Τα Οικονομικά της Πολιτιστικής Κληρονομιάς: Πολιτιστική Κληρονομιά και Βιώσιμη Ανάπτυξη Εγχειρίδιο Εκπαιδευτή ΕΝΟΤΗΤΑ 1 Χτίζοντας Κοινή Γλώσσα The Economics of Cultural Heritage: Basic concepts and definitions of heritage as economic capital Συνάντηση 3 Τα Οικονομικά της Πολιτιστικής Κληρονομιάς: Βασικές έννοιες και ορισμοί για την Πολιτιστική Κληρονομιά ως οικονομικό κεφάλαιο This presentation is part of the InHeriT project: This project has been funded with support from the European Commission. This publication reflects the views only of the authors, and the Commission cannot be held responsible for any use, which may be made of the information contained therein.   ERASMUS+ KA2 STRATEGIC PARTNERSHIP ADULT EDUCATION PROJECT NO. 2015-1-EL01-KA204-014085 Επιμέλεια: Γεώργιος Μέργος, Ομότιμος Καθηγητής, Τομέας Ανάπτυξης και Διεθνούς Οικονομικής, Τμήμα Οικονομικών Επιστημών, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ : ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΧΡΗΣΗΣ Protection and Sharing T.1 Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ : ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΧΡΗΣΗΣ

Τι είναι η Πολιτιστική Κληρονομιά? Προστασία και Χρήση T.1 Τι είναι η Πολιτιστική Κληρονομιά?

Προστασία και Χρήση T.1 Η UNESCO έχει ανακηρύξει την πολιτιστική κληρονομιά ως τον τέταρτο πυλώνα βιώσιμης ανάπτυξης

Ισορροπία μεταξύ διατήρησης και αλλαγής; Προστασία και χρήση Προστασία και Χρήση T.1 Ισορροπία μεταξύ διατήρησης και αλλαγής; Προστασία και χρήση Η πολιτιστική κληρονομιά είναι σημαντική για την βιώσιμη ανάπτυξη και για την ανθρώπινη ευημερία των τωρινών και μελλοντικών γενιών, σε εθνικό και τοπικό επίπεδο. Φυσικά, οι πόροι πολιτιστικής κληρονομιάς χρειάζεται να προστατευτούν, αλλά, από ποιους και για ποιους; Η έλλειψη χρηματοδότησης για διατήρηση οδηγεί στην καταστροφή μνημείων, μια παντοτινή κοινωνική απώλεια

Προστασία και Χρήση T.1 Τι σημαίνει αυτή η εξισορρόπηση μεταξύ διατήρησης και χρήσης για την προσέγγισή μας στην πολιτιστική κληρονομιά; Η κληρονομιά δεν είναι πλέον αυστηρά ένα σύνολο αντικειμένων, με μοναδικό σκοπό τη διαφύλαξή τους για ιστορικούς, ηθικούς και αρχαιολογικούς λόγους, αλλά γενικότερα ένα αναπόσπαστο λειτουργικό μέρος της κοινωνίας και της οικονομίας μιας χώρας ή ενός τόπου, που συμπεριλαμβάνει πολιτικά μοντέλα, την οικονομική ευημερία , την κοινωνική συνοχή και την πολιτιστική πολυμορφία. Αυτό συνεπάγεται μια μετατόπιση της σκέψης προς τρεις κατευθύνσεις σε σχέση με τρόπο προσέγγισης των πόρων της πολιτιστικής κληρονομιάς: μετατόπιση από τα μνημεία στους ανθρώπους, μετατόπιση από τα αντικείμενα στις λειτουργίες, Και μετατόπιση από τη συντήρηση των μνημείων στην αειφόρο βιώσιμη χρήση τους.

Συμμετοχική δραστηριότητα 1: Προστασία και Χρήση T.1 Συμμετοχική δραστηριότητα 1: Προστασία και Χρήση Πότε επιτυγχάνεται σε μία περιοχή ή πόλη προστασία και παράλληλη χρήση της πολιτιστικής κληρονομιάς; Ας υποθέσουμε ότι είστε υπεύθυνος λήψης αποφάσεων ο οποίος πρέπει να αποφασίσει πώς να διαχειριστεί τους πόρους πολιτιστικής κληρονομιάς της περιοχής. Που προστατεύεται βέλτιστα η πολιτιστική κληρονομιά; Πού και πώς επιτυγχάνεται η βέλτιστη χρήση της; Πότε συμβάλει τα μέγιστα στην τοπική ευημερία η πολιτιστική κληρονομιά;

Προστασία και Χρήση T.1 Μπορούμε να σκεφτούμε πάνω σε παραδείγματα ισορροπίας προστασίας και χρήσης; Έμφαση στην Προστασία Έμφαση στην Χρήση

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ ΚΑΙ ΟΡΙΣΜΟΙ Οικονομικά του πολιτισμού T.2 ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ ΚΑΙ ΟΡΙΣΜΟΙ

Οικονομικά του πολιτισμού T.2 Ποιες ερωτήσεις σκοπεύουν να απαντήσουν τα οικονομικά της πολιτιστικής κληρονομιάς; Είναι η πολιτιστική κληρονομιά σημαντική για την οικονομική ανάπτυξη μιας πόλης, μιας περιοχής ή μιας χώρας; Θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει τους πόρους πολιτιστικής κληρονομιάς ως κοινωνικό και οικονομικό κεφάλαιο; Πώς καθορίζουν οι οικονομολόγοι τιμή και την αξία και πώς υπολογίζουν την οικονομική αξία που λαμβάνει ένα άτομο (ή η κοινότητα) από πόρους πολιτιστικής κληρονομιάς; Πώς υπολογίζουν οι οικονομολόγοι τη συμβολή των πόρων πολιτιστικής κληρονομιάς στην οικονομική και κοινωνική ευημερία μιας περιοχής ή μιας χώρας; Πώς υπολογίζουν οι οικονομολόγοι την απασχόληση και παραγωγή εισοδήματος από μια επένδυση σε πόρο πολιτιστικής κληρονομιάς; Ποιες οικονομικές μέθοδοι χρησιμοποιούνται για να θέσουν προτεραιότητες μεταξύ εναλλακτικών επενδυτικών σχεδίων ή μέτρων πολιτικής;

Πολιτιστική κληρονομιά και βιώσιμη τοπική και περιφερειακή ανάπτυξη Οικονομικά του πολιτισμού T.2 Πολιτιστική κληρονομιά και βιώσιμη τοπική και περιφερειακή ανάπτυξη Η επίτευξη βιώσιμης ανάπτυξης απαιτεί: Βέλτιστη χρήση των διαθέσιμων περιβαλλοντικών πόρων για την επίτευξη ισορροπίας μεταξύ προστασίας και χρήσης. Σεβασμός στην πολιτιστική αυθεντικότητα της κοινότητας, διατήρηση της χτισμένης και ζωντανής πολιτιστικής κληρονομιάς και των παραδοσιακών αξιών και συμβολή στην διαπολιτισμική κατανόηση. Συμβολή στη βιώσιμη, μακροπρόθεσμη οικονομική ανάπτυξη, απασχόληση και εισόδημα. Εξασφάλιση της κοινωνικής συνοχής παρέχοντας κοινωνικοοικονομικά οφέλη σε όλους τους ενδιαφερόμενους, δίκαια κατανεμημένα, συμπεριλαμβάνοντας ευκαιρίες απασχόλησης και εισοδήματος και κοινωνικών υπηρεσιών προς την τοπική κοινότητα υποδοχής, συμβάλλοντας έτσι στην άμβλυνση της φτώχειας.

Οικονομικά του πολιτισμού T.2 Μπορούμε να θεωρήσουμε τους πόρους πολιτιστικής κληρονομιάς ως κοινωνικό και οικονομικό κεφάλαιο; Η πολιτιστική κληρονομιά, όπως και το περιβάλλον, αποτελεί για την οικονομία και την κοινωνία ένα πολύτιμο δημόσιο κεφάλαιο με ισχυρό αναπτυξιακό δυναμικό που πρέπει να διατηρηθεί για μελλοντική χρήση. Το κεφάλαιο είναι ένας παράγοντας της παραγωγής, μαζί με τη γη και την εργασία. Με μια ευρύτερη έννοια, ένα "κεφάλαιο" είναι οποιοδήποτε αγαθό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην οικονομική διαδικασία, δημιουργώντας έτσι εισόδημα και απασχόληση. Αντικείμενα και τοποθεσίες πολιτιστικής κληρονομιάς θεωρούνται πόροι πολιτιστικής κληρονομιάς, αφού μπορούν να εισέλθουν στη διαδικασία παραγωγής προσελκύοντας επισκέπτες, ενθαρρύνουν το επιχειρηματικό πνεύμα, συμβάλλουν στη ανάπτυξη της ταυτότητας ενός τόπου, αυξάνουν την κοινωνική ευημερία με τη δημιουργία εισοδήματος και απασχόλησης σε τοπικό, περιφερειακό ή εθνικό επίπεδο.

Οικονομικά του πολιτισμού T.2 Γιατί χρειάζεται να υπολογίσουμε την οικονομική αξία που λαμβάνει ένα άτομο (ή η κοινότητα) από πόρους πολιτιστικής κληρονομιάς και πως το κάνουμε; Η αξιολόγηση αποτελεί το απαραίτητο σημείο εκκίνησης για την ανάλυση της δημόσιας πολιτικής, είτε για την επιλογή δημόσιων επενδυτικών έργων είτε για την επιλογή μέτρων δημόσιας πολιτικής. Η αξία αντικατοπτρίζει την «προθυμία πληρωμής» του δυνητικού καταναλωτή και τη σημασία που αποδίδει το άτομο σε έναν πόρο πολιτιστικής κληρονομιάς. Πηγές αξίας υπάρχουν τόσο στην επιθυμία χρήσης ενός αγαθού ή μιας υπηρεσίας όσο και στην κατοχή του για άλλους λόγους ("τιμές μη χρήσης"). Η δημόσια πολιτική, είτε πρόκειται για επενδυτικά έργα είτε για στρατηγικά μέτρα, αυξάνει τη ροή παροχών, στην αγορά και στην non-market, σε μια πόλη, περιφέρεια ή χώρα.

Οικονομικά του πολιτισμού T.2 Η πολιτιστική κληρονομιά παρέχει αγαθά και υπηρεσίες στην κοινωνία που δεν είναι εμπορεύσιμα, επομένως δεν έχουν τιμή, αλλά έχουν αξία. Η πολιτιστική κληρονομιά, όπως και το περιβάλλον, αποτελείται από δημόσιους πόρους που παρέχουν στην κοινωνία πλήθος υπηρεσιών, μη εμπορεύσιμες που μπορούν ωστόσο να ποσοτικοποιηθούν και να εκτιμηθεί η αξία τους. Για την επιλογή έργων πολιτιστικής κληρονομιάς και χάραξη δημόσιας πολιτικής χρειάζεται να κατανοήσουμε πώς καθορίζονται και χρησιμοποιούνται οι έννοιες και οι μέθοδοι αξιολόγησης αγαθών και υπηρεσιών πολιτιστικής κληρονομιάς. Χρειάζεται κατανόηση των οικονομικών χαρακτηριστικών των αγαθών και υπηρεσιών που προκύπτουν από πόρους πολιτιστικής κληρονομιάς, ώστε να μπορούμε να εκτιμήσουμε τα οφέλη και το κόστος των έργων στον τομέα της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Γιατί διαφέρει η τιμή από την αξία; Οικονομικά του πολιτισμού T.2 Γιατί διαφέρει η τιμή από την αξία; Το παράδοξο της αξίας (επίσης γνωστό και ως το παράδοξο του διαμαντιού-νερού) είναι η προφανής αντίφαση, σύμφωνα με την οποία παρόλο που το νερό είναι καθολικά ποιο χρήσιμο, όσον αφορά την επιβίωση, από τα διαμάντια, τα διαμάντια επιβάλλουν υψηλότερη τιμή στην αγορά. Ο φιλόσοφος Adam Smith θεωρείται συχνά ο κλασικός παρουσιαστής αυτού του παράδοξου, αν και είχε ήδη εμφανιστεί πολύ νωρίτερα στον Ευθύδημο διάλογο του Πλάτωνα.[1] Nicolaus Copernicus,[2] John Locke, John Law[3] και από άλλους που είχαν προσπαθήσει στο παρελθόν να εξηγήσουν την ανισότητα. Πηγή: https://en.wikipedia.org/wiki/Paradox_of_value https://www.youtube.com/watch?v=e7S8jWh6AEs

Είναι τα αγαθά πολιτιστικής κληρονομιάς δημόσια αγαθά; Οικονομικά του πολιτισμού T.2 Είναι τα αγαθά πολιτιστικής κληρονομιάς δημόσια αγαθά; Η πολιτιστική κληρονομιά δεν είναι ιδιωτικό αγαθό, είναι δημόσιο αγαθό. Ένα αγαθό που δημιουργεί αξίες για την τοπική κοινωνία, όπως ένας αρχαιολογικός χώρος ή μια πολιτιστική επικράτεια, θεωρείται τοπικό δημόσιο αγαθό.Cultural heritage is not a private good, it is a public good. Ένα αγαθό που δημιουργεί αξίες σε παγκόσμια κλίμακα, υπό την έννοια ότι ξεπερνά τα γεωγραφικά όρια, δημιουργώντας αξίες για ανθρώπους που ζουν σε απομακρυσμένες χώρες, τότε θεωρείται παγκόσμιο δημόσιο αγαθό. Οι οικονομολόγοι ορίζουν ως αμιγές δημόσιο αγαθό το αγαθό που έχει τις παρακάτω δύο ιδιότητες: μη εξαιρετέο και όχι μη ανταγωνιστικό στην κατανάλωση. Τα περισσότερα αγαθά πολιτιστικής κληρονομιάς εμφανίζουν κυρίως χαρακτηριστικά δημόσιας κοινής ωφέλειας.

Οικονομική αξία και προθυμία πληρωμής Οικονομικά του πολιτισμού T.2 Οικονομική αξία και προθυμία πληρωμής Προθυμία πληρωμής (Willingness to Pay (WTP)). Η οικονομική αξία που αποδίδει ένα άτομο σε μια επιπλέον μονάδα αγαθού ή υπηρεσίας είναι το μέγιστο χρηματικό ποσό που είναι διατεθειμένο αυτό να πληρώσει για αυτά, ανεξάρτητα από το αν υπάρχει αγορά για αυτό το αγαθό ή την υπηρεσία. Η WTP παρέχει μια θεωρητική τιμή, που εξαρτάται από τις προτιμήσεις του καταναλωτή ή από την τεχνολογία, η οποία αποδίδει μια υποκειμενική αξία σε μια δεδομένη ποσότητα (που ορίζεται ως μονάδα) ενός οικονομικού (δημόσιου ή ιδιωτικού) αγαθού. Η WTP είναι σχετική με την έννοια της ζήτησης ή μάλλον με την αντιστοιχίας μεταξύ των ποσοτήτων που καταναλώνονται και των τιμών τους. Η WTP είναι η κύρια πηγή εκτίμησης για το κοινωνικό όφελος από την παραγωγή ενός υπό εξέταση αγαθού, όταν δεν υπάρχει αγορά για το εν λόγω αγαθό ή η τιμή του είναι στρεβλωμένη.

Κατηγορίες οικονομικής αξίας αγαθών πολιτιστικής κληρονομιάς Οικονομικά του πολιτισμού T.2 Κατηγορίες οικονομικής αξίας αγαθών πολιτιστικής κληρονομιάς Η συνολική οικονομική αξία αγαθών πολιτιστικής κληρονομιάς συνήθως διασπάται σε επιμέρους κατηγορίες αξιών. Οι ορισμοί ακολουθούν την παράδοση της περιβαλλοντικής οικονομίας και γενικά περιλαμβάνουν: (i) εξαγωγική, ή καταναλωτική, αξία χρήσης, (ii) μη εξαγωγική αξία χρήσης, και (iii) αξία μη χρήσης. Οι πρώτες δύο αναφέρονται γενικά ως "αξία χρήσης". Η καθεμία υποδιαιρείται περαιτέρω σε πρόσθετες κατηγορίες. Υποδιαιρώντας την αξία μιας τοποθεσίας πολιτιστικής κληρονομιάς σε επιμέρους ενότητες, το πρόβλημα της αξίας γίνεται κατά πολύ πιο κατανοητό και διαχειρίσιμο στις διαδικασίες χάραξης πολιτικής.

Οικονομικά του πολιτισμού T.2 Συμμετοχική διαδικασία 2 Η οικονομική αξία της πολιτιστικής κληρονομιάς Πότε είναι πιο ισχυρή η συμβολή των πόρων πολιτιστικής κληρονομιάς στην τοπική οικονομική ανάπτυξη; Πότε είναι το δυνατότητες απασχόλησης ισχυρότερες; Είναι η προσέλκυση επισκεπτών καλή για τα μνημεία; Είναι η προσέλκυση επισκεπτών καλή για την κοινωνία; Υπάρχει φθορά στην πολιτιστική αξία των μνημείων; Εάν ναι, πότε και τι είδους; Πότε είναι καλύτερο να πραγματοποιείται η διατήρηση των μνημείων για επόμενες γενιές;

Οικονομικά του πολιτισμού T.2 Πότε συμβάλει τα μέγιστα στην τοπική ευημερία η πολιτιστική κληρονομιά;

Οικονομικές μέθοδοι T.3 ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ ΚΑΙ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ

Μια σύνοψη της παγκόσμιας εμπειρίας Οικονομικές μέθοδοι T.3 Μια σύνοψη της παγκόσμιας εμπειρίας Ισορροπημένη διατήρηση με αποδεκτό βαθμό αλλαγής. Οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να σταθμίζουν διαφορετικές αξίες και συμβιβασμούς μεταξύ διατήρησης και ανάπτυξης, προσδιορίζοντας το αποδεκτό επίπεδο αλλαγής και την έκταση της επανάχρησης. Προώθηση ενός συνδυασμού κανονισμών και κινήτρων. Τα μέτρα διατήρησης των ιστορικών κέντρων πόλεων και των πόρων πολιτιστικής κληρονομιάς δεν περιορίζονται σε κανόνες και ρυθμίσεις που περιορίζουν τις δραστηριότητες. Είναι απαραίτητα τα κίνητρα για την επίτευξη "ολοκληρωμένης διατήρησης". Διασφάλιση διαλόγου μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Η πολιτιστική κληρονομιά είναι δημόσιο αγαθό και οι επενδύσεις του δημόσιου τομέα σε αυτή είναι πλέον καθιερωμένη και οικονομικά τεκμηριωμένη. Ωστόσο, είναι παράλογο να περιμένουμε ότι ο δημόσιος τομέας θα είναι ο μόνος επενδυτής και η λύση είναι να υπάρξει ένας συνδυασμός δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων, με ισορροπία μεταξύ των δύο, ανάλογα με το σχέδιο και το πλαίσιο του έργου.

Οικονομικές μέθοδοι T.3 Ποια οικονομικά εργαλεία/προσεγγίσεις πρέπει να χρησιμοποιήσουμε για να μελετήσουμε το δυναμικό οικονομικής ανάπτυξης της πολιτιστικής κληρονομιάς; Οι οικονομολόγοι προσεγγίζουν την πολιτιστική κληρονομιά: Σαν ένα ξεχωριστό οικονομικό τομέα που χρησιμοποιεί πόρους, δημιουργεί προϊόντα, θέσεις εργασίας και κέρδη, εφαρμόζοντας έτσι τη συνήθη ανάλυση του οικονομικού τομέα. Σαν ένα έργο ή μέτρο πολιτικής που ενθαρρύνει τις αναπτυξιακές δραστηριότητες, επηρεάζοντας έτσι την απασχόληση, το εισόδημα και την κοινωνική συνοχή, χρησιμοποιώντας ανάλυση κοινωνικού κόστους/οφέλους. Και σαν μια αναπτυξιακή στρατηγική μέσω της ανάπτυξη της ταυτότητας ενός τόπου, μιας πόλης ή μιας περιοχής, χρησιμοποιώντας έτσι στρατηγική ανάλυση.

Θεμέλια της οικονομικής ανάλυσης για δημόσια πολιτική Οικονομικές μέθοδοι T.3 Θεμέλια της οικονομικής ανάλυσης για δημόσια πολιτική Η δημόσια συζήτηση για μια επένδυση ή ένα μέτρο πολιτικής: υπέρ ή κατά Η συζήτηση είναι συνήθως πολιτική και μερικές φορές βασίζεται στην εξουσία και την επιρροή. Μια τέτοια συζήτηση δεν βασίζεται στη λογική, δεν αποτελεί ορθολογική οικονομική και κοινωνική συμπεριφορά και δεν είναι μια τακτική, ειρηνική συζήτηση, αλλά πραγματοποιείται με συγκρούσεις και βιαιότητες. Συχνά η συζήτηση χρησιμοποιεί ΛΑΘΟΣ τα εργαλεία. Υπάρχει ανάγκη χρήσης ορθολογισμού και συνέπειας για την αξιολόγηση του οικονομικού και κοινωνικού αντικτύπου των έργων και των πολιτικών επιλογών. Το κατάλληλο εργαλείο για την αξιολόγηση των επιλογών δημόσιας πολιτικής είναι η ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

Οικονομική ανάλυση των μέτρων δημόσιας πολιτικής Οικονομικές μέθοδοι T.3 Οικονομική ανάλυση των μέτρων δημόσιας πολιτικής “Όποτε οι άνθρωποι αποφασίζουν εάν τα πλεονεκτήματα μιας συγκεκριμένης ενέργειας είναι πιθανό να αντισταθμίσουν τα μειονεκτήματά της, τότε συμμετέχουν σε μια ανάλυση κόστους/οφέλους (BCA). Στη δημόσια συζήτηση, η συνήθης μελέτη κόστους ωφέλειας είναι ενίοτε μία αμφιλεγόμενη τεχνική για την σχολαστική και συνεπή αξιολόγηση των σχετικών πλεονεκτημάτων και των μειονεκτημάτων μελλοντικών επενδυτικών δράσεων όπως και για την ανάληψη ή επιλογή μεταξύ δημόσιων επενδύσεων ή μέτρων πολιτικής αντίστοιχα.”

Εκτίμηση κόστους και οφέλους Οικονομικές μέθοδοι T.3 Εκτίμηση κόστους και οφέλους Είναι πιο εύκολο όταν ... το έργο αφορά σε υλικά για τα οποία υπάρχουν τιμές αγοράς. Για παράδειγμα: Εάν ένα έργο οδοστρώματος περιλαμβάνει 3 τόνους ασφάλτου, ένα συνεργείο 5 ατόμων και 16 ώρες εργασίας, σε κάθε έναν από τους πόρους αυτούς μπορεί να αποτιμηθεί αξία από τις τιμές αγοράς. Είναι δύσκολο όταν ... το έργο αφορά σε υλικά για τα οποία δεν υπάρχει έτοιμη καταγεγραμμένη τιμή αγοράς. Για παράδειγμα: Ας υποθέσουμε ότι το προαναφερθέν οδικό έργο σκοπεύει να εξοικονομήσει κατά μέσο όρο 30 λεπτά χρόνου ταξιδιού για 20.000 επιβάτες. Πώς αξιολογούμε οικονομικά την χρονική αυτή εξοικονόμηση για το άτομο και για την οικονομία; Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον μισθολογικό συντελεστή για να υπολογίσουμε την αξία του εξοικονομημένου χρόνου; Δίνει χρήση του μισθολογικού συντελεστή το ίδιο αποτέλεσμα με τη χρήση της "προθυμίας πληρωμής"

Οικονομικές μέθοδοι T.3 Η αξιολόγηση κόστους/οφέλους για τη μέτρηση του αντίκτυπου ενός έργου ή μιας δραστηριότητας στην οικονομία είναι δύσκολη ... Όταν το κόστος και τα οφέλη είναι αγαθά και υπηρεσίες χωρίς αγορά δεν έχουν κατά συνέπεια τιμή αγοράς.

Οικονομικές μέθοδοι T.3 Σκοπιμότητα και βιωσιμότητα: Υπό εξέταση για οποιαδήποτε δημόσια παρέμβαση Οικονομική Σκοπιμότητα. Ο αντίκτυπος της πολιτικής ή των επενδύσεων στην ευημερία της κοινωνίας, στη μακροπρόθεσμη οικονομική ανάπτυξη, στην απασχόληση και στα εισοδήματα. Επίσης, στην κοινωνική συνοχή και την καταπολέμηση της φτώχειας. Οικονομική Βιωσιμότητα. Η ικανότητα να εξασφαλιστεί η λειτουργία του έργου ή της πολιτικής χωρίς να αυξηθεί η οικονομική επιβάρυνση στους ήδη αυστηρούς δημόσιους οικονομικούς πόρους. Αυτό σημαίνει την ικανότητα δημιουργίας εσόδων που καλύπτουν κατ‘ ελάχιστο τις δαπάνες λειτουργίας και συντήρησης.

Οικονομικές μέθοδοι T.3 Συμμετοχική διαδικασία 3 Η αντίληψη του κοινού για τις αναπτυξιακές δυνατότητες της πολιτιστικής κληρονομιάς Τι σημαίνει για τους ντόπιους η «πολιτιστική κληρονομιά» ; Πώς αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι τον ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν οι πόροι πολιτιστικής κληρονομιάς για τη δημιουργία βιώσιμης ανάπτυξης σε τοπικό επίπεδο;” Πληρούνται οι κοινοτικές προσδοκίες σχετικά με τον ρόλο των πόρων πολιτιστικής κληρονομιάς στην τοπική ανάπτυξη; Ποια είναι η συνεισφορά στην ταυτότητα ενός τόπου; Πώς θα πρέπει οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων να διαλέγουν μεταξύ επενδύσεων όταν έχουν περιορισμούς στον προϋπολογισμό;

Οικονομικές μέθοδοι T.3 Η αντίληψη του κοινού για τις αναπτυξιακές δυνατότητες των πόρων πολιτιστικής κληρονομιάς.

KA2 STRATEGIC PARTNERSHIP ADULT EDUCATION Πολιτιστική Κληρονομιά και Βιώσιμη Ανάπτυξη Εγχειρίδιο Εκπαιδευτή This presentation is part of the InHeriT project: This project has been funded with support from the European Commission. This publication reflects the views only of the authors, and the Commission cannot be held responsible for any use, which may be made of the information contained therein.   ERASMUS+ KA2 STRATEGIC PARTNERSHIP ADULT EDUCATION PROJECT NO. 2015-1-EL01-KA204-014085 Μετάφραση: Αλέξανδρος Πετειναρέλης, Νίκος Πατσαβός Εντεταλμένοι Διδάσκοντες, Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πολυτεχνείο Κρήτης