται το ρόλο της ατομικής ιδιοκτησίας και της αγοράς, αν και τροποποιημένο και στις δύο περιπτώσεις από την κρατική παρέμβαση. πιστεύουν ότι οι στόχοι τους θα επιτευχθούν στο πλαίσιο μιας μικτής οικονομίας

οι μαρξιστές Το μανιφέστο του κομμουνιστικού κόμματος (κομμουνιστικό μανιφέστο) γράφτηκε από τους Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Έγκελς στα τέλη του 1847-αρχές του 1848. θεωρούν ότι η ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και το σύστημα της αγοράς και του κέρδους είναι εγγενώς αντιφατικά με τους σοσιαλιστικούς στόχους.

Ειδικότερα θεωρούν τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής εκμεταλλευτικές και ασύμβατες με την επίτευξη του στόχου της ισότητας. Γι’αυτό και απορρίπτουν τον καπιταλισμό, ακόμα και με τη μορφή της μικτής οικονομίας

Η συνάφεια της κοινωνικής χειραφέτησης με την προοπτική κατάργησης του κράτους αποτέλεσε κομβικό σημείο της σοσιαλιστικής σκέψης: υπήρξε ζήτημα αρχής για τους θεωρητικούς - εισηγητές του επιστημονικού σοσιαλισμού, Μαρξ και Ένγκελς, αλλά και αφετηριακή θέση  του  αναρχικού κομμουνισμού, με κορυφαίο εκπρόσωπό της τον ρώσο επαναστάτη Μπακούνιν.  Οι απόψεις του τελευταίου  αναφορικά με το κράτος διαμορφώθηκαν ή διατυπώθηκαν   στα πλαίσια της θεωρητικής και πολιτικής αντιπαράθεσης με τους Μαρξ και Ένγκελς.

 Στο φόντο της αποτυχίας  των σοσιαλιστικών εγχειρημάτων του 20ου αιώνα βρίσκεται η κριτική που άσκησε ο Μπακούνιν σ’ αυτό που ο ίδιος είχε προσάψει στον Μαρξ και αποκαλούσε κρατικό σοσιαλισμό. 

Κάθε τρόπος οικονομικής οργάνωσης περιλαμβάνει : έναν τρόπο κατανομής των κοινωνικών πόρων= τη γη ( έδαφος, υπέδαφος, πρώτες ύλες), την εργασία και το υλικό κεφάλαιο (ζώα, εργαλεία, μηχανήματα μεταξύ εναλλακτικών παραγωγικών χρήσεων, έναν τρόπο παραγωγής του προϊόντος της οικονομίας και έναν τρόπο διανομής του παραχθέντος προϊόντος

Στον καπιταλισμό, Οι αυξομειώσεις των τιμών υποδηλώνουν την έλλειψη ή υπερ-επάρκεια των παραγόμενων προϊόντων σε σχέση με τις ανάγκες/προτιμήσεις των καταναλωτών, ενώ το ύψος των τιμών των προϊόντων και των παραγωγικών πόρων καθορίζει το κέρδος των επιχειρήσεων υπό τις δεδομένες συνθήκες παραγωγής.

η καπιταλιστική παραγωγή είναι παραγωγή εμπορευμάτων με σκοπό το κέρδος,

οι διαφορετικές προσδοκίες κέρδους ρυθμίζουν το ύψος των επενδύσεων και άρα την κατανομή της εργασιακής δύναμης, των μέσων παραγωγής και των φυσικών πόρων που διαθέτει η κοινωνία στους διάφορους κλάδους παραγωγής. Από την άλλη, η διανομή του προϊόντος ως εισόδημα εξαρτάται από το βαθμό εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας από το κεφάλαιο και από την αναλογία μεταξύ των διαφόρων μερών στα οποία διασπάται η υπεραξία (κέρδος, τόκος, γαιοπρόσοδος, φόροι κλπ.).

Στις χώρες του πρώην «υπαρκτού σοσιαλισμού», Η διαπίστωση των κοινωνικών αναγκών και προτιμήσεων και η αντιστοιχούσα σ’αυτές κατανομή της εργασιακής δύναμης, των μέσων παραγωγής και των φυσικών πόρων ρυθμιζόταν συνειδητά από το κράτος μέσω του σχεδίου (πλάνου). Η κυρίαρχη μορφή παραγωγής ήταν η παραγωγή εμπορευμάτων από κρατικές επιχειρήσεις όχι με σκοπό το κέρδος, αλλά με σκοπό την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, όπως αυτές ορίζονταν και ιεραρχούνταν από τους υπεύθυνους του κεντρικού σχεδιασμού.

Στις σύγχρονες καπιταλιστικές κοινωνίες, ιδίως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η ιδιωτική παραγωγή εμπορευμάτων και η κατανομή των κοινωνικών πόρων μέσω της αγοράς συνυπήρχε για πολλές δεκαετίες με έναν εκτεταμένο δημόσιο τομέα και την κατανομή κοινωνικών πόρων μέσω του κράτους (δημόσιες δαπάνες)= «μικτέςκοινωνίες» Τα μερίδια της αγοράς και του κράτους ως προς την κατανομή των συνολικών κοινωνικών πόρων και την παραγωγή του συνολικού προϊόντος της οικονομίας διέφερε από χώρα σε χώρα

19ο & 20ο αιωνα κατοχυρώθηκαν ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ 8ωρη εργασία Προστασία υγείας – περίθαλψης- ασφάλειας-σύνταξης Επιδόματα ανθυγιεινής εργασίας Επιδόματα πολυτέκνων – αδύναμων οικογενειών Μονιμότητα δημοσίων υπαλλήλων Συλλογικές συμβάσεις

Την τελευταία εικοσιπενταετία η έκταση του δημόσιου τομέα έχει περιοριστεί, μέσω ενός προγράμματος «απελευθέρωσης» της οικονομίας από τα «δεσμά» του κράτους. .

νεοφιλελευθερισμου Το πρόγραμμα αυτό αντανακλά το πολιτικό πρόταγμα του Γεγονός που θα οδηγήσει τους λαούς στην αναζήτηση Τρόπων υπεράσπισης των κατοχυρωμενων ως τωρα δικαιωμάτων τους , που απειλουνται νεοφιλελευθερισμου

Ίσως είναι ώρα για μια νέα "ΑΝΟΙΞΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ"