Εργασία στο μάθημα της Φιλοσοφίας Των μαθητών του Β2 - 2ου ΓΕΛ Χολαργού Εδουάρδου Μπερμπεριάν Χρήστου Ντεμίρι Δημήτρη Παπαναστασόπουλου Ορέστη Πετράκου Χολαργός, Ιανουάριος 2016

Θέμα εργασίας: Koμικς Φιλοσοφική ανάλυση : Το φιλοσοφικό ερώτημα που διαπιστώσαμε ότι θέτεται σε κόμικς είναι ο τρόπος με τον όποιο ο σκιτσογράφος χρησιμοποιεί την τεχνική της ειρωνείας ώστε να περάσει τα μηνύματα που ο ίδιος θέλει αλλά ταυτόχρονα να κάνει τα σκίτσα του πιο ευχάριστα προς τον αναγνώστη.

Ειρωνεία (ορισμός): περιφρονητικός ή υποτιμητικός αστεϊσμός, εμπαιγμός, χλευασμός ή σαρκασμός σε βάρος άλλου τον οποίο εκφράζει κάποιος με τη διατύπωση μιας γνώμης ή με την έκφραση ενός συναισθήματος διαφορετικού ή αντίθετου από αυτό που νομίζει ή αισθάνεται. (γραμματικά): σχήμα λόγου κατά το οποίο ένας ομιλητής χρησιμοποιεί λέξεις ή φράσεις με περιεχόμενο εντελώς αντίθετο από αυτό που εννοεί, για να χλευάσει ή να περιπαίξει, να ψάξει, να εκφράσει έντονη αγανάκτηση κτλ.

(στο θέατρο): τεχνική στην πλοκή του μύθου που παρουσιάζει τους ήρωες να αγνοούν την αλήθεια, τους θεατές όμως να τη γνωρίζουν και να αγωνιούν για την πλάνη των ηρώων. β. για τις περιπτώσεις στις οποίες, ενώ κάποιος αναμένει κτ. ευχάριστο και ενεργεί ανάλογα, του συμβαίνει ένα γεγονός τραγικό. ~ της τύχης, για ευτυχές ή δυσάρεστο γεγονός που συμβαίνει στη ζωή τη στιγμή ακριβώς κατά την οποία αναμένεται (ή και συμβαίνει) το αντίθετο.  (Ειρωνεία και φιλοσοφία ):Σωκρατική ~, η συζητητική μέθοδος του Σωκράτη, ο οποίος, προσποιούμενος άγνοια, έθετε στους συνομιλητές του ερωτήσεις τέτοιες που αποκάλυπταν την αντιφατικότητα των λόγων τους.

Η ειρωνεία στον Αρκα

Εικόνα 1

Στο σκίτσο 1, γίνεται χρήση ειρωνείας από τον πατερά προς τον γιο του καθώς όταν εκείνος του αναφέρει πως έχει ακούσει ότι το μέλλον τους δεν είναι καθόλου σίγουρο, του απαντάει ότι αυτή είναι η αισιόδοξη άποψη. Έτσι ο σκιτσογράφος (Αρκάς) θέλει να πει μέσω του ήρωα του πως η κατάσταση στην όποια βρισκόμαστε δεν είναι η καλύτερη ενώ πολλοί πιστεύουν ότι θα γίνει χειρότερη. Η άποψη ότι το μέλλον είναι αβέβαιο παρουσιάζεται σαν μια αισιόδοξη άποψη, καθώς θέλει να πει ότι η κατάσταση μπορεί να βελτιωθεί στο μέλλον αν και οι πιθανότητες είναι ελάχιστες.

Η πολιτική φιλοσοφία στον Αρκά Στον τομέα της φιλοσοφία, ο άνθρωπος αντιμετωπίζεται ως πολιτική οντότητα, ως ένα ον του οποίου η συμπεριφορά εξετάζεται στο πλαίσιο της λειτουργίας της πολιτείας ή του κράτους. Περιλαμβάνει ερωτήματα για τη δικαιοσύνη, το νόμο, την περιουσία, καθώς και τα δικαιώματα και υποχρεώσεις των πολιτών. Η Πολιτική Φιλοσοφία και η Ηθική αποτελούν παραδοσιακά αλληλένδετους τομείς, καθώς και οι δύο περιστρέφονται γύρω από το ερώτημα του τι είναι καλό και πώς πρέπει να διαβιούν οι άνθρωποι με σκοπό τη συνεχή προαγωγή των ανθρώπινων κοινωνιών.

Εν αντιθέσει προς τους οπαδούς της διδασκαλίας του αναρχισμού, άλλοι φιλόσοφοι επιχείρησαν να δικαιολογήσουν την παρουσία των καταναγκαστικών θεσμών. Κατά τους φιλοσόφους αυτούς, το ζήτημα εστιάζεται στο πώς θα πρέπει να υπάρχουν οι καταναγκαστικοί θεσμοί και όχι στο αν θα πρέπει να υπάρχουν οι τελευταίοι αυτοί. Ήδη από την αρχαιότητα φιλόσοφοι που, όπως ο Πλάτων ή ο Αριστοτέλης, κατέγιναν, μεταξύ άλλων, στην πολιτική φιλοσοφία, επιχείρησαν να αντιμετωπίσουν το ζήτημα αυτό.

Εικόνα 2

Κατά τη νεότερη εποχή διατυπώθηκαν σχετικώς τρεις βασικές απόψεις : του φιλελευθερισμού, του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού. Σύμφωνα με το φιλελευθερισμό, που οι καταβολές του ανάγονται στη διδασκαλία του Λοκ, οι καταναγκαστικοί θεσμοί δικαιολογούνται, εφόσον εξασφαλίζουν και προωθούν την ελευθερία και τα άλλα αναφαίρετα δικαιώματα του πολίτη, όπως η ιδιοκτησία, το δικαίωμα επιλογής του θρησκεύματος κ.ά.

Κατά τον σοσιαλισμό, της οποίας οι απόψεις βασίζονται στη διδασκαλία του Xέγκελ, αμφισβητείται η ισχύς των ατομικών δικαιωμάτων και, αντ’ αυτών, προβάλλονται τα δικαιώματα της συλλογικής ενότητας, της κοινότητας ή της κοινωνίας, τα οποία, αν δεν είναι αντίθετα, είναι οπωσδήποτε ανεξάρτητα από τα ατομικά δικαιώματα. Τέλος σύμφωνα με τον κομμουνισμό, ο οποίος είναι συνυφασμένος με τη διδασκαλία του Μαρξ, οι καταναγκαστικοί θεσμοί δικαιολογούνται, εφόσον μπορούν να διασφαλίσουν την ισότητα μεταξύ των πολιτών. Μία καπιταλιστική (κεφαλαιοκρατική) κοινωνία, όπου τα μέσα παραγωγής ανήκουν σε μία μικρή ομάδα ανθρώπων, οι οποίοι εκμεταλλεύονται και οικειοποιούνται για δικό τους αποκλειστικά όφελος το μόχθο των εργατών, κατά τους οπαδούς της διδασκαλίας του κομμουνισμού θα πρέπει να ανατραπεί και να αντικατασταθεί από μία κοινωνία στους κόλπους της οποίας τα μέσα παραγωγής θα αποδοθούν στους φυσικούς κτήτορές των, στην εργατική τάξη, και τα προϊόντα θα διατίθενται σύμφωνα με την αρχή του Μαρξ: από τον καθένα ανάλογα με τις δυνάμεις του και στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του.

Εικόνα 3

Με αυτό του το σκίτσο (εικόνα 3) ο Αρκάς θέλει να καυτηριάσει το γεγονός ότι για τα λάθη λίγων επιβαρύνονται οι πολλοί, ένα γεγονός που υφίσταται έντονα στις μέρες μας. Πιο συγκεκριμένα, μερικές λάθος αποφάσεις πολιτικών αρχηγών έχουν αποβεί μοιραίες για την ανάκαμψη του κράτους. Παρ όλα αυτά η ανάταξη του κράτους έχει τεθεί ως ευθύνη στον λαό και όχι στους πολιτικούς αρχηγούς – εκπροσώπους μας .

Εικόνα 4

Στο παραπάνω σκίτσο (εικόνα 4) ο ίδιος σκιτσογράφος (Αρκάς) τονίζει ιδιαίτερα τον διχασμό που υφίστανται οι άνθρωποι λόγω τόσο της οικονομικής κατάστασης όσο και της πολιτικής. Από την πλευρά του ο Αρκάς πιστεύει ότι έχουμε ήδη διχαστεί χωρίς να το ξέρουμε, δηλαδή ότι ακόμα και αν αντισταθούμε στη θέληση των «μεγάλων», το παιχνίδι είναι χαμένο.

Βιβλιογραφία : Χαμηλές πτήσεις του Αρκα εκδόσεις Γράμματα Ζώα απολιτίκα του Αρκα Πήγες : Science archives.wordpress.com