Μαντώ Μαυρογένους Φωτεινή Π. Τμήμα: Στ2

Η ζωή της Η Μαντώ Μαυρογένους (Τεργέστη 1796 ή 1797 - Πάρος, Ιούλιος 1848) ήταν αγωνίστρια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Καταγόταν από ελληνική οικογένεια της Ρουμανίας, η οποία έφυγε κρυφά για την Ιταλία. Η μητέρα της, Ζαχαράτη Μπάτη, ήταν γεννημένη στη Μύκονο. Εγκαταστάθηκαν στην Τεργέστη και εκεί ο πατέρας της Νικόλαος ασχολήθηκε με το εμπόριο. O μεγάλος θείος του πατέρα της, Νικόλαος Μαυρογένης, ήταν δραγουμάνος του Οθωμανικού στόλου και ηγεμόνας της Βλαχίας.

Η ζωή της Με την έναρξη της Επανάστασης η Μαντώ πήγε στην Μύκονο και ξεσήκωσε τους κατοίκους εναντίον των Τούρκων. Με πλοία εξοπλισμένα με δικά της έξοδα, καταδίωξε τους πειρατές που λυμαίνονταν τις Κυκλάδες και αργότερα πολέμησε στο Πήλιο, στη Φθιώτιδα και στη Λιβαδειά. Συνέταξε συγκινητική έκκληση προς τις γυναίκες της Γαλλίας, ζητώντας τη συμπαράστασή τους στον πληθυσμό της Ελλάδας. Για τον Αγώνα διέθεσε όλη της την περιουσία. Ο Ιωάννης Καποδίστριας της απένειμε -τιμή μοναδική σε γυναίκα- το αξίωμα του επίτιμου αντιστράτηγου και της παραχώρησε κεντρικό σπίτι στο Ναύπλιο. Εκτός από τη Γαλλική, μιλούσε άπταιστα την Ιταλική αλλά και την Τουρκική.

Η Μαντώ

Η Μαντώ

Το έργο της Μέσα στη φωτιά και το αίμα του ελληνικού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα αναδύεται η δαφνοστεφανωμένη μορφή της ακατάβλητης γυναίκας μαχήτριας, αυτής που με τον ηρωισμό, την αυταπάρνηση, την ανιδιοτέλεια και την αγάπη για την πατρίδα ενέπνευσε ακόμα περισσότερο το έπος του 1821. Η Μαντώ Μαυρογένους έμελλε να μετατραπεί σε σύμβολο της εθνικής παλιγγενεσίας και η χάρη της να φτάσει μέχρι και τους φιλελληνικούς κύκλους της Ευρώπης, σφραγίζοντας την επανάσταση ως το γυναικείο πρόσωπο του αγώνα.

Ο θάνατός της Μετά την Επανάσταση, απογοητευμένη από την άτυχη ερωτική περιπέτειά της με τον Δημήτριο Υψηλάντη  και καταδιωγμένη από τον Ιωάννη Κωλέττη, ξαναγύρισε στη Μύκονο κι έπειτα από λίγα χρόνια πέθανε  πάμφτωχη στην Πάρο στα 1840.  Η κηδεία της υπήρξε πάνδημη. Τη θάψανε στο προαύλιο της Καταπολιανής. Ύστερα όμως από την αναπαλαίωση του Ναού, δεν υπάρχει ο τάφος της, όπως και τα καμπαναριά που σήμαναν τον θάνατό της .

Τα λόγια της "Δεν με νοιάζει τί θα γίνω αν είναι να ελευθερωθεί η πατρίδα μου. Όταν θα έχω χρησιμοποιήσει όλα όσα μπορώ να διαθέσω για την ιερή υπόθεση της ελευθερίας, θα τρέξω στο στρατόπεδο των Ελλήνων για να τους ενθαρρύνω με την απόφασή μου να πεθάνω, αν χρειαστεί, για την ελευθερία".

Το σήμερα Η Μαντώ πολέμησε γενναία και έδωσε όλη της την περιουσία για την απελευθέρωση της πατρίδας. Ο λαός μας σήμερα την τιμά δίνοντάς της τον τίτλο ως μία από της σπουδαιότερες αγωνίστριες της επανάστασης και επιπλέον αναγνωρίζει το θάρρος της και για αυτό και σήμερα υπάρχουν πολλές ταινίες που απεικονίζουν την ζωή και την προσφορά της στον Αγώνα.

ΤΕΛΟΣ