4ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ ΜΑΘΗΜΑ: EΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΘΕΜΑ: «Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ» ΤΑΞΗ Α΄ ΟΜΑΔΑ Δ΄

Σχολικό Έτος 2012-13 Επιβλέπουσα Καθηγήτρια: Κώτση Ελένη Μαθητές: Ανδρεαδάκης Γιώργος Γογγολίδης Χαράλαμπος Τριπόδης Iωάννης Τσάπαλος Αλέξανδρος Χρονόπουλος Χαράλαμπος

H ΜΙΝΩΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ Οι Mινωίτες χρησιμοποιούσαν ειδώλια και σπονδικά σκεύη. Κυρίαρχο ζώο ήταν ο ταύρος. Δεν υπήρχαν ναοί. Κύρια σύμβολα ήταν τα κέρατα του ταύρου και ο διπλός πέλεκυς. Κυρίαρχο ρόλο είχε η γυναικεία θεότητα , η Πότνια. Ο διπλός πέλεκυς Ο διπλός πέλεκυς αποτελεί προοικονομία του χριστιανικού σταυρού Η Πότνια θεά Ρυτό σε σχήμα κεφαλής ταύρου.

Η Μυκηναία, τμήμα τοιχογραφίας. H ΜΥΚΗΝΑΪΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ Κυρίαρχη θεότητα ήταν η Πότνια. Δεν υπήρχαν ναοί. Η αποκρυπτογράφηση της Γραμμικής Β΄ διαφοροποίησε την μινωική από την μυκηναϊκή θρησκεία. Ο Άναξ ήταν και θρησκευτικός αρχηγός. Οι θεότητες δεν παρουσιάζονταν σε εικονογραφίες. Η Μυκηναία, τμήμα τοιχογραφίας. Ακρόπολη των Μυκηνών, «οικία του αρχιερέως».

Η ΑΠΟΚΡΥΣΤΑΛΛΩΣΗ ΤΟΥ ΔΩΔΕΚΑΘΕΟΥ Μετά την κάθοδο των Δωριέων έγινε η αποκρυστάλλωση της θρησκείας. Εμφανίστηκαν νέοι θεοί (Απόλλωνας , Άρτεμις, Αφροδίτη) Καθιερώθηκε το δωδεκάθεο και η θρησκεία των θεών του Ολύμπου: Ζευς, Ήρα, Ποσειδώνας, Αθηνά, Απόλλωνας, Άρτεμις, Αφροδίτη, Διόνυσος, Ήφαιστος, Άρης , Δήμητρα, Ερμής. Διατυπώθηκε η αντίληψη ότι οι θεοί παρεμβαίνουν και ρυθμίζουν την ζωή και τη σχέση μεταξύ των ανθρώπων. Θεοί -Προστάτες της οικογένειας :Εστία , Ζευς , Ήρα Θεοί-Προστάτες της πόλης : Ζευς , Αθηνά , Απόλλωνας Οι δώδεκα θεοί

Οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου ΔΙΑΣ ΗΡΑ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ ΑΘΗΝΑ ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ ΑΡΤΕΜΗ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΗΦΑΙΣΤΟΣ ΑΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑ ΕΡΜΗΣ

ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΤΙΚΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ Δεν είχαν καθορισμένη παιδεία και μύηση. Στη θέση της διδασκαλίας υπήρχε ο «νόμος». Ο Βασιλεύς με θητεία ενός έτους ήταν υπεύθυνος για τις γιορτές των Ληναίων και των Ανθεστηρίων . Ο «Άρχων» ήταν υπεύθυνος για την διοργάνωση των Παναθηναίων και των Διονυσίων. Ο ναός του Απόλλωνα στους Δελφούς

ΘΥΣΙΕΣ Γίνονταν σε ειδικά οικήματα τα ιερά. Γίνονταν σε ειδικά οικήματα τα ιερά. Η σωστή τέλεση της θυσίας ήταν ευθύνη του ιερέως. Για την προστασία του ιερού υπήρχαν οι νεωκόροι. Ο ιεροποιός ήταν υπεύθυνος για την οργάνωση της θυσίας.. Το ιερατικό αξίωμα ήταν κληρονομικό. Βωμός για θυσίες

ΕΟΡΤΕΣ Αποτελούσαν διάλειμμα στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Αποτελούσαν διάλειμμα στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Τα Απατούρια τελούνταν τον μήνα Πυανοψιώνα και διαρκούσαν τρεις μέρες. Τα Θεσμοφόρια ήταν η πιο διαδεδομένη γιορτή .Διαρκούσε έντεκα ημέρες. Συμμετείχαν αποκλειστικά γυναίκες. Τα Παναθήναια ήταν η σημαντικότερη γιορτή . Γινόταν κάθε τέσσερα χρόνια . Τα Ελευσίνια τελούνταν κάθε χρόνο. Συμμετείχαν και οι ξένοι και οι δούλοι . Το Παναθηναϊκό στάδιο

ΑΓΩΝΕΣ Αγώνες των Μινωιτών ήταν η πυγμαχία , η πάλη και τα ταυροκαθάψια. Στην Μυκηναϊκή εποχή καθιερώθηκαν οι αρματοδρομίες και οι αγώνες δρόμου. Διακρίνονταν σε γυμνικούς , αθλητικούς , μουσικούς ,ποιητικούς και δραματικούς. Πανελλήνιοι αγώνες ήταν Πυθία , τα Ίσθμια και τα Νέμεα. Οι Ολυμπιακοί αγώνες εμφανίστηκαν το 776 π.Χ. Διαγωνίζονταν στον στίβο και έπαθλο ήταν ο κότινος. Τα ταυροκαθάψια

ΜΑΝΤΙΚΗ –ΜΑΝΤΕΙΑ Μαντική, η επιστήμη των οιωνών. Σημαντική μάντεις της εποχής ήταν ο Κάλχας και ο Έλενος. Ιδιαίτερη σημασία δινόταν στα όνειρα. Γνωστότερα μαντεία ήταν του Δία στην Δωδώνη και του Απόλλωνα στους Δελφούς. Όλοι οι άνθρωποι συμβουλεύονταν τα μαντεία πριν κάνουν κάτι σημαντικό. Το μαντείο των Δελφών

ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΕΣ ΛΑΤΡΕΙΕΣ ΛΑΤΡΕΙΑ ΗΡΩΩΝ Ήταν ουσιαστικά μυστικές ιεροτελεστίες. Βασική τους προϋπόθεση ήταν η μύηση όλων όσων συμμετείχαν. Στόχος τους ήταν η προσωπική επαφή με τον θεό. Αφορούσαν κυρίως τα λαϊκά στρώματα . Στις μυστηριακές λατρείες συγκαταλέγονται τα Ελευσίνια και ο Ορφισμός. Θυμίζει λατρεία νεκρών Η πόλη τους πρόσφερε ειδικές θυσίες Οργάνωναν γυμνικούς αγώνες Προστάτευαν την πόλη τους μέσα από τους τάφους τους. Θησέας, Εχετλός, Αίας, Τελαμώνας ΛΑΤΡΕΙΑ ΗΡΩΩΝ

Η ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ Η θρησκευτική κρίση εμφανίζεται στα τέλη του 5ου αιώνα π.Χ. Κύριοι λόγοι ήταν η καλλιέργεια του φιλοσοφικού στοχασμού και του ορθού λόγου. Αποτέλεσμα των δύο παραπάνω ήταν η αμφισβήτηση των θρησκευτικών αντιλήψεων κυρίως από τους σοφιστές. Κατά την άποψη των σοφιστών η θρησκεία είναι θεσμός ανθρώπινος και ως έργο ανθρώπινο μπορεί κανείς να την απορρίψει αν δεν τη θεωρεί ορθή.