Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση 1917-1920

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος και η εποχή του. http://www.youtube.com/watch?v=kCd7CPWjUzQ (24.28-34.22)

Η κυβέρνηση της Εθνικής Αμυνας στη Θεσσαλονίκη τον Οκτώβριο του 1916. Tον Μάιο του 1917, με την καθοριστική συνεισφορά του Δημήτρη Γληνού, η επαναστατική κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης, αγνοώντας το συνταγματικό περιορισμό του 1911, θα αποφασίσει την εισαγωγή της δημοτικής γλώσσας στο σχολείο – αρχικά στις τέσσερις πρώτες τάξεις του δημοτικού.

Ενα μήνα αργότερα (14.6.1917), όταν με την παρέμβαση των δυνάμεων της Αντάντ ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος εκθρονίστηκε και το ελληνικό κράτος επανενώθηκε, στις κρίσιμες θέσεις του Υπουργείου Δημοσίας Εκπαιδεύσεως τοποθετήθηκαν τρία από τα πιο δραστήρια και νεότερα σε ηλικία ηγετικά στελέχη του Εκπαιδευτικού Ομίλου.

Αλέξανδρος Δελμούζος (1880-1956), Δημήτρης Γληνός(1882-1943) και Μανόλης Τριανταφυλλίδης (1883-1959) στα 1915.

Δημήτρης Γληνός (1882-1943) http://www.glinos.gr/v1/glhnos/dimitrisglinos

Μανόλης Τριανταφυλλίδης (1883-1959) http://ins.web.auth.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=65&Itemid=89&lang=el

Ο Εκπαιδευτικός Όμιλος ιδρύθηκε το 1910 από ανθρώπους των γραμμάτων και της πολιτικής με στόχο την αναμόρφωση της ελληνικής εκπαίδευσης. Για την προώθηση των σκοπών τους εξέδιδαν από το 1911 έως το 1924 το Δελτίο του Εκπαιδευτικού Ομίλου.

Τον Οκτώβριο του 1917 εκτυπώθηκαν τα πρώτα έξι σχολικά βιβλία στη δημοτική γλώσσα : τρία αλφαβητάρια για την Α΄ Δημοτικού και τρία αναγνωστικά για τη Β΄. Η πίεση του χρόνου δεν επέτρεψε τη συστηματική ενασχόληση των μεταρρυθμιστών με το περιεχόμενό τους. Δύο από τα έξι δεν ήταν παρά αποδόσεις στη δημοτική γλώσσα των προγενέστερων της καθαρεύουσας, ενώ ένα τρίτο μία πρόχειρα προσαρμοσμένη στα ελληνικά δεδομένα, διασκευή του Ροβινσόνα Κρούσου. Αλλά και τα υπόλοιπα τρία που γράφτηκαν ειδικά για τη μεταρρύθμιση, εκτός από τη γλωσσική προσαρμογή, ελάχιστα απέκλιναν, όσον αφορά την παιδαγωγική προσέγγιση, τις θεματικές και την ιδεολογία, από τα παραδοσιακά δοκιμασμένα πρότυπα

Το Αλφαβητάρι με τον Ήλιο (1919) http://invenio.lib.auth.gr/record/127660/files/001.pdf (σελ. 80)

«Τα Ψηλά Βουνά» αποτελούν αναμφίβολα την πιο προωθημένη, υποδειγματική από λογοτεχνική άποψη, έκφραση του τριπλού αναπροσανατολισμού της σχολικής γνώσης που επιδίωκαν οι εκφραστές του Εκπαιδευτικού Δημοτικισμού: Δημοτική γλώσσα με γραμματική και συντακτική συνέπεια, έμμεση διαπαιδαγώγηση των μαθητών σύμφωνα με τις προτροπές της Νέας Αγωγής, και αστική ιδεολογία με έμφαση στον ορθό λόγο ως μέσο για την επίτευξη της συλλογικής προόδου. Εξώφυλλο της έκδοσης του 1974