ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ ΤΡΟΦΗΣ ΒΟΥΛΙΜΙΑ Κωνσταντίνος Κ. Τάξη: Α1

Βουλιμία μια σοβαρή, δυνητικά απειλητική για τη ζωή διατροφική διαταραχή. Συχνά κατηγοριοποιείται μαζί με την νευρογενή ή ψυχογενή ανορεξία και πιθανά είναι τελικώς μια και μοναδική διαταραχή, με δυο εκφάνσεις.

Η ακριβής αιτία της βουλιμίας είναι άγνωστη. Υπάρχουν πολλοί πιθανοί παράγοντες που θα μπορούσαν να παίζουν ένα ρόλο στην ανάπτυξη των διατροφικών διαταραχών. Αιτίες

Παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο της βουλιμίας μπορεί να περιλαμβάνουν: Φύλο: Τα κορίτσια και οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να έχουν βουλιμία απ’ ό,τι οι άνδρες και τα αγόρια Ηλικία: η βουλιμία συχνά ξεκινά στο τέλος της εφηβείας ή στην πρώιμη ενήλικη ζωή Βιολογία: άτομα με συγγενείς πρώτου βαθμού (αδέλφια ή τους γονείς) πάσχοντα από μια διατροφική διαταραχή μπορεί να είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν και τα ίδια μια διατροφική διαταραχή, που υποδηλώνει μια πιθανή γενετική σύνδεση. Είναι επίσης πιθανό ότι ανεπάρκεια της σεροτονίνης στον εγκέφαλο μπορεί να διαδραματίσει έναν ρόλο Ψυχολογικά και συναισθηματικά προβλήματα: Οι άνθρωποι με διατροφικές διαταραχές μπορεί να έχουν ψυχολογικά και συναισθηματικά προβλήματα που συνεισφέρουν στη διαταραχή, όπως χαμηλή αυτοεκτίμηση, τελειομανία, παρορμητική συμπεριφορά, προβλήματα διαχείρισης θυμού, κατάθλιψης, αγχώδεις διαταραχές ή ψυχαναγκαστική-καταναγκαστική διαταραχή Κοινωνική πίεση: Τα κοινωνικά πρότυπα των καλλίγραμμων σωμάτων σε άνδρες και γυναίκες και η δοξασία ότι αυτά τα άτομα είναι επιτυχημένα στην ζωή τους, μπορεί να προκαλέσει μια ακατανίκητη επιθυμία μιμητισμού του τρόπου ζωής τους και της διατροφής τους.

Συμπτώματα Ασχολούνται με το σχήμα του σώματος και το βάρος τους Ζουν με το φόβο απόκτησης βάρους Έχουν αίσθηση ότι δεν μπορούν να ελέγξουν τη διατροφική συμπεριφορά τους Τρώνε μέχρι του σημείου να νιώσουν δυσφορία ή πόνο Τρώνε πολύ περισσότερο φαγητό σε ένα κανονικό γεύμα Υποβάλλουν τον εαυτό τους να κάνει εμετό ή να ασκούνται πάρα πολύ Κάνουν κατάχρηση καθαρτικών, διουρητικών ή κλύσματα μετά το φαγητό Χρησιμοποιούν συμπληρώματα διατροφής ή φυτικά προϊόντα για την απώλεια βάρους

Βοηθώντας αγαπημένο πρόσωπο με συμπτώματα βουλιμίας Ανησυχητικά σημεία που η οικογένεια και οι φίλοι μπορούν να παρατηρήσουν σε άτομα με πιθανή ψυχογενή βουλιμία, περιλαμβάνουν: Συνεχώς ανησυχούν ή να διαμαρτύρονται για την ύπαρξη λίπους Έχουν μια διαστρεβλωμένη, υπερβολικά αρνητική εικόνα του σώματος τους Επανειλημμένα τρώνε ασυνήθιστα μεγάλες ποσότητες τροφίμων σε ένα συνηθισμένο γεύμα, ιδιαίτερα υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά ή γλυκά τρόφιμα Αποφεύγουν να τρώνε σε δημόσιο χώρο ή μπροστά σε άλλους Πηγαίνουν στο μπάνιο αμέσως μετά το φαγητό ή κατά τη διάρκεια των γευμάτων Η σωματική άσκηση είναι ιδιαίτερα εργώδης Έχουν πληγές, ουλές ή κάλους στις αρθρώσεις ή τα χέρια Έχουν κατεστραμμένα δόντια και ούλα

Επιπλοκές Η βουλιμία μπορεί να προκαλέσει πολλές σοβαρές, ακόμη και απειλητικές για τη ζωή επιπλοκές. Πιθανές επιπλοκές περιλαμβάνουν: Αφυδάτωση, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικά ιατρικά προβλήματα, όπως νεφρική ανεπάρκεια Καρδιακά προβλήματα, όπως καρδιακή αρρυθμία και καρδιακή ανεπάρκεια Σοβαρή φθορά των δοντιών και των ούλων Απουσία της περιόδου στις γυναίκες Πεπτικά προβλήματα και, ενδεχομένως, μια εξάρτηση από τα καθαρτικά και γενικότερα τα υπακτικά φάρμακα Άγχος και κατάθλιψη Κατάχρηση ναρκωτικών και αλκοόλ  

Θεραπείες Ο θεραπευτικός συνδυασμός που περιλαμβάνει την ψυχοθεραπεία με τα αντικαταθλιπτικά μπορεί να είναι η πιο αποτελεσματική για την αντιμετώπιση της διαταραχής. Η θεραπεία περιλαμβάνει γενικά μια συντονισμένη προσέγγιση της οικογένειας, του γιατρού πρωτοβάθμιας φροντίδας ή άλλων ιατρικών υπηρεσιών, καθώς επίσης της υπηρεσίας παροχής ψυχικής υγείας και ένα διαιτολόγο με εμπειρία στην αντιμετώπιση των διατροφικών διαταραχών. Εκπαίδευση σε θέματα διατροφής και την επίτευξη υγιούς σωματικού βάρους. Οι Διαιτολόγοι μπορούν να σχεδιάσουν ένα πρόγραμμα διατροφής ώστε να επιτύχετε ένα φυσιολογικό βάρος και φυσιολογικές διατροφικές συνήθειες ΦΑΡΜΑΚΑ Το μόνο αντικαταθλιπτικό που έχει ειδική έγκριση από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων για τη θεραπεία της βουλιμίας είναι η φλουοξετίνη, ένα είδος εκλεκτικού αναστολέα επαναπρόσληψης της σεροτονίνης (SSRI).

Η Αμαλία μιλάει για τις Διαταραχές Πρόσληψης Τροφής Ξεκίνησα χωρίς να το καταλάβω, χωρίς να καταλάβω ότι αυτός θα είναι ο μεγαλύτερος και χειρότερος εθισμός, η προσωρινή μου ανακούφιση, η αβάσταχτη ενοχή μου και η συνεχής αγωνία μου και εξελίχθηκε σε μια καθημερινή και ανυπόφορη μάχη με τον εαυτό μου. Αυτά τα απλά, τα καθημερινά, τα δεδομένα για τους άλλους, για μένα ήταν πολυτέλεια. Κάθε λεπτό, κάθε στιγμή έπρεπε να προσπαθώ να πειθαρχήσω στο μυαλό μου για να κάνω το φυσιολογικό, δηλαδή να μη φάω ανεξέλεγκτα τα πάντα. Δεν άντεχα κανένα μου συναίσθημα, ο πόνος ήταν τέτοιος που θα μου αρκούσε απλά να τρώω και να τα βγάζω από το πρώτο λεπτό που ξυπνούσα μέχρι να ξανακλείσω τα μάτια μου, ήθελα να βγάζω όσα δεν μπορούσα να αντέξω. Πίστευα ότι θα ήταν αέναο, ότι δεν θα έβγαινα ποτέ από αυτό το επαναλαμβανόμενο μαρτύριο. Το χειρότερο όμως ήρθε όταν δεν μπορούσα πλέον να κάνω αυτό που με ανακούφιζε, επειδή το σώμα μου δεν ανταποκρινόταν πλέον, τότε ήταν φρικτό. Δεν άντεχα τον εαυτό μου ούτε δευτερόλεπτο, δεν ήθελα να ζω, δεν μπορούσα να ζω...

...Εκεί ήρθε η στιγμή που κατάλαβα ότι έπρεπε να πάρω αποφάσεις για να γλιτώσω από το μαρτύριο και να βγω από αυτόν τον φαύλο κύκλο. Είχα πολλούς ανθρώπους που με περιτριγύριζαν και ήξεραν τη διαταραχή μου, αλλά αυτό που σύντομα διαπίστωσα ήταν ότι ο μόνος που πραγματικά μπορούσε να με βοηθήσει ήμουν ΕΓΩ. Ο καθένας τους έβλεπε με τα δικά του μάτια και λογική το πρόβλημα μου και είχε τη δικη του θεωρία. Όσο και αν τους εξηγούσα, ό,τι και αν έλεγα, όσο και να προσπαθούσαν, δεν μπορούσαν να νιώσουν τη δική μου παράνοια, δεν μπορούσαν να νιώσουν ότι το δικό τους φυσιολογικό, για μένα δεν υπάρχει γιατί απλά δεν μπορώ να το δω. Τελικά απευθύνθηκα στον ειδικό, με πολύ προσπάθεια και θέληση κατάφερα να μάθω καλύτερα τον εαυτό μου, να μην αγνοώ τα μηνύματα που μου στέλνει και να τα διαχειρίζομαι πριν να καταλήξω στη γνωστή ψυχοφθόρα διαδικασία. ...και να που έφτασε η στιγμή που μπορώ να βλέπω τον εφιάλτη από μακριά, δεν έφυγε για πάντα ούτε εξαφανίστηκε αλλά έμαθα να τον πολεμάω. Άλλωστε, τι είναι αυτό που μπορούμε να καταφέρουμε αμαχητί; Πηγή: Ειδικό Ιατρείο Διαταραχών Πρόσληψης Τροφής – Αιγινήτειο Νοσοκομείο