H θεωρία του Lev Vygotsky Αντίθετα με τον Piaget, ο οποίος έδινε μεγάλη βαρύτητα σε παράγοντες ωρίμανσης, ο Vygotsky έδινε μεγάλη σημασία στο ρόλο του περιβάλλοντος.
Σύμφωνα με τη θεωρία του το άτομο αναπτύσσεται μέσω της εσωτερίκευσης: την απορρόφηση της γνώσης από το πλαίσιο. Τα παιδιά επανα-δημιουργούν εσωτερικά τις αλληλεπιδράσεις που βλέπουν γύρω τους.
Κατά αυτόν τον τρόπο, το μεγαλύτερο ποσοστό της μάθησης στα παιδιά συμβαίνει μέσω της αλληλεπίδρασής τους με το περιβάλλον τους, το οποίο και καθορίζει το τι θα εσωτερικεύσει το παιδί.
Επίσης, ο Vygotsky εισήγαγε την έννοια της Ζώνης της Επικείμενης Ανάπτυξης. Η ΖΕΑ είναι το εύρος της ικανότητας ενός παιδιού το οποίο περιλαμβάνει το παρατηρήσιμο επίπεδο της ικανότητάς του (επίδοση) και τη λανθάνουσα ικανότητά του.
Πρότεινε τη μετακίνηση από ένα «στατικό περιβάλλον αξιολόγησης» σε ένα «δυναμικό περιβάλλον αξιολόγησης» των ικανοτήτων των παιδιών, το οποίο επιτρέπει την αλληλεπίδραση ανάμεσα στον εξεταστή και το παιδί. Π.χ., βοηθάει το παιδί να βρει τη σωστή απάντηση παρέχοντάς του υποδείξεις.
Η ικανότητα του παιδιού να χρησιμοποιεί αποτελεσματικά τις υποδείξεις αντανακλά τη ΖΕΑ του παιδιού.