ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ 1900-1971

29 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1900: o ποιητής γεννιέται ση Σμύρνη ΄Ηταν ο πρωτότοκος γιος του Στέλιου και της Δέσπως Σεφεριάδη

Ο Γιώργος Σεφέρης στο σπίτι όπου γεννήθηκε, στα Βουρλά της Σμύρνης. Το σπίτι κοντά στη θάλασσα Τα σπίτια που είχα μου τα πήραν. Έτυχε να ‘ναι τα χρόνια δίσεχτα πολέμοι χαλασμοί ξενιτεμοί κάποτε ο κυνηγός βρίσκει τα διαβατάρικα πουλιά κάποτε δεν τα βρίσκει το κυνήγι ήταν καλό στα χρόνια μου, πήραν πολλούς τα σκάγια οι άλλοι γυρίζουν ή τρελαίνουνται στα καταφύγια. Μη μου μιλάς για τ’ αηδόνι μήτε για τον κορυδαλλό μήτε για τη μικρούλα σουσουράδα που γράφει νούμερα στο φως με την ουρά της δεν ξέρω πολλά πράγματα από σπίτια Ο Γιώργος Σεφέρης στο σπίτι όπου γεννήθηκε, στα Βουρλά της Σμύρνης.

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΣΕΦΕΡΗ ΣΤΑ ΒΟΥΡΛΑ

Το 1914, όταν ξεκινά ο Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος η οικογένεια Σεφεριάδη εγκαθίσταται στην Αθήνα Το 1915 η οικογένεια πηγαίνει στο Παρίσι όπου ο Σεφέρης θα μείνει ως το1924 σπουδάζοντας νομικά και λογοτεχνία

Σεφέρης - Έργο του χαράκτη Τάσσου

Το 1925 ο Σεφέρης επιστρέφει στην Αθήνα και νιώθοντας μόνος και απελπισμένος, αρχίζει να κρατά το ημερολόγιό του που εκδίδεται μετά το θάνατό του με τον τίτλο Μέρες. το 1927 διορίζεται στο διπλωματικό σώμα, ακόλουθος του Υπουργείου Εξωτερικών

Τον Μάϊο του 1931 εκδίδει τη "Στροφή" με το ψευδώνυμο Γ. Σεφέρης Τον Μάϊο του 1931 εκδίδει τη "Στροφή" με το ψευδώνυμο Γ. Σεφέρης Στιγμή, σταλμένη ἀπὸ ἕνα χέρι ποὺ εἶχα τόσο ἀγαπήσει μὲ πρόφταξες ἴσια στὴ δύση σὰ μαῦρο περιστέρι. Ὁ δρόμος ἄσπριζε μπροστά μου, ἁπαλὸς ἀχνὸς ὕπνου στὸ γέρμα ἑνὸς μυστικοῦ δείπνου... Στιγμὴ σπυρὶ τῆς ἄμμου, ποὺ κράτησες μονάχη σου ὅλη τὴν τραγικὴ κλεψύδρα βουβή, σὰ νὰ εἶχε δεῖ τὴν Ὕδρα στὸ οὐράνιο περιβόλι. (συλλογή Στροφή, ὁμώνυμο ποίημα)

Τον ίδιο χρόνο διορίζεται υποπρόξενος και στη συνέχεια διευθύνων στο Ελληνικό Γενικό Προξενείο του Λονδίνου όπου και θα παραμείνει μέχρι το 1934. Το 1941 ο Γιώργος Σεφέρης τελεί τους γάμους του με την Μαρία Ζάννου

στις 22 Απριλίου το ζεύγος ακολουθεί την Ελληνική κυβέρνηση που μέσω Κρήτης στις 16 Μαΐου φθάνει στην Αίγυπτο παραμένοντας στην Αλεξάνδρεια

Όλη του τη ζωή σχεδόν ταξίδευε Όλη του τη ζωή σχεδόν ταξίδευε. Στην αρχή ως ακόλουθος κι αργότερα ως πρεσβευτής, υπηρέτησε σε πολλές ελληνικές πρεσβείες του εξωτερικού. Αυτό, βέβαια, υπήρξε πηγή έμπνευσης αρκετών έργων του.

Το 1963 η φήμη του Σεφέρη ξεφεύγει από τα όρια της πατρίδας μας κι απλώνεται σε όλον τον κόσμο με τη βράβευσή του με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΑΒΗ ΤΟΥ ΝΟΜΠΕΛ «Ἀνήκω σὲ μία χώρα μικρή. Ἕνα πέτρινο ἀκρωτήρι στὴ Μεσόγειο, ποὺ δὲν ἔχει ἄλλο ἀγαθὸ παρὰ τὸν ἀγώνα τοῦ λαοῦ, τὴ θάλασσα, καὶ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου. Εἶναι μικρὸς ὁ τόπος μας, ἀλλὰ ἡ παράδοσή του εἶναι τεράστια καὶ τὸ πράγμα ποὺ τὴ χαρακτηρίζει εἶναι ὅτι μας παραδόθηκε χωρὶς διακοπή. Ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα δὲν ἔπαψε ποτέ της νὰ μιλιέται

Δέχτηκε τὶς ἀλλοιώσεις ποὺ δέχεται καθετὶ ζωντανό, ἀλλὰ δὲν παρουσιάζει κανένα χάσμα. Ἄλλο χαρακτηριστικὸ αὐτῆς τῆς παράδοσης εἶναι ἡ ἀγάπη της γιὰ τὴν ἀνθρωπιά, κανόνας της εἶναι ἡ δικαιοσύνη. Στὴν ἀρχαία τραγωδία, τὴν ὀργανωμένη μὲ τόση ἀκρίβεια, ὁ ἄνθρωπος ποὺ ξεπερνᾶ τὸ μέτρο, πρέπει νὰ τιμωρηθεῖ ἀπὸ τὶς Ἐρινύες.»

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας (1969)συντάσσει δήλωση ενάντια στη Χούντα που δημοσιεύθηκε λίγες μέρες μετά το θάνατό του μαζί με το ποίημα «Επί ασπαλάθων»(1971)

-Τί μπορεῖ νὰ μοῦ θύμισε τὸν Ἀρδιαῖο ἐκεῖνον; ΕΠΙ ΑΣΠΑΛΑΘΩΝ Ἦταν ὡραῖο τὸ Σούνιο τὴ μέρα ἐκείνη τοῦ Εὐαγγελισμοῦ. πάλι μὲ τὴν ἄνοιξη. Λιγοστὰ πράσινα φύλλα γύρω στὶς σκουριασμένες πέτρες τὸ κόκκινο χῶμα καὶ οἱ ἀσπάλαθοι δείχνοντας ἕτοιμα τὰ μεγάλα τους βελόνια καὶ τοὺς κίτρινους ἀνθούς. Ἀπόμερα οἱ ἀρχαῖες κολόνες, χορδὲς μιᾶς ἅρπας ποὺ ἀντηχοῦν ἀκόμη... Γαλήνη -Τί μπορεῖ νὰ μοῦ θύμισε τὸν Ἀρδιαῖο ἐκεῖνον; Μιὰ λέξη στὸν Πλάτωνα θαρρῶ, χαμένη στοῦ μυαλοῦτ᾿ αὐλάκια. Τ᾿ ὄνομα τοῦ κίτρινου θάμνου δὲν ἄλλαξε ἀπὸ κείνους τοὺς καιρούς. Τὸ βράδυ βρῆκα τὴν περικοπή: «τὸν ἔδεσαν χειροπόδαρα» μᾶς λέει «τὸν ἔριξαν χάμω καὶ τὸν ἔγδαραν τὸν ἔσυραν παράμερα τὸν καταξέσκισαν ἀπάνω στοὺς ἀγκαθεροὺς ἀσπάλαθους καὶ πῆγαν καὶ τὸν πέταξαν στὸν Τάρταρο κουρέλι». Ἔτσι στὸν κάτω κόσμο πλέρωνε τὰ κρίματά του Ὁ Παμφύλιος ὁ Ἀρδιαῖος ὁ πανάθλιος Τύραννος 31 τοῦ Μάρτη 1971

το 1971 (20 Σεπτεμβρίου), κλείνει για πάντα τα μάτια του, αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό στη νεοελληνική λογοτεχνία. Μετά το θάνατό του εκδόθηκε το προσωπικό του ημερολόγιο με τίτλο «Μέρες…» καθώς και το «Πολιτικό» του ημερολόγιο.

Η ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΣΕΦΕΡΗ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΑΝΤΙΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ