PRESENT CONTINUOUS Ενεστώτας Διαρκείας

Στην Ελληνική Γλώσσα όπως ήδη έχουμε αναφέρει, δεν υπάρχει Ενεστώτας Διαρκείας. Οι Άγγλοι όμως παρουσιάζουν ιδιαίτερη ευαισθησία στο θέμα της διάρκειας και θέλουν να την τονίζουν με κάθε τρόπο. Έτσι δικαιολογείται η ύπαρξη τόσων πολλών χρόνων διαρκείας στην Αγγλική Γλώσσα.

1. Πώς σχηματίζεται. Κατάφαση (Affirmative) I am playing = εγώ παίζω you are playing = εσύ παίζεις he is playing = αυτός παίζει she is playing = αυτή παίζει it is playing = αυτό παίζει we are playing = εμείς παίζουμε you are playing = εσείς παίζεται they are playing = αυτοί / αυτές / αυτά παίζουν

Παρατηρούμε ότι ο συγκεκριμένος χρόνος αποτελείται από δύο πράγματα: α) το ρήμα του ‘Be’ (δηλ. am, is, are) και β) το ρήμα της πρότασης με την κατάληξη -ing (play + ing => playing). Αν προσέξουμε όμως τη μετάφραση, θα παρατηρήσουμε ότι είναι η ίδια με αυτή του Απλού Ενεστώτα. Αυτό είναι πολύ λογικό, αφού όπως είπαμε στα Ελληνικά, δεν υπάρχει Ενεστώτας Διαρκείας. Παρατηρούμε επίσης ότι το ρήμα του ‘Be’, όπως και η κατάληξη -ing, δε μεταφράζονται. Τέλος, είναι σύνηθες λάθος να ξεχνάμε τη χρήση του ‘Be’, γι’ αυτό ΠΡΟΣΟΧΗ!!!

Πώς σχηματίζεται. Ερώτηση (Interrogative) Am I playing Πώς σχηματίζεται. Ερώτηση (Interrogative) Am I playing ? = εγώ παίζω ; Are you playing ? = εσύ παίζεις ; Is he playing ? = αυτός παίζει ; Is she playing ? = αυτή παίζει ; Is it playing ? = αυτό παίζει ; Are we playing ? = εμείς παίζουμε ; Are you playing ? = εσείς παίζεται ; Are they playing ? = αυτοί / αυτές / αυτά παίζουν ;

Όπως παρατηρούμε η μόνη διαφορά της Ερώτησης από την Κατάφαση είναι ότι το ρήμα του ‘Be’, μπαίνει πριν την προσωπική αντωνυμία για να σχηματιστεί η Ερώτηση (δηλ. Am I playing ?). Στο συγκεκριμένο χρόνο όπως και σε όλους τους άλλους που σχηματίζονται με τουλάχιστον δύο πράγματα-λέξεις (όλοι δηλ. πλην του Ενεστώτα και Αορίστου Απλού), πάντα η πρώτη λέξη από αυτές που σχηματίζεται, χρησιμοποιείται ως βοηθητική. Έτσι, έρχεται μπροστά στην Ερώτηση, χωρίς να μεταφράζεται ούτε αυτή φυσικά, ούτε και το -ing.

Πώς σχηματίζεται. Άρνηση (Negative) I am not playing = εγώ δεν παίζω you aren’t playing = εσύ δεν παίζεις he isn’t playing = αυτός δεν παίζει she isn’t playing = αυτή δεν παίζει it isn’t playing = αυτό δεν παίζει we aren’t playing = εμείς δεν παίζουμε you aren’t playing = εσείς δεν παίζετε they aren’t playing = αυτοί / αυτές / αυτά δεν παίζουν

Παρατηρούμε και εδώ τα ίδια με την Ερώτηση με τη διαφορά όμως ότι υπάρχει ένα not σε όλα τα πρόσωπα (που μεταφράζεται δεν), το οποίο κολλάει στο Am, Is και Are. Το Is με το not γίνονται isn’t, ενώ το Are με το not γίνονται aren’t. Το Am με το not δε γίνονται ποτέ μία λέξη. Επίσης τα am not, isn’t και aren’t, μπαίνουν μετά την προσωπική αντωνυμία (δηλ. I am not playing) όπως γίνεται στην κατάφαση και όχι πριν, όπως γίνεται στην ερώτηση. Μόνο οι ερωτηματικές λέξεις (δηλ. οι γνωστές και ως wh - words => what, where ,when …), μπορούν να μπούνε πριν από αυτές.

Τέλος, είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι και στην Κατάφαση και στην Ερώτηση και στην Άρνηση, το ρήμα της πρότασης εμφανίζει πάντα την κατάληξη -ing (δηλ. playing). Σε περίπτωση που δε βάλουμε το -ing σε οποιονδήποτε τύπο, τότε σίγουρα έχουμε κάνει λάθος. Άρα, όταν βάζουμε κάποιο ρήμα σε Ενεστώτα Διαρκείας, πρέπει και στην Κατάφαση και στην Ερώτηση και στην Άρνηση να βάλουμε 2 πράγματα: Πρώτον, το ρήμα του ‘Be’(δηλ. am, is, are) και δεύτερον, το ρήμα της πρότασης πάντα με την κατάληξη -ing (δηλ. playing).

Π α ρ α τ η ρ ή σ ε ι ς : Σε αυτό το σημείο είναι απαραίτητο να τονίσουμε ότι η κατάληξη του ρήματος είναι πάντα -ing. Υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις σχετικά με αυτήν την κατάληξη που δυστυχώς είμαστε υποχρεωμένοι να τις ξέρουμε: α) Όταν το ρήμα τελειώνει σε -e, τότε αυτό το -e φεύγει και μετά μπαίνει η κατάληξη -ing. π.χ. smile => I am smiling β) Όταν το ρήμα τελειώνει σε ένα σύμφωνο και πριν από αυτό υπάρχει ένα μόνο φωνήεν που τονίζεται, τότε διπλασιάζεται το τελευταίο σύμφωνο. (εξαιρούνται τα σύμφωνα -x και -w). π.χ. refer => I am referring

Προσοχή!!! Η προφορά του ρήματος στο συγκεκριμένο παράδειγμα είναι στα Ελληνικά ‘ριφέρ’. Αν η προφορά του ρήματος ήταν ‘ρίφερ’, τότε το -r του ρήματος ‘refer’ δε θα διπλασιαζόταν, γιατί δε θα τονιζόταν το φωνήεν πριν το τελευταίο σύμφωνο (δηλ. το δεύτερο -e), αλλά το φωνήεν της προηγούμενης συλλαβής (δηλ. το πρώτο -e). Εννοείται πως όταν το ρήμα είναι μονοσύλλαβο, τότε το φωνήεν του ρήματος τονίζεται σε κάθε περίπτωση. π.χ. cut => I am cutting

γ) Όταν το ρήμα τελειώνει σε -l και πριν από αυτό υπάρχει ένα μόνο φωνήεν, τότε είτε τονίζεται το φωνήεν αυτό, είτε δεν τονίζεται, το -l αυτό διπλασιάζεται. π.χ. travel => I am travelling δ) Όταν το ρήμα τελειώνει σε -ie, τότε αυτό το -ie φεύγει, γίνεται -y και μετά μπαίνει η κατάληξη -ing. π.χ. lie => I am lying

2. Πότε χρησιμοποιείται. Ο Ενεστώτας Διαρκείας είναι από τους χρόνους της Αγγλικής Γλώσσας που έχουν αρκετές χρήσεις. Υπάρχει μία που είναι πολύ βασική και κάποιες άλλες που τις συναντούμε λιγότερο. α) Χρησιμοποιείται για μία πράξη που γίνεται τώρα δηλ. τη στιγμή που μιλάμε. e.g. I am playing football now. β) Χρησιμοποιείται για πράξεις που είναι προσωρινές και όχι μόνιμες. e.g. My father is working in a bank. γ) Χρησιμοποιείται για μία πράξη που γίνεται το τελευταίο διάστημα και όχι απαραίτητα τώρα. e.g. I am reading a nice book these days.

δ) Χρησιμοποιείται για μία πράξη που θα γίνει στο άμεσο μέλλον και είναι προγραμματισμένη και σίγουρη (η συγκεκριμένη χρήση του χρόνου αυτού έχει μελλοντική σημασία και γι’ αυτό τη συναντάμε σε ασκήσεις που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε χρόνους του μέλλοντος). e.g. My father is coming from London tonight. ε) Χρησιμοποιείται με το Επίρρημα always για να εκφράσουμε ενόχληση. e.g. You are always wearing my clothes.

3. Λέξεις – Κλειδιά. Ο Ενεστώτας Διαρκείας είναι ένας χρόνος που έχει αρκετές λέξεις - κλειδιά: Αυτές που μπαίνουν συνήθως στο τέλος της πρότασης, όταν η πράξη γίνεται τη στιγμή που μιλάμε (δηλ. now, right now, at the moment, at present, nowadays, for the time being). e. g. We are going to school now. Αυτές (ρήματα ή επιφωνήματα με θαυμαστικό) που μπαίνουν στην αρχή της πρότασης, όταν η πράξη γίνεται τη στιγμή που μιλάμε (δηλ. Look!, Listen!, Ssh!, Oh!, My God!, My goodness! …). e. g. Look! The boys are coming out .

Αυτές που μπαίνουν συνήθως στο τέλος της πρότασης, όταν η πράξη θα γίνει στο άμεσο μέλλον και είναι σίγουρη και προγραμματισμένη. Στην περίπτωση αυτή υπάρχει μελλοντική σημασία, έτσι έχουμε λέξεις – κλειδιά του Μέλλοντα.(δηλ. tonight, soon, tomorrow, this afternoon …). e. g. John is going to a party tonight.

Stative Verbs (Ρήματα χωρίς χρόνους διαρκείας) Stative Verbs (Ρήματα χωρίς χρόνους διαρκείας). Υπάρχουν ρήματα που δεν έχουν χρόνους διαρκείας (Progressive Tenses). Τα ρήματα αυτά ονομάζονται Stative Verbs. Τα ρήματα αυτά τα χωρίζουμε σε κατηγορίες για να τα θυμόμαστε πιο εύκολα: α) Αισθήσεως => see, hear, smell, taste β) Συναισθημάτων => like, love, dislike, hate, want, prefer, need, care, forgive γ) Γνώσης - Αντίληψης => remember, forget, know, remind, understand, believe, realize, suppose. Υπάρχουν όμως και κάποια άλλα που δεν μπορούν να μπούνε σε αυτές τις κατηγορίες. Είμαστε για τα συγκεκριμένα αναγκασμένοι να τα μάθουμε από έξω.

Τα ρήματα αυτά είναι τα εξής: Belong to, own, possess, cost, look, seem, mean, contain, notice, matter. e.g. This car belongs to me now. e.g. This car is belonging to me now. Στο παράδειγμα αυτό, υπάρχει το now που είναι λέξη - κλειδί του Ενεστώτα Διαρκείας. Όμως, αφού το ρήμα belong to δεν έχει χρόνους Διαρκείας, το βάζουμε σε Ενεστώτα Απλό. Το ίδιο συμβαίνει και με τα άλλα ρήματα που τα βάλαμε στις τρεις κατηγορίες: e.g. Jane doesn’t want milk at the moment. e.g. Jane isn’t wanting milk at the moment.

Τέλος, υπάρχουν και κάποια ρήματα τα οποία δεν έχουν κανονικά χρόνους διαρκείας, όμως αν τα δούμε σε χρόνους διαρκείας, τότε έχουν σημασία εντελώς διαφορετική. Τα ρήματα αυτά είναι τα εξής: Have e.g. We have a nice house. (have = έχω) e.g. We are having dinner. (have = τρώω, πίνω) See e.g. I see a nice house. (see = βλέπω) e.g. I am seeing a friend tonight. (see = συναντώ) Think e.g. I think Peter is tall. (think = πιστεύω, νομίζω) e.g. I am thinking of my sister (think = σκέφτομαι)

Smell e. g. This orange smells nice. (smell = έχω μυρωδιά) e. g Smell e.g. This orange smells nice. (smell = έχω μυρωδιά) e.g. We are smelling the pie. (have = μυρίζω) Taste e.g. The soup tastes awful. (taste = έχω γεύση) e.g. I am tasting the soup. (taste = δοκιμάζω) Weigh e.g. The bag weighs 8 kilos. (weigh = έχω βάρος) e.g. I am weighing the book. (weigh = ζυγίζω) Expect e.g. I expect he will come. (expect = περιμένω) e.g. My aunt is expecting a baby. (expect = αναμένω) Hold e.g. This bottle holds a litre. e.g. He is holding a cup.