ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ! ΓΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ ΕΙΡΗΝΗ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΖΑΡΚΟΓΙΑΝΝΗ ΕΥΑ ΓΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ ΕΙΡΗΝΗ
Εισαγωγή: Η παλιά αγωγή στηρίζεται περισσότερο στον παιδαγωγό (ήταν δασκαλοκεντρική) και βασιζόταν στην εμπειρία του παιδαγωγού. Όσο μεγαλύτερη πείρα είχε ο δάσκαλος τόσο καλύτερος ήταν.
Ο Δάσκαλος: Καλός δάσκαλος τον παλιό καιρό, ήταν ο αυστηρός, ο σοβαρός και με… βαρύ χέρι. Αυτός, μόλις αγρίευε και πλησίαζε τους μαθητές, εκείνα τα άμοιρα, τρομαγμένα έβαζαν τα χέρια πάνω στο κεφάλι για να προφυλαχτούν από αδέσποτο χαστούκι! Ο δάσκαλος εθιμικά είχε το δικαίωμα να χαστουκίζει και να τιμωρεί τους μαθητές για να τους σωφρονίσει .
Οι γονείς αντί να διαμαρτύρονται για τη χρήση της βίτσας κατά τον παιδιών τους, ενθάρρυναν τον δάσκαλο να χρησιμοποιεί αυτή τη μέθοδο. Και ο δάσκαλος για να φανεί συνεπής και αντάξιος των προσδοκιών του πατρός, δούλευε περισσότερο με τη «βίτσα» παρά με τις συμβουλές και τις προτροπές.
Και το αποτέλεσμα πολλές φορές ήταν να στρέψει πολλά παιδιά στις σπιτικές και αγροτικές ασχολίες, να βόσκουν με προθυμία τις αγελάδες και τα πρόβατα, παρά να πηγαίνουν στο σχολείο. Μπορούν άραγε οι δάσκαλοι εκείνοι να κατακριθούν, γιατί μάθαιναν γράμματα στα παιδιά μ’ αυτόν τον αναχρονιστικό, τρομοκρατικό και βίαιο τρόπο; Ας σημειωθεί ότι κανείς απ’ αυτούς δεν είχε ειδική μόρφωση.
Το παιδί: Το παιδί, σύμφωνα με την άποψη της παλιάς παιδαγωγικής, δε διαφέρει από το μεγάλο παρά ως προς την ποσότητα των γνώσεων, των επιθυμιών και της λογικής.
Τα παλιά τα χρόνια, οι μαθητές καθόταν στα θρανία δυο δυο ,τρεις τρεις ή ακόμα και έξι και πάνω. Ακόμη τα παπούτσια τότε θεωρούνταν πολυτέλεια. Επίσης, μερικές φορές σε δυο παιδιά αναλογούσε ένα βιβλίο.
Στο τέλος κάθε σχολικής χρονιάς …υπήρχαν και οι γυμναστικές επιδείξεις, οι οποίες δημιουργούσαν μια χαρούμενη ατμόσφαιρα ανάμεσα στα παιδιά.
Φωτογραφίες:
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ ΕΙΡΗΝΗ Β’1 ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ ΕΙΡΗΝΗ Β’1