ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ ( )

Βιογραφία Ο Γιώργος Σεφέρης (φιλολογικό ψευδώνυμο του Γιώργου Σεφεριάδη) γεννήθηκε στη Σμύρνη. Είχε δύο μικρότερα αδέρφια την Ιωάννα και τον Άγγελο. Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος και καθηγητής του Διεθνούς Δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Το 1914 η οικογένεια Σεφεριάδη εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Εκεί ο Σεφέρης τέλειωσε το Πρότυπο Κλασικό Γυμνάσιο, ενώ στα δεκαοκτώ του έφυγε για να σπουδάσει νομικά στο Παρίσι. Μετά τις σπουδές του ακολούθησε τη διπλωματική καριέρα, γι’ αυτό έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μακριά από την Ελλάδα.

Το 1926 έγινε ακόλουθος του Υπουργείου Εξωτερικών και αργότερα διορίστηκε υποπρόξενος και διευθύνων στο Ελληνικό Γενικό Προξενείο του Λονδίνου. Το υπηρέτησε ως πρόξενος στην Κορυτσά και στη συνέχεια μετατέθηκε στην Αθήνα ως προϊστάμενος της Διεύθυνσης Εξωτερικού Τύπου του Υφυπουργείου Τύπου και Πληροφοριών. Το1941 παντρεύτηκε τη Μαρώ Ζάννου και ακολούθησε την ελληνική Κυβέρνηση στη Σούδα, τη Νότιο Αφρική, την Αίγυπτο και την Ιταλία (έως το 1944).

Το 1945 διετέλεσε διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Αντιβασιλέα Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού και διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου. Το 1947 διορίστηκε σύμβουλος πρεσβείας στην Άγκυρα. Αργότερα, ταξίδεψε στη Μικρά Ασία και την Κωνσταντινούπολη, στην Κύπρο και τη Νέα Υόρκη.

Το 1969 δημοσιεύτηκε η δήλωσή του κατά της χούντας και ο Σεφέρης παύτηκε από πρέσβης, ενώ του απαγορεύτηκε και να κάνει χρήση του διπλωματικού του διαβατηρίου. Ο Γ. Σεφέρης πέθανε το Σεπτέμβρη του Είχε προηγουμένως υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση στο δωδεκαδάκτυλο.

ΠΟΙΗΣΗ ΣΕΦΕΡΗ Ο Σεφέρης είναι από τους σημαντικότερους ποι- ητές της Γενιάς του Τριάντα. Ανανέωσε τη νεοελληνική λογοτεχνία, συνδυάζοντας βαθιά γνώση της παράδοσης αλλά και παγκόσμιων ιδεολογικών ρευμάτων. Επηρεάστηκε από το μοντερνισμό και ειδικότερα από την ποίηση του Έλιοτ και του Πωλ Βαλερύ (εκπροσώπου της καθαρής ποίησης)

Θέματά του ο έρωτας, η ελληνική ιστορική παράδοση που αποτελεί βασικό στοιχείο της ελληνικότητας. Χαρακτηριστικά του (αρχικά) οι παραδοσιακοί στιχουργικοί τρόποι [όπως ομοιοκαταληξία και το μέτρο], (ενώ αργότερα) ο ελεύθερος στίχος, ο απαισιόδοξος τόνος, η μελαγχολική διάθεση, η συσχέτιση του μυθολογικού και ιστορικού παρελθόντος με το παρόν του Ελληνισμού, η πυκνότητα και η αμφισημία.

Σημαντικά έργα του Ποιήματα στα γαλλικά και τα ελληνικά (1923) Το ύφος μιας μέρας και το Γράμμα του Μαθιού Πασκάλη (1928) Στροφή (1931) Στέρνα (1932) Μυθιστόρημα (1935) Ημερολόγιο Καταστρώματος Α’, Ποιήματα 1 και Τετράδιο Γυμνασμάτων (1940) Δοκιμές και Ημερολόγιο Καταστρώματος Β’ (1944)

Τελευταίος Σταθμός (1947) Μετάφρασή του από ποιήματα του Έλιοτ με τίτλο Η έρημη χώρα και άλλα ποιήματα (έκδοση 1949) Ημερολόγιο Καταστρώματος Γ (1955) Μετάφρασή του από το Άσμα ασμάτων και οι Αντιγραφές (1964) Τρία Κρυφά ποιήματα και μετάφραση της Αποκάλυψης του Ιωάννη (1965) Τελευταίο του ποίημα Επί ασπαλάθων (1971)

Διακρίσεις του Το 1947 τιμήθηκε με το Έπαθλο Παλαμά Το 1961 με το Βραβείο Foyle Το 1963 είναι ο πρώτος Έλληνας που τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Επίσης, ανακηρύχτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ το 1960, της Θεσσαλονίκης το 1964, της Οξφόρδης το 1964, του Πρίνστον το 1965.

Ο Σεφέρης μεταφράστηκε νωρίς και τα έργα του κυκλοφορούν από χρόνια σε πολλές γλώσσες του κόσμου.

Βιβλιογραφία Βικιπαίδεια Εθνικό Κέντρο Βιβλίου Πολιτιστικός Θησαυρός της Ελληνικής Γλώσσας