ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ Οι συμβουλές που δίνει στους μεγάλους το αστέρι του σεβασμού Θυμίσαμε στα παιδιά την ιστορία με τα ειρηνικά αστέρια του ουρανού, (υποθέμα Ειρήνη) και θέσαμε την εξής ερώτηση στα παιδιά: ΤΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΠΙΣΤΕΥΕΤΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΕΔΙΝΕ ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΣΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ. Καταγράψαμε τις απαντήσεις των παιδιών και τους ζητήσαμε να τις ζωγραφίσουν. Δημιουργήσαμε το μουσικό βιντεάκι της δραστηριότητας και σας παραθέτουμε την διεύθυνση URL

OI ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΑΣΤΕΡΙΟΥ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ: -ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΟΥΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ

ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΤΕ ΤΣΑΝΤΕΣ ΓΙΑ ΌΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΧΟΛΕΙΟ

ΝΑ ΜΗ ΠΑΤΕ ΤΑ ΖΩΑ ΣΤΟ ΤΣΙΡΚΟ

STOP- ΜΗ ΜΑΛΩΝΕΤΕ

ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΒΗΣΕΙ

ΝΑ ΜΗ ΦΟΒΑΣΤΕ ΤΙΠΟΤΑ

ΝΑ ΜΗ ΜΑΛΩΝΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΑ ΖΩΑ

ΝΑ ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΝ

ΝΑ ΠΑΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΧΟΛΕΙΟ

ΝΑ ΔΙΝΕΤΕ ΦΑΓΗΤΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΟΝ ΘΕΟ

ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΚΟΣΜΟ ΚΙ ΟΛΗ ΤΗ ΠΟΛΗ

ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΕΤΑΙ τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ Ακρόαση ιστορίας για τον αυτοσεβασμό Στόχοι: -να αποκτήσουν αυτοσεβασμό -να αποδέχονται την διαφορετικότητα

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ-ΑΚΡΟΑΣΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: Η ΛΊΛΗ Η ΛΕΟΠΆΡΔΑΛΗ Η Λιλή η λεοπάρδαλη σκεφτόταν ότι υπήρχε κάτι πολύ λάθος με αυτήν. Αντίθετα με όλες τις άλλες λεοπαρδάλεις που ήξερε οι πιτσιλιές της δεν ήταν μαύρες αλλά ροζ. Δεν θα ήταν τόσο τρομερό αν οι άλλες λεοπαρδάλεις την είχαν αποδεχτεί. αλλά οι άλλες λεοπαρδάλεις δεν την δέχονταν. Στην πραγματικότητα ακόμα και η δική της οικογένεια την απέρριπτε. Η μητέρα της είχε κλάψει όταν είχε δει την κόρη της όταν ήταν μωρό καλυμμένη με ροζ πιτσιλιές κι ο πατέρας της κι οι δυο αδελφοί της, ο Τζούλιας και ο Ρίκο ντρέπονταν που είχαν μια τόσο παράξενη λεοπάρδαλη στην οικογένεια. Οι άλλες λεοπαρδάλεις στην γειτονιά την αγνοούσαν την κορόιδευαν και μερικές φορές την χτυπούσαν απλά και μόνο επειδή τα σημάδια της ήταν ένα διαφορετικό χρώμα από τα δικά τους.

Μερικές φορές ένιωθε φοβισμένη και θλιμμένη κι άλλες φορές θύμωνε πάρα πολύ. Έτσι αποφάσισε ότι θα έμενε μόνη της τον περισσότερο καιρό. Περνούσε τις μέρες της με το να κάθεται σε ένα θάμνο παρακολουθώντας τις άλλες λεοπαρδάλεις να τριγυρνούν. Ακόμα κι αν περιστασιακά θα φώναζαν την Λιλή να έρθει έξω να παίξει αυτή θυμόταν τις περασμένες προσβολές τους και μούγκριζε δυσάρεστα σε απάντηση προς την πρόσκληση τους. Δεν ήταν λάθος της που είχε ροζ σημάδια. Ήταν διαφορετική και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για αυτό. Συχνά αναρωτιόταν γιατί οι άλλες λεοπαρδάλεις δεν καταλάβαιναν. Είχε κάνει ότι μπορούσε για να απαλλαγεί από τα ροζ σημάδια της. Η Λιλή προσπάθησε να τα εξαφανίσει τρίβοντας και πλένοντας τα προσπάθησε να τα κάνει να ξεθωριάσουν. Κάποια φορά ακόμη τα έβαψε μαύρα αλλά το ροζ σύντομα έλαμψε κάτω από τη μπογιά. Τίποτα δεν είχε αποτέλεσμα. Μετά από ένα διάστημα κατάλαβε ότι θα τα είχε για πάντα. Τι άλλο μπορούσε να κάνει? Μια μέρα ενώ 4 μικρά την κορόιδευαν η Λιλή αποφάσισε να το σκάσει από το σπίτι. Είχε περάσει αρκετά. Έτρεξε στη ζούγκλα όσο πιο γρήγορα μπορούσε.

Η Λιλή έτρεχε για ώρες απλά σταματώντας για να ξεκουραστεί που και που και μετά για να σκουπίσει τα δάκρυα από τα μάτια της. Τελικά ήρθε για να ξεκουραστεί σε ένα ξέφωτο κι αποκοιμήθηκε. Ξύπνησε από την απαλή αίσθηση μιας γλώσσας πάνω στη μύτη της. Καθώς κοίταξε προς τα πάνω είδε το πιο έκπληκτο θέαμα. Μπροστά της στέκονταν μια υπέροχη μεγάλη αρσενική λεοπάρδαλη με έντονα πράσινα σημάδια. Η Λιλή ήταν τόσο έκπληκτη με αυτό που είδε που ανοιγόκλεισε τα μάτια της δυο φορές απλά για να βεβαιωθεί ότι δεν ονειρευόταν. Είχε συχνά ονειρευτεί λεοπαρδάλεις με σημάδια διαφορετικών χρωμάτων αλλά ποτέ δε φανταζόταν ότι υπήρχαν τέτοιες λεοπαρδάλεις. Η υπέροχη λεοπάρδαλη με τα Ζώρα πράσινα σημάδια της είπε ότι το όνομα του ήταν λένε και τη ρώτησε τι έκανε τόσο μακριά από το σπίτι. Καθώς μιλούσε φαινόταν να λάμπει από αυτοπεποίθηση και ευτυχία. Τα μάτια του ήταν γεμάτα από ευγένεια, κι έτσι η Λιλή ένιωσε ασφάλεια και γρήγορα αφέθηκε και του είπε την ιστορία της. Ο λένε ήσυχα άκουσε την ιστορία της. Όταν τέλειωσε της έδωσε μια ζεστή αγκαλιά και τη βοήθησε να στεγνώσει τα μάτια της. Μετά της χαμογέλασε και είπε: αυτό που χρειάζεσαι είναι μερικός αυτοσεβασμός. –αλήθεια? Ρώτησε η Λιλή. Τι είναι αυτό? Αυτοσεβασμός σημαίνει να σου αρέσει ο εαυτό σου ακόμα κι όταν δεν αρέσει στους άλλους είπε ο λένε. Σημαίνει να εκτιμάς όλα τα ιδιαίτερα πράγματα σχετικά με τον εαυτό σου.

. Δεν υπάρχει τίποτα το ιδιαίτερο σχετικά με μένα εκτός από αυτά τα ροζ σημάδια και τα μισώ κλαψούρισε… είμαι τόσο παράξενη και άσχημη… μακάρι να μην είχα γεννηθεί ποτέ….μην είσαι ανόητη είπε ο λένε, είσαι πολύ ιδιαίτερη. Δεν υπάρχει κανένας σαν εσένα σε ολόκληρο το κόσμο και μπορώ να δω ότι έχεις πολλές ιδιαίτερες ικανότητες. Ο λένε σταμάτησε για μια στιγμή. Φαινόταν να σκάφτεται. Έχω μια ιδέα είπε. Ας φτιάξουμε μια λίστα με όλα τα πράγματα που σου αρέσουν σχετικά με τον εαυτό σου. Εντάξει είπε η Λιλή νιώθοντας λίγο καλυτέρα. Κάθισε μερικά λεπτά για να σκεφτεί και μετά είπε. Λοιπόν είμαι ευγενική και νοιάζομαι για τους άλλους και προσπαθώ να είμαι φιλική. Βοηθώ τη μαμά μου και το μπαμπά μου και είμαι πολύ στοργική. Η Λιλή σταμάτησε ένα λεπτό. Η φωνή της εξασθένισε. Ο λένε κούνησε το κεφάλι πρόθυμα με σκοπό να την ενθαρρύνει. Η Λιλή ένιωσε ξανά ασφαλής και συνέχισε. Έχω όμορφα χρυσά μάτια και είμαι γρήγορη στο τρέξιμο. Είμαι γενναία και δυνατή και…. ακριβώς τότε η λεοπάρδαλη Λούση εμφανίστηκε μαζί με τη λεοπάρδαλη Λώρα. Η λούση ήταν γεμάτη με μπλε πιτσιλιές και η λίρα με βυσσινί πιτσιλιές. Μόλις είδαν την Λιλή ενθουσιαστήκαν χαμογέλασαν πλατιά και αναπήδησαν στον αέρα.

-Τι όμορφη λεοπάρδαλη που είσαι και τι όμορφο δέρμα που εχεις! ειπαν -ευχαριστώ είπε η Λιλή χαμογελώντας καθώς θυμήθηκε ότι υπήρχαν πολύ περισσότερα σχετικά με αυτήν από όσα έβλεπε κάνεις. Ξαφνικά ένιωσε πολύ καλυτέρα. Είναι εντάξει να είσαι διαφορετικός, σκέφτηκε η Λιλή. Στην πραγματικότητα νομίζω ότι τα σημάδια μου είναι μάλλον όμορφα. Αν άλλες λεοπαρδάλεις δεν με συμπαθούσαν εξαιτίας των ροζ σημαδιών μου αυτό συμβαίνει γιατί δεν ξέρουν κάτι καλύτερο. Χαίρομαι που είμαι μοναδική. Η Λιλή πέρασε ακόμα μερικές ώρες παίζοντας με τους καινούργιους και ζωηρόχρωμους φίλους της. Αλλά μόλις άρχισε να δύει η Λιλή άρχισε να σκέφτεται την οικογένεια της. Ίσως ανησυχούσαν για αυτήν σκέφτηκε Λιλή αποχαιρέτησε τον Λένε,τη Λούσυ και τη Λώρα. Τους υποσχέθηκε ωστόσο ότι θα τους επισκεπτόταν σύντομα ξανά και έφυγε. Καθώς περπατούσε προς το σπίτι παρακολουθούσε τον ήλιο να δύει. Για πρώτη φορά παρατήρησε τα πολλά λαμπερά χρώματα στον ουρανό. Ο ουρανός ήταν ροζ μπλε πράσινος, βυσσινί και πορτοκαλί. > σκέφτηκε. >.

Όταν η Λιλή έφτασε τελικά σπίτι, η μαμά της, ο μπαμπάς της και οι δυο αδελφοί της έτρεξαν να την συναντήσουν. Καθώς ήρθαν πιο κοντά στη Λιλή παρατήρησαν ότι υπήρχε κάτι διαφορετικό σχετικά με αυτήν. Έμοιαζε να λάμπει και να ακτινοβολεί. Κρατούσε το κεφάλι της ψηλά καθώς προχωρούσε μπροστά, και τους χαμογελούσε ζεστά. >… σκεφτήκαν. Και αναρωτήθηκαν γιατί δεν το είχαν προσέξει ποτέ πιο πριν.

Ακολούθησε Συζήτηση για την ιστορία της Λίλη. Τα παιδιά είπαν τις απόψεις και τα συναισθήματα τους. Κατόπιν τα παιδιά είπαν τι καλό μπορούν να διακρίνουν στον εαυτό τους. Κάθε παιδί έκανε μια λίστα με ότι όμορφο πιστεύει το ίδιο πως έχει. Καταγράψαμε αυτά που είπαν τα παιδιά. - Ζωγράφισαν την αγαπημένη τους πολύχρωμη λεοπάρδαλη με όποια χρώματα θέλουν και τον εαυτό τους, γράφοντας όπως μπορούσαν αποσπάσματα από την προσωπική τους λίστα προτερημάτων. Στα μικρότερα παιδιά γράψαμε εμείς αυτό που είπαν τα παιδιά για τον εαυτό τους. Κάναμε βιντεάκι την εργασία αυτή

Δραστηριότητα: δημιουργώντας μια ιστορία στόχος: να αναπτύξουν την δημιουργική τους φαντασία Θέλοντας να αφηγηθούμε την ακρόαση μιας ιστορίας με θέμα ένα κωφό μυρμηγκάκι που έκανε κάτι σπουδαίο επειδή δεν μπορούσε να ακούσει, αποφασίσαμε να παροτρύνουμε τα παιδιά να δημιουργήσουν πρώτα μια δική τους ιστορία και να προβληματιστούν για να μπορέσουμε να εκμαιεύσουμε τρόπους σκέψεις και ιδέες τους και κατόπιν να διαβάζαμε την ιστορία του κωφού μυρμηγκιού. Ξεκινήσαμε την αφήγηση μιας ιστορίας δίνοντας μόνο την αρχή της, όπου μέσα από ερωτήσεις τα παιδιά προβληματίστηκαν, έκαναν υποθέσεις, εξέλιξαν την ιστορία, την έπλασαν με την φαντασία τους. Η δομή της ιστορίας που εμείς δώσαμε ήταν: μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα μυρμήγκι, ένα φασόλι, κι ένα μεγάλο βουνό με δύσκολο μονοπάτι. Ποιες είναι οι ιδέες σας για την συνέχιση της ιστορίας? Τα παιδιά είπαν τις απόψεις τους, και ζωγράφισαν την ιστορία όπως διαμορφώθηκε. Τη κάναμε βιντεάκι και σας παραθέτουμε την διεύθυνση URL.

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΠΗΡΕΑΖΟΜΑΙ ΑΠΌ ΤΙΣ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ. ΕΙΜΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ ΣΤΟΧΟΣ: να εμπιστεύονται τον εαυτό τους Ακρόαση της ιστορίας του κωφού μυρμηγκιού - Μια φορά ήταν σε μια μυρμηγκοφωλιά πολλά μυρμήγκια και σώθηκε η τροφή τους.βγήκαν στο παγωμένο χιόνι όμως η μόνη τροφή που βρήκαν ήταν ένα μεγάλο φασόλι σε ένα κακοτράχαλο βουνό. Ξεκίνησαν ένα ένα μυρμήγκι να ανεβαίνει όμως οι μεγάλες δυσκολίες της ανάβασης τρόμαξε τα μυρμήγκια κι αποχώρησαν από τη προσπάθεια. Ένα πολύ μικρό μυρμήγκι όμως συνέχιζε να ανεβαίνει παρά τις φωνές όλων των άλλων μυρμηγκιών να κατέβει κάτω γιατί δεν θα τα κατάφερνε. Το μικρό μυρμήγκι έφτασε στη κορυφή του βουνού κι έφερε το μεγάλο φασόλι στην μυρμηγκότρυπα. Ήταν ένα κωφό μυρμήγκι που δεν μπορούσε να ακούσει τίποτα από όσα του έλεγαν τα υπόλοιπα μυρμήγκια.

Tα συμπεράσματα των παιδιών από την ιστορία ΤΟ ΜΥΡΜΗΓΚΑΚΙ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΣΟΛΙ 1.ΕΧΩ ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟ 2.ΔΕΝ ΑΚΟΥΩ ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΥΣ 3.ΣΤΗΡΙΖΟΜΑΙ ΣΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΟΥ 4.ΔΕ ΦΟΒΑΜΑΙ Δημιουργήσαμε ένα βιντεάκι με το παραμύθι μας και σας αποστέλλουμε την διεύθυνση URL