Διατροφή και Ερειστικό Σύστημα Άγγελος Μ. Α’2 Βιολογία Α’λυκείου

Ερειστικό σύστημα 

Ερειστικό σύστημα ονομάζεται το σύνολο των οργάνων του εκείνων, επί των οποίων «ερείζεται» ένας οργανισμός. Στα σπονδυλωτά ζώα αποτελείται από τα οστά και τις  αρθρώσεις, δηλαδή το σκελετό. Στα αρθρόποδα το ερειστικό σύστημα έχει τη μορφή εξωσκελετού.

Ανθρώπινο ερειστικό σύστημα σκελετός της κεφαλής ή κρανίο σκελετός του κορμού σκελετός των άνω άκρων σκελετός των κάτω άκρων Το ερειστικό σύστημα διακρίνεται από 3 είδη οστών: τα μακρά (βραχιόνιο, επιμήκυνση, κνήμη και το μηριαίο), τα βραχέα (σπόνδυλος, καρποί των χεριών), τα πλατιά (κρανίο και λεκάνη (στις γυναίκες είναι πιο πλατιά από ό,τι στους άντρες για να διευκολύνει την εγκυμοσύνη και τον τοκετό) και τα αεροφόρα (κάποια οστά κρανίου).

Σκελετός της Κεφαλής 

Διακρίνεται στο εγκεφαλικό κρανίο ή κρανιακή κάψα (8 οστά) και στο προσωπική σπλαχνικό κρανίο (14 οστά). Το πρώτο ονομάζεται έτσι γιατί μέσα του βρίσκεται ο εγκέφαλος και το δεύτερο επειδή σχηματίζει το πρόσωπο και σ' αυτό βρίσκονται σπλάχνα, δηλαδή όργανα. Τα οστά από τα οποία αποτελείται το κρανίο είναι: Οστά εγκεφαλικού κρανίου(8): το μετωπιαίο οστό, τα βρεγματικά, τα κροταφικά, το ινιακό οστό, το σφηνοειδές οστό και το ηθμοειδές οστό. Οστά προσωπικού κρανίου(14): τα ζυγωματικά, τα ρινικά, τα δακρυικά, τα οστά των ρινικών κογχών, η ύνιδα, οι άνω γνάθοι, τα υπερώια οστά και η κάτω γνάθος. Τα μέρη όπου συνδέονται τα οστά μεταξύ τους λέγονται ραφές. Το μετωπιαίο ενώνεται με το βρεγματικό με τη στεφανιαία ραφή, τα δύο βρεγματικά μεταξύ τους με την οβελιαία ραφή και τα βρεγματικά με το ινιακό με τη λαμδοειδή ραφή. Το ανώτερο τμήμα του κρανίου ονομάζεται θόλος, ενώ το κατώτερο βάση. Στη βάση του κρανίου υπάρχουν πολλά τρήματα μέσα από τα οποία διέρχονται τα εγκεφαλικά νεύρα καθώς επίσης και διάφορα αγγεία για την αιμάτωσή του εγκεφάλου. Επίσης περιέχει μερικές κλειστές κοιλότητες που ονομάζονται κόλποι. Οι κόλποι του κρανίου καλύπτονται από αναπνευστικό επιθήλιο (ψευδοπολύστιβο κροσσωτό) και πληρούνται με αέρα, ενώ ο ακριβής τους ρόλος δεν έχει πλήρως διευκρινιστεί.

Σκελετός του Κορμού σπονδυλική στήλη σκελετός του θώρακα σκελετός της λεκάνης (ή πυέλου/πύελος)

Σκελετός των άνω άκρων- Σκελετός των κάτω άκρων

Ο σκελετός των άνω άκρων είναι ο σκελετός της ωμικής ζώνης, του ώμου δηλαδή, που είναι ένας μηχανισμός προσάρτησης του χεριού (άνω άκρου) στο σκελετό του κορμού. Ο σκελετός του χεριού αποτελείται από το βραχίονα, τον πήχυ ή αντιβράχιο και το άκρο χέρι. Ο σκελετός των κάτω άκρων (ποδιών) αποτελείται από το σκελετό του μηρού, το σκελετό της κνήμης και το σκελετό του άκρου ποδιού. Στο μηρό υπάρχει το μεγαλύτερο οστό του ανθρωπίνου σκελετού, το μηριαίο οστό, στην κνήμη υπάρχουν δύο οστά, η κνήμη και η περόνη και στο άκρο πόδι διακρίνουμε τον ταρσό, που έχει 7 οστά, τα 5 μετατάρσια οστά και τις φάλαγγες των δακτύλων, δύο για το μεγάλο και από τρεις για κάθε ένα από τα υπόλοιπα.

Κυρτώματα του ερειστικού συστήματος Αυχενικό Οσφυικό Θωρακικό Ιερό

Αυχενικό Ονομάζουμε αυχενικό σύνδρομο (αγγλικά: neck pain), όχι μια συγκεκριμένη πάθηση, αλλά μια ομάδα ενοχλημάτων γύρω από τον αυχένα, πού περιλαμβάνει αυχεναλγία, δυσκαμψία, αντανακλώμενο πόνο, νευραλγία, πονοκέφαλο, και ζάλη.

Οσφυαλγία Η οσφυαλγία, από τις λέξεις οσφύς (μέση) και άλγος (πόνος), ή λουμπάγκο, χαμηλός πόνος στη πλάτη, είναι σύμπτωμα που αφορά κάθε πόνο στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης (στη μέση), ανεξάρτητα από την αιτία που τον προκαλεί και από την οποία το 80% των ανθρώπων επηρεάζεται κάποια στιγμή στη ζωή τους.Ενοχοποιείται για το περίπου 25% των προσωρινών αναπηριών και το 40% των μόνιμων, γι΄ αυτό και ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται παγκοσμίως στην πρόληψή της. Είναι συχνότερη στην 4η και 5η δεκαετία της ζωής και συνήθως οφείλεται σε εκφύλιση των κατώτερων οσφυϊκών διαστημάτων που είναι τα πιο κινητά. Συχνά η εκφύλιση ξεκινάει από έναν ή περισσότερους μεσοσπονδύλιους δίσκους, (δισκοκήλη) και στη συνέχεια ακολουθεί εκφύλιση των σπονδυλικών αρθρώσεων, που προκαλεί αστάθεια και στένωση του σπονδυλικού σωλήνα.Ταυτόχρονα με την οσφυαλγία, μία κήλη δίσκου μπορεί να πιέσει και κάποιο νεύρο (νευρική ρίζα) και με αποτέλεσμα πόνο στο πόδι, που είναι γνωστός με τον όρο «ισχιαλγία». Πολλές μελέτες έχουν δημοσιευτεί διεθνώς για 

Κήλη δίσκου θώρακος H κήλη δίσκου είναι νόσος που εκδηλώνεται συνήθως στις περιοχές εκείνες της Σπονδυλικής στήλης όπου έχουμε κυρτώματα. Τα κυρτώματα αυτά είναι τρία, το αυχενικό στην περιοχή Α5-Α6-Α7, το θωρακικό στην περιοχή Θ5-Θ6-Θ7 και το οσφυϊκό στην περιοχή Ο4-Ο5-Ι1. Στις περιοχές αυτές εμφανίζεται δισκοκήλη στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων. Τόσο η Κήλη δίσκου αυχένος, όσο η Κήλη δίσκου θώρακος όσο και η Κήλη Δίσκου Οσφύος έχουν την ίδια βιολογική συμπεριφορά και παρόμοια κλινική εικόνα που απλώς τροποποιείται ανάλογα με την ανατομία της περιοχής.

Παθήσεις Κύφωση. Αύξηση του θωρακικού κυρτώματος, η οποία οφείλεται στην κακή συνήθεια να σκύβουμε όταν στεκόμαστε ή καθόμαστε. Λόρδωση. Αύξηση του οσφυϊκού κυρτώματος Σκολίωση. Κάμψη του σπονδύλου στα πλάγια και οφείλεται στην κακή συνήθεια να μεταφέρουμε βαριά αντικείμενα στο ένα χέρι ή να κλείνουμε στο πλάι το σώμα μας. Κάταγμα. Ράγισμα ενός οστού. Συνοδεύεται από πόνους στη θέση της κάκωσης. Γιατρεύεται με δημιουργία νέου ιστού, με σωστή τοποθέτηση οστών και κατάλληλη διατροφή (γάλα, εσπεριδοειδή, βιταμίνη C). Αρθρίτιδες. Φθάρσιμο του χόνδρου, παραμόρφωση οστών η ακόμα και δημιουργία νέου ιστού στα οστά της διάρθρωσης. Δυσκολεύουν τις κινήσεις. Συνοδεύονται από κοκκινίσματα, πόνους, διογκώσεις και αύξηση θερμοκρασίας. Προκαλούνται από παχυσαρκία, κακή διατροφή κα. Εξάρθρωση. Απομάκρυνση αρθρικών επιφανειών των οστών από τη θέση τους. Επαναφορά των οστών στη θέση τους γίνεται μόνο από ειδικό γιατρό. Διάστρεμμα. Από απότομη κίνηση μπορεί να τεντώσει η να σπάσει ο σύνδεσμος. Ειδικοί επίδεσμοι βοηθούν στην θεραπεία του διαστρέμματος Δισκοπάθειες. Προκαλείται από λάθος τρόπο ανασήκωσης, σπρωξίματος και μεταφοράς βαριών αντικειμένων, με αποτέλεσμα η μετατόπιση των σπονδυλικών δίσκων. Ραχίτιδα. Προκαλείται από έλλειψη αλάτων. Οστεοπόρωση. Παραμόρφωση οστών με παρουσίαση πόρων σε μεγάλα άτομα, αφού τα οστά ατροφούν. Στα παιδιά παρουσιάζεται ως αποτέλεσμα κακής διατροφής με συνέπεια ευκολότερη πρόκληση καταγμάτων. Για να θεραπευτεί χρειάζεται ορθή διατροφή (κυρίως προϊόντα με ασβέστιο πχ το γάλα) και γυμναστικές ασκήσεις (περπάτημα και ποδηλασία). Στα οστά υπάρχουν ουσίες, οι οποίες χωρίζονται σε 2 κατηγορίες: οργανικές ουσίες (οστεϊνη 35%) και ανόργανες (άλατα 45 % και νερό 20%). Η οστεΐνη συγκρατεί τα ανόργανα άλατα, προσφέρει συνοχή και ευλυγισία. Στους νέους η οστεΐνη βρίσκεται σε περισσότερες ποσότητες από ό,τι τα άλατα.

Ευχαριστώ για την παρακολούθηση Πηγή πληροφοριών:Wikipedia