FUTURE SIMPLE Μέλλοντας Απλός

Πριν ξεκινήσουμε την ανάλυση του πρώτου βήματος, είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι στην Ελληνική Γλώσσα υπάρχει Μέλλοντας Απλός και Διαρκείας. Η χρήση τους όπως θα δούμε είναι η ίδια με τη γλώσσα μας. Ο δεύτερος έχει φυσικά και στα Ελληνικά διάρκεια, όπως είδαμε προηγουμένως και με τον Αόριστο Διαρκείας.

1. Πώς σχηματίζεται. Κατάφαση (Affirmative) I will/shall play = εγώ θα παίξω you will play = εσύ θα παίξεις he will play = αυτός θα παίξει she will play = αυτή θα παίξει it will play = αυτό θα παίξει we will/shall play = εμείς θα παίξουμε you will play = εσείς θα παίξετε they will play = αυτοί / αυτές / αυτά θα παίξουν

Όπως παρατηρούμε ο Μέλλοντας Απλός είναι πολύ εύκολος στο σχηματισμό του, αφού ουσιαστικά χρησιμοποιούμε το απαρέμφατο (δηλ. τον αρχικό τύπο του ρήματος => play), βάζοντας μπροστά του το will (δηλ. I will play). Στην Ελληνική Γλώσσα, το will είναι το ‘θα’(δηλ. εγώ θα παίξω). Άρα, υπάρχει ομοιότητα στο σχηματισμό του συγκεκριμένου χρόνου και στις δύο γλώσσες. Χρειάζεται όμως αρκετή προσοχή, γιατί στο πρώτο ενικό και πληθυντικό πρόσωπο (δηλ. στο I και στο we), εκτός από will μπορούμε να βάλουμε και shall. *Το Ι με το will γίνονται Ι’ ll σε σύντομο τύπο.

Πώς σχηματίζεται. Ερώτηση (Interrogative) Will/shall I play Πώς σχηματίζεται. Ερώτηση (Interrogative) Will/shall I play ? = εγώ θα παίξω ; Will you play ? = εσύ θα παίξεις ; Will he play ? = αυτός θα παίξει ; Will she play ? = αυτή θα παίξει ; Will it play ? = αυτό θα παίξει ; Will/shall we play ? = εμείς θα παίξουμε ; Will you play ? = εσείς θα παίξετε ; Will they play ? = αυτοί / αυτές / αυτά θα παίξουν ;

Όπως παρατηρούμε η μόνη διαφορά της Ερώτησης από την Κατάφαση, είναι ότι οι λέξεις will και shall (μόνο στο I και στο we) που μεταφράζονται στα Ελληνικά ‘θα’, μπαίνουν στην αρχή για να σχηματιστεί η Ερώτηση. Ο συγκεκριμένος χρόνος, όπως και όλοι οι υπόλοιποι της Αγγλικής που θα δούμε από εδώ και πέρα, αποτελούνται από τουλάχιστον δύο λέξεις (το ίδιο και οι Διαρκείας Ενεστώτας και Αόριστος που ήδη έχουμε εξετάσει). Είναι πλέον γνωστό, ότι η πρώτη λέξη αποτελεί βοηθητική και χρησιμεύει για να γίνει η Ερώτηση και η Άρνηση.

Πώς σχηματίζεται. Άρνηση (Negative) I won’t/shan’t play = εγώ δε θα παίξω you won’t play = εσύ δε θα παίξεις he won’t play = αυτός δε θα παίξει she won’t play = αυτή δε θα παίξει it won’t play = αυτό δε θα παίξει we won’t/shan’t play = εμείς δε θα παίξουμε you won’t play = εσείς δε θα παίξετε they won’t play = αυτοί / αυτές / αυτά δε θα παίξουν

Παρατηρούμε και εδώ τα ίδια με την Ερώτηση με τη διαφορά όμως ότι υπάρχει ένα not σε όλα τα πρόσωπα (που μεταφράζεται δεν), το οποίο κολλάει στο will και shall. Το will με το not γίνονται won’t (όχι willn’t), ενώ το shall με το not γίνονται shan’t (όχι shalln’t). Επίσης τα won’t και shan’t που προκύπτουν από τα παραπάνω, μπαίνουν μετά την προσωπική αντωνυμία (δηλ. I won’t play), όπως γίνεται στην κατάφαση και όχι πριν, όπως γίνεται στην ερώτηση. Μόνο οι ερωτηματικές λέξεις (δηλ. οι γνωστές και ως wh - words), μπορούν να μπουν πριν από αυτές.

Τέλος, είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι το shall υπάρχει μόνο στο I και στο we. Σε περίπτωση που βάλουμε το shall σε άλλο πρόσωπο πλην του πρώτου ενικού και πληθυντικού, τότε σίγουρα έχουμε κάνει λάθος. Το shall χρησιμοποιείται κυρίως στην Ερώτηση: i) Για οδηγίες - συμβουλές e.g. What shall we do? ii) Για προσφορές e.g. Shall I get you something? iii) Για προτάσεις e.g. Shall I call you later? Στα παραπάνω παραδείγματα το shall είναι πολύ σωστότερο από το will και για αυτό πρέπει να προτιμάται σε ανάλογες περιπτώσεις.

2. Πότε χρησιμοποιείται. Ο Μέλλοντας Απλός είναι ο χρόνος της Αγγλικής που έχει μόνο μία χρήση. Χρησιμοποιείται για πράξεις που είναι αποφάσεις της στιγμής. e.g. The phone is ringing. I will answer it! Λέγοντας αποφάσεις της στιγμής εννοούμε: α)Υποσχέσεις, e.g. I will marry you! β)Απειλές, e.g. I will hit you! γ)Προβλέψεις, e.g. It will rain later!

3. Λέξεις – Κλειδιά. Ο Μέλλοντας Απλός είναι από τους χρόνους που έχουν αρκετές λέξεις - κλειδιά. Αυτές που μπαίνουν κυρίως στο τέλος της πρότασης (δηλ. tomorrow, tomorrow / morning / afternoon /evening / night, soon, later, tonight, next week / month / year …., και τα in, on, at + μελλοντικές χρονολογίες). e. g. We will go out tomorrow morning. e. g. Ann will play golf on Monday afternoon. ΠΑΡΑΤΉΡΗΣΗ: υπάρχει ομοιότητα μεταξύ Αορίστου και Μέλλοντα Απλού, αφού έχουν τις ίδιες λέξεις – κλειδιά (εξαιρούνται τα tonight, soon και later).

BE GOING TO Πρόκειται να

Μετά την ανάλυση του Απλού Μέλλοντα, είναι σημαντικό να εξετάσουμε το ‘Be Going To’ που μεταφράζεται ‘Πρόκειται Να’. Υπάρχει στην Ελληνική Γλώσσα και γίνεται αναφορά σε αυτό στο συγκεκριμένο σημείο, γιατί έχει μελλοντική σημασία. Η χρήση του όπως θα δούμε, είναι η ίδια με τη γλώσσα μας.

1. Πώς σχηματίζεται. Κατάφαση (Affirmative) I am going to play = εγώ πρόκειται να παίξω you are going to play = εσύ πρόκειται να παίξεις he is going to play = αυτός πρόκειται να παίξει she is going to play = αυτή πρόκειται να παίξει it is going to play = αυτό πρόκειται να παίξει we are going to play = εμείς πρόκειται να παίξουμε you are going to play = εσείς πρόκειται να παίξετε they are going to play = αυτοί / αυτές / αυτά πρόκειται να παίξουν

Παρατηρούμε ότι το ‘be going to’ είναι εύκολο στο σχηματισμό του αφού βάζουμε: α) το ρήμα του ‘Be’ σε Ενεστώτα (δηλ. am, is, are), β) το ‘going to’ σταθερό σε όλα τα πρόσωπα και γ) το απαρέμφατο σταθερό σε όλα τα πρόσωπα (δηλ. play). Παρατηρούμε επίσης ότι το ρήμα του ‘Be’, δε μεταφράζεται, όμως επειδή ακολουθεί going to + απαρέμφατο (δηλ. play), δεν ξεχνάμε ποτέ ότι πρέπει να μεταφράσουμε ‘πρόκειται να’ στα Ελληνικά και ότι έχει μελλοντική σημασία.

Πώς σχηματίζεται. Ερώτηση (Interrogative) Am I going to play Πώς σχηματίζεται. Ερώτηση (Interrogative) Am I going to play? = εγώ πρόκειται να παίξω; Are you going to play? = εσύ πρόκειται να παίξεις; Is he going to play? = αυτός πρόκειται να παίξει; Is she going to play? = αυτή πρόκειται να παίξει; Is it going to play? = αυτό πρόκειται να παίξει; Are we going to play? = εμείς πρόκειται να παίξουμε; Are you going to play? = εσείς πρόκειται να παίξετε; Are they going to play? = αυτοί / αυτές / αυτά πρόκειται να παίξουν;

Όπως παρατηρούμε η μόνη διαφορά της Ερώτησης από την Κατάφαση είναι ότι το ρήμα του ‘Be’, μπαίνει πριν την προσωπική αντωνυμία για να σχηματιστεί η Ερώτηση (δηλ. Am I going to play?). Στο ‘be going to’, όπως και σε όλους τους άλλους χρόνους που σχηματίζονται με τουλάχιστον δύο πράγματα - λέξεις (όλοι δηλ. πλην του Ενεστώτα και Αορίστου Απλού), πάντα η πρώτη λέξη από αυτές με τις οποίες σχηματίζεται, χρησιμοποιείται ως βοηθητική. Έτσι, το ‘Be’ έρχεται μπροστά στην Ερώτηση, χωρίς να μεταφράζεται.

Πώς σχηματίζεται. Άρνηση (Negative) I am not going to play = εγώ δεν πρόκειται να παίξω you aren’t going to play = εσύ δεν πρόκειται να παίξεις he isn’t going to play = αυτός δεν πρόκειται να παίξει she isn’t going to play = αυτή δεν πρόκειται να παίξει it isn’t going to play = αυτό δεν πρόκειται να παίξει we aren’t going to play = εμείς δεν πρόκειται να παίξουμε you aren’t going to play = εσείς δεν πρόκειται να παίξετε they aren’t going to play = αυτοί / αυτές / αυτά δεν πρόκειται να παίξουν

Παρατηρούμε και εδώ τα ίδια με την Ερώτηση με τη διαφορά όμως ότι υπάρχει ένα not σε όλα τα πρόσωπα (που μεταφράζεται δεν), το οποίο κολλάει στο Am, Is και Are. Το Is με το not γίνονται isn’t, ενώ το Are με το not γίνονται aren’t. Το Am με το not δε γίνονται ποτέ μία λέξη. Επίσης τα am not, isn’t και aren’t, μπαίνουν μετά την προσωπική αντωνυμία (δηλ. I am not playing) όπως γίνεται στην κατάφαση και όχι πριν, όπως γίνεται στην ερώτηση. Μόνο οι ερωτηματικές λέξεις (δηλ. οι γνωστές και ως wh - words), μπορούν να μπουν πριν από αυτές.

Τέλος, είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι και στην Κατάφαση και στην Ερώτηση και στην Άρνηση, το ρήμα της πρότασης βρίσκεται πάντα σε απαρέμφατο (δηλ. play). Σε περίπτωση που δε βάλουμε το ρήμα του ‘Be’ σε οποιονδήποτε τύπο, τότε έχουμε κάνει λάθος. Άρα, όταν βάζουμε κάποιο ρήμα σε ‘be going to’, πρέπει και στην Κατάφαση και στην Ερώτηση και στην Άρνηση να βάλουμε 3 πράγματα: Πρώτον, το ρήμα του ‘Be’(δηλ. am, is ή are), δεύτερον, το ‘going to’ σε όλα τα πρόσωπα και τρίτον, το ρήμα της πρότασης σε απαρέμφατο (δηλ. play).

2. Πότε χρησιμοποιείται. Το ‘Be Going To’ στη Αγγλική έχει δύο χρήσεις 2. Πότε χρησιμοποιείται. Το ‘Be Going To’ στη Αγγλική έχει δύο χρήσεις. α) Χρησιμοποιείται για πράξεις που έχουμε αποφασίσει να κάνουμε ή για μελλοντικά σχέδια. e.g. I am going to buy a new car. ( => σκοπεύω να το κάνω και είναι αποφασισμένο). β) Χρησιμοποιείται για πράξεις που έχουμε ενδείξεις ότι θα συμβούν τώρα ή στο άμεσο μέλλον. e.g. My aunt is going to have a baby. ( => έχω ενδείξεις για κάτι που είναι εμφανές στο μάτι).

3. Λέξεις – Κλειδιά. Το ‘Be Going To’ δεν έχει το ίδιο λέξεις - κλειδιά, αλλά το συναντάμε με τις λέξεις - κλειδιά του Απλού Μέλλοντα που είναι αρκετές, δηλαδή: Αυτές που μπαίνουν κυρίως στο τέλος της πρότασης (δηλ. tomorrow, tomorrow / morning / afternoon/ evening / night, soon, later, tonight, next week / month / year …., και τα in, on, at + μελλοντικές χρονολογίες). e. g. Dennis is going to have a bath later.

Τρόποι Αναφοράς στο Μέλλον Είδαμε μέχρι στιγμής, τον Απλό Μέλλοντα (για αποφάσεις της στιγμής) και το ‘Be Going To’ (για μελλοντικά σχέδια ή ενδείξεις), για να αναφερθούμε στο μέλλον. Δεν υπάρχουν φυσικά όμως μόνο αυτοί οι δύο τρόποι αναφοράς στο μέλλον. Αρκεί να θυμηθούμε τον Ενεστώτα Διαρκείας (κάτι που θα γίνει στο άμεσο μέλλον και είναι προγραμματισμένο και σίγουρο) και τον Απλό Ενεστώτα (προγράμματα και δρομολόγια). Χρειάζεται πολλή μεγάλη προσοχή, όταν πρέπει να επιλέξουμε ποιόν από αυτούς θα χρησιμοποιήσουμε. Τα πράγματα όμως είναι αρκετά απλά:

Ο Απλός Ενεστώτας έχει συγκεκριμένη χρήση και δε μας προβληματίζει (για δρομολόγια). Η δυσκολία βρίσκεται στην επιλογή ενός από τους άλλους τρεις.

Κοιτώντας προσεκτικά το προηγούμενο διάγραμμα, θα διαπιστώσουμε ότι ο Απλός Μέλλοντας διαφέρει κατά πολύ από τους άλλους δύο, αφού εκφράζει αποφάσεις της στιγμής, με μικρές πιθανότητες φυσικά να πραγματοποιηθούν (περίπου 10% - 20%). Το ‘Be Going To’ και ο Ενεστώτας Διαρκείας δε διαφέρουν πολύ και είναι άκρως απίθανο να έχουμε άσκηση όπου πρέπει να βάλουμε έναν από τους δύο. Αν όμως τους συναντήσουμε σε άσκηση με Απλό Μέλλοντα, τότε όποιον από τους δύο και αν βάλουμε, η άσκηση είναι σωστή, αφού εκφράζουν κάτι σίγουρο ή σχεδόν σίγουρο να πραγματοποιηθεί (80% - 100%). Ο μόνος λόγος για να μη συμβεί αυτό στο οποίο αναφέρονται, ίσως είναι κάποιος αστάθμητος

παράγοντας που δεν εξαρτάται από εμάς (π. χ παράγοντας που δεν εξαρτάται από εμάς (π.χ. καιρικά φαινόμενα, ασθένειες). Άρα, για τη σωστή επιλογή ενός από τους τρεις, πρέπει να προσέξουμε 2 σημεία: α) Πότε αποφασίστηκε από τον ομιλητή να γίνει η πράξη (δηλ. τώρα ή πριν κάποιο διάστημα) και β) Πόσο σίγουρη είναι να πραγματοποιηθεί (δηλ. λίγο ή πολύ). e.g. I think he will be rich one day ( => βάζουμε τον Απλό Μέλλοντα γιατί εκφράζουμε άποψη της στιγμής και φυσικά, γιατί δεν μπορούμε να προγραμματίσουμε εμείς τι δουλειά θα κάνει κάποιος άλλος, όταν μεγαλώσει). Συνήθως μετά τα I think και I believe, βάζουμε Μέλλοντα Απλό γιατί εκφράζουν σκέψεις της στιγμής.