ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ Γ’ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ Με οδηγό μας τον Καρυωτάκη … Τμήμα Γ1 ΣΧΟΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ Γ’ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ Με οδηγό μας τον Καρυωτάκη … Τμήμα Γ1 ΣΧΟΛ. ΕΤΟΣ 2016-2017 ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Με αφορμή το ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη «Βράδυ» , από την ποιητική συλλογή «Ελεγεία και Σάτιρες» (1927), οι μαθητές του Γ1 τμήματος εμπνεύστηκαν δικές τους ποιητικές δημιουργίες. Ταξίδεψαν με λέξεις και συναισθήματα, αποτύπωσαν σκέψεις κι ελπίδες, μας χάρισαν ένα κομμάτι από τον εαυτό τους !! Εικαστική επιμέλεια : Φαββατά Ιωάννα (φιλόλογος)

Τα παιδάκια τα μικρά που έπαιζαν ανέμελα χτύπησαν την καμπάνα και τραντάχτηκε συθέμελα. Τώρα τι λόγια να βρουν να δικαιολογηθούν που απ’ τ’ ανοιχτά παράθυρα τους φωνάζουν «πανάθεμα» ! Αγωγιάτης Γιώργος

Ανοιξιάτικα όνειρα Ανοιξιάτικο πρωινό ξημερώνει ρόδα, ζουμπούλια, πασχαλιές ανθίζουν στο μπαλκόνι.

Ο ήλιος ο υπέρλαμπρος μπαίνει στην κάμαρά μου και γίνονται ακτίνες του όλα τα όνειρά μου.

Καμπάνες αναστάσιμες ηχούνε στον αέρα και στων ανθρώπων τις καρδιές φέρνουν καινούρια μέρα. Αρβανίτη Ναταλία

Τα παιδιά παίζουν, τρέχουν και γελούν με χαρούμενες φωνές που αντηχούν Τα παιδιά παίζουν, τρέχουν και γελούν με χαρούμενες φωνές που αντηχούν. Το τρένο φεύγει, ξεκινά με ελπίδες κι όνειρα πολλά.

Τ’ ανοιξιάτικο δείλι φτάνει γοργά με φιλίες, γέλια και χαρά Τ’ ανοιξιάτικο δείλι φτάνει γοργά με φιλίες, γέλια και χαρά. Το βράδυ πέφτει αργά – αργά, τα παιδιά ταξιδεύουν στων ονείρων τη χώρα ξανά. Αριστείδου Γεωργία

Είναι όμορφη η μέρα λάμπει ο ουρανός, τ’ αεράκι χαϊδεύει την κοπέλα και ψιθυρίζει σαν τρελό.

Τ’ ανοιχτά παράθυρα χτυπάνε δυνατά κι από μέσα ανεμίζουν οι κουρτίνες Τ’ ανοιχτά παράθυρα χτυπάνε δυνατά κι από μέσα ανεμίζουν οι κουρτίνες. Μπαίνει το φως του ήλιου στα κρυφά και στην κάμαρα αστράφτουν οι καθρέφτες. Αρχοντή Κέλλυ

Το τρένο Στον ύπνο μου αντίκρισα ένα παλιό τρενάκι και μέσα είδα αδέρφια που είχα καιρό ξεχάσει. Να τρέξω εγώ προσπάθησα κι ίσως τους εξηγούσα, μα μάταιο ήταν πια αυτό ήταν ένα όνειρο κακό.

Ξυπνώντας μες στην κάμαρα κατάλαβα τα λάθη που ‘χω κάνει, μα πώς τους φίλους μου να έχω εγώ διαγράψει; Το παραθύρι άνοιξε και πήρα λίγο αέρα σαν μια φωνή ψιθύρισε το τρένο θα ‘ρθει άλλη μέρα. Βλάσσης Νέστορας

Η νύχτα είσαι εσύ, τ’ αστέρια είναι τα μάτια σου και όλοι οι πλανήτες είναι τα κομμάτια σου. Γεωργουλάκος Ηλίας

Ένας κόσμος άγνοιας Ένας κόσμος άγνοιας, το πρώτο φως της αυγής το ανοιχτό παραθύρι, ένας κόσμος διαφυγής. Ένα όνειρο μακρινό, χωρίς τρόπο επίτευξης που είναι να ζεις και να ξέρεις.

Το τρένο τρέχει μακριά, ο χρόνος κυλάει γρήγορα Το τρένο τρέχει μακριά, ο χρόνος κυλάει γρήγορα. Το βράδυ πέφτει αναπόφευκτα, αλλά η ελπίδα είναι ακόμα ζωντανή. Γεωργουλόπουλος Δημήτρης

Οι σκέψεις μου Στο ανοιξιάτικο δείλι ζωγραφίζω τα όνειρά μου, μα είμαι μακριά σου, σου στέλνω μόνο τα φιλιά μου. Χρώμα θα πάρω απ’ τα κόκκινά σου χείλη να βάψω την άδεια κάμαρά μου. Να ξέρεις σε έχω στη ζωή μου ήδη. Δεδούσης Γιάννης

Δυο αχτίδες όνειρα Ένας ουρανός γαλάζιος κι ένας ήλιος φωτεινός με μια θάλασσα χρυσαφένια στήνουνε χορό. Το απαλό το αεράκι φέρνει ζεστασιά, ένα πλοίο μόλις μπαίνει στην ακρογιαλιά.

Το βράδυ που σιγοπέφτει και τ’ αστέρι το φωτεινό, μάτια γαλάζια και χείλια ροδινά θα περιμένουν στην ακροθαλασσιά. Ένα δειλινό χρωματισμένο, η νύχτα φτάνει σιγά σιγά, οι ελπίδες ξεκινάνε, τα όνειρα κι αυτά, η αυριανή ημέρα θα κυλήσει ακόμα πιο καλά. Δημητροπούλου Αμαλία

Το αεράκι που φυσά μέσα στην όμορφη πόλη των ανθρώπων τις καρδιές ακουμπά. Με τα ρόδα που ανθίζουν ευφραίνονται όλοι κι ας είναι η Άνοιξη ακόμα μακριά. Κι όταν τα κρύα του χειμώνα περάσουν θ’ ανθίσουν λουλούδια χρωματιστά και τα όνειρά μας αμέσως θα αλλάξουν θα νιώσουμε όλοι μοναδικά. Καίσαρη Χριστίνα

Η ζωή είναι ένα τρένο Μέσα στου δρόμου τη μοναξιά περιμένω σκεπτικός το τρένο των επτά. Μες στο ανοιξιάτικο δείλι προχωρώ δίχως κουβέντα να πω. Στενοχωρημένος που το τρένο δεν ήρθε προχωρώ μόνος δίχως μιλιά σκέφτομαι χιλιάδες μυστικά που σε κανέναν δεν έχω αποκαλύψει.

Άραγε να είναι τα μυστικά και το τρένο των επτά που τη ζωή μου έφεραν πάνω – κάτω; Μέσα στη ρουτίνα ξεκινώ για ένα μέλλον πιο λαμπρό, ελπίζοντας σε κάτι πιο καλό. Καλογερόπουλος Δημήτρης

Το ανοιξιάτικο δείλι μου δίνει ελπίδα, το τρένο μου πάει βολίδα Το ανοιξιάτικο δείλι μου δίνει ελπίδα, το τρένο μου πάει βολίδα. Οι καμπάνες ηχούν δυνατά, τρέχω να προλάβω το τραμ των επτά. Τα όνειρά μου μεγαλώνουν, τα σχέδιά μου δυναμώνουν. Ψιθυρίζει και μένει η βουή μα ο ουρανός βγάζει μια κραυγή. Καραχάλιου Μυρτώ

Ο πόθος Ανοιχτά παραθύρια στων ρόδων τη χώρα με το αεράκι να περνά ανάμεσα στην ώρα. Μια κοπέλα που χορεύει κι ένας άντρας τη γυρεύει, τον πόθο του να εκπληρώσει, την αγάπη της να νιώσει. Βλέπει όλα τα όνειρά του να ζωντανεύουνε μπροστά του. Καρλή Δήμητρα

Το πανηγύρι Κάθε μέρα που ‘πεφτε το δείλι των ανθρώπων ήταν πανηγύρι Το πανηγύρι Κάθε μέρα που ‘πεφτε το δείλι των ανθρώπων ήταν πανηγύρι. Η ζωή στο σύρε κι έλα ένα τρένο στον αέρα. Οι καμπάνες να χτυπάνε οι ουρανοί να τραγουδάνε μια νέα μέρα ξεπροβάλλει και με κέφι ξεκινάει. Κατσούλη Κωνσταντίνα

Το ανοιξιάτικο αεράκι έρχεται, η φύση ξαναγεννιέται, τα λουλούδια ανθίζουν, και τα παραθύρια ανοίγουν. Οι φωνές πιο έντονες και τα χαμόγελα μεγάλα, τα όνειρα που γίνονται πραγματικά στην πόλη που αποκτά ζωντάνια. Καψαμπέλη Ιωάννα

Βροχή Σ’ αυτή τη χώρα πέφτει εδώ και ώρα βροχή δυνατή Βροχή Σ’ αυτή τη χώρα πέφτει εδώ και ώρα βροχή δυνατή. Σαν των ανθρώπων τη σκέψη που τρομάζει η κάθε λέξη την αδειανή ζωή μέσα σε μια στιγμή. Κουράκου Σοφία

Ζωγραφικοί πίνακες Διαφάνεια 3 : Συμεών Σαββίδης, «Γύρω γύρω όλοι», 1908 Διαφάνεια 4 : Βίνσεντ Βαν Γκογκ, «Πασχαλιές», (1853 – 1890) Διαφάνεια 5 : Γεώργιος Άβλιχος, «Κοπέλα στο παράθυρο», 1877 Διαφάνεια 6 : Νικολάι Πιμονένκο, «Πρωινή προσευχή το Πάσχα», 1891 Διαφάνεια 7 : Κλωντ Μονέ, «Ο σταθμός St Lazare», 1877 Διαφάνεια 8 : Ρομπ Γκονσαλβές, (γενν. 1959, μαγικός ρεαλισμός) Διαφάνεια 9 : Πιερ Ογκίστ Ρενουάρ, «Άνοιξη», 1879 Διαφάνεια 10 : Βαλεντίν Σερόφ, «Ανοιχτό παράθυρο», (1865 – 1911) Διαφάνεια 11 : Πολύκλειτος Ρέγκος, «Τα παιδιά της γειτονίας μου», 1927 Διαφάνεια 12 : Μάργκαρετ Κιν, «Μεγάλα μάτια», (γενν. 1927) Διαφάνεια 13 : Βίνσεντ Βαν Γκογκ, «΄Εναστρη νύχτα», (1853 – 1890) Διαφάνεια 14 : Σαλβατόρ Νταλί, «Αιώνιο αίνιγμα», 1938 Διαφάνεια 15 : Πωλ Σεζάν, «Το μαύρο ρολόι», 1870 Διαφάνεια 16 : Φρίντα Κάλο, (1907 -1954) Διαφάνεια 17 : Φίλιπ Γουίλσον Στιρ, «Στην παραλία στο Walberswick», 1889 Διαφάνεια 18 : Κλωντ Μονέ, «St Georges majeur au crepuscule», 1908-1912 Διαφάνεια 19 : Σάντρο Μποττιτσέλλι, «Η αλληγορία της άνοιξης», 1477 – 1482 Διαφάνεια 20 : Νίκος Εγγονόπουλος, «Το πνεύμα της μοναξιάς», 1939 Διαφάνεια 21 : Γουίλιαμ Τέρνερ, «Βροχή, ατμός και ταχύτητα», (1844) Διαφάνεια 22 : Βασίλι Καντίνσκι, «Μπλε ουρανός», 1940 Διαφάνεια 23 : Νικόλαος Γύζης, «Ο Έρως και ο Ζωγράφος», (1842 – 1900) Διαφάνεια 24 : Καμίλ Πισαρό, (1830 -1903) Διαφάνεια 25 : Νίκος Χατζηκυριάκος – Γκίκας (1906 – 1994) Διαφάνεια 26 : Έντβαρντ Μουνκ, «Η Κραυγή», 1893