Αυτοεκτίμηση Σεβασμός Αγάπη Αυτοεκτίμηση Σεβασμός Αγάπη Κωνσταντουλάκης Βαγγέλης Οικονόμου Κυπριανός Κωτσοπούλου Ιουλία Τελχά Έλενα Μπότσης Άγγελος ΣΤΟΙΧΕΙΑ: Τάξη:Α’2,Α’3,Α’4 Σχ. έτος 2013-14

ΕΦΗΒΕΙΑ 1.Πως είναι η σχέση το εφήβου μέσου σταδίου με τους γονείς του; Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτή είναι η πιο δύσκολη περίοδος που συνήθως αντιμετωπίζουν οι γονείς και θα πρέπει να είναι έτοιμοι για κάτι τέτοιο. Τα παιδιά μπορεί να είναι αμφιθυμικά στη σχέση τους μαζί τους καθώς παλεύουν να αποκτήσουν τη δική τους ταυτότητα. Έχουν ήδη εκφράσει την ανάγκη τους για ανεξαρτησία, αλλά τώρα αντιλαμβάνονται ότι μια τέλεια ανεξαρτησία στη φάση αυτή τους εκθέτει σε ευθύνες και κινδύνους. Έτσι ο έφηβος ταλαντεύεται πότε προς την αναζήτηση συμπαράστασης από τους γονείς του και πότε προς την άρνηση κάθε βοήθειας όταν φοβάται μήπως χάσει την ανεξαρτησία του. Πρόκειται για μια φυσική αντίδραση και έχει σημασία η στάση των γονιών ώστε να βρει τη διέξοδό της. Πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι για να βοηθήσουν το παιδί τους χρειάζεται να παραμείνουν μια σταθερή φιγούρα, πρόθυμοι να το ακούσουν ανά πάσα στιγμή χωρίς να προσπαθούν να κυριαρχήσουν πάνω του. Ο γονιός θα παραμείνει ωστόσο, ένας πολύτιμος σύμβουλος στις αναζητήσεις και τα προβλήματά του εφήβου.

1.Τι γίνεται με τις παρέες των παιδιών στη μέση εφηβεία; Οι έφηβοι συμμετέχουν πλέον και σε ομάδες που αποτελούνται από νέους και των δύο φύλων. Εκεί μέσα ο ένας υποστηρίζει τον άλλο και αποκτά αυτοπεποίθηση κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του άλλου φύλου, με το οποίο μαθαίνει έτσι να συναναστρέφεται και να αποκτά άνεση. Οι σχέσεις των εφήβων μπορεί να επεκτείνονται και σε άλλους τομείς εκτός οικογένειας. Έτσι συχνά συνδέονται με έναν ή δύο ενήλικες ή ακόμη μπορεί να δείξουν φροντίδα σε μικρότερα παιδιά. Αυτές όλες είναι σπουδαίες αλληλεπιδράσεις και εκθέτουν τους εφήβους σε τρόπους ζωής και φιλοσοφίες διαφορετικές από εκείνες της οικογένειάς τους. Ας μην ανησυχούν όμως χωρίς σοβαρό λόγο οι γονείς, βρίσκονται τώρα στα πλαίσια της αναπτυξιακής εξερεύνησης και συνήθως όταν οι έφηβοι ενηλικιωθούν, διαμορφώνουν παρόμοιες πολιτικές και φιλοσοφικές απόψεις με τους γονείς τους.  

1. Τι περιμένουμε να δούμε σε έναν έφηβο στη μέση εφηβεία (14-16χρ 1.Τι περιμένουμε να δούμε σε έναν έφηβο στη μέση εφηβεία (14-16χρ.); Η εξελικτική ψυχολογία μας λέει ότι σ’ αυτή την περίοδο ο έφηβος πρέπει να πετύχει και να αποκρυσταλλώσει την ταυτότητα του φύλου του. Τι σημαίνει αυτό; Να μπορεί κανείς να είναι άνετος με το φύλο του (είτε είναι αγόρι είτε κορίτσι), να μάθει να εκφράζει αλλά και να ελέγχει τα ερωτικά του συναισθήματα με τον κατάλληλο τρόπο. Ακόμη να μπορεί να δέχεται ανάλογες εκδηλώσεις από το άλλο φύλο, όταν χρειαστεί. Με λίγα λόγια να έχει ενσωματώσει και αποδεχτεί τους ρόλους και τη συμπεριφορά του φύλου του, όπως τα έχει προσδιορίσει η κοινωνία μας. Για να το πετύχει αυτό ο έφηβος θα πρέπει να είναι κατ’ αρχήν άνετος με το σώμα του. Έπειτα θα πρέπει να έχει αναπτύξει μια καλή και ισόρροπη σχέση με τους δύο γονείς του και σ αυτό θα πρέπει να τον βοηθήσουν και εκείνοι, αλλά και οι συνθήκες μέσα στην οικογένεια. Παράλληλα όμως, θα πρέπει να τον ενισχύουν με το να ενθαρρύνουν τις πρωτοβουλίες του, αλλά και να μπορούν να πουν μια καλή κουβέντα για το παράστημά και την εμφάνισή του.

ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ Ο τρόπος που βλέπει το παιδί τον εαυτό του καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και τη μετέπειτα πορεία του. Η πιο σημαντική διαφορά ανάμεσα στους «επιτυχημένους» και στους «αποτυχημένους» της ζωής δεν είναι άλλη από μία λέξη: Αυτοπεποίθηση.

Πολλές φορές το παιδί ακόμα και μέσα από την οικογένεια νιώθει πως κανένας δεν τον στηρίζει , πληγώνεται και δεν έχει εμπιστοσύνη ούτε στον εαυτό του ούτε στους υπόλοιπους ανθρώπους. Έτσι συμπεραίνουμε πως καθοριστικό ρόλο παίζει η οικογένεια . Επιπλέον μέσα στην οικογένεια μπορεί να υπάρξουν εντάσεις ανάμεσα σε γονείς και παιδία και να ειπωθούν λέξεις μέσα στον θυμό τις οποίες να μην τις εννοούμε.

Πόσες φορές έχουμε ακούσει απ ’τους γονεις μας τις εκφράσεις: -«Είσαι τόσο χαζό». -«Αν δεν έκανες του κεφαλιού σου, θα τα είχες καταφέρει». -«Γιατί δεν μπορείς να γίνεις τόσο καλός σαν τον…». -«Μακάρι να μην είχα παιδιά». -«Δες τι άφησα πίσω για χάρη σου. Και τι κέρδισα;». -«Είσαι ψεύτης!». -«Μην είσαι ανόητος. Δεν πρέπει να φοβάσαι». -«Περίμενε να γυρίσει ο πατέρας σου στο σπίτι και θα δεις». -«Αν δεν με ακούσεις, θα χτυπάς το κεφάλι σου». -«Είσαι καταδικασμένος να αποτύχεις». Αυτές οι εκφράσεις λέγονται πάνω στον θυμό των γονέων, όμως αυτό δεν παύει να μας πληγώνει. Έτσι τα παιδία δεν έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και προκαλούνται τις περισσότερες φορές κάποια από τα προβλήματα που ακολουθούν : 1.Νιώθουν αδύναμα, αγχώνονται εύκολα και είναι υπερευαίσθητα. 2.Χρειάζονται πάντα επιβεβαίωση. 3.Για κάθε αποτυχία αναζητούν ευθύνες στους άλλους. 4.Εξαρτώνται από τους άλλους και προσηλώνονται σε αυτούς. 5.Είναι συχνά υπερκινητικά. 6.Μονίμως διηγούνται μεγαλειώδεις εμπειρίες. 7.Έχουν προβλήματα στη σχέση τους με τους άλλους. 8.Ακολουθούν τα άκρα. Είτε γίνονται εσωστρεφή είτε επιθετικά. 9.Συμπεριφέρονται παθητικά. 10.Χαρακτηρίζονται από τους άλλους ως «το θύμα»

Αντίθετα αν το παιδί δεν το μειώνεις και προσπαθείς να το κάνεις να νιώσει ωραία και πως θα τα καταφέρει θα πιστέψει στο εαυτό του και θα αποκτήσει αυτοεκτίμηση και εμπιστοσύνη στο εαυτό του και μπορεί να πετύχει περισσότερα από τα παραδείγματα που ακολουθούν :Είναι υπερήφανα για τις επιτυχίες τους. Είναι ανεξάρτητα και αναλαμβάνουν ευχαρίστως ευθύνες. Μπορούν να διαχειρίζονται τις απογοητεύσεις. Διαθέτουν αποφασιστικότητα και είναι ανοιχτά στις προκλήσεις. Μπορούν να ζητάνε βοήθεια. Είναι σίγουρα για τον εαυτό τους και επινοητικά. Μπορούν να μιλούν για τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους. Κάνουν σωστές επιλογές φίλων.