ΘΕΜΑ: ΟΙ ΓΕΝΕΣΙΟΥΡΓOI ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ PROJECT B’2 ΘΕΜΑ: ΟΙ ΓΕΝΕΣΙΟΥΡΓOI ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΤΟΥ BULLYING KAI O ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

ΓΕΝΕΣΙΟΥΡΓΑ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ Η έλλειψη διαλόγου στην οικογένεια και το σχολείο με τα παιδιά Η ανικανότητα του σχολείου να βοηθήσει το παιδί στην κοινωνικοποίηση του Η εμμονή του εκπαιδευτικού συστήματος να παρέχει στείρα γνώση στους μαθητές αδιαφορώντας για την πνευματική και ψυχική τους καλλιέργεια Ο βαθμοθηρικός χαρακτήρας του εκπαιδευτικού συστήματος που δεν αφήνει περιθώρια χαλάρωσης στους μαθητές γεγονός που θα οδηγήσει στην ανάπτυξη φιλικών σχέσεων με τους συμμαθητές του. Η ανικανότητα της οικογένειας και του σχολείου να μεταλαμπαδεύσουν στους μαθητές αξίες και αρετές όπως η αλληλεγγύη και η συλλογικότητα Η οικογενειακή αποξένωση Η απρόσωπες σχέσεις στο άμεσο κοινωνικό περιβάλλον του παιδιού Η αλλοτρίωση και η παθητικοποιηση που επιφέρουν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, η αλόγιστη χρήση Η/Υ και της τηλεόρασης Η ηρωοποιηση της βίας και των ακραίων συμπεριφορών και η υιοθέτησή τους από τους έφηβους Η αύξηση της φτώχειας Η ξενοφοβία και ο ρατσισμός

Από την άλλη μεριά θα πρέπει να σημειωθεί πως το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού συνεχίζει να υπάρχει και να δυναμώνει κυρίως γιατί τα θύματα δεν μιλούν για το πρόβλημα που αντιμετωπιζουν στο σχολείο. Αιτίες για τη στάση αυτή των μαθητών μπορούν να θεωρηθουν: Τα παιδία ντρέπονται. Νιώθουν ότι όλοι γελάνε μαζί τους γιατί κυρίως είναι αδύναμα να αντιμετωπίσουν το συγκεκριμένο πρόβλημα Τα παιδιά φοβούνται πως οποιαδήποτε κίνηση τους να μιλήσουν για το πρόβλημα τους στους γονείς τους ή στους καθηγητές τους θα χειροτερέψει την κατάσταση αφού οι θύτες θα θυμώσουν μαζί τους περισσότερο. Νιώθουν ότι φταίνε αυτά και θεωρούν συχνά τον εαυτό τους προβληματικό απενοχοποιώντας έτσι τους θύτες. Σκέφτονται πως αν μιλήσουν στους γονείς τους θα τους απογοητεύσουν και θα θεωρηθούν ανίκανα από αυτούς να προστατεύσουν τον εαυτό τους.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ Εάν θελήσει κανείς να εμβαθύνει στους παράγοντες που διαμορφώνουν την προσωπικότητα των παιδιών τα οποία γίνονται επιθετικά απέναντι στους συμμαθητές τους θα διαπιστώσει ότι συνήθως πρόκειται είτε για παιδιά που από μικρή ηλικία έγιναν αντικείμενο λεκτικής ή άλλης κακοποίησης από τους γονείς τους, είτε για παιδιά που τους έλειψε η γονεϊκή στοργή και η επικοινωνία .Από την άλλη πλευρά, ως προς την προσωπικότητα του θύματος μπορεί να θεωρηθεί ότι πρόκειται κυρίως για μαθητές που ζουν σε οικογένειες με γονείς υπερπροστατευτικούς ή και αυταρχικούς, γονείς που πιέζουν για υψηλές σχολικές επιδόσεις, αλλά και γονείς κατά βάση αδιάφορους. Φαίνεται, επομένως, ότι τόσο για τον θύτη όσο και για το θύμα του σχολικού εκφοβισμού η οικογένεια διαδραματίζει ένα σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους, καθώς οι έλλειψη σχέσεων ουσιαστικής επικοινωνίας και επαφής που βιώνουν αυτά τα παιδιά με τους γονείς τους, τα ωθούν, αντίστοιχα, σε προβληματικές σχέσεις με τους συμμαθητές τους και το σχολείο τους.

Επιπρόσθετα το μεγαλύτερο ποσοστό των μαθητών που ασκούν οποιασδήποτε μορφής βία πάνω στους συμμαθητές τους έχουν τα ίδια υπάρξει μάρτυρες και πολλές φορές έχουν υποστεί τα ίδια βία μέσα στην οικογένεια. Η ενδοοικογενειακη βία, η οποία είναι και αυτή ένα φαινόμενο που λαμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις στις μέρες μας και υποδαυλίζεται από τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα της σύγχρονης ζωής δημιουργεί την αίσθηση στα παιδία την λανθασμένη εντύπωση πως ο μόνος τρόπος για να επιβληθεί κανείς στο περίγυρο του και να εντυπωσιάσει είναι η χρήση βίας. Παράλληλα, χαρακτηριστικό κυρίως της ελληνικής οικογένειας , είναι να δημιουργούν οι γονείς ασφυκτικούς μηχανισμούς επιτήρησης των παιδιών τους που απώτερο στόχο έχουν συνήθως να επηρεάσουν την επαγγελματική επιλογή των παιδιών τους η οποία απαραιτήτως θα πρέπει να στρέφεται στα λεγόμενα επιστημονικά επαγγέλματα τα οποία φυσικά απαιτούν υψηλές βαθμολογίες στο σχολείο αδιαφορώντας για τα προσωπικά θέλω των παιδιών τους. Έτσι τα παιδία, ακόμα και αν δεν είναι ικανά να το πετύχουν την υψηλή αυτή βαθμολογία, προσπαθούν να μην απογοητεύσουν τους γονείς τους και πιέζονται. Αυτή η πίεση πολλές φορές τα κάνει νευρικά και οξύθυμα με αποτέλεσμα να αποζητούν την εκτόνωση εκφοβίζοντας και κοροϊδεύοντας τους συμμαθητές τους.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ Το σχολείο δεν είναι κι αυτό άμοιρο ευθυνών. Αβασάνιστα έχει υιοθετήσει ουσιαστικά το ρόλο της προετοιμασίας των μαθητών για τις Πανελλήνιες και αυτόν όχι αποκλειστικά και όχι πάντα με επιτυχία, αν αναλογιστεί κανείς πως μετά το πέρας των μαθημάτων οι μαθητές καλούνται να κάνουν επιπλέον ώρες μαθημάτων στα φροντιστήρια όπου θα τους προετοιμάσουν και εκεί για την είσοδο τους στις ανώτατες σχολές. Το γεγονός αυτό απαξιώνει το σχολείο στα μάτια των μαθητών, τους δημιουργεί κούραση και θυμό και τους ωθεί να συμπεριφέρονται με τρόπους που δεν αρμόζουν στο σχολικό χώρο. Το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα με την στείρα και άκριτη αποστήθιση της διδακτέας ύλης οδηγεί στην τυποποίηση της γνώσης και στην αδυναμία να αναπτύξει ο μαθητής μία προσωπική σχέση με αυτή και με τους συμμαθητές του Το γεγονός αυτό δημιουργεί συναισθήματα θυμού και ματαιότητας στους νέους, αλλά και τους οδηγεί σε αδυναμία να εκφράσουν αυτό το θυμό τους στους πραγματικά υπεύθυνους. Αποτέλεσμα αυτού είναι να επιτιθονται σε ευκολότερους στόχους , δηλαδή στους συμμαθητές του.

Τέλος το γεγονός ότι οι μαθητές όλο και πιο σπάνια αντιμετωπίζονται με επιείκεια από τους καθηγητές τους, οι οποίοι τις περισσότερες φορές είναι αδύναμοι να κατανοήσουν και να αντιμετωπίσουν τις συναισθηματικές ανάγκες και εξάρσεις των μαθητών τους , πολύ συχνά βιώνουν την τιμωρία μέσα στο σχολικό χώρο νιώθοντας ντροπη και εξευτελισμό , τους οδηγεί σε πράξεις βίας απέναντι στους συμμαθητές τους

ΚΑΛΟΓΕΡΑΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΑΜΕΡΟΣ ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΑΓΚΟΣ ΝΙΚΟΣ ΚΙΟΥΣΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: WIKIPEDIA ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ΕΙΚΟΝΕΣ: GOOGLE ΚΑΛΟΓΕΡΑΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΑΜΕΡΟΣ ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΑΓΚΟΣ ΝΙΚΟΣ ΚΙΟΥΣΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ