Εκφοβισμός ≠ Επιθετικότητα ή πείραγμα Σκοπός Αποτελεσματικότητα προγραμμάτων παρέμβασης. Διεθνώς & Ελλάδα. Σχέση εκφοβισμού με Φ.Α. Εκφοβισμός ≠ Επιθετικότητα ή πείραγμα Πρόθεση. Διάρκεια. Ενός ή περισσοτέρων προς τον «αδύναμο». Έλλειψη δικαιολογίας. Ικανοποίηση του δράστη από την πράξη του. Η επιθετικότητα αποτελεί ένα είδος συναισθηματικής αντίδρασης του ατόμου, μια μορφή έντονης συναισθηματικής συμπεριφοράς και εμφανίζεται προς το τέλος του πρώτου έτους της ζωής του βρέφους, ως μια διαφοροποίηση των συναισθημάτων του θυμού και της οργής που κάνουν αισθητή την έκφραση τους στον έκτο από τη γέννηση του μήνα

Αποτελέσματα 9 μετα-αναλύσεις. 3 πηγές για προγράμματα στην Ελλάδα. 3 άρθρα σχέσης επιθετικότητας και Φ.Α.

Ο εκφοβισμός μειώθηκε 20-23% και η θυματοποίηση 17-20%. Θετικά αποτελέσματα. Ο εκφοβισμός μειώθηκε 20-23% και η θυματοποίηση 17-20%. Καλύτερα αποτελέσματα των προγραμμάτων που εφαρμόζονται σε επίπεδο σχολείου. Μικρή αποτελεσματικότητα. Πιθανότερο να επηρεάσουν τις γνώσεις των παιδιών σχετικά με τον εκφοβισμό, τις στάσεις τους και την αυτοαντίληψη παρά να μειώσουν την πραγματική συμπεριφορά τους ως προς τον αυτόν. + Farrington & Ttofi (2009); Vreeman και Carroll (2007) Ferguson, San Miguel, Kilburn & Sanchez, (2007); Merrell, Gueldner, Ross, & Isawa,(2008) Επίπεδο της κοινότητας, οικογένειας, σχολείου, τάξης, ομάδας συνομηλίκων, ατόμου.

Μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στην πρωτοβάθμια σε σύγκριση με την δευτεροβάθμια. Το μεγαλύτερο ποσοστό προγραμμάτων εφαρμόστηκε στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Εκπαίδευση των γονέων, η επίβλεψη του προαύλιου χώρου, οι μέθοδοι πειθαρχίας, διαχείριση τάξης, εκπαίδευση διδασκόντων, κανόνες της τάξης, παρεμβάσεις σε επίπεδο σχολείου.

Το πρόβλημα στην Ελλάδα 8,2% θύματα. 5,8% δράστες. 1,1% και τα δύο. Οι μαθητές μικρότερης ηλικίας έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να πέσουν θύματα. Σχεδόν το 25% των θυμάτων ανέφεραν ότι τα περιστατικά έγιναν την ώρα του μαθήματος της Φ.Α ενώ τα μεγαλύτερα ποσοστά σημειώνονται στην σχολική αυλή. Προγράμματα παρέμβασης στην Ελλάδα Η παρέμβαση στην Ελλάδα είχε κάποια θετικά αποτελέσματα όπως μείωση της συμπεριφοράς τόσο του εκφοβισμού και της θυματοποίησης, Στους παράγοντες "σχέσεις με τους συνομηλίκους", "φυσική εμφάνιση", “διαγωγή-συμπεριφορά" Μείωση του ρόλου του παθητικού παρατηρητή, ενίσχυση της πεποίθησης ότι πρέπει να παρεμβαίνουμε σε περιστατικά σχολικού εκφοβισμού. Sapouna, Μ. (2008). Bullying in Greek Primary and Secondary Schools. School Psychology International, 29 (2), 199-213. Pateraki, E., Houndoumadi, A., (2001) Bullying Among Primary School Children in Athens, Greece, Educational Psychology: An International Journal of Experimental Educational Psychology, 21 (2), 167-175. Katsama, I. (2013), Κοινωνική εργασία με ομάδες στην εκπαίδευση: μια έρευνα – δράση για την πρόληψη του σχολικού εκφοβισμού. Διδακτορική διατριβή, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (ΔΠΘ). Andreou, E., Didaskalou, E., & Vlachou, A. (2007). Evaluating the effectiveness of a curriculum-based anti-bullying intervention program in Greek primary schools.Educational Psychology, 27, 693-711 Tsiantis, A. Beratis,I., Syngelaki,E., Stefanakou, A., Asimopoulos, C., Sideridis G., and Tsiantis J. (2013). The Effects of a Clinical Prevention Program on Bullying, Victimization, and Attitudes toward School of Elementary School Students. Behavioral Disorders, 38 (4),243-257.

Σχολικός εκφοβισμός, επιθετικότητα και η Φυσική Αγωγή Χαμηλή γενική αυτοαντίληψη. Στόχοι επίτευξης ενίσχυσης και προστασίας του εγώ, η αντίληψη για έμφαση του καθηγητή στην ενίσχυση και προστασία του εγώ. Εξωτερική παρακίνηση. Έλλειψη παρακίνησης. Έμφαση στη μάθηση και στην προσωπική βελτίωση. Προσανατολισμό στην επίτευξη στόχων και προσανατολισμό στο έργο. Διαφοροποίηση του βαθμού δυσκολίας ώστε να ενισχυθεί η αυτοαποτελεσματικότητα-αυτοαντίληψη. Λιάκου Ε., Διγγελίδης Ν, Χατζηγεωργιάδης Α., Παπαϊωάννου Α. (2010). Αυτοαντίληψη, στόχοι επίτευξης, εκφοβισμός και συστηματική θυματοποίηση (bullying) στη Φυσική Αγωγή. Αναζητήσεις στη Φυσική Αγωγή & τον Αθλητισμό, 8 (1), 1 – 13. ∆ιγγελίδης Ν., Μπογιατζή Α., Χατζηγεωργιάδης Α., Παπαϊωάννου Α. (2006). Επιθετικότητα, προσωπικοί προσανατολισμοί και εσωτερική-εξωτερική παρακίνηση των μαθητών στο μάθημα της Φυσικής Αγωγής. Αναζητήσεις στη Φυσική Αγωγή & τον Αθλητισμό, 4 (1), 57-67. Βατάλη Δ., Ζαχαριάδης Π., Αρδαμερινός Ν., Γεωργιάδης Γ., (2005). Μελέτη της επιθετικότητας στο μαθημα φυσικής αγωγής στο γυμνάσιο: Σχεση με τους στοχους επίτευξης και τους ηθικούς προσανατολισμούς. Hellenic Journal of Physical Education and Sport Sciences, 57, 20-33.