Διαμεσολάβηση και πραγματική οικονομία Μάθημα 5ο Διαμεσολάβηση και πραγματική οικονομία

Βασικές επιπτώσεις Θα δούμε σε αυτό το μάθημα τι επιπτώσεις έχει η διαμεσολάβηση στην πραγματική οικονομία Υπάρχουν δύο τρόποι να εξετάσουμε τις επιπτώσεις αυτές Ο πρώτος είναι να δούμε το απευθείας αποτέλεσμα στο επίπεδο συνολικής ζήτησης και τη σύνθεση αυτής της ζήτησης, αλλά και την αποτελεσματικότητα με την οποία κατανέμονται οι πόροι Ο δεύτερος τρόπος έχει να κάνει με τις επιπτώσεις του τραπεζικού κινδύνου στην πραγματική οικονομία

Το επίπεδο συνολικής ζήτησης Έχουμε δει ότι οι διαμεσολαβητές δημιουργούν ρευστά διαθέσιμα για τους δανειζόμενους Συνεπώς μια αύξηση των διαθεσίμων συνεπάγεται αύξηση της ρευστότητας Ρευστή εισροή είναι εκείνη που μετατρέπεται εύκολα και γρήγορα σε μορφή πληρωμής και αντιστοιχεί στα επίπεδα κεφαλαιακής επάρκειας Οι οικονομολόγοι πιστεύουν πως μια αύξηση της ρευστότητας οδηγεί σε αύξηση της συνολικής κατανάλωσης Συμβαίνει αυτό γιατί η ρευστότητα αυξάνει τον πλούτο;

Το επίπεδο συνολικής ζήτησης Φυσικά όχι, απλώς η πιο εύκολη πρόσβαση σε μορφές χρήματος κάνει την κατανάλωση υψηλότερη Έστω ότι αναφερόμαστε σε μια τράπεζα, τα προϊόντα της οποίας είναι οι καταθέσεις και τα δάνεια. Τότε η αύξηση των προϊόντων συνεπάγεται αύξηση της ποσότητας χρήματος Η βασική ταυτότητα της μάκρο είναι MV Ξ PY, where M is the quantity of money V is the ‘velocity’ of circulation of money P is the general level of prices Y is total volume of goods and services produced

Το επίπεδο συνολικής ζήτησης Παρατηρήστε ότι το PY είναι το επίπεδο του προϊόντος επί το μ.ο. των τιμών Συνεπώς θα ισούται με το συνολικό προϊόν σε σημερινές τιμές (ονομαστικό ΑΕΠ) ή με άλλα λόγια με το επίπεδο συνολικής προσφοράς (AS) Από την άλλη το ΜV είναι η ποσότητα χρήματος επί τον αριθμό των φορών που κινείται μέσα σε ένα έτος Συνεπώς αυτό θα ισούται με τη συνολική δαπάνη ή τη συνολική ζήτηση

Το επίπεδο συνολικής ζήτησης Η ισότητα κατευθύνεται και προς τις δύο πλευρές Για να εξετάσουμε τη επιδρά σε ποια μεταβλητή οφείλουμε να κάνουμε υποθέσεις και να επιβάλλουμε περιορισμούς Υποθέτουμε λοιπόν ότι το V αλλάζει αργά και ανεξάρτητα από το Μ Το Υ αυξάνεται στο μακροχρόνιο φυσικό σημείο ισορροπίας Το Μ είναι εξωγενές, δηλ. ανεξάρτητο από τους άλλους τρεις παράγοντες Τότε το Μ επιδρά στο Ρ!! Δηλαδή η νομισματική πολιτική επιδρά μετά βεβαιότητας στο επίπεδο των τιμών

Το επίπεδο συνολικής ζήτησης Ας εξετάσουμε ένα παράδειγμα διατηρώντας στο νου μας ότι περισσότερο μας ενδιαφέρουν οι μεταβολές στο επίπεδο των τιμών και όχι τόσο το ίδιο το επίπεδο Αν πάρουμε approximation των διαφορών της βασικής μας εξίσωσης τότε προκύπτει ότι M + V = P + Y Αν το επίπεδο ανάπτυξης είναι στο 3% και η ταχύτητα μειώνεται 1% και το Μ=6.5%, ο πληθωρισμός θα είναι 2.5%

Το επίπεδο συνολικής ζήτησης Τι συμπεραίνουμε; Θεωρία ποσότητας χρήματος Quantity theory of money Όμως με την αύξηση των δανείων οι τράπεζες δημιουργούν χρήμα και συνεπώς επηρεάζουν την ταυτότητα Επιπλέον δάνεια ζητούνται όταν οι επιχειρήσεις θέλουν να αυξήσουν τις επενδύσεις Στην ταυτότητα αυτό θα αυξήσει το Υ αλλά και το επίπεδο των τιμών λόγω της αύξησης της προσφοράς!

Αποτελεσματικότητα Αν όμως οι πόροι κατανέμονται αναποτελεσματικά τότε η αλυσίδα μπορεί να σπάσει Οι διαμεσολαβητές εγγυώνται την ύπαρξη αυτής της αλυσίδας Αν βρισκόμασταν σε ένα κόσμο χωρίς μεσολαβητές επιστρέφουμε στη συζήτηση της αρχής του μαθήματος, του υψηλότερου κόστους, των υπερβολικών επιτοκίων και προφανώς του τυχοδιωκτισμού και της μείωσης της προσφοράς Τα ελλείμματα προσφοράς θα δημιουργήσουν, ύφεση, πληθωρισμό και φτώχεια

Τράπεζες και μετάδοση της νομισματικής πολιτικής Money view: Δ στα επιτόκια—Δ στις εκροές των τραπεζών—Δ στο δανεισμό—Δ στις επενδύσεις—Δ στην ανάπτυξη Δ στο χρήμα—Δ στην LM Credit view: Ο δανεισμός είναι σημαντικός στο βαθμό που υπάρχουν ατέλειες στην αγορά Η IS αντικαθίσταται από τη CC η οποία εμπεριέχει την ισορροπία της αγοράς δανείων στην οικονομία Τότε μπορούμε να δείξουμε ότι μια μεταβολή στη νομισματική πολιτική μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερη μεταβολή στο εισόδημα από ότι υπό το απλό money view

Ηθικός κίνδυνος και μακροοικονομία Διάφορα θεωρητικά υποδείγματα έχουν καταδείξει ότι το εισόδημα δεν εξαρτάται μόνο από μακρο μεγέθη όπως οι επενδύσεις, η κατανάλωση και τα πραγματικά επιτόκια αλλά και από τις εκτιμήσεις των εμπλεκόμενων φορέων Αν η οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών είναι λίγο πολύ η ίδια τότε οι τράπεζες χρηματοδοτούν με την ίδια άνεση δάνεια προς όλους Αν όμως υπάρχουν διαφορές ή η κατάσταση είναι εν γένει κακή τότε μπορεί να χρηματοδοτούνται προτζεκτ κακής απόδοσης ή υψηλού κινδύνου Υπάρχει θέμα παρέμβασης σε αυτές τις περιπτώσεις;

Χρηματοπιστωτικοί κύκλοι Οι μαμροοικονομικοί κύκλοι οφείλονται εν πολλοίς και στους χρηματοπιστωτικούς κύκλους Συγκεκριμένα, η υστέρηση μεταβλητών όπως οι επενδύσεις οφείλονται σε σημαντικό βαθμό σε υστέρηση των τραπεζών στις μεταβολές των χαρτοφυλακίων τους Μπορεί να ισχύει και το αντίθετο: Η μείωση της παραγωγικότητας σήμερα επιδρούν στο επίπεδο των επιτοκίων αύριο όλα αυτά σημάνουν ότι οι πραγματική οικονομία εξαρτάται από το υφιστάμενο επίπεδο ανάπτυξης του τραπεζικού κλάδου, αλλά και από τις προσδοκίες σε σχέση με την εξέλιξη των τραπεζικών μεγεθών Ανάλυση σε επίπεδο προσφοράς-ζήτησης δανείων

Ανάπτυξη του τραπεζικού συστήματος και οικονομική ανάπτυξη Η εμπειρική σχέση μεταξύ του επιπέδου ανάπτυξης του κλάδου και της συνολικής οικονομικής ανάπτυξης έχει μελετηθεί από αρκετούς γνωστούς οικονομολόγους Οι μεσολαβητές επιδρούν στην ανάπτυξη γιατί μειώνουν την ασύμμετρη πληροφόρηση Μειώνουν επίσης τον κίνδυνο της διαμεσολάβησης άρα και τον κίνδυνο της ύφεσης λόγω κατάρρευσης του συστήματος δανεισμού μεταξύ θετικών και αρνητικών αποταμιευτών Οι χρηματοπιστωτικοί διαμεσολαβητές μειώνουν και το κόστος μεταφοράς ρευστών και άλλων διαθεσίμων μέσω των συστημάτων πληρωμών, βελτιώνοντας έτσι την αποτελεσματικότητα και ενδυναμώνοντας τη συνολική χρησιμότητα