Η Συγχρονη προσεγγιση στισ καλοηθεις καταστασεισ και νοσους του μαστου ΔΗΜ.ΚΟΥΚΟΥΡΑΣ ΚΑΘ.ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ 2010

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Μέχρι σχετικά πρόσφατα η προσέγγιση στην καλοήθη νοσολογία του Μαστού γινόταν με ΜΗ συγκροτημένο και συστηματικό τρόπο. Έτσι ένας σημαντικός αριθμός κλινικών και ιστολογικών καταστάσεων όπως (Ινοαδένωμα, ευδοπορικό θήλωμα , περιθηλαίο απόστημα, ινοκυστική μαστοπάθεια κλπ.) εθεωρούντο ώς ιδιαίτερες ξεχωριστές και ασύνδετες νόσοι.

ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΣ ΚΟΙΝΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ANDI (Aberration in normal development and involution) Είναι μια θεωρητική προσέγγιση των καλοηθειών στο Μαστό ώς μεταβολές στη φυσιολογική εξέλιξη και Υποστροφή έως την γήρανση και όχι σαν ΝΌΣΟ. Αυτή η ταξινόμηση είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα αφού οι περισσότερες αλλοιώσεις είναι ΑΠΟΚΛΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΥ.

Η ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΛΟΗΘΩΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΝΟΣΩΝ ΜΑΣΤΟΥ Στάδιο/χρονική περίοδος Φυσιολογική διαδικασία Καλοήθεις καταστάσεις Καλοήθεις νόσοι Πρώτη αναπαραγωγική περίοδος (15-25 ετών) Λοβιακή ανάπτυξη Ινοαδένωμα Γιγαντιαίο ινοαδένωμα Ανάπτυξη του ινώδους ιστού Υπερτροφία Γιγαντομαστία Σχηματισμός της θηλής Εισολκή της θηλής Πορικό συρίγγιο Ώριμη αναπαραγωγική περίοδος (25-40 ετών) Έμμηνος κύκλος Κυκλική μασταλγία-πολυοζώδης μαστός Έντονη μασταλγία Επιθηλιακή υπερπλασία της εγκυμοσύνης Αιματηρή ρύση απο τη θηλή Περίοδος της υποστροφής (35-55 ετών) Λοβιακή υποστροφή Κύστεις ίνωση Πορική υποστροφή Εκτασία των πόρων Εισολκή της θηλής Περιθηλικό απόστημα/φλεγμονή Επιθηλιακή υποστροφή Απλή επιθηλιακή υπερπλασία Άτυπη επιθηλιακή υπερπλασία Μη ταξινομούμενες νόσοι – λιπώδης νέκρωση γαλακτοφόρο απόστημα, κ.α Hughes LE, Mansel RE, et al

ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΑΖΙΚΟΥ ΑΔΕΝΑ Ο Μαστός στο γυναικείο φύλο εξυπηρετεί την αναπαραγωγική διαδικασία με διπλό τρόπο. Ως μέσο πρόκλησης προς το αρσενικό για σεξουαλική δραστηριότητα Ως μέσο ΕΞΩΜΗΤΡΙΑΣ υποστήριξης του νεογέννητου.

ΧΡΟΝΙΚΟΙ ΠΕΡΙΟΔΟΙ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ ΕΜΜΗΝΑΡΧΗ (9-14 ετών) Ο μαστός για την ανάπτυξη και λειτουργία του εξαρτάται αποκλειστικά απο την επίδραση πολλαπλών ορμονικών παραγόντων (οιστρογόνα-προγεστερόνη-Ινσουλίνη-Κορτιζόλη-θυροξίνη-ορμον.παραθυροειδούς και προλακτίνη) Τέλος 1½ χρόνο περίπου απο την έναρξη της έμμηνου ρύσεως ο μαζικός αδένας έχει ολοκληρωθεί σε ανάπτυξη

ΕΜΜΗΝΟΡΥΣΙΑΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ (14-50 ετών) Κατα την 25η ημέρα του κύκλου Διόγκωση αιμοφόρων Αγγείων Διεύρυνση γαλακτοφόρων πόρων Άυξηση μιτωτικής δράσεως Άυξηση ενδοκυττάριου – εξωκυττάριου υγρού Τέλος επιτελείται η μέγιστη αύξηση της πορολοβιακής μονάδος και εναπόθεση εκκριμάτων με διόγκωση και πόνο στον μαστό.

ΕΜΜΗΝΟΠΑΥΣΗ > 50 ετών Ατροφία των πόρων Μείωση μεγέθους των Μαστών Άυξηση κυτταρολιπώδους ιστού (Μείωση επιπέδων οιστρογόνων & προγεστερόνης)

ΚΑΛΟΗΘΕΙΣ ΟΓΚΟΙ Επιθηλιακοί Ενδοπορικό θήλωμα Αδένωμα Ινοεπιθηλιακοί Ινοαδένωμα Καλοήθης φυλλοειδής όγκος Αμάρτωμα Μυοεπιθηλιακοί Αδενομυοεπιθηλίωμα Μεσεγχυματικοί Λίπωμα Λειομύωμα Αιμαγγείωμα κ.α Όγκοι της θηλής Αδένωμα θηλής

ΙΝΟΑΔΕΝΩΜΑ ΓΕΝΙΚΑ Πρόκειται για καλοήθη διφασικό όγκο αποτελούμενο απο επιθηλιακά και στρωματικά στοιχεία (Semin Diagn Pathol 2004; 21:48-56). Είναι ο πλέον συχνός καλοήθης όγκος του μαστού και η πιο συχνά ψηλαφούμενη μάζα σε νέες ασθένεις (>30 ετών) Πρόκειται για την πιο συχνή βλάβη στο γυναικείο μαστό μετά τις ινοκυστικές αλλοιώσεις. Εντοπίζεται συχνότερα στο άνω έξω τεταρτημόριο του μαστού. Μπορεί σε ποσοστό 10-15% να υπάρχουν περισσότερα του ενός στον ένα ή και στους δυο μαστούς. ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ Θεωρείται ως νεοπλασία, ενώ πολλοί συγγραφείς αποδίδουν την εμφάνιση του σε υπερπλασία των λοβιακών στοιχείων. Σε μοριακή βιολογική ανάλυση τα ινοαδενώματα είναι πολυκλωνικά, συμβατά με υπερπλασία, σε αντ΄πιθεση με το φυλλοειδή όγκο που είναι μονοκλωνικός, συμβατός με νεοπλασματική κατάσταση (j mammary Gland Biol Neoplasia 2005; 325-335) Είναι αρμονικά ευαίσθητη βλάβη αναπτυσσόμενη με ταχύτερο ρυθμό κατά την κύηση ή σε περιπτώσεις ορμονικής υποκατάστασης και μπορεί να υποχωρεί (σε ποσοστό 25%) μετά την εμμηνόπαυση . (Am J Epidem 2002; 156: 599)

ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ Κλινική εικόνα: ογκίδιο ομαλό, στρογγυλό ή λοβωτο, στερεής υφής, πολύ ευκίνητο (λόγω της ύπαρξης κάψας και της πιο μαλακής υφής του πέριξ μαζικού παρεγχύματος). Σύνηθες μέγεθος του ως 2 cm. Ανάπτυξη >5 cm είναι ασυνήθης και θεωρείται ως γιγαντιαίο (giant) ινοαδένωμα, το οποίο: α) παρουσιάζει διφασική ηλιακή κατανομή : έφηβες (κατεξοχήν, στις περιπτώσεις αυτές εντάσσεται το εφηβικό – juvenille – ινοαδένωμα)-προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, β) εκδηλώνεται συχνότερα σε γυναίκες απο Αφρική, Καραϊβική και Άπω Ανατολή γ) χαρακτηρίζεται απο ταχεία αύξηση μεγέθους, πόνο, διόγκωση του μαστού, παρέκκλιση της θηλής, διάταση δερματικών φλεβών και λέπτυνση υπερκείμενου δέρματος, δ) κατά κανόνα δεν υποτροπιάζει και δε συσχετίζεται με καρκίνωμα. Ινοαδενωμάτωση είναι σπάνια κατάσταση, αφορά σε πολυεστιακή νόσο (ανευρίσκονται >3 ή κατ’άλλους > 5 βλάβες στον ίδιο μαστό). Παρατηρείται συνηθέστερα σε ασθνείς με μεταμόσχευση νεφρού και λήψη κυκλοσπορίνης Α (ως 50% σε μεταμοσχευμένες γυναίκες, Ren Fail 2005; 27:721)

ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ: ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ Σε νέες γυναίκες <35 ετών η μαστογραφία δεν έχει εφαρμογή στον έλεγχο των ινοαδενωμάτων. Σε μαστογραφίες μεγαλύτερων γυναικων εμφανίζονται ως καλοήθεις ευμεγέθεις (“pop corn” like) αποτιτανώσεις. Το υπερηχογράφημα (εξέταση εκλογής) αναδεικνύει ωοειδή ή λοβωτή, σαφώς περιγεγραμμένη βλάβη, ομότιμα ισόηχη ή ηπίως υπόηχη και με την εγκάρσια διάμετρο του ογκιδίου μεγαλύτερη της πρόσθιο-οπίσθιας (Clin Radiol 2008; 63:511-5). Ελαστογραφία έχει περιορισμένη διαγνωστική εφαρμογή στην περίπτωση των ινοαδενωμάτων (Eur Radiol 2009;16:1337-46). Εφαρμόζεται σε συνδυασμό με την κλασσική υπερηχοτομογραφία, και σε απλές περιπτώσεις η ελαστογραφική εικόνα προσομοιάζει εκείνης των ινοκυστικών αλλοιώσεων, ενώ σύνθετα (complex) ή υπερκυτταρικά ινοαδενώματα προσεγγίζουν ελαστογραφικά πιο επιθετικές βλάβες (όπως καρκινώματα). Η μαγνητική μαστογραφία (MRI) έχει περιορισμένη εφαρμογή στη διαγνωστική προσέγγιση των ινοαδενωμάτων, ενώ έχει υψηλή εθαισθησία για κακοήθεις βλάβες, μπορεί να ανιχνεύσει λανθάνοντες κλινικά, μαστογραφικά και υπερηχοτομογραφικά καρκίνους και επιτρέπει τη βιοψία δια ευρείας βελόνης υπό MRI καθοδήγηση (Isr Med Assoc J 2009; 11:275-9)

ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ α. Φυλλοειδής Όγκος Σε προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες α. Φυλλοειδής Όγκος Σε προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες Ευρύ φάσμα δραστηριότητας: καλοήθης ως τοπικά επιθετική. Έχει μικροσκοπικά κυτταροβριθές στρωματικό στοιχείο, κυτταρική ατυπία σε ποικίλο βαθμό, έντονη μιτωτική δραστηριότητα, “leaf like”κυτταρική αρχιτεκτονική, στρωματική συγκέντρωση πέριξ των πόρων και μπορεί να διηθεί το πέριξ μαζικό παρέγχυμα. Εφαρμόζεται εκτομή επί υγιών ορίων (>10mm) και σε περίπτωση υποτροπής, είτε επανεκτομή, είτε μαστεκτομή. β. Σωληνώδες Αδένωμα Χαρακτηρίζεται από έλλειψη στρώματος και παρουσία ομοιόμορφων σωληνωδών σχηματισμών. γ. Αμάρτωνα Παρουσία λοβίων, φυσιολογική μορφολογία λοβίων / πόρων, παρουσία λίπους εντός του ογκιδίου.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

ΜΠΟΡΕΙ ΤΟ ΙΝΟΑΔΕΝΩΜΑ ΝΑ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ ΣΕ ΚΑΡΚΙΝΟ? Τα υπάρχοντα στοιχεία συνηγορούν στο ότι το ινοαδένωμα δεν εξαλλάσεται σε καρκίνο. Σπάνια όμως (3-5% επί του συνόλου των ινοαδενωμάτων) μπορεί να βρεθεί καρκίνος στη περιφέρεια του ινοαδενώματος. Συνήθως πρόκειται για λοβιακό μη διηθητικό καρκίνο, δεδομένου ότι και τα ινοαδενώματα είναι λοβιακής προέλευσης, αλλά επίσης αναφέρεται και η ανεύρεση διηθητικού πορογενούς καρκίνου.

ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΦΑΙΡΕΣΗΣ ΕΝΌΣ ΙΝΟΑΔΕΝΩΜΑΤΟΣ? Μέγεθος > 2-3 εκ. Ηλικία ασθενούς > 25-30 ετών Ταχεία ανάπτυξη – αύξηση του μεγέθους (πιθανότητα φυλλοειδούς όγκου ή καλά διαφοροποιημένου καρκίνου) Κλινική, μαστογραφική, υπερηχογραφική ή κυτταρολογική υποψία κακοήθειας Ψυχολογικοί λόγοι ή επιθυμία της ασθενούς

ΓΙΑΤΙ Ο ΦΥΛΛΟΕΙΔΗΣ ΟΓΚΟΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΚΑΛΟΗΘΕΙΣ ΟΓΚΟΥΣ ? Διότι συνήθως δύσκολα διαχωρίζεται κλινικά από το ινοαδένωμα, στο μεγαλύτερο ποσοστό του έχει καλοήθη συμπεριφορά (Grade I) και η απλή εκτομή του «επί υγιούς» είναι αρκετή για τη θεραπευτική του αντιμετώπιση. Σπανιότερα όμως μπορεί να έχει «τοπικά κακοήθη» συμπεριφορά ( Grade II, υψηλό ποσοστό τοπικής υποτροπής) και απαιτείται ευρύτερη τοπική εκτομή ή τεταρτεκτομή. Πολύ σπάνια μπορεί να είναι κακοήθης (Grade III, σαρκωματώδης εξαλλαγή) και τότε απαιτείται απλή μαστεκτομή για το τοπικό έλεγχο της νόσου, ενώ δεν είναι σπάνια η ανάπτυξη συστηματικών μεταστάσεων.

ΠΟΣΟ ΣΥΧΝΑ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΝΤΑΙ ΛΙΠΩΜΑΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΑΣΤΟ? Τα λιπώματα στο μαστό, σε αντίθεση με ότι πιστεύεται, είναι αρκετά σπάνιοι όγκοι, δεν δημιουργούν πρόβλημα διαφορικής διάγνωσης και αφαιρούνται μόνον όταν είναι μεγάλου μεγέθους, προκαλούν αισθητικό πρόβλημα και σπάνια για λόγους διαφορικής διάγνωσης.

ΚΥΣΤΕΙΣ

ΠΟΣΟ ΣΥΧΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΥΣΤΕΙΣ ΣΤΟ ΜΑΣΤΟ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΣΥΝΗΘΩΣ? Περίπου 10 – 15 % των γυναικών θα αναπτύξουν μια συμπτωματική κύστη στο μαστό τους, ενώ στις μισές από αυτές θα ακολουθήσουν και άλλες κύστεις στον ίδιο ή και στους δύο μαστούς. Συνήθως εμφανίζονται ξαφνικά σαν μια ελαφριά επώδυνη, ογκόμορφη σκληρία, ενώ άλλες φορές θα αναδειχθούν ασυμπτωματικές κύστεις στη κλινική εξέταση, τη μαστογραφία ή το υπερηχογράφημα.

Ποια εξέταση είναι πιο ειδική για την ανάδειξη των κύστεων? Ειδική εξέταση για την ανάδειξη των κύστεων είναι το υπερηχογράφημα στο οποίο αναδεικνύεται χαρακτηριστικά το υγρό περιεχόμενό τους.

ΙΝΟΚΥΣΤΙΚΕΣ ΑΛΛΟΙΩΣΕΙΣ

ΣΕ ΤΙ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΕΤΑΙ Ο ΟΡΟΣ ‘ΙΝΟΚΥΣΤΙΚΕΣ ΑΛΛΟΙΩΣΕΙΣ’ ΚΑΙ ΠΟΙΑ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ? Πρόκειται για παθολογο-ανατομικό όρο που περιλαμβάνει σχεδόν το σύνολο των ιστοπαθολογικών αλλοιώσεων του μαζικού αδένα όπως : Ίνωση , Κύστεις (μικροκύστεις <3mm και μικροκύστεις όταν το μέγεθος τους είναι ≥ 3 mm ). Σκληρυντική Αδένωση, Μικροαδενική Αδένωση , Ενδοπορική Θηλωμάτωση, Ενδοπορική Υπερπλασία, Άτυπη Υπερπλασία των πόρων, Λοβιακή Υπερπλασία, Άτυπη Λοβιακή Υπερπλασία, Αποκρινής Μετάπλαση, Αποκρινής Υπερπλασία, Σκληρυντική Θηλωμάτωση κ.α Γενικά οι ινοκυστικές βλάβες, οι οποίες μπορούν να χαρακτηριστούν ορθότερα ως ινοκυστική μεταβολή του μαζικού αδένα, ενέχουν αυξημένο σχετικό κίνδυνο ανάπτυξης καρκινώματος μόνον όταν συνυπάρχει κυτταρική ατυπία.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΗΛΩΜΑΤΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΙΑ Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΡΚΙΝΟΥ? Είναι η υπερπλασία του επιθηλίου των πόρων με σχηματισμό πολλαπλών μικροθηλωμάτων. Μπορεί να εμφανιστεί έκκριμα θηλής, εικόνα αποτιτανώσεων σε μαστογραφία, ή ελλείμματα σκιαγράφησης σε γαλακτογραφία. Επιπλέον, είναι συχνά τυχαίο εύρημα σε βιοψία μαστού για άλλο λόγο. Παρουσιάζει μικρό δυνητικό κίνδυνο καρκινογένεσης.

ΦΛΕΓΜΟΝΕΣ

ΓΥΝΑΙΚΟΜΑΣΤΙΑ Είναι η αύξηση του αδενικού στοιχείου του ανδρικού μαστού που αν είναι αρκετά σημαντική, εμφανίζεται κλινικά ως αύξηση του μεγέθους του μαστού τόσο οπτικά όσο και ψηλαφητικά. Προκαλείται από διαταραχή της αναλογίας οιστρογόνων προς ανδρογόνα.

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ Υπάρχουν φυσιολογικά 3 κορυφές στην συχνότητα εμφάνισης γυναικομαστίας σε σχέση με την ηλικία: Στην νεογνική ηλικία οφειλόμενη στην δράση των μητρικής προέλευσης οιστρογόνων Στην εφηβεία οφειλόμενη στην γρηγορότερη άνοδο του επιπέδου των οιστρογόνων σε σχέση με την τεστοστερόνη. Στην μεγαλύτερη ηλικία, όπου υπάρχει φυσιολογικά ελάττωση των επιπέδων τεστοστερόνης , αύξηση του λιπώδους ιστού και επομένως μια σχετική αύξηση του λόγου οιστρογόνων προς τεστοστερόνη.

ΦΑΡΜΑΚΑ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΓΥΝΑΙΚΟΜΑΣΤΙΑ Ορμόνες Αντιανδρογόνα/αναστολείς της σύνθεσης ανδρογόνων Αντιβιοτικά Φάρμακα εναντίον του πεπτικού έλκους Χημειοθεραπευτικά Καρδιοαγγειακά φάρμακα Ψυχοδραστικοί παράγοντες Παράγοντες που προκαλούν εθισμό Λοιπά

ΙΣΤΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ Διακρίνουμε τρείς τύπους στην γυναικομαστία ανάλογα με τα παθολογοανατομικά χαρακτηριστικά Υπερπλαστικός – αδενικός (Florid type) Ινώδης τύπος Ενδιάμεσος τύπος

ΙΝΩΔΗΣ ΤΥΠΟΣ ΓΥΝΑΙΚΟΜΑΣΤΙΑΣ Μετά από τουλάχιστον 12 μήνες από την έναρξη Ο πολλαπλασιασμός του επιθηλίου είναι πολύ λιγότερο εμφανής Το στρώμα έχει περισσότερο κολλαγόνο με μικρότερο οίδημα Μικρότερη αγγειοβρίθεια

FLORID TYPE ΓΥΝΑΙΚΟΜΑΣΤΙΑ Παρατηρείται συνήθως εντός ενός έτους από την έναρξη Υπερπλασία του επιθηλίου των πόρων με επίπεδο ή μικροθηλώδη πρότυπο ανάπτυξης ή συνδυασμό τους Μιτώσεις μπορεί να φανούν στο επιθήλιο Υπάρχει συνήθως μυοεπιθηλιακή υπερπλασία Εκτασία των πόρων συνήθως δεν είναι εμφανής στην φάση αυτή Κυτταροπληθεία του περι-πορικού στρώματος συνοδεύεται από έντονη αγγειοβριθεία, οίδημα και διηθήσεις από στρογγυλά κύτταρα.

ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΣ ΤΥΠΟΣ ΓΥΝΑΙΚΟΜΑΣΤΙΑΣ Διαρκεί λιγότερο από 6 μήνες Έχει χαρακτηριστικά και από τους δύο προηγούμενους τύπους Πρόκειται για ενδιάμεση φάση ωρίμανσης Ψευδοαγγειωματώδης υπερπλασία του στρώματος μπορεί να υπάρχει όπως και πολυπύρηνα γιγαντοκύτταρα εντός αυτής

ΔΙΑΦΟΡΟΔΙΑΓΝΩΣΗ ΓΥΝΑΙΚΟΜΑΣΤΙΑΣ Νευροϊνωμα Λίπωμα Δερμοειδής κύστη Αιμάτωμα Λαμφαγγείωμα Η διάκριση από τις παραπάνω καταστάσεις είναι συνήθως εύκολη από το ιστορικό και την κλινική εξέταση. Οι δύο καταστάσεις από τις οποίες κύρια πρέπει να διαφοροδιαγνωστεί η γυναικομαστία είναι: Ψευδογυναικομαστία Καρκίνος του μαστού

ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΥΡΥΜΑΤΑ Υπάρχουν δύο απεικονιστικά πρότυπα στη γυναικομαστία Δενδριτικό πρότυπο με οπισθοθηλαία ακτινοσκιερή περιοχή με ακτινικές προσεκβολές προς την περιφέρεια (συνήθως μετά 6 μήνες από την έναρξη) Τριγωνική υποθηλαία ακτινοσκιερότητα χωρίς ακτινικές προσεκβολές (συνήθως εντός 6 μηνών από την έναρξη)

ΜΑΣΤΑΛΓΙΑ

ΕΚΚΡΙΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΘΗΛΗ

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΜΙΑΣ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΜΕ ΕΚΚΡΙΜΑ ΑΠΌ ΤΗ ΘΗΛΗ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ, ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΑ ΚΛΙΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ, ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΗ ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΚΥΤΤΑΡΟΛΟΓΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ ? Μαστογραφία αρνητική και κυτταρολογική παρακολούθηση και εκκρίματος χωρίς ευρήματα επανεκτίμηση Μαστογραφία θετική για καρκίνο αντιμετώπιση καρκίνου Μαστογραφία αρνητική και Έκκριμα ενός πόρου με κυτταρολογική Εγχείρηση Atkins θετική για θήλωμα ή καρκίνο Αυτόματο έκκριμα, αιματηρό ή Εγχείρηση Atkins Ορο-αιματηρό έκκριμα ενός πόρου Αυτόματο έκκριμα από πολλούς Εγχείρηση Urban πόρους

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΤΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΚΛΙΝΙΚΑ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΗΘΕΙΣ ΟΓΚΟΥΣ? ΜΑΛΑΚΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΔΙΑΚΡΙΤΑ ΚΑΙ ΟΜΑΛΑ ΟΡΙΑ ΔΕΝ ΚΑΘΗΛΩΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΙΣΤΟΥΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΕΛΞΗ ΤΟΥ ΔΕΡΜΑΤΟΣ Η ΤΗΣ ΘΗΛΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΠΟΛΛΑΠΛΟΙ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ