Συμπόσια και παιχνίδι Οι Έλληνες δεν μπορούσαν να ακούν θλιβερές συζητήσεις στα τραπέζια κι έτσι στα συμπόσια έπαιζαν παιχνίδια πνευματικά ή επιδεξιότητας

Κότταβος Ένα παιχνίδι βολών, με βλήμα … το κρασί Ένα παιχνίδι ισορροπιών Ένα παιχνίδι στόχευσης

Αναπαράσταση σκηνής κότταβου σε αρχαίο ελληνικό αγγείο

Το παιχνίδι στην παιδική ηλικία (0 -12) Παιχνίδι και φυσικές επιστήμες ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ Το παιχνίδι στην παιδική ηλικία (0 -12) Παιχνίδι και φυσικές επιστήμες

«GAME OVER » Η ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ ΑΗΔΟΝΟΠΟΥΛΟΥ ΝΑΝΣΥ ΑΝΑΠΑΛΗ ΗΛΙΑΝΑ ΔΟΥΜΠΛΑΤΖΗ ΘΕΟΔΩΡΑ ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ ΣΤΕΦΑΝΙΑ

Το παιχνίδι αποτελεί βασικό στοιχείο της ανάπτυξης και παίζει σημαντικό ρόλο στη γνωστική, σωματική, κοινωνική και συναισθηματική εξέλιξη του παιδιού καθώς και στην ανάπτυξη του λόγου. Είναι μία δραστηριότητα στην οποία το παιδί εμπλέκεται οικειοθελώς και κατά την οποία το παιδί είναι αυτό που αποφασίζει τι θα συμβεί.

Μέσω του παιχνιδιού τα παιδιά μαθαίνουν πολλές από τις δεξιότητες και τα εφόδια που χρειάζονται για να επιβιώσουν στο μέλλον. Με άλλα λόγια, το παιχνίδι δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά να εξασκήσουν, να καλλιεργήσουν και να τελειο-ποιήσουν τις δεξιότητές τους πριν μπουν στον κόσμο των ενηλίκων.

Το παιχνίδι είναι η παγκόσμια γλώσσα των παιδιών Το παιχνίδι είναι η παγκόσμια γλώσσα των παιδιών. Μέσα απ’ αυτό μπορούν κι εκφράζονται πιο ευέλικτα, σωστά και πολύπλευρα απ’ ό,τι με τον προφορικό λόγο. Με την παρατήρηση, το βρέφος εξασκεί την αντίληψή του καθώς απο-μνημονεύει σιγά-σιγά τα χρώματα, τα σχήματα, αρχίζει να προσανατολίζεται στο καινούριο και αναπτύσσει τις αισθήσεις του.

Οι κουδουνίστρες και τα μαλακά ζωάκια που βγάζουν ήχους είναι τα πρώτα παιχνίδια μέσα από τα οποία το βρέφος αρχίζει να εξερευνά το περιβάλλον.

Στη νηπιακή ηλικία, το παιδί περνάει στα “αυτοδιδακτικά” παιχνίδια, όπως συναρμολογούμενα, κούκλες κ.α., με τα οποία μαθαίνει να κάνει συνδυασμένες κινήσεις με το μάτι και τα χέρια και αρχίζει να ξεχωρίζει τις μορφές, τα μεγέθη και τα χρώματα. .

Αργότερα, τα παιδιά αρχίζουν να ασχολούνται με ομαδικά παιχνίδια, όπως τα επιτραπέζια. Με τις δραστηριότητες αυτές, τα παιδιά ικανοποιούν την ανάγκη τους για συντροφιά, με την παρουσία των φίλων ή των γονέων και παράλληλα αναπτύσσουν την ικανότητα προσαρμογής σε κανόνες. Μαθαίνουν να μοιράζονται και να συνεργάζονται με τα άλλα παιδιά.

Μετά από την έρευνα μας στο διαδίκτυο και από την επίσκεψη μας στο μουσείο παιχνιδιών παρατηρήσαμε ότι πολλά από τα παιχνίδια σχετίζονταν με τα επαγγέλματα. Μέχρι και σήμερα υπάρχουν παιχνίδια με διακριτούς ρόλους του αγοριού και του κοριτσιού.

Τα πρώτα παιχνίδια έγιναν από υλικά που βρίσκονται στην φύση, όπως πέτρα, ξύλο και πηλό. Ακόμα και από δέρματα ζώων. Στην Αρχαία Ελλάδα έπαιζαν με κούκλες από κερί η πηλό, τόξα και βέλη, επίσης και με το γιο-γιο. Καθώς αναπτύχθηκε η τεχνολογία, άλλαξαν και τα υλικά κατασκευής των παιχνιδιών. Τα σύγχρονα παιχνίδια κατασκευάζονται από πλαστικό, ξύλο, ύφασμα και συνθετικά υλικά, πολλές φορές τροφοδοτείται από μπαταρίες.

ΦΥΣΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ το γιο γιο ΦΥΣΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ το γιο γιο Το παιχνίδι που σήμερα γνωρίζουμε ως γιο-γιο, από τον ήχο που παράγει όταν παίζεται, αποτελεί αίνιγμα για τον ιστορικό, αφού δεν υπάρχει πουθενά η αρχαία ονομασία του.Τα γιο-γιο των προγόνων μας ήταν ξύλινα ή μεταλλικά, υπάρχουν όμως στα μουσεία μας και πήλινα που είχαν προσφερθεί σαν αφιερώματα.

Φυσική σημασία (γιο γιο)

Κούνια Πανάρχαιο παιχνίδι που στην αρχαία Ελλάδα το συναντούμε με την ονομασία αιώρα ή σειρά, στο Βυζάντιο ως αιώρα κρεμάστρα, ενώ σήμερα είναι γνωστό ως κούνια.Συνήθως στο σημείο που καθόταν το παιδί τοποθετούσαν γύρω γύρω από το σκοινί ένα παχύ ύφασμα ώστε να δημιουργήσει ένα πρόχειρο κάθισμα.

Ερμηνεία με τη βοήθεια της Φυσικής Αν αφήσεις την κούνια να κινηθεί ελεύθερα, μετά από λίγο σταματά. Η μηχανική ενέργεια της κούνιας δεν χάθηκε. Μέσω του έργου της δύναμης τριβής του αέρα με την κούνια, μετατράπηκε σε θερμική ενέργεια του αέρα. Η ενέργεια ποτέ δεν παράγεται από το μηδέν και ποτέ δεν εξαφανίζεται. Μπορεί να μετατρέπεται από τη μια μορφή στην άλλη, ή να μεταφέρεται από ένα σώμα σε άλλο.

Αποτελέσματα ερωτηματολογίου Απευθυνθήκαμε σε μαθητές Γ΄και ΣΤ΄Δημοτικού (17ο και7ο Δημοτικά Σχολεία Καλαμαριάς) Οι απαντήσεις των παιδιών δίνονται στα παρακάτω διαγράμματα

ΠΑΙΖΕΤΕ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ;

ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΑΙΖΕΤΕ;

ΧΡΟΝΟΣ (ΩΡΕΣ) ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΕ

ΧΩΡΟΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ

ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ:

ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΤΕ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ; ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΤΕ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ;

ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ

Ζητήσαμε από τα παιδιά ν αναγνωρίσουν τα παιχνίδια των παρακάτω εικόνων

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Το γενικό συμπέρασμα που βγάλαμε από τις ερωτήσεις που τέθηκαν στα παιδιά του δημοτικού είναι ότι οι περισσότεροι προτιμούν να παίζουν ηλεκτρονικά και ομαδικά παιχνίδια αφιερώνοντας 1-2 ώρες καθημερινά σε εσωτερικό ή εξωτερικό χώρο αντίστοιχα. Επίσης αρκετοί προτιμούν να κατασκευάζουν δικά τους παιχνίδια, ενώ μερικά επιλέγουν τα παιχνίδια τους με βάση τις διαφημίσεις.

Όνομα ομάδας:123play.com Καραγιαρίδη Αλεξάνδρα Μούρτζιου-Καρρά Ναταλία Παπαδοπούλου Κυριακή Παπανικολάου Χρύσα Πατακάκη Ζωή

Ελληνικά Παραδοσιακά Παιχνίδια

Ανάλυση των παιχνιδιών

Στο μουσείο παιχνιδιών παίξαμε…

Αποτελέσματα ερωτηματολογίων Απευθυνθήκαμε σε μαθητές του 4ου Γυμνασίου και του 4ου Λυκείου Καλαμαριάς

Πιστεύεις ότι παίζοντας παιχνίδια στον υπολογιστή χαλαρώνεις;

Προτιμάς να παίζεις παιχνίδια στον υπολογιστή;

Παίζοντας παιχνίδια πιστεύεις ότι χαλαρώνεις;

Συμπεράσματα ερωτηματολογίων

<15 Ανάμεσα στα αγόρια και στα κορίτσια κάτω των 15 ετών παρατηρούμε ότι: Τα αγόρια μοιράζουν το χρόνο τους ανάμεσα σε ηλεκτρονικά και αθλητικά παιχνίδια ενώ τα κορίτσια παίζουν κυρίως επιτραπέζια. Τα αγόρια παίζουν συνήθως από 1-3 ώρες ημερησίως και τα κορίτσια από 1-2. Τα αγόρια παίζουν πιο συχνά από ότι τα κορίτσια και συνηθίζουν να παίζουν παιχνίδια στον υπολογιστή. Όλοι τους ασχολούνται με τα παιχνίδια γιατί έτσι διασκεδάζουν και άλλες φορές παίζουν μόνοι τους και άλλες με παρέα. Συνήθως τα αγόρια παίζουν παιχνίδια που έχουν περιεχόμενο στρατηγικής και βίας ενώ τα κορίτσια προτιμούν άλλου είδους παιχνίδια. Και φυσικά σχεδόν όλοι τους θεωρούν ότι με το παιχνίδι χαλαρώνουν και ξεχνούν τα προβλήματά τους.

15-20 Ανάμεσα στα αγόρια και στα κορίτσια 15 έως 20 χρονών οι διαφορές δεν είναι και παρά πολλές. Περίπου το 72% των αγοριών παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια ενώ στα κορίτσια το 40% προτιμά τα επιτραπέζια και τα αθλητικά παιχνίδια. Και τα αγόρια και τα κορίτσια περνάνε 1 με 2 ώρες κάθε μέρα παίζοντας. Το 46% των κοριτσιών παίζουν για διασκέδαση όπως και το 82% των αγοριών. Ενώ τέλος, το περιεχόμενο των παιχνιδιών που παίζουν ποικίλλει στα δυο φύλα. Τα αγόρια προτιμάνε τα παιχνίδια στρατηγικής ενώ τα κορίτσια κάτι άλλο.

O εθισμός στα ηλεκτρονικά παιχνίδια.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια μονοπωλούν το ενδιαφέρον των νέων. Η συστηματική και παρατεταμένη χρήση ηλεκτρονικών παιχνιδιών μπορεί να οδηγήσει ένα παιδί στον εθισμό. Οι ίδιοι οι χρήστες αποξενώνονται στον «ψηφιακό κόσμο», αγνοώντας ακόμη και τις στοιχειώδεις ανάγκες δημιουργώντας προβλήματα στους εαυτούς τους, όπως επίσης και στις οικογένειές τους.

Η εικόνα των παιδιών που επιστρέφουν ύστερα από τα υπαίθρια παιχνίδια τους, με λασπωμένα ρούχα και ματωμένα γόνατα, έχει αντικατασταθεί από την εικόνα των παιδιών με τα κουρασμένα μάτια, για ώρες κολλημένα μπροστά στην οθόνη του uπολογιστή. Παρά το γεγονός ότι ο εθισμός στο ηλεκτρονικό παιχνίδι δεν έχει αναγνωριστεί επίσημα ως ασθένεια, αντιμετωπίζεται ως τέτοια σε ειδικά διαμορφωμένα κέντρα θεραπείας.

Εκατομμύρια είναι τα παιδιά που παρουσιάζουν εθισμό στα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Ιδιαίτερα τα αγόρια, ηλικίας 8 έως 18 ετών, φαίνονται πιο ευάλωτα στη νοσηρή χρήση, κυρίως σε παιχνίδια όπου κυριαρχεί η βία ως μέσο αλλά και ως απώτερος στόχος του παιχνιδιού. Μάλιστα, κλινικές απεξάρτησης έχουν αρχίσει να λειτουργούν παγκοσμίως, υποσχόμενες ίαση από αυτό τον ακατανίκητο «παιδικό» εθισμό.

Ποια συμπτώματα θα μπορούσε, σε ορισμένες περιπτώσεις, να σηματοδοτούν την εξάρτηση του παιδιού από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια;

● Ανάγκη για περισσότερο χρόνο χρήσης ● Κατανάλωση σταδιακά περισσότερου χρόνου στα ηλεκτρονικά παιχνίδια. ● Ανάγκη για περισσότερο χρόνο χρήσης

● Εμμονές ή φαντα-σιώσεις με θέματα και ρόλους που διαδρα-ματίζονται στην πλοκή ενός ηλεκτρονικού παιχνιδιού, τρέμουλο, άγχος, ανησυχία, αϋπνία, εφιάλτες (πα-ρουσιάζονται με τη μείωση - διακοπή της χρήσης των ηλεκ-τρονικών παιχνιδιών).

● Σταδιακή μείωση του κινήτρου για το σχολικό διάβασμα και τη συμμετοχή σε σχολικές δραστηριότητες, όπως και περιορισμός της κοινωνικοποίησης με συνομηλίκους, με αποτέλεσμα το παιδί να απομονώνεται και να παρουσιάζεται σοβαρή πτώση στη σχολική επίδοση.

Συμβουλές για τους γονείς 1. Κλείνοντας την οθόνη δεν σημαίνει ότι προστατεύουμε αποτελεσματικά το παιδί. Η βία της εικονικής πραγματικότητας, μέσω ενός μηχανισμού «απαγόρευσης» από την πλευρά των γονιών, μπορεί να γίνει γοητευτική και να μαγνητίσει το παιδί. 2. Η αποδοχή της ανάγκης του παιδιού να παίξει ηλεκτρονικά παιχνίδια, αλλά παράλληλα ο έλεγχος (ιδιαίτερα για την επιλογή λιγότερο βίαιων παιχνιδιών όπως και στον χρόνο που το παιδί αφιερώνει σε αυτά) χωρίς να είναι ασφυκτικός, μπορεί να αποβούν προστατευτικοί μηχανισμοί.

3. Η παρότρυνση και η οργάνωση από την πλευρά των γονιών άλλων δημιουργικών δραστηριοτήτων (π.χ. τέχνη, διάβασμα, αθλητισμός), που θα αντισταθμίσουν και θα ελαχιστοποιήσουν την επιρροή των ηλεκτρονικών παιχνιδιών. 4. Οι γονείς είναι καλό να καλλιεργούν στο παιδί αίσθημα ασφάλειας και σταθερότητας, που θα νικήσει τελικά τα δεινά της βίας που μας περιβάλλει.

Πολλά ερωτήματα εγείρονται ως προς το αν και σε ποιο βαθμό η προσωπικότητα ενός παιδιού μπορεί να διαμορφωθεί μέσω της επαφής με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Τα σύγχρονα ερευνητικά δεδομένα δείχνουν πως πράγματι μπορεί να επηρεάσουν τη συμπεριφορά ενός παιδιού, στον βαθμό όμως που συνυπάρχει μία σειρά άλλων αρνητικών παραγόντων, οι οποίοι αφορούν τόσο την προσωπικότητα του παιδιού όσο και στοιχεία του οικογενειακού περιβάλλοντος, όπως π.χ. η χρήση ψυχολογικής ή σωματικής βίας στην οικογένεια, η απουσία ορίων ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας, η απουσία θετικών γονεϊκών προτύπων συμπεριφοράς. Σε αυτές τις περιπτώσεις, όπου σειρά επιβαρυντικών παραγόντων επιδρά στον ψυχισμό του παιδιού και παράλληλα εκείνο εκτίθεται στην αλόγιστη χρήση βίας μέσω των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, τότε το παιδί ενδέχεται να παρουσιάσει επιθετικότητα απέναντι στον εαυτό του ή σε άλλα παιδιά όπως και ανοχή στη βία.

ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

ΜΕΛΗ ΟΜΑΔΑΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΗΣ ΧΑΡΗΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΠΑΡΑΣΧΟΣ ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΥΛΟΥ ΑΝΤΩΝΗΣ

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Στομάχιον (σημερινό τάγκραμ) Τριόδιν-Εννεάδα (σημερινή τρίλιζα) Ίυγγα (ερωτική μαντεία) Κυβεία(σημερινά ζάρια)

ΣΤΟΜΑΧΙΟΝ: Αποτελείται από δεκατέσσερα διαφορετικού σχήματος κομμάτια. Αποτελείται από δεκατέσσερα διαφορετικού σχήματος κομμάτια. Στόχος του ήταν η άσκηση της παρατηρητικότητας, της μνήμης και της αντίληψης. Εφευρέτης του ο Αρχιμήδης. Ο Αρχιμήδης έβαζε τους μαθητές του να ανασυνθέτουν όλα τα κομμάτια του στομαχίου βλέποντας όμως μόνο το περίγραμμά τους.

ΤΡΙΟΔΙΝ-ΕΝΝΕΑΔΑ: Είναι παιχνίδι στρατηγικής. Οι γνώσεις μας βασίζονται σε αρχαιολογικά ευρήματα. Παιζόταν από δύο παίκτες, που ο καθένας χρησιμοποιούσε τρεις πεσσούς διαφορετικού χρώματος, προσπαθώντας να σχηματίσει ευθεία τοποθετώντας τους πεσσούς σε κατάλληλα σημεία.

ΙΥΓΓΑ: Έχει σχήμα τροχού, ρόμβου ή αστεριού. Ταυτίζεται απόλυτα με την ερωτική μαντεία. Το όνομα ίυγξ σήμαινε το καθετί που είχε τη δύναμη να σαγηνεύσει όπως η γοητεία του λόγου, της ποίησης και της ομορφιάς. Πάνω στον δίσκο ή στον τροχό της ίυγγας χάραζαν κάποιες ερωτικές αφιερώσεις ή μαγικές επικλήσεις που έστελναν στο πρόσωπο για το οποίο ενδιαφέρονταν.

ΚΥΒΕΙΑ: Παίζονταν στην εποχή του Τρωικού πολέμου. Τον κύβο τον επινόησε ο Παλαμήδης ο οποίος επινόησε και τα αντίστοιχα παιχνίδια εκείνη την εποχή. Στην Ελλάδα και στην Αίγυπτο χρησιμοποιούσαν για την κυβεία αντικείμενα από κόκαλο, ξύλο και ελεφαντόδοντο. Ήταν και είναι εξάπλευροι με σημειωμένους τους αριθμούς από το ένα έως το έξι.

ΚΥΒΕΙΑ: Ο κάθε παίκτης τοποθετούσε τα ζάρια σε ένα σκεύος που ονομαζόταν φιμός και αφού το κουνούσε τα έριχνε σε έναν άβακα. Από τον συνδυασμό του αποτελέσματος προέκυπτε η νίκη ή η ήττα. Όπως και σήμερα η καλύτερη ρίψη ήταν οι εξάρες.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΩΝ Απευθυνθήκαμε σε ενήλικες ηλικίας 30 έως 60 ετών

Εικόνες αρχαίων παιχνιδιών που ζητήσαμε να αναγνωρίσουν

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΚΑΙ ΨΥΓΑΓΩΓΙΑ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΑΣΚΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Παρατηρούμε ότι οι περισσότεροι που ρωτήθηκαν συνήθιζαν να παίζουν σε αλάνες, επειδή μεγάλωναν σε επαρχιακές πόλεις, για 1-2 ώρες την ημέρα, προτιμώντας τα ομαδικά παιχνίδια. Τέλος τα αγαπημένα παιχνίδια των περισσοτέρων είναι τα επιτραπέζια.

Όνομα Ομάδος: The athletes. Αποτελείται από τους μαθητές: Ρακιτζόπουλος Θοδωρής Σταφίδας Στέλιος Λογότυπο: Τσερκέζοβ Γιώργος Φυλακτός Κώστας

Η Άσκηση στην Αρχαία Ελλάδα Στην αρχαία Ελλάδα η άσκηση έπαιζε σημαντικό ρόλο στη ζωή των Ελλήνων. Η σωματική άσκηση, η γυμναστική, αποτελούσε το μισό μέρος της όλης εκπαίδευσης. Ο ιδανικός πολίτης ήταν γυμνασμένος στο σώμα και ολοκληρωμένος στο νου και την ψυχή. Η γύμναση αποτελούσε μέσο αγωγής με κύριο στοιχείο της τον ανταγωνισμό, την άμιλλα. Πρώτοι οι Έλληνες χρησιμοποίησαν κατά αυτό τον τρόπο την άσκηση και όχι σαν μέσο στρατιωτικής προετοιμασίας. Επίσης χρησιμοποιούν την άσκηση στην ιατρική για θεραπευτικούς σκοπούς.

Σημασία των αγώνων Από το 776 π.Χ. και μετά οι Αγώνες, σιγά-σιγά, απέκτησαν μεγάλη σημασία σε ολόκληρη την αρχαία Ελλάδα φτάνοντας στο απόγειο τους κατά τον 6ο και 5ο αι. π.Χ. Οι Ολυμπιακοί είχαν επίσης θρησκευτική σημασία αφού γίνονταν προς τιμή του θεού Δία, του οποίου το τεράστιο άγαλμα στεκόταν στην Ολυμπία. Ο αριθμός των αγωνισμάτων έγινε είκοσι και ο εορτασμός γινόταν στην διάρκεια μερικών ημερών. Οι νικητές των αγώνων θαυμάζονταν και γίνονταν αθάνατοι μέσα από ποιήματα και αγάλματα. Το έπαθλο για τους νικητές ήταν ένα στεφάνι από κλαδί ελιάς.

Φημισμένοι Ολυμπιονίκες Μίλων του Κρότωνος (Πάλη) Αρραχίων της Φιγαλίας (Παγκράτιο, πέθανε κατά την διάρκεια των αγώνων) Θεαγένης της Θάσου (Παγκράτιο) Πολυδάμας της Θεσσαλίας (Πάλη) Σώστρατος της Σικυώνος (Παγκράτιο) Γλαύκος της Καρύστου (Πυγμαχία) Διαγόρας της Ρόδου (Πυγμαχία) Μελαγκόμας της Καρίας (Πυγμαχία) Όρσιππος των Μεγάρων (Δρόμος) Λάδας του Άργους (Δόλιχος) Λασθένης της Θήβας (Δρομέας) Αγέας του Άργους (Δρόμος) Λεωνίδας της Ρόδου (Δίαυλο, στάδιο, οπλίτης δρόμου) Κυνίσκα της Σπάρτης (Ίππος) Ηρόδωρος των Μεγάρων (Σάλπιγγα)

Αγωνίσματα Δρόμου Τα αγωνίσματα των δρόμων στα Ολύμπια ήταν τέσσερα, το στάδιο, ο δίαυλος, ο δόλιχος και ο οπλίτης δρόμος. Επίσης υπήρχαν ο Ίππιος και η λαμπαδηδρομία. Το στάδιο: Δρόμος όπου οι δρομείς έτρεχαν μια φορά από την μια άκρη του σταδίου στην άλλη σε μια απόσταση 180 μέχρι 200 μ. Ήταν δρόμος ταχύτητας κάτι ανάλογο με το σημερινό 200άρι. Ο δίαυλος : Δρόμος δύο σταδίων, λεγόταν και κάμπειος, γιατί οι αθλητές έκαμπταν τον ξύλινο πάσαλο για να γυρίσουν στον τερματισμό. Αντίστοιχος σήμερα είναι ο δρόμος των 400 μ. Ο δόλιχος δρόμος: Καμπτός δρόμος 7, 10, 12, 20 ή 24 σταδίων δηλαδή από 1300-4.600 μ. περίπου. Στους Ολυμπιακούς υποστηρίζεται η άποψη ότι ο δόλιχος ήταν 24 στάδια. Σήμερα αντίστοιχοι δρόμοι είναι των 1500μ.και των 5000μ. Ο οπλίτης δρόμος: Εμφανίσθηκε στην 65η Ολυμπιάδα το 520π.Χ. Σε αυτόν οι δρομείς έτρεχαν με πανοπλία στη, συνέχεια όμως φορούσαν μόνο το κράνος και την ασπίδα ή μόνο την ασπίδα. Δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο σήμερα. Ο ίππιος : Δρόμος τεσσάρων σταδίων σήμερα τα 800μ. Η λαμπαδηδρομία: Δρόμος 2.500 μ. και ήταν σαν τη σημερινή σκυταλοδρομία.

Αγωνίσματα Δρόμου Αναπαράσταση Οπλίτη Δρόμου. Αναπαράσταση Δίαυλου – Ίππιου Δρόμου. Αναπαράσταση Σταδίου Δρόμου. Αναπαράσταση Οπλίτη Δρόμου. Αναπαράσταση Δολίχου Δρόμου. Αναπαράσταση Λαμπαδηδρόμων.

ΠΑΓΚΡΑΤΙΟ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ. ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ. Αγώνισμα ανεξάρτητο, συνδυασμός πάλης και πυγμαχίας, χωρίς οι αθλητές να φοράνε πυγμαχικά γάντια. Το πιο επικίνδυνο από τα αθλήματα. Επιτρέπονταν τα χτυπήματα με την παλάμη ή τη γροθιά του χεριού, αλλά και με τα πόδια. Σήμερα δεν υπάρχει στους ολυμπιακούς αγώνες. ΠΑΓΚΡΑΤΙΟ

ΠΑΛΗ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ. ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ. Ένα από τα αρχαιότερα και δημοφιλέστερα αγωνίσματα των αρχαίων. Πάλευαν σε ένα σκαμμένο μέρος που το γέμιζαν με άμμο. Αρκετές πηγές μας λένε πως υπάρχουν πολλά κοινά με τη σύγχρονη πάλη. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούσαν για την ανατροπή του αντιπάλου, η στάση των παλαιστών στις πρώτες φάσεις του αγωνίσματος, οι λαβές του λαιμού, της μέσης, από τους καρπούς, καθώς και η αρχική στάση των παλαιστών ήταν όπως και σήμερα. ΠΑΛΗ

ΠΥΓΜΑΧΙΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ. ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ. Ένα σκληρό αλλά αγαπητό στην αρχαιότητα άθλημα. Οι αθλητές εδώ έδεναν με ιμάντες τα χέρια τους φτιάχνοντας έτσι ένα είδος γαντιού. Δεν υπήρχε ειδικός χώρος (ρινγκ) όπως σήμερα, οι αθλητές χωρίζονταν σε κατηγορίες ανάλογα με την ηλικία αλλά όχι και το σωματικό βάρος όπως σήμερα, ο κάθε αγώνας δεν είχε γύρους αλλά παιζόταν ώσπου ένας από τους αθλητές να εγκαταλείψει σηκώνοντας το δείκτη του χεριού του. Ακόμα φαίνεται πως επιτρέπονταν τα κτυπήματα σε όλο το σώμα. ΠΥΓΜΑΧΙΑ

Το Πένταθλο Το πένταθλο περιλάμβανε πέντε αγωνίσματα: Το στάδιο δρόμο που ήταν και ανεξάρτητο άθλημα. Τη πάλη η οποία ήταν και αυτή ανεξάρτητο αγώνισμα. Το άλμα σε μήκος, που πιθανόν να ήταν τριπλούν. Το άλμα γινόταν με φορά που πρέπει να ήταν καθορισμένο το μήκος της και οι άλτες κρατούσαν στα χέρια τους αλτήρες, βάρη από πέτρα ή μέταλλο, τους οποίους πιθανότατα άφηναν κατά τη προσγείωση . Tο ακόντιο . Δυο ήταν οι τρόποι ρίψης του ακοντίου, η ρίψη σε στόχο (στοχαστικόν) και σε απόσταση (εκηβόλον), που ήταν, μάλλον και ο τρόπος που έριχναν στους ιερούς αγώνες. Χαρακτηριστική ήταν η λαβή που διαφέρει από τη σημερινή. Υπήρχε στο κέντρο του μια δερμάτινη λωρίδα, η αγκύλη, που γινόταν θηλιά και σε αυτή πέρναγε τα δύο ή το ένα δάκτυλα ο αθλητής. Ο δίσκος. Για τη δισκοβολία γνωρίζουμε ότι ο δίσκος είχε το ίδιο σχήμα με το σημερινό στη αρχή, ήταν από πέτρα και στη συνέχεια μεταλλικός. Το βάρος και το μέγεθος του δεν ήταν συγκεκριμένο. Η ρίψη γινόταν, από μία βαλβίδα στενή σε σχήμα παραλληλογράμμου, όχι κυκλική όπως η σημερινή, χρησιμοποιώντας κάποιες ρυθμικές κινήσεις .

Ολυμπιακοί Αγώνες

ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ. Ιππασία. Τα ιππικά αγωνίσματα εμφανίσθηκαν στους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες το 648π.Χ. υπό τη μορφή αγώνων ταχύτητας με άμαξες ( αρματοδρομίες ) και με αναβάτη (ιπποδρομία τελείων κελητών). Στους σύγχρονούς Ολυμπιακούς Αγώνες, για πρώτη φορά διεξάγονταιτο1912 στη Στοκχόλμη. Ενόργανη γυμναστική. Ο όρος γυμναστική συνδέεται με το επίθετο «γυμνός» και με το «γυμνάσιο», που δηλώνει το χώρο που οι αθλητές, της αρχαιότητας, ασκούνταν γυμνοί. Οι «κυβιστήρες» και οι «κυβιστρίδες» ( ακροβάτες) της αρχαιότητας, ήταν οι πρώτοι αθλητές ακροβατικής γυμναστικής. Βέβαια από τότε μέχρι σήμερα η γυμναστική έχει καλλιεργηθεί και αναπτυχθεί. Ρυθμική. Η ρυθμική δεν ήταν σίγουρα αγώνισμα της αρχαιότητας. Ίσως όμως, να έχει κάποια σχέση με παιχνίδια που παίζονταν τότε, η μπάλα, το στεφάνι και το σχοινάκι. Με τη μπάλα, τη σφαίρα, έπαιζαν πολλά παιγνίδια, ομαδικά και ατομικά. Την πετούσαν ψηλά ή την κτυπούσαν στο έδαφος κ.τ.λ. Με το στεφάνι, τον κρίκο, έπαιζαν ένα παιγνίδι που το ονόμαζαν « κρικηλασία». Το σχοινάκι ήταν ακόμη ένα παιγνίδι που έπαιζαν. Τη μπάλα και το τροχό, κυρίως, τα χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες στις παλαίστρες, για γυμναστικές ασκήσεις.

ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ. Τένις (αντισφαίριση) Η αντισφαίριση, όπως και πολλά άλλα παιγνίδια με μπάλα, έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα. Κατάγεται από την αρχαία σφαιριστική, (5ος αιώνας π.Χ. ), που παιζόταν με μια μεγάλη ελαφριά μπάλα και οπού τα χτυπήματα γίνονταν με τη γροθιά ή τον ώμο. Αργότερα, οι παίκτες στερέωναν με θηλιές στον πήχη του χεριού ένα τετράγωνο σανίδι και προσπαθούσαν με διάφορα χτυπήματα να πετύχουν τη μπάλα στον αέρα. Μπάντμιντον ( αντιπτέριση) Το μπάντμιντον έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Ανάλογα παιγνίδια που μπορούν να χαρακτηριστούν πρόδρομοι του αθλήματος έπαιζαν οι αρχαίοι Έλληνες, οι Κινέζοι, οι Ιάπωνες, οι Ινδοί και άλλοι λαοί. Στη σημερινή του όμως μορφή παίζονταν από Βρετανούς αξιωματούχους στην Ινδία στις αρχές του 18ου αιώνα. Χάντμπολ (χειροσφαίριση) Αναφορές από την Οδύσσεια του Όμήρου μαρτυρούν για ένα παιγνίδι που παίζονταν στο νησί των Φαιάκων, παρόμοιο με το σημερινό χάντμπολ. Στα τείχη της Ακρόπολης των Αθηνών απεικονίζεται το άθλημα σε μια πλάκα που χρονολογείται γύρο στα 600π.Χ.

ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ. Σκοποβολή Η σκοποβολή, με διαφορετική μορφή και σκοπό, αναπτύχθηκε από τα προϊστορικά ακόμα χρόνια, μέσα από τη προσπάθεια του ανθρώπου να κυνηγήσει θηράματα για να εξασφαλίσει την τροφή του ή για να προστατευτεί από τους εχθρούς του. Οι αρχαίοι Έλληνες οργάνωναν αγώνες σκοποβολής με περιστέρια, για ν΄ αποδώσουν τιμές στους θεούς. Μαρτυρίες δείχνουν ότι Ινδοί, Πέρσες, Σλάβοι, Κέλτες, και οι Γερμανοί πραγματοποιούσαν παρόμοιες θρησκευτικές ιεροτελεστίες το 10ο αιώνα. Αργότερα η ανακάλυψη της πυρίτιδας οδήγησε στην ανάπτυξη των πυροβόλων όπλων με αποτέλεσμα τη σημαντική εξέλιξη του αθλήματος. Τοξοβολία Για αιώνες το τόξο ήταν από τα κυριότερα εργαλεία για το κυνήγι και τον πόλεμο. Στην Ιλιάδα οι θεοί του Ολύμπου επιβάλουν τη θέλησή τους με το τόξο και τα βέλη τους. Στην Οδύσσεια, ο Όμηρος περιγράφει αγώνα τοξοβολίας ανάμεσα στον Οδυσσέα και τους μνηστήρες. Αμέτρητοι οι τοξότες που μνημονεύονται μεταξύ ιστορίας και μύθου Καταδύσεις Οι καταδύσεις είναι γνωστές από την αρχαιότητα, οπού σύμφωνα με τις υπάρχουσες μαρτυρίες παραστάσεις «καταδυτών» εντοπίζονται πάνω σε βράχους.

ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ. Ποδόσφαιρο Οι ρίζες του χάνονται στα βάθη της ιστορίας αφού Κινέζοι, Ιάπωνες, Αιγύπτιοι, Έλληνες, Βρετανοί και Ρωμαίοι έπαιζαν στην αρχαιότητα ένα είδος παιγνιδιού που μπορεί να θεωρηθεί πρόδρομος του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Ξιφασκία `Η ξιφασκία σαν άθλημα υπάρχει εδώ και 3.500χρόνια. Ήταν γνωστή στην αρχαία Αίγυπτο, στη Κίνα, στις Ινδίες αλλά και στην Ελλάδα. Οι Αθηναίοι θεωρούσαν τους Αρκάδες εφευρέτες της οπλομαχίας, ενώ ο Όμηρος αφιερώνει δύο από τις ραψωδίες του στις μονομαχίες του Μενέλαου με τον Πάρη και του Έκτορα με τον Αίαντα. Κολύμβηση Η κολύμβηση στη αρχαιότητα αποτέλεσε μέσο φυσικής άσκησης και ψυχαγωγίας. Όπως μαρτυρούν οι αμφορείς και οι τοιχογραφίες του 1.600 π.Χ. οι Έλληνες ήταν ιδιαίτερα εξοικειωμένοι με τη κολυμβητική τέχνη. Πάνω σε αργυρό «ρητό» των Μυκηνών απεικονίζονται κολυμβητές του προσθίου και του ελευθέρου. Στην Οδύσσεια ο Όμηρος εξυμνεί τις κολυμβητικές ικανότητες του Οδυσσέα που όταν βυθίστηκε το πλοίο του, κατάφερε κολυμπώντας να φτάσει στο νησί των Φαιάκων.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ!!