Η ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ

Slides:



Advertisements
Παρόμοιες παρουσιάσεις
Α΄ Προς Κορινθίους Επιστολή
Advertisements

Μάθημα 10. Οι κατακόμβες: τόπος καταφυγής και μνήμης
Ο Τριαδικός Θεός Οι γιορτές της Πεντηκοστής και του Αγίου Πνεύματος
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ.
«ποιήσωμεν ἄνθρωπον. Κατ' εἰκόνα Θεοῦ καί ὁμοίωσιν»
Ο ιεραπόστολος των ηθοποιών Άγιος Σεραπίωνας (5 μ.Χ αι )
«ποιήσωμεν ἄνθρωπον. Κατ' εἰκόνα Θεοῦ καί ὁμοίωσιν»
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16ο Η παραβολή της τελικής κρίσης: Πώς αξιολογούνται οι άνθρωποι στη Βασιλεία του Θεού Συχνά αναρωτιούνται οι άνθρωποι: Τι δίνει στη ζωή ποιότητα.
« Ποιήσωμεν ἂνθρωπον…»
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
10. Ο άνθρωπος στο αρχικό του μεγαλείο
25. « Και είδεν ο Θεός ότι καλόν»: η δημιουργία του κόσμου
Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Οι Άγιοι Άγγελοι στην Ορθόδοξη Πίστη και Παράδοση
Κατά την Παλαιά Διαθήκη, ο σκοπός της δημιουργίας του ανθρώπου είναι... α. να φθάσει σε κοινωνία με τον Θεό β. να επιβληθεί στη γυναίκα γ. να ενωθεί.
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ
10. ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΣΩΜΑ Σελίδες:
Η ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ Καταρχήν να επισημάνουμε ότι με τον όρο ανθρωπολογία δεν εννοούμε την φυσιολογία και βιολογική εξέταση του ανθρώπου. Ο άνθρωπος.
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΜΑΡΙΑ ΒΛΑΣΣΗ.
Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ Παράδοση είναι: α) καθετί που παραδίδεται στις επόμενες γενιές. β) Η μετάδοση των διηγήσεων και των διδασκαλιών. γ)
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ Π.ΔΙΑΘΗΚΗΣ 1.Αίτια και αφορμές: ο εθνικιστικός φανατισμός στην Γερμανία, ο οποίος έβλεπε τον Χριστιανισμό ως επιβίωμα.
Η 9 η από τις 12 Προτροπές Να είμαι Αυτοκυρίαρχος.
ΟΙ ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Το Πάθος και η Ανάσταση του Χριστού
Ξεκινάμε με την παιδική σκέψη ανιχνεύοντας όχι το τι δεν έχει το παιδί, αλλά δίνουμε προσοχή σ’ αυτό που έχει και δίνει στη νόησή του ειδικές ικανότητες.
Μετάνοια - Εξομολόγηση
ΕΝΤΟΛΕΣ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑΤΑ. ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ Ή ΔΡΟΜΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ;
Παιδαγωγική θεωρία και χριστιανική θεολογία ΕΡΩΤΗΜΑ: Υφίστανται σχέσεις μεταξύ παιδαγωγικών αρχών και χριστιανικών πεποιθήσεων;
Αρχαία Ελληνικά ΙΙ Επιλογικές παρατηρήσεις. Κομβικό σημείο: σύγκριση αρχαίων ελληνικών απόψεων και χριστιανικών για τα ίδια θέματα.
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ Α΄ ΛΥΚΕΙΟΥ
11. Γιατί υπάρχει το κακό στον κόσμο;
Η ΘΡΗΣΚ. ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ Η ραββινική παράδοση θέλει την εκπαίδευση του παιδιού σύμφωνη με εκείνη των γονιών του. Συμβουλεύουν όμως τους παιδαγωγούς.
Εργασίες 3 και 4 από την σελίδα 62 του βιβλίου
Ο ΧΡΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΣΚΕΨΗ Ο χρόνος στην Πατερική σκέψη έχει έναν παιδαγωγικό χαρακτήρα, αφού χρησιμοποιείται για την προετοιμασία του ανθρώπου στην.
Πάσχα μέγα, Πάσχα των πιστών
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΓΕΝΕΣΕΩΣ Μία προσέγγιση θεολογικό-φιλοσοφική. Μετάφραση των κειμένων της Γενέσεως και σχολιασμός: Νικόλαος Γ.
13. Χριστιανισμός – Ελληνισμός : μια ιδιότυπη συνάντηση
ιουδαϊσμοσ Θε 2: το ζητημα τησ θρησκειασ στη συγχρονη ευπωπη
« Και είδεν ο Θεός ότι καλόν»: η δημιουργία του κόσμου
Η ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΚΑΙ Η ΛΥΤΡΩΣΗ Η ιδέα της μετενσάρκωσης, η οποία ως έννοια εισάγεται πρώτη φορά στις Ουπανισάδες (800 πΧ), είναι θεμελιώδης στον Ινδουισμό.
16. Η Εκκλησία ως κιβωτός φυλάει την αλήθεια
Η θέση της γυναίκας στη θρησκεία (Χριστιανισμός, Ισλάμ, Ινδουϊσμός, Βουδισμός) Ερευνητική εργασία του τμήματος Β3 του 2ου ΓΕΛ Μεγάρων Σχολικό Έτος
Η Άκρα Ταπείνωση Κουμεντάκου Βασιλική Πολυχρονόπουλος Αλκίνοος.
Η Άκρα Ταπείνωση Κουμεντάκου Βασιλική Πολυχρονόπουλος Αλκίνοος.
Τάματα ονομάζουμε τις υποσχέσεις ή τις ευχές που κάνουμε στο Θεό. Μερικοί κάνουν τάματα για να ευχαριστήσουν το Θεό για κάτι που τους έδωσε, ενώ άλλοι.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑΟΣ;. Ο Θεός, που έκανε τον κόσμο και όλα όσα υπάρχουν μέσα σ΄ αυτόν, αυτός που είναι ο Κύριος του ουρανού και της γης, ΔΕΝ ΚΑΤΟΙΚΕΙ ΣΕ ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΟΥΣ.
Γιατί υπάρχει το κακό στον κόσμο ;
Τριώδιο.
Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Κοσμοθεωρίες: Εναλλακτικές κουλτούρες αναπαράστασης και διαχείρισης της σχέσης του «φυσικού κόσμου» με τον «ανθρώπινο εαυτό» Βασίλης Τσελφές.
ΤΑ ΕΠΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ Π.Γ.Ε.Σ.Σ. Β2 ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΟΜΑΔΑ: CaptainΑκης
Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ
ΟΙ ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Βήματα Πίστης Παλαιά Διαθήκη Τόμος 1
8. Χριστούγεννα, η γιορτή της ενανθρώπησης του Θεού
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ
Ο Απόστολος Παύλος στην Ελλάδα
Ο ΧΡΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΣΚΕΨΗ
ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ.
Αχ. Παράσχου, Προς τον Χριστόν
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ Π.ΔΙΑΘΗΚΗΣ
Θρησκευτικά Γ Γυμνασίου
Η δημουργία του ανθρώπου
Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Να ζητώ συγχώρεση και να συγχωρώ
ΟΙ ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ 1. Παραβολή σημαίνει την σύγκριση, την παροιμία, την παραβολή, την σοφία. Είναι η μετάφραση της εβραϊκής λ. mashal. 2. Ο.
Η ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΗΘΙΚΗ Ζ΄ ΕΞΑΜΗΝΟΥ
Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ.
Μεταγράφημα παρουσίασης:

Η ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ Καταρχήν να επισημάνουμε ότι με τον όρο ανθρωπολογία δεν εννοούμε την φυσιολογία και βιολογική εξέταση του ανθρώπου. Ο άνθρωπος εξετάζεται σε σχέση με τον Θεό, με τον συνάνθρωπό του και με το περιβάλλον. Στην Π.Διαθήκη δεν υπάρχει συστηματική διδασκαλία για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος δημιουργείται τελευταίος από τον Θεό, πρώτα φέρεται το αρσενικό, ο Αδάμ=άνθρωπος ή άνθρωποι ή χοϊκός και μετά η Εύα=ζωή που πλάστηκε από το πλευρό του Αδάμ για να είναι βοηθός του και όχι υποτελής ή ανώτερή του ( εδώ το πλευρό του Αδάμ θέλει να δείξει ότι η Εύα πλάστηκε για να βρίσκεται στο πλευρό του). Ο άνθρωπος αποτελείται από το υλικό μέρος δηλ. το σώμα ή την σάρκα και το πνευματικό, δηλ. την ψυχή ή πνοή ή πνεύμα. Το πρώτο στοιχείο είναι φθαρτό, πρόσκαιρο, αμαρτωλό. Όλα αυτά μετά την παρακοή. Το δεύτερο στοιχείο αθάνατο. Ο Θεός “εποίησε τον άνθρωπο κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωσίν του”, δηλ. του έδωσε πνευματικά χαρίσματα (κατ΄εικόνα) που έπρεπε να καλλιεργήσει για να φτάσει στο καθ΄ομοίωση (θέωση). Με την έννοια εικόνα δηλώνουμε “την σχηματική παράσταση μίας πραγματικότητας, κάτι το υλικό, ένα αντίγραφο”. Ομοίωση είναι “κάτι το αφηρημένο, η δυνατότητα να φτάσει το δημιούργημα να γίνει όμοιο με το πρωτότυπο”. Κάϊν = Ο εργαζόμενος την γην. Άβελ = ποιμήν προβάτων

Στον Ιουστίνο τον φιλόσοφο υπάρχει μια σύγχυση γύρω από το πώς θεωρεί τον άνθρωπο. Θεωρεί λοιπόν τον άνθρωπο από δύο επόψεις, την ατελή, όπου αποτελείται από σώμα και ψυχή και την τέλεια από σώμα, ψυχή και πνεύμα. Το σώμα προερχόμενο από τον Θεό δεν είναι κακό, αν και υλικό στοιχείο. Η ψυχή είναι ανώτερη, δεν έχει θεϊκή καταγωγή, όπως υποστήριζε ο Πλάτωνας, δεν μεταβαίνει σε άλλα σώματα (μετενσάρκωση), ούτε είναι αθάνατη από μόνη της. Αποτελεί τον σύνδεσμο σώματος και πνεύματος. Μετά τον βιολογικό θάνατο αυτό που μένει είναι η ψυχή και το πνεύμα. Αν απομακρυνθεί και το πνεύμα, τότε χάνεται και η ψυχή. Σημαντική όμως είναι και η διδασκαλία του Θεόφιλου Αντιοχείας. Τονίζει την αξία του ανθρώπου προβάλλοντας τέσσερις λόγους: α) τον τρόπο γέννησής του με βάση τη διήγηση της Γένεσης, β) στο ότι ο Θεός θέλοντας να μεταδώσει μέρος της μακαριότητάς του το έκανε στους ανθρώπους. Η μετάδοση αυτή επιτυγχάνεται με την ορθή γνώση του Θεού. γ) Όλη η δημιουργία έγινε για τον άνθρωπο και ο κόσμος υποτάχτηκε σ΄αυτόν (ιδιαίτερα όταν ονοματοδοτεί τα ζώα, αναδεικνύεται η κυριαρχία του ανθρώπου) και δ) ο άνθρωπος μέσα από την κλιμάκωση του κόσμου είναι η κορυφή του σύμπαντος, υπηρετείται από τ΄άλλα όντα και υπηρετεί τον Θεό. Ο άνθρωπος έχει το χοϊκό στοιχείο (σώμα) και τη θεία πνοή (ψυχή). Την ψυχή την γνωρίζουμε από τις ενέργειές της, όπως συμβαίνει και με τον Θεό. Η αρχέγονη κατάσταση του ανθρώπου δηλ. η πνευματική και ηθική του κατάσταση πριν την πτώση, ήταν μια κατάσταση νηπιακή, στην οποία βρισκόταν πνευματικά ο άνθρωπος. Η τελειότητα θα ήταν η αθανασία και η θέωση.

Ο Μ.Βασίλειος θεωρεί ότι σκοπός της ανθρωπολογίας είναι να ξεφύγει ο άνθρωπος από τα στενά όρια αυτού του κόσμου. Διαφέρει έτσι ο “ κατά φύσιν” άνθρωπος από εκείνον της πτώσης. Πρέπει επίσης ν’αυξηθεί η γνώση για τον Θεό, που είναι και ο σκοπός της κοσμολογίας. Ο άνθρωπος μέσω της αυτογνωσίας εν Χριστώ θα καθορίσει το πώς πρέπει πραγματικά να είναι από τα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά του. Άλλο “ημείς αυτοί”=ψυχή, νους, άλλο “ημέτερα”=σώμα και αισθήσεις και άλλο τα “καθ΄ημάς”=τέχνες, υλικά αγαθά, ανάγκες ζωής. Απ’αυτά θα πρέπει να φροντίζουμε για το αξιολογικά ανώτερο. Από την αρχέγονη κατάσταση παρατηρεί ότι έχουμε τις θείες δωρεές (τις ήδη υπηργμένες και τις δι΄επαγγελίας ύστερον αποκείμενες) και τη συγγένεια Θεού - ανθρώπου. Πρέπει ακόμη να γίνει διάκριση εικόνας σε φυσική ή γεννητή, η οποία αφορά στη σχέση Πατρός και Υιού, όπου ο Υιός είναι εικόνα του Πατρός και ομοούσιος με αυτόν και στην κατά μίμηση ή κατά τέχνη δηλ. στην εικόνα του Θεού στον άνθρωπο, η οποία είναι κατά θέσει και όχι κατά φύσει. Το κατ’εικόνα ταυτίζεται με την λογική (νους) και με την πνευματική ελευθερία (αυτεξούσιο). Το καθ’ ομοίωσιν πετυχαίνεται με την μίμηση του Χριστού, οπότε και αναμορφώνεται η εικόνα του Θεού στον άνθρωπο. Η πτώση οφείλεται στον κορεσμό της ψυχής και στον εγωισμό του ανθρώπου. Ο κορεσμός της ψυχής δεν εκλαμβάνεται παρόμοια με την αντίστοιχη θέση του Ωριγένη. Ο άνθρωπος αμαύρωσε το κατ΄εικόνα και φόρεσε τους “δερμάτινους χιτώνες” με τις όποιες συνέπειες συνεπάγεται αυτό.

Ο αγ.Γρηγόριος Νύσσης στο ερώτημα “τι εστίν άνθρωπος” που θέτει ο σοφός Σολομών απαντάει ότι ο άνθρωπος είναι ασήμαντος αν εξεταστεί μόνο ως προς τη φύση του, σημαντικός όμως αν λάβουμε υπόψη τον τρόπο που δημιουργήθηκε. Η Π.Διαθήκη λέγει ότι ο Θεός “εποίησε” και “ έπλασε” κάτι που φανερώνει την ιδιαίτερη τιμή που του έγινε. Το πρώτο ρήμα αναφέρεται στη δημιουργία της ψυχής και το δεύτερο του σώματος. Θεωρεί απαρέγκλιτα την ομοτιμία άνδρα και γυναίκας. Δεν είναι ανάγκη να μένουμε στους τύπους (π.χ. γιατί δεν λέμε η άνθρωπος κ.λ.π.). Η γυναίκα, όπως και ο άνδρας είναι δημιουργημένη κατ΄εικόνα Θεού. Με τον ίδιο τρόπο τιμώνται εξίσου οι δύο φύσεις. Τονίζει ότι υπάρχει κοινή υποχρέωση να παρουσιάζουν τις ίδιες αρετές και επιφυλάσσονται τα ίδια έπαθλα ή η ίδια καταδίκη. Το σώμα σαν εξωτερικό περίβλημα δεν πρέπει να γίνεται δικαιολογία σχετικά με τη σωτηρία της γυναίκας. Οι ψυχές άνδρα και γυναίκας είναι ομότιμες. Η διαφορά βρίσκεται στα σώματα, η οποία όμως είναι ασήμαντη.

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΝΗΠΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ Νήπιος = α) έκφραση θεολογικής ιδέας, η οποία δηλώνει την πρώτη εποχή της Ιστορίας της ανθρωπότητας ή της επίγειας ζωής και β) η απλότητα και η ακακία, αλλά και το αρχικό στάδιο πνευματικότητας. Απ.Παύλος: Όσοι έχουν άκακες καρδιές και είναι σοφοί στο αγαθό. Η ζωή πριν και μετά την μεταστροφή του στον Χρσιστιανισμό. Ποιμένας του Ερμάς (1ος αι.): οι αρετές του νηπίου, δηλ. η απλότητα και η ακακία είναι αρετές του Χριστιανού Κλήμης Αλεξανδρέας (3ος αι.): νέος +ήπιος=ο προ ολίγου πράος, αυτός που έχει φιλόστοργες σκέψεις και τρυφερά αισθήματα. Νήπιοι είναι οι πρώτοι Χριστιανοί, η νέα γενιά, τα παιδιά του Θεού που απέβαλαν τον παλαιό άνθρωπο και νιώθουν την αφθαρσία του Χριστού. Νήπιοι είανι οι αρχαίοι φιλόσοφοι και οι Αιγύπτιοι στη διαμάχη τους με τον Μωϋσή. Μ.Αθανάσιος (4ος αι.): Τρία είδη σκέψης: α) της ακρότατης κακίας, β)της μέσης κατάστασης (νήπιοι στις αρετές και γ) της τελειότητας, δηλ. όσοι έφθασαν σε «μεγέθη θεωρίας».

Μ.Βασίλειος (4ος αι.): Νήπιοι – Νεαροί – Πρεσβύτεροι Ιωάννης ο Χρυσόστομος (4ος αι.): Νήπιοι είναι όσοι έχουν πίστη, οι πράξεις τους όμως δεν συμφωνούν μ’ αυτήν. Τέλειοι όσων η πίστη και η πράξη (τρόπος ζωής ) συμφωνούν. Γρηγόριος Νύσσης (4ος αι.): Νήπιοι όσοι αμελούν το βάπτισμα Γρηγόριος ο θεολόγος (4ος αι.): Νήπιοι είναι όσοι δεν αναγνωρίζουν την θεότητα του Λόγου του Θεού Ιωάννης ο Δαμασκηνός (8ος αι.): Νήπιοι ήταν οι άνθρωποι την εποχή που βρίσκονταν κάτω από την κυριαρχία του Νόμου. Ο άνθρωπος ωρίμασε μετά την Ενανθρώπηση του Λόγου του Θεού.