ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΣΑΚΧΑΡΩΝ Υπότιτλος

Οι υδατάνθρακες πήραν αυτή τη γενική ονομασία από κάποιες αρχικές παρατηρήσεις που έδειχναν ότι συχνά έχουν το γενικό τύπο Cx (Η2Ο)ψ. Θεωρήθηκαν δηλαδή «ενυδατωμένοι άνθρακες». Οι απλοί υδατάνθρακες είναι επίσης γνωστοί και ως σάκχαρα ή σακχαρίτες (από το Λατινικό saccharum = ζάχαρη), μια και έχουν γλυκιά γεύση. Στην ίδια αιτία οφείλεται και η κατάληξη -όζη στο όνομα των περισσοτέρων από αυτούς. Έτσι υπάρχουν ονόματα όπως σακχαρόζη για τη συνηθισμένη ζάχαρη, γλυκόζη για το κύριο ζάχαρο του αίματος και μαλτόζη για το ζάχαρο της βύνης. Από χημική άποψη οι υδατάνθρακες είναι πολυυδροξυαλδεΰδες ή πολυυδροξυκετόνες

ταξινόμηση με βάση τα προϊόντα της υδρόλυσης των υδατανθράκων ταξινόμηση με βάση τα προϊόντα της υδρόλυσης των υδατανθράκων. οι υδατάνθρακες οι οποίοι δεν υδρολύονται σε μικρότερους, απλούστερους υδατάνθρακες λέγονται μονοσακχαρίτες. Υδατάνθρακες όταν υδρολύονται δίνουν ανά μόριό τους δύο μόρια μονοσακχαριτών ονομάζονται δισακχαρίτες. Εκείνοι που δίνουν τρία μόρια τρισακχαρίτες κ.ο.κ. Υδατάνθρακες οι οποίοι υδρολυόμενοι δίνουν 2 έως 10 μόρια μονοσακχαριτών καλούνται επίσης ολιγοσακχαρίτες. Αν δίνουν μεγάλο (>10 ) αριθμό μονοσακχαριτών, χαρακτηρίζονται πολυσακχαρίτες. Με βάση την συμπεριφορά τους ως προς την οξείδωση ταξινομούνται σε ανάγοντα ή μη ανάγοντα.

Κατάταξη των μονοσακχαριτών. Οι μονοσακχαρίτες κατατάσσονται με βάση δύο κριτήρια : Τον αριθμό των ατόμων C που υπάρχουν στο μόριό τους και Την χαρακτηριστική ομάδα, αν αυτή είναι αλδεύδο- ή κέτο- ομάδα. Έτσι ένας μονοσακχαρίτης που περιέχει 3 άτομα C είναι μία τριόζη, 4 C μία τετρόζη κ.ο.κ. Σημαντικές εδώ είναι οι εξόζες με 6 άτομα C.

αλδοτετρόζη  κετοπεντόζη

ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΜΕΡΟΣ 4-5 g δείγματος ζυγίζεται σε ποτήρι ζέσης. Στο δείγμα προστίθενται 100 mL ζεστού νερού. Ακολουθεί ανάδευση μέχρι να διαλυθούν όλες οι υδατοδιαλυτές ουσίες. Το δείγμα διηθείται σε ογκομετρική φιάλη των 250 mL και αραιώνεται με νερό. Το σακχαρούχο διάλυμα θα χρησιμοποιηθεί : Χημική υδρόλυση σακχάρων : 100 mL από το παραπάνω διάλυμα μεταφέρονται σε κωνική φιάλη, στην οποία προστίθενται 5- 10 mL πυκνού HCl. Το μίγμα αφήνεται να βράσει 8-10 min. Στη συνέχεια ψύχεται και εξουδετερώνεται με NaOH 10% και δείκτη φαινολοφθαλεΐνη και αραιώνεται σε ογκομετρική φιάλη μέχρι τελικού όγκου 250 mL. Προσδιορισμός αναγόντων σακχάρων : Μέρος του αρχικού διαλύματος μεταφέρεται σε προχοΐδα. 5 mL διαλύματος Fehling A και 5 mL διαλύματος Fehling Β μεταγγίζονται σε κωνική φιάλη. Προστίθενται 4 σταγόνες κυανό του μεθυλενίου 1% και το διάλυμα θερμαίνεται μέχρι βρασμού, ενώ βράζει προστίθεται το σακχαρούχο διάλυμα από τη ν προχοΐδα μέχρι να εξαφανιστεί το κυανό χρώμα.

Σημειώνεται ο όγκος που καταναλώθηκε. Έστω ότι καταναλώθηκαν χ mL Σημειώνεται ο όγκος που καταναλώθηκε. Έστω ότι καταναλώθηκαν χ mL. Η ογκομέτρηση επαναλαμβάνεται με τη λήψη 10 mL φελίγγειου υγρού ως εξής : Στο υπό βρασμό μίγμα προστίθενται μονομιάς χ-1 mL σακχαρούχου διαλύματος. Μετά την προσθήκη 4 σταγόνων κυανούν του μεθυλενίου και πάντοτε υπό βρασμό του μίγματος συνεχίζεται η προσθήκη του σακχαρούχου διαλύματος κατά ποσότητες 0,25 mL μέχρι του τελικού σημείου της αντίδρασης. Έστω Tαν, o τελικός όγκος. Προσδιορισμός ολικών σακχάρων : Το υδρολυμένο και εξουδετερωμένο σακχαρούχο διάλυμα τοποθετείται σε προχοΐδα. Ακολουθεί η ίδια πορεία εργασίας που περιγράφηκε παραπάνω για τα ανάγοντα σάκχαρα. Έστω Τολ ο όγκος του καταναλωθέντος σακχάρου

ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΙ % ολικά σάκχαρα = 49,5 𝑥 250 𝑥 2,5 𝑇𝜊𝜆 𝑥 𝑤 𝑥 10 Η συγκέντρωση των σακχάρων προσδιορίζεται με τη χρήση των ακόλουθων τύπων : % ανάγοντα σάκχαρα = 49,5 𝑥 250 𝑇𝛼𝜈 𝑥 𝑤 𝑥 10 % ολικά σάκχαρα = 49,5 𝑥 250 𝑥 2,5 𝑇𝜊𝜆 𝑥 𝑤 𝑥 10