Φιλοξενια πραξη αρετησ υπερτατη αρετη του ανθρωπου Φιλοξενια πραξη αρετησ υπερτατη αρετη του ανθρωπου

Φέτος οι νέοι του ΚΕΠΠ 2 είχαμε την χαρά να συνεργαστούμε με μαθητές από το 1ο γυμνάσιο Καματερού σε διαφορετικές δραστηριότητες . Μία από αυτές είναι η ερευνητική εργασία που κάναμε και σας παρουσιάζουμε σήμερα.   Καλώς ήρθατε!!!

Η ΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΤΗ ΣΥΝΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ     ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ   Ερευνητικο Προγραμμα   Η Οδυσσεια στην Συνεκπαιδευση

1η Ερευνητικη Ομαδα Ομαδα μαθητων του 1ου Γυμνασιου Καματερου Διευκολυντες ερευνητικης ομαδας Μακρη Δημητρα Σχολικη ΣυμβουλοΣ Μπουραντας Όθωνασ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ Σουρανακη Μαρια Υποδιευθυντρια Λυγκα Βασιλικη Καθηγητρια – συντονιστρια Αγγελοπουλου ΓΕΩΡΓΙΑ Καθηγητρια Μπιρμπου ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ Καθηγητρια Μαραγουσια ελλη Καθηγητρια

2η Ερευνητικη Ομαδα Οι εκπαιδευομενοι του ΚΕΠΠ 2 του ιδρυματος «ΘΕΟΤΟΚΟΣ» Διευκολυντες ερευνητικης ομαδας Μακρυγιαννη Στελλα εκπαιδευτρια του ΚεΠΠ 2 συντονιστρια Μεραβογλου Παρί λογοπεδικοσ Αργυρης Παντελης Εκπαιδευτης του εργαστηριου πληροφορικης 

Ερευνητικά κεφάλαια   *Εισαγωγή - Η φιλοξενία στην Αρχαία Ελλάδα- η Ομηρική φιλοξενία - Ο ξένος στην Αρχαία Ελλάδα και στην Ομηρική εποχή - Το τυπικό της φιλοξενίας – τα στάδια της φιλοξενίας - Οι ηθικές και υλικές υποχρεώσεις της φιλοξενίας - Ο Οδυσσέας φιλοξενείται στο παλάτι του Αλκίνοου -Η φιλοξενία σήμερα

Ελάτε να κάνουμε ένα ταξίδι στην Αρχαία Ελλάδα, την εποχή που ένας πολύ σπουδαίος Έλληνας ποιητής , ο Όμηρος, ο οποίος κάποιοι λένε ότι καταγόταν από την Ιωνία και κάποιοι άλλοι από τη Σμύρνη ή από τη Χίο, έγραψε δύο υπέροχα ποιήματα, την Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Από αυτά μάθαμε για τον Τρωικό πόλεμο και για τις περιπέτειες του Οδυσσέα, προσπαθώντας να φτάσει από την Τροία όταν τέλειωσε ο πόλεμος , στην πατρίδα του την Ιθάκη , στο παλάτι του και την οικογένειά του. Η γυναίκα του ήταν η Πηνελόπη και ο Τηλέμαχος ήταν ο γιός του.

Δέκα χρόνια ταλαιπωρήθηκε ο Οδυσσέας στο ταξίδι του γυρισμού του Δέκα χρόνια ταλαιπωρήθηκε ο Οδυσσέας στο ταξίδι του γυρισμού του. Δέκα χρόνια περιπέτειες, ναυάγια, αγωνία και πείσμα, όμως τελικά θα τα καταφέρει… και τα κατάφερε να επιστρέψει στην πατρίδα του… Στο ταξίδι του γυρισμού για μια ακόμα φορά βρέθηκε ναυαγός παλεύοντας με τα κύματα άγρυπνος δέκα – επτά μέρες και αυτή την φορά ήταν στο νησί των Φαιάκων , την Σχερία, που σήμερα λέγεται Κέρκυρα. Εκεί συναντήθηκε με την Ναυσικά , την κόρη του Αλκίνοου ζητώντας της να τον βοηθήσει. Έτσι έφτασε στον παλάτι του βασιλιά, ικέτης στα πόδια της βασίλισσας Αρήτης…

Η φιλοξενία στην Αρχαία Ελλάδα – Ομηρική φιλοξενία

Οι Αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να υποδέχονται και να περιποιούνται τους ξένους στο σπίτι τους. Πίστευαν στην φιλοξενία και την θεωρούσαν ηθικό χρέος και ιερό κανόνα των θεών . Προστάτης των ξένων ήταν ο Ξένιος Δίας. Οι ξένοι ήταν πρόσωπα ιερά τα οποία τιμούσαν και σεβόντουσαν. Οι Έλληνες τότε ταξίδευαν αρκετά , ήταν έμποροι που πήγαιναν από πόλη σε πόλη , ή πολεμούσαν . Έτσι βρίσκονταν σε ξένους τόπους και είχαν μεγάλη ανάγκη για στέγη, προστασία και βοήθεια. Με την φιλοξενία έβρισκαν αυτά που ζητούσαν. Οι ξένοι ήταν πάντα καλοδεχούμενοι. Οι οικοδεσπότες φιλοξενώντας τους είχαν επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο και μάθαιναν νέα και πληροφορίες μια και δεν υπήρχαν μέσα επικοινωνίας. Στην Αρχαία Ελλάδα η φιλοξενία ήταν πράξη αρετής και θεωρείτο αμάρτημα η κακή αντιμετώπιση των ξένων . Η φιλοξενία είχε στάδια και προσφερόταν σε κάθε ξένο , ανεξάρτητα από την τάξη που ανήκε. Μπορούσε να μείνει σε ειδικό δωμάτιο τον ξενώνα. Η φιλοξενία είχε κοινωνική δύναμη γιατί μπορούσε να συνδέσει ακόμα και απλούς πολίτες με βασιλιάδες.

Ο ξένος την εποχή του Όμηρου δεν ήταν τουρίστας. Ήταν αγγελιοφόρος, εξόριστος, ταξιδιώτης κλπ Στην Οδύσσεια ο Όμηρος μιλάει πολύ συχνά για την φιλοξενία.

Το τυπικό της φιλοξενίας - τα στάδια της φιλοξενίας Στο τυπικό της φιλοξενίας ο οικοδεσπότης ονομαζόταν ξενιστής και αφού το όνομα του ξένου δεν ήταν ακόμη γνωστό, ο ξενιστής τον έλεγε ξένο.

Τα στάδια της φιλοξενίας ήταν 8 Ο ξενιστής υποδεχόταν τον ξένο και τον περιποιόταν, τον προσφωνούσε και με θερμή χειραψία τον προσκαλούσε σε φιλοξενία. Ύστερα φρόντιζε να τακτοποιηθούν το κοντάρι του ξένου , τα άλογα , το άρμα και ό, τι άλλο είχε ( ο ξένος ) . Ακολουθούσε το λουτρό , όπου οι δούλες έλουζαν τον ξένο, τον άλειβαν με λάδι και τον έντυναν με καθαρά ρούχα. Ο ξενιστής έδινε δείπνο στον ξένο. Του παραχωρούσε τιμητική θέση για να καθίσει, πριν το φαγητό οι δούλες του έφερναν νερό για να πλυθεί και τέλος του πρόσφεραν μια εκλεκτή μερίδα φαγητού και ποτού Σε εξαιρετικές περιπτώσεις ο ξενιστής οργάνωνε μια επίσημη υποδοχή προς τιμή του ξένου με αθλητικούς αγώνες Ο ξενιστής ρωτούσε τον ξένο ποιος είναι , από πού έρχεται, ποιος είναι ο σκοπός της επίσκεψής του και ακολουθούσε συζήτηση Ο ξενιστής ικανοποιούσε όσο μπορούσε αυτό που ζητούσε ο ξένος. Ο ξένος μπορούσε να φιλοξενηθεί για όσες μέρες ήθελε. Ο ξενιστής προσέφερε δώρα στον ξένο λίγο πριν φύγει. Έτσι γίνονταν φίλοι μετά από αυτή τη φιλοξενία.

Οι ηθικές υποχρεώσεις της φιλοξενίας ήταν: Να προσφέρεται σε κάθε περαστικό , ανεξάρτητα από την κοινωνική του θέση, την οικονομική του κατάσταση ή την πολιτική του θέση Να αντιμετωπίζονται όλοι οι ξένοι με τον ίδιο σεβασμό Να μην σηκώσουν ποτέ όπλα ο ένας εναντίον του άλλου. Η υποχρέωση αυτή δέσμευε και τους απογόνους τους. Οι υλικές υποχρεώσεις της φιλοξενίας ήταν: Να αποδεχτούν και να περιποιηθούν τον ξένο Να του προσφέρουν γεύμα Να του προσφέρουν λουτρό και ύπνο Να τον αποχαιρετίσουν με ευχές και δώρα

Ο ξένος στην Αρχαία Ελλάδα Από την εποχή του Όμηρου ο Έλληνας ταξιδιώτης περνώντας από μία άλλη πόλη – κράτος τον ονόμαζαν ξένο. Προστατευόταν από τον ‘ ξένιο Δία’ . Μετά το γεύμα που του πρόσφερε, τον ρωτούσε ο οικοδεσπότης από πού έρχεται , ποιος είναι και πού πηγαίνει. Ο ξένος μιλούσε την ίδια γλώσσα, είχε τα ίδια ήθη και έθιμα και πίστευε στους ίδιους θεούς.

Ο Οδυσσέας φιλοξενείται στο παλάτι του Αλκίνοου … Έτσι λοιπόν ο Οδυσσέας αφού κοιμήθηκε όλη την νύχτα στην ακρογιαλιά , την άλλη μέρα νωρίς το πρωί τον βρήκε η Ναυσικά. Τον ρώτησε ποιος είναι και εκείνος της απάντησε πως είναι ένας ναυαγός και της ζήτησε να τον βοηθήσει. Εκείνη δέχτηκε και τον προσκάλεσε στο παλάτι του πατέρα της. Τον υποδέχτηκαν και τον φιλοξένησαν με κάθε επισημότητα όπως θα ταίριαζε σε κάθε ξένο και πολεμιστή. Οι Φαίακες πρόσφεραν στον Οδυσσέα πλούσια φιλοξενία, άκουσαν με συγκίνηση τις περιπέτειες του, τον τίμησαν με δώρα πολλά και με δικό τους καράβι ταξίδεψε για την Ιθάκη.

… Συνεχίζοντας το ταξίδι της φιλοξενίας απ’ το τότε στο τώρα και φτάνοντας στο σήμερα οι Έλληνες κρατάμε την αξία της φιλοξενίας, προσφέροντάς τη εγκάρδια , φιλικά και ζεστά… Η φιλοξενία σήμερα

Όμως… Η φιλοξενία σήμερα διαφέρει σε κάποια σημεία , από την φιλοξενία της εποχής του Όμηρου Ο Ξένος (τότε – σήμερα) Τότε Σήμερα   Έμπορος έμπορος Πολεμιστής τουρίστας*

Τότε Σήμερα Αγγελιοφόρος φίλος - συγγενής   Εξόριστος πρόσφυγας * - μετανάστης φοιτητής Ο τουρίστας πληρώνει για Ο πρόσφυγας φιλοξενείται από το κράτος να φιλοξενηθεί ( ξενοδοχείο, πανσιόν)

Ο ξένος - φιλοξενούμενος Τότε Τώρα   ήταν άγνωστος είναι κάποιος που ήδη γνωρίζουμε ήταν τιμώμενο πρόσωπο είναι τιμώμενο πρόσωπο ήταν κανόνας η προσφορά αν θέλει ο οικοδεσπότης των δώρων προσφέρει δώρα υπήρχε ξενώνας ξενώνες υπάρχουν σε λίγα σπίτια είχε μεγάλη σημασία έχει μεγάλη σημασία η ευχαρίστηση του ξένου η ευχαρίστηση του ξένου

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ Περιθώρια υπάρχουν όταν οι άνθρωποι υπολογίζουν και μετρούν την πληρωμένη τους χαρά τα λεφτά τους τα υπάρχοντά τους τον φόβο τους και τη μιζέρια τους… τότε στην άκρη βάζουν τη πραγματική χαρά τους την ικανοποίηση την ολοκάθαρη ματιά τους το απλωμένο τους χέρι να περιμένει ένα άλλο για να ζεστάνει την αγκαλιά κι ένα χτύπημα στη πλάτη… ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ Περιθώρια δεν υπάρχουν γιατί σ αυτούς τους τόπους τους μακρινούς και τούτους οι άνθρωποι αναζητούν αγαπούν ταξιδεύουν αγωνιούν και συνεχίζουν…   γιατί το απάνεμο λιμάνι πάντα κρατά σφιχτά τον προορισμό του καθενός της χαράς το δάκρυ… καινούργιες πατρίδες καινούργιες εμπειρίες συγκινήσεις και πάνω απ’ όλα η φιλοξενία η υπέρτατη αρετή του ανθρώπου Υ Π Ο Κ Λ Ι Ν Ο Μ Α Σ Τ Ε ! ! ! Σ.Μ