Μέτρηση της α και β βιοποικιλότητας με τη χρήση δεικτών ΤΕΙ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ Τμήμα Τεχνολόγων Περιβάλλοντος Κατεύθυνση Τεχνολογιών Φυσικού Περιβάλλοντος ΜΑΘΗΜΑ: Οικολογία Πληθυσμών - Βιοποικιλότητα 2η Άσκηση Μέτρηση της α και β βιοποικιλότητας με τη χρήση δεικτών Εισηγητής: Δρ Γιώργος Καρρής (Καθηγητής Εφαρμογών)

Πτωτικές τάσεις της ποικιλότητας ειδών ορνιθοπανίδας στα αγροτικά οικοσυστήματα Μεγάλη μείωση ποικιλότητας Decline of farmland birds / trend of decline for 52 farmland species/ analysis across 30 European Countries (arrow refer to speed of disappearance) Μείωση ποικιλότητας Μικρή μείωση ποικιλότητας

Μωσαϊκό ενδιαιτημάτων

Συσχέτιση της μείωσης της ποικιλότητας σε επίπεδο ειδών ορνιθοπανίδας με την ομογενοποίηση των καλλιεργειών

Βασικά αγροπεριβαλλοντικά μέτρα Διατήρηση φυτοφραχτών

Οδηγία για τους τύπους οικοτόπων Η Ευρωπαϊκή περιβαλλοντική πολιτική εστιάζεται στην προστασία των ενδιαιτημάτων Natura 2000 Τυποποίηση των ενδιαιτημάτων ενιαία για όλη την Ευρώπη Καθορισμός δικτύου προστατευόμενων περιοχών

ΔΙΚΤΥΟ NΑTURA 2000 Κοινοτική Οδηγία 79/409/ΕΟΚ Κοινοτική Οδηγία 79/409/ΕΟΚ Κοινοτική Οδηγία 92/43/ΕΟΚ Ζώνες Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ) Special Protection Areas –(SPAs) Προτεινόμενοι Τόποι Κοινοτικής Σημασίας (proposed Sites of Community Importance-pSCIs) Ειδικές Ζώνες Διατήρησης (EZΔ) Special Areas of Conservation-(SACs) Κατάλογος περιοχών από κάθε κράτος μέλος της Ε.Ε. (List of Sites of Community Importance-SCIs)

Μέτρηση Βιοποικιλότητας Ορισμός Βιοποικιλότητας: Βιοποικιλότητα είναι το σύνολο της ποικιλίας που εµφανίζουν οι ζωντανοί οργανισµοί σε όλα τα επίπεδα οργάνωσής τους. Μπορεί δηλαδή κανείς να αναφέρεται σε διαφορετικά επίπεδα, όπως για τη βιοποικιλότητα στο επίπεδο των βιοµορίων, των γονιδίων, των ατόµων, των πληθυσµών, των ειδών, των µεγαλύτερων ταξινοµικών οµάδων (γενών, οικογενειών κλπ), των βιοκοινοτήτων, των ενδιαιτηµάτων κλπ. Παρατηρήσεις: Στη σηµερινή χρήση του ο όρος βιοποικιλότητα, έχει αποκτήσει ευρύτερη σηµασία, αφού θέλει να αποτελέσει ποσοτικό µέτρο για το σύνολο των διαφορετικών µορφών εµφάνισης του φαινοµένου της ζωής. Είναι αδύνατο (βάσει ορισμού) να µετρήσουµε τη συνολική βιοποικιλότητα µιας περιοχής, αφού θα πρέπει να µετρήσουµε χιλιάδες διαφορετικές παραµέτρους, αλλά και γιατί δεν είναι γνωστό το µεγαλύτερο ποσοστό των ζωντανών οργανισµών που υπάρχουν σε οποιοδήποτε µέρος της γης, πόσο µάλλον να µετρηθεί η ποικιλότητά τους. Συνήθως για τη μέτρηση της βιοποικιλότητας, χρησιµοποιούµε κάποια προσέγγιση, όπως είναι ο αριθµός των ειδών ή η γενετική ποικιλότητα.

Η αφθονία των ειδών ως κοινή μονάδα μέτρησης Πρακτική εφαρμογή. Η αφθονία των ειδών μπορεί να μετρηθεί σε μια συγκεκριμένη ταξινομική ομάδα και σε ένα συγκεκριμένο χώρο και χρόνο Υπάρχουσες πληροφορίες. Μια σημαντική βάση δεδομένων με πρότυπα της αφθονίας ειδών έχει ήδη δημιουργηθεί και στηρίζεται σε συλλογές μουσείων φυσικής ιστορίας αλλά κι στη διεθνή βιβλιογραφία Υποκατάσταση. Η μέτρηση της αφθονίας των ειδών συχνά υποκαθιστά άλλες μεθόδους εκτίμησης της βιοποικιλότητας (π.χ. γενετική βιοποικιλότητα, ταξινομική βιοποικιλότητα και οικολογική ποικιλότητα Ευρεία εφαρμογή. Η έννοια του είδους χρησιμοποιείται στο πλαίσιο πρακτικής διαχείρισης, θέσπισης νόμων, πολιτικού διαλόγου κλπ. Για πολλούς ανθρώπους οι μεγάλες τιμές βιοποικιλότητας αντανακλούν και μεγάλη αφθονία ειδών

Δείκτης ποικιλότητας Simpson Ο υπολογισμός της α ποικιλότητας των οικολογικών δομών, δηλαδή της ποικιλότητας που παρουσιάζεται μέσα στο ίδιο το ενδιαίτημα, μπορεί να γίνει με την χρήση του δείκτη Simpson. H τιμή του δείκτη Simpson εξαρτάται όχι μόνο από τον αριθμό των παρατηρούμενων ειδών αλλά και από τον βαθμό κυριαρχίας τους. Ο δείκτης Simpson δίνεται από τον παρακάτω τύπο: όπου Ν : ο συνολικός αριθμός ατόμων στον πληθυσμό και ni : ο αριθμός των ατόμων που ανήκουν στο i είδος.

Ποιοτικός δείκτης ομοιότητας Sorenson Η β ποικιλότητας ορίζεται ως η ποικιλότητα μεταξύ οικολογικών δομών-ενδιαιτημάτων, μπορεί να υπολογιστεί με την χρήση συντελεστών ομοιότητας. Μια μεγάλη ποικιλία από ποιοτικούς και ποσοτικούς δείκτες ομοιότητας υπάρχει (Clifford and Stephenson 1975). Ο δείκτης Sorenson αποτελεί έναν ποιοτικό δείκτης ομοιότητας ο οποίος στηρίζεται στην παρουσία/απουσία ειδών και εκφράζεται από τον τύπο: Ποιοτικός δείκτης ομοιότητας Sorenson: όπου j : o αριθμός των κοινών ειδών στο ζεύγος των δειγματοληπτικών σταθμών που μελετάται και α, b: o αριθμός των ειδών σε κάθε δειγματοληπτικό σταθμό του ζεύγους αντίστοιχα.

Ποσοτικός δείκτης ομοιότητας Morisita-Horn Ο ποσοτικός δείκτης ομοιότητας που επιλέχθηκε να χρησιμοποιηθεί ήταν αυτός των Morisita-Horn που αποτελεί σύμφωνα και με τις διάφορες μελέτες (Wolda 1981, Smith 1986) τον πιο αξιόπιστο ποσοτικό δείκτη. Ο ποσοτικός αυτός δείκτης επηρεάζεται έντονα από την αφθονία των ειδών και το μέγεθος του δείγματος, ενώ ο μαθηματικός του τύπος δίνεται από την εξίσωση: Ποσοτικός δείκτης Morisita - Horn: όπου αΝ, bN : ο συνολικός αριθμός ατόμων στις περιοχές Α και Β αντίστοιχα, και αni, bni : ο αριθμός των ατόμων που ανήκουν στο i είδος στις περιοχές Α και Β αντίστοιχα, ενώ τα dα και db ορίζονται ως: και

Εργασία 2η Εκτίμηση της α βιοποικιλότητας στη βιοκοινότητα των επιφανειακών ασπόνδυλων σε αγροτεμάχιο στην περιοχή της Ζακύνθου (χρήση δεδομένων που συλλέχθηκαν στην πιλοτική δειγματοληψίας της 1ης άσκησης). Εκτίμηση β βιοποικιλότητας σε βιοκοινότητες ποωδών φυτών σε χώρους αστικού πρασίνου στην περιοχή της Θεσσαλονίκης (χρήση πρωτογενών δεδομένων).