Αθανάσιος Ρεπανιδιώτης ο Νεομάρτυρας Θρησκευτικά Δανάη Βελή Β1

Γενικές Πληροφορίες Ο Αθανάσιος Μοναχός ο Ρεπανιδιώτης (1790/1800 - 1846) ήταν Έλληνας νεομάρτυρας. Μαρτύρησε το 1846, όταν θανατώθηκε από τους Τούρκους λόγω της θρησκευτικής και πατριωτικής του δράσης. Ουσιαστικά παραμένει μια μάλλον άγνωστη μορφή της νεότερης θρησκευτικής ιστορίας.

Η ζωή του Ο Αθανάσιος γεννήθηκε στα 1790-1800 περίπου στη Λήμνο, πιθανότατα στο χωριό Ρεπανίδι. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στο νησί στο οποίο λειτουργούσαν τότε αλληλοδιδακτική και ελληνική Σχολή. Στη συνέχεια μετέβη στο Άγιο Όρος με σκοπό να γίνει μοναχός. Με το ξέσπασμα της επανάστασης του 1821, το Άγιο Όρος αποτέλεσε προπύργιο των επαναστατών. Όμως οι Τούρκοι σκλάβωσαν πολλούς, τόσο μοναχούς όσο και μαχητές που κρύβονταν στα μοναστήρια. Ανάμεσά τους ήταν και ο μοναχός Αθανάσιος ο οποίος συνελήφθη και σύρθηκε στα σκλαβοπάζαρα. Πουλήθηκε ως δούλος σ’ έναν Αγαρηνό άρχοντα της Αιγύπτου. Αυτός τον υποχρέωσε να γίνει μουσουλμάνος και να παντρευτεί μια αιχμάλωτη χριστιανή. Όταν αλλαξοπίστησε, οι Τούρκοι του απένειμαν τον τίτλο του αγά. Σύντομα απέκτησε μεγάλη περιουσία και έγινε μέγας και τρανός. Έζησε έτσι για αρκετά χρόνια.

Η ζωή του Όμως, από κάποια εποχή και ύστερα άρχισε να μετανιώνει για την αλλαγή της πίστης του, μετά από ένα όνειρο που είδε στο οποίο του παρουσιάστηκε ο Μέγας Αθανάσιος. Αφού το συζήτησε με τη γυναίκα του, αποφάσισε να της αφήσει το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας και να ξαναγυρίσει στο Άγιο Όρος. Πράγματι, ασκήτεψε εκεί για αρκετά χρόνια με μεγάλη ταπείνωση, συγχωρέθηκε και έλαβε το Άγιο Μύρο, γενόμενος πάλι δεκτός στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Στη συνέχεια, εγκαταστάθηκε στην ελεύθερη Ελλάδα για λίγο διάστημα και τελικά επέστρεψε στη Λήμνο. Η επιστροφή του στο τουρκοκρατούμενο νησί φανερώνει το μεγάλο θάρρος του, γιατί οι Τούρκοι απαγόρευαν στους αρνησίθρησκους να ξαναγίνονται Χριστιανοί με ποινή θανάτου. Στη Λήμνο ο Αθανάσιος δεν έμεινε αδρανής. Το 1844, έγινε μέλος της Σχολικής Εφορίας και πάσχισε για την καλύτερη λειτουργία της Σχολής και την αύξηση των εσόδων της.

Ο θάνατός του Οι Τούρκοι, οι οποίοι θεωρούσαν ασυγχώρητο αμάρτημα την επιστροφή των προσκυνημένων στη χριστιανική πίστη άρχισαν να κατηγορούν τον Αθανάσιο με διάφορες αστήριχτες κατηγορίες, οι οποίες δεν αναφέρονται στα έγγραφα και να τον περνούν από δίκες. Το 1846, τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στην Κωνσταντινούπολη με ένα πλοίο. Όμως, ο μάρτυρας έμελλε να μη φτάσει ποτέ στην Πόλη, διότι κατά τη διάρκεια της διαδρομής και ενώ έπλεαν στον Ελλήσποντο, οι δεσμοφύλακες τον έριξαν αλυσοδεμένο στη θάλασσα και τον έπνιξαν, γνωρίζοντας πιθανότατα ότι θα αθωωνόταν στο ανώτερο δικαστήριο, αφού δεν είχε διαπράξει κανένα αδίκημα.

Η μνήμη του Οι κάτοικοι του νησιού δεν λησμόνησαν τον Αθανάσιο. Στην ετήσια επιμνημόσυνη δέηση η οποία γινόταν παλιότερα στη γιορτή των Τριών Ιεραρχών, υπέρ των «Μεγάλων Ευεργετών και Δωρητών των Ιερών Ναών και των Εκπαιδευτηρίων της Νήσου», μνημόνευαν μεταξύ των άλλων και τον Αθανάσιο Μοναχό, ο οποίος εκτός από την περιουσία του πρόσφερε και τη ζωή του για την πρόοδο της πατρίδας του. Η Εκκλησία δεν εορτάζει το νεομάρτυρα σε κάποια συγκεκριμένη ημερομηνία, διότι δεν είναι γνωστή η ακριβής ημέρα του μαρτυρίου του, αλλά τιμά τη μνήμη του κατά την Δ΄ Κυριακή του Ματθαίου, δηλαδή την τέταρτη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή, μαζί με όλους τους νεομάρτυρες.

Πηγές www.el.wikipedia.org