Γραικανικη διαλεκτοσ Τραγούδια Χοροί

Η Διάλεκτος Της Μagna Grecia Κατωιταλική ή Γραiκανικη διάλεκτος (ή Γραικικά) ονομάζεται η διάλεκτος της Ελληνικής που περιλαμβάνει ιταλικά στοιχεία και ομιλείται από τους Έλληνες της Κάτω Ιταλίας. Είναι κυρίως γνωστή ως Κατωιταλική διάλεκτος, ενώ οι ομιλητές της την ονομάζουν Γκρίκο (Grico) ή Κατωιταλιώτικα. Η Κατωιταλική και η σύγχρονη ελληνική γλώσσα δεν είναι αμοιβαία κατανοητές. Κατά τα πρόσφατα χρόνια, ο αριθμός των ομιλητών της γλώσσας έχει μειωθεί κατά πολύ, με τους νεότερους να χρησιμοποιούν κυρίως την Ιταλική γλώσσα πλέον. Στο θρήσκευμα, είναι κυρίως Βυζαντινοί Καθολικοί και ανήκουν στην Ελληνόρρυθμη Καθολική Εκκλησία, καθώς διαθέτουν και μια Ρωμαιοκαθολική μειονότητα. Κάποιοι απόγονοι αυτών των πρώτων μεταναστών ωστόσο προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανά τα στοιχεία που συνιστούν την ιδιαίτερη πολιτισμική ταυτότητα των Ελλήνων. Με τις ελληνικές επιγραφές στους δρόμους, με την γκρεκάνικη διάλεκτο, με τα τραγούδια τα οποία περνάνε από γενιά σε γενιά. Δυστυχώς όμως ο πληθυσμός στα ελληνόφωνα χωριά μειώνεται συνεχώς, αφού οι νέοι στην προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν τη φτώχεια μετακινούνται προς τον πλούσιο Βορρά με αποτέλεσμα να <<αργοπεθαίνει>> αυτή η ελληνική διάλεκτος . 

τραγουδια Τα πιο γνωστά τραγούδια της Γκρέκο διαλέκτου είναι: Άντρα μου πάει Τι εν γλυτσέα τούση νύφτα Οριο το γκελί-σου Βροντή του Μάρτη Αρέμο Ροντινέντα Καλή νύφτα Νίτα α τσε αγάπη Ghetonia

τραγουδιστεσ Υπάρχουν διάφορες εκτελέσεις των τραγουδιών τη; Γραικανικής διαλέκτου. Ωστόσο, τα πιο γνωστά συγκροτήματα που ερμήνευσαν με αξέχαστο τρόπο γραικανικά τραγούδια είναι οι Cumelca, οι Ghetonia , οι Encardia και οι Canzionere Grecanico Salentino. Encardia

Παραδοσιακοι χοροι Ένας ακόμα τρόπος με τον οποίον κρατιέται ζωντανή η γραικική κουλτούρα είναι οι παραδοσιακοί χοροί. Πιο γνωστός αυτών είναι η Ταραντέλα και πιο συγκεκριμένα η Ταραντέλα Πίτσικα.

Ταραντελα Η Ταραντέλα Πίτσικα είναι ο πιο χαρακτηριστικός τελετουργικός χορός και χορός της έκστασης της κάτω Ιταλίας. Ο παραδοσιακός χορός της κάτω Ιταλίας, η ταραντέλα, συνδέεται μα την αρχαία ελληνική αποικία του Τάραντα και στον πυρήνα των ελληνόφωνων χωριών του Σαλέντο. Συνδέεται με το φαινόμενο του ταραντισμού. Ο ταραντισμός ήταν μια μορφή κρίσης που θεωρούσαν ότι οφειλόταν στο τσίμπημα μιας αράχνης για αυτό και ονομάζεται και ταραντέλα πίτσικα από το πιτσικάρε που σημαίνει τσιμπάω. Η Λικόσα ταραντούλα θεωρούσαν ότι τσιμπούσε κάποιον χωρικό μέσα στα χωράφια και για να θεραπευτεί κάποιος που τον είχε τσιμπήσει γινόταν ένα είδος μουσικού εξορκισμού μέσω του χορού αυτού.