ΤΑ ΕΘΙΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΑΠΌ ΤΙΣ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΑΣΜΑΝΙΔΟΥ.

Slides:



Advertisements
Παρόμοιες παρουσιάσεις
Περιμένοντας τα Χριστούγεννα Ήθη κι έθιμα απ’ όλη την Ελλάδα
Advertisements

Παραμονές των Χριστουγέννων, ενώ όλοι προετοιμαζόμασταν να γιορτάσουμε τη Γέννηση του Θεανθρώπου Χριστού, του σαρκωμένου Θεού της Αγάπης…
Χριστούγεννα Στράτος Μουστακίδης.
Χριστούγεννα.
Αποκριές στην αγαπημένης μας Κοζάνης
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ.
ΝΗΣΤΕΙΑ.
ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΑΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!
ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΜΟΥ ΦΕΤΟΣ..
Χριστουγεννιάτικα έθιμα χωρών
Το κοριτσάκι με σπίρτα.
Οι Φιλόσοφοι της αρχαίας Ιωνίας
Χριστουγεννιάτικα έθιμα
Ελλάδα vs Γερμανία. Χριστουγεννιάτικα έθιμα. Γερμανία.
ωρα σκεφτομαι στιχο για να φιαξω…
Η γειτονιά που γέμισε ήχους
O γέρος και τα τρία αδέλφια
Τις διακοπές τις πέρασα…
Χριστούγεννα στη Γερμανία Weihnachten in Deutschland
Χριστούγεννα.
Χριστουγεννιάτικα έθιμα
ΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΑΣΧΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΡΙΑΣ ΛΙΑΠΑΤΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ - ΤΑΞΗ Γ
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΜΑΡΙΑ ΒΛΑΣΣΗ.
EΘΙΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ Ντανιέλα.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΕΘΙΜΑ
Χριστούγεννα στη Σέρβια
Η ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑ.
Χριστουγεννιάτικα έθιμα
ΕΘΙΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ Γιάννης.
ΕΘΙΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ, ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Χριστούγεννα στον Πόντο
Χριστούγεννα Το 2015 να φέρει στη ζωή μας νέα ελπίδα, νέες προσδοκίες και να αφήσει στο παρελθόν τις πίκρες. Να βλέπουμε μπροστά και να χαμογελάμε!
Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά
Χριστουγεννιατικα εθιμα της Κυπρου και της Ελλαδας
Η μαγεία του Άγιου Βασίλη
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΕΤΣΑΣ Δ’ ΤΑΞΗ.
ΕΝΑ ΑΡΤΟΠΟΙΕΙΟ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ
ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΕΣ
Από την μαθήτρια Υρώ Δάβου του Β1’
Χριστουγεννιάτικα και πρωτοχρονιάτικα ήθη και έθιμα
ΟΝΟΜΑΤΑ ΚΑΛΛΙΑ ΜΑΥΡΟΚΩΣΤΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΡΕΝΕΣΗ. ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ Το παιχνίδι και η κίνηση αποτελούν ζωτική ανάγκη για κάθε νεαρή ζωή μέσα στη φύση.
Χριστούγεννα στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο Εργασία στο μάθημα της πληροφορικής Φάνης Βλάχος ΣΤ’ Τάξη.
« ένα άλλο πιθανό … τέλος ». Την κρίσιμη μέρα τύλιξε τα παπούτσια, τα πήρε στο σπίτι και τα έκρυψε. Προς το απόγευμα έβαλε τα καλά του, ετοιμάστηκε και.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ Δημοπούλου Ιωάννα Β1. Χριστούγεννα στην Ήπειρο Η Ήπειρος είναι το γεωγραφικό διαμέρισμα της Ελλάδας που εκτείνεται στο βορειοδυτικό.
Αναστασία Νάστου Μαρία Καζελίδη.  Περιλαμβάνει φωτεινά κόκκινα Αλεξανδριανά γύρω από το τζάκι, καθώς και κλαδιά « γκι » που κρέμονται από την οροφή που.
ΜΕΛΗ ΟΜΑΔΑΣ: ΑΝΔΡΙΝΟΠΟΥΛΟΥ ΜΥΡΣΙΝΗ ΑΣΚΟΥΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΔΑΦΕΡΕΡΑ ΜΑΡΙΑ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΡΥΩΤΗ ΒΕΡΑ ΤΜΗΜΑ: Β1 ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ: 21/12/15 ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ.
ΜΑΡΙΑΝΘΗ 25 ο Δημοτικό σχολείο Περιστερίου Τμήμα : Ε 1.
Έ ΘΙΜΑ Χ ΡΙΣΤΟΥΓΈΝΝΩΝ Από τη μαθήτρια Ξανθοπλά Χριστίνα!
Καλό Μήνα ! Καλό Μάρτιο και καλή άνοιξη με υγεία και χαρά από την Αρετή και την Ευθυμία.
ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΘΕΟΦΑΝΙΩΝ ΑΠΌ ΤΗ ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΞΑΝΘΟΠΛΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ.
ΕΘΙΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ- ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ-ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ Θεοδώρα Ευθυμίου Δ’1 20/12/2015.
Bonjour Athenes, Καλημέρα Παρίσι
Έθιμα Δωδεκαήμερου στην Κύπρο Έθιμα Δωδεκαήμερου στην Κύπρο
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΙΑΤΙΚΑ ΕΘΙΜΑ ΑΠ’ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
ΓΙΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ Τα ήθη και τα έθιμα είναι ένα ξεχωριστό, χαρακτηριστικό κομμάτι της παράδοσης, γέννημα του κάθε τόπου. Μαρτυρούν τις συνθήκες, μέσα στις.
ΕΘΙΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Διάφορες πληροφορίες για τα Δωδεκάνησα
ΠΟΛΩΝΙΑ ΠΟΛΩΝΙΑ ΖΗΣΗΣ ΚΩΣΤΑΚΗΣ & ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΤΑΤΟΥΚΟΣ.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΑ ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!!!
Χριστούγεννα σε ολόκληρο τον κόσμο
ΤΑ ΕΘΙΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ Α’ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΧΩΡΕΣ ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΧΩΡΩΝ.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΕΘΙΜΑ
ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΕΘΙΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Νεοελληνικός Πολιτισμός
ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ;
ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.
Le Chandeleur H «Chandeleur» -ή παλαιότερα, «Chandeleuse»- γιορτάζεται σαράντα ημέρες μετά τα Χριστούγεννα. Την ονομασία της η γιορτή την πήρε από τη.
Μεταγράφημα παρουσίασης:

ΤΑ ΕΘΙΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΑΠΌ ΤΙΣ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΑΣΜΑΝΙΔΟΥ.

Το Χριστόψωμο… Το «ψωμί του Χριστού» το έφτιαχνε, την παραμονή των Χριστουγέννων, η νοικοκυρά με ιδιαίτερη ευλάβεια και με ειδική μαγιά (από ξερό βασιλικό κ.α.). Απαραίτητος επάνω, χαραγμένος ο σταυρός. Γύρω - γύρω διάφορα διακοσμητικά σκαλιστά στο ζυμάρι ή πρόσθετα στολίδια. Αυτά τόνιζαν το σκοπό του χριστόψωμου και εξέφραζαν τις διάφορες πεποιθήσεις των πιστών. Την ημέρα του Χριστού, ο νοικοκύρης έπαιρνε το χριστόψωμο, το σταύρωνε, το έκοβε και το μοίραζε σ’ όλη την οικογένειά του και σε όσους παρευρίσκονταν στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι. (Μερικοί εδώ βλέπουν ένα συμβολισμό της Θείας κοινωνίας. Όπως ο Χριστός έδωσε τον άρτον της ζωής σε όλη την ανθρώπινη οικογένειά του...).

Οι τηγανίδες (Χωριά της Έξω Μάνης) Σε όλα τα σπίτια, παραμονές Χριστουγέννων θα έπλαθαν και θα έψηναν τις τηγανίδες, τα μανιάτικα λαλάγγια. Στο σοφρά ή σε κάποιο τραπέζι κοντά στην φωτογονία, η μητέρα και τα κορίτσια έπλαθαν το έτοιμο ζυμάρι σε χοντρό μακαρόνι, τις τηγανίδες, και το δίπλωναν τεχνικά στα τέσσερα. Μετά το έριχναν στη μεγάλη τηγάνα που ήταν γεμάτη καυτό λάδι πάνω στη φωτιά, για να ψηθεί. Η πρώτη τηγανίδα, μεγάλη και στρογγυλή με σταυρό στη μέση ήταν του Χριστού, η δεύτερη παρόμοια του σπιτιού κ.λ.π. Τις ψημένες τηγανίδες τις έβαζαν μέσα σε μπουρέκια (στρογγυλά μπακιρένια ταψιά) και σε λεκάνες. Όταν στράγγιζαν καλά τις έβαζαν σε κοφίνια και τις κρεμούσαν ψηλά. Η ποσότητα του ζυμαριού που θα γινόταν τηγανίδες ήταν αρκετή και πάντοτε ανάλογη με τον πληθυσμό της φαμελιάς. Η φωτιά για τις τηγανίδες έπρεπε να είναι δυνατή και να έχει διάρκεια. Γι αυτό ο πατέρας είχε σκίσει σκίζες τα χοντρά κούτσουρα. Ήταν η καλλύτερη καύσιμη ύλη για την περίπτωση. Τα παιδιά παρακολουθούσαν και όλοι, αν δεν ήταν Τετάρτη ή Παρασκευή, δοκίμαζαν και έκαναν τις κρίσεις τους. Και κάθε χρόνο σχεδόν εύρισκαν τα ίδια ελαττώματα στο πλάσιμο και το ψήσιμο, όταν μάλιστα κάποιος ήθελε να πιει νερό του έλεγαν να γυρίσει την πλάτη προς το τηγάνι για να μην...τον βλέπουν οι τηγανίδες και ρουφάνε το λάδι. Οι "λυπημένοι", που είχαν πρόσφατο θάνατο, δεν έψηναν τηγανίδες, τους πήγαιναν όμως συγγενείς και φίλοι. Άλλα γλυκά που έφτιαχναν στο σπίτι την περίοδο αυτή ήταν οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα.

Το Χριστόξυλο, έθιμο της Μακεδονίας Στα χωριά της βορείου Ελλάδας, ο νοικοκύρης ψάχνει στα χωράφια τις παραμονές των γιορτών και διαλέγει το Χριστόξυλο, δηλαδή το πιο όμορφο, γερό και χοντρό ξύλο από πεύκο ή ελιά, που θα το πάει σπίτι του, με σκοπό να καίει συνέχεια στο τζάκι από τα Χριστούγεννα μέχρι και τα Φώτα. Ο λαός πιστεύει ότι καθώς καίγεται το Χριστόξυλο, ζεσταίνεται ο Χριστός στην κρύα σπηλιά της Βηθλεέμ. Πριν ο νοικοκύρης φέρει το Χριστόξυλο, κάθε νοικοκυρά φροντίζει να έχει καθαρίσει καλά το σπίτι και με ιδιαίτερη προσοχή το τζάκι, ώστε να μη μείνει ούτε ίχνος από την παλιά στάχτη. Καθαρίζουν ακόμη και την καπνοδόχο, για να μη βρίσκουν πατήματα να κατέβουν οι καλικάντζαροι, τα κακά δαιμόνια, όπως λένε στα παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα παραμύθια. Το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων, όταν όλη η οικογένεια θα είναι μαζεμένη γύρω από το τζάκι, ο νοικοκύρης του σπιτιού θα ανάψει την καινούρια φωτιά και θα μπει στην πυροστιά το Χριστόξυλο, με ευχή όλων να αντέξει για όλο το δωδεκαήμερο των γιορτών.

Το τάισμα της βρύσης Στην Κεντρική Ελλάδα οι κοπέλες, τα μεσάνυχτα ή προς τα χαράματα των Χριστουγέννων (αλλού την παραμονή της Πρωτοχρονιάς), πηγαίνουν στην πιο κοντινή βρύση "για να κλέψουν το άκραντο νερό". Το λένε άκραντο, δηλαδή αμίλητο, γιατί δε βγάζουν λέξη σ' όλη τη διαδρομή. Όταν φτάνουν εκεί, την "ταϊζουν", με διάφορες λιχουδιές: βούτυρο, ψωμί, τυρί, σιτάρι ή κλαδί ελιάς και λένε: "Όπως τρέχει το νερό σ' βρυσούλα μ', έτσ' να τρέχ' και το βιο μ'". Έπειτα ρίχνουν στη στάμνα ένα βατόφυλλο και τρία χαλίκια, "κλέβουν νερό" και γυρίζουν στα σπίτια τους πάλι αμίλητες, μέχρι να πιουν όλοι από τ' άκραντο νερό. Με το ίδιο νερό ραντίζουν και τις τέσσερις γωνίες του σπιτιού, ενώ σκορπούν στο σπίτι και τα τρία χαλίκια.

ΕΘΙΜΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ

Ο Αι Βασίλης Την ημέρα του αγίου Βασιλείου (πρωτοχρονιά) έχουμε την προσμονή ενός ταπεινού και καλού Έλληνα αγίου με τα μαύρα γένια και το σκούρο φτωχό ράσο, που έρχεται από την Καισάρεια της Καππαδοκίας (Μικρά Ασία) να ευλογήσει τα σπιτικά μας και να πάρει το δικό του κομμάτι από τη βασιλόπιτα (βγάζομε ένα του Χριστού, ένα της Παναγίας, ένα του αγίου Βασιλείου, ένα του φτωχού, ένα του σπιτιού, και μετά τα δικά μας –αν πέσει το φλουρί του Χριστού, της Παναγίας ή του αγίου Βασιλείου, το δίνουμε στην εκκλησία). Αυτός είναι ο άγιος Βασίλειος, ο φιλάνθρωπος επίσκοπος του 4ου αιώνα μ.Χ., ο άνθρωπος των γραμμάτων ο ταπεινός και θαυματουργός (ένας από τους Τρεις Ιεράρχες), και όχι ο πονηρούλης Santa Claus που εισήχθη από την Αμερική για να διαφημίσει αναψυκτικά και την πραμάτεια των εμπόρων. Καλός είναι κι αυτός (με την άσπρη γενειάδα και το βαθύ γέλιο και την ταλαιπωρία του –λόγω κοιλίτσας– να χωρέσει από τις καμινάδες) αλλά ο δικός μας, ο ρωμιός άγιος, είναι πιο άγιος, πιο βαθύς (σε νόημα), λιγότερο διαφημιστικός αλλά όχι λιγότερο αξιαγάπητος.

Μέγας Βασίλειος- Ο δικός μας Άγιος Βασίλης.

Η βασιλόπιτα Η πίτα, που φτιάχνουμε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και που κόβεται σε πανηγυρική συγκέντρωση των μελών της οικογένειας ή και άλλων συγγενών και φίλων, έχει τις ρίζες της στα αρχαία ελληνορωμαϊκά έθιμα. Στα Κρόνια (εορτή του θεού Κ(Χ)ρόνου, που λατρεύονταν στην Ελλάδα) και στα Σατουρνάλια (saturnalia) της Ρώμης, έφτιαχναν γλυκά και πίτες, μέσα στα οποία έβαζαν νομίσματα και σε όποιον τύχαινε το κομμάτι, ήταν ο τυχερός της παρέας... Η ορθόδοξη παράδοση συνέδεσε το έθιμο με τη Βασιλόπιτα. Και η ιστορία της έχει ως εξής. Ο Μ. Βασίλειος, για να προστατεύσει την περιφέρειά του, την Καισάρεια της Καππαδοκίας, από επιδρομή αλλοφύλων, έκανε έρανο και μάζεψε χρυσά νομίσματα και άλλα τιμαλφή, για να τα δώσει στους εχθρούς, ώστε να τους δελεάσει, για να μην λεηλατήσουν την περιοχή του. Ο εχθρός, όμως, τελικά, δεν κατόρθωσε να εισβάλει στην Καισάρεια και τα τιμαλφή έμειναν. Τότε, ο Μ. Βασίλειος είπε να φτιάξουν μικρές πίττες - ψωμάκια, μέσα στις οποίες έβαζαν και ένα χρυσό νόμισμα, ή κάτι άλλο από όλα τα πολύτιμα πράγματα που είχαν μαζευτεί. Οι πίτες αυτές μοιράστηκαν σε όλους και ο καθένας κράταγε ό,τι του τύχαινε. Πάρα πολλά έτυχαν και στα παιδιά..

Το σπάσιμο του ροδιού, έθιμο της Πελοποννήσου Το πρωί της Πρωτοχρονιάς, η οικογένεια πηγαίνει στην εκκλησία και ο νοικοκύρης κρατάει στην τσέπη του ένα ρόδι, για να το λειτουργήσει. Γυρνώντας σπίτι, πρέπει να χτυπήσει το κουδούνι της εξώπορτας – δεν κάνει να ανοίξει ο ίδιος με το κλειδί του – και έτσι να είναι ο πρώτος που θα μπει στο σπίτι, για να κάνει το καλό ποδαρικό, με το ρόδι στο χέρι. Μπαίνοντας μέσα, με το δεξί, σπάει το ρόδι πίσω από την εξώπορτα, το ρίχνει δηλαδή κάτω με δύναμη, για να σπάσει και να πεταχτούν οι ρώγες του παντού και ταυτόχρονα λέει: "με υγεία, ευτυχία και χαρά το νέο έτος κι όσες ρώγες έχει το ρόδι, τόσες λίρες να έχει η τσέπη μας όλη τη χρονιά". Τα παιδιά μαζεμένα γύρω-γύρω κοιτάζουν οι ρώγες, αν είναι τραγανές και κατακόκκινες. Όσο γερές κι όμορφες είναι οι ρώγες, τόσο χαρούμενες κι ευλογημένες θα είναι οι μέρες που φέρνει μαζί του ο νέος χρόνος.

Κάλαντα

Ομάδες παιδιών ή και ώριμων ανδρών γυρνούν στα σπίτια κρατώντας ένα τρίγωνο συρμάτινο και το χτυπούν με ένα ευθύ σιδερένιο αντικείμενο, για να παράγει τον απαιτούμενο ήχο. Άλλοτε έχουν μαζί τους φυσαρμόνικες ή ακορντεόν, και στα νησιά βιολιά και κιθάρες. Εκτός από τους συνηθισμένους ευχητήριους στίχους, ανάλογα με το «νοικοκύρη του σπιτιού» προσθέτουν κατάλληλους στίχους. Έτσι, αν απευθύνονται σε τσέλιγκα, εγκωμιάζουν τα πρόβατά του με τα λόγια: «Μέσα σε τούτη την αυλή τη μαρμαροστρωμένη εδώ ‘να χίλια πρόβατα και πεντακόσια γίδια και χίλιασαν και μίλιασαν και γίν’καν τρεις χιλιάδες». Την ονομασία τους, την πήραν από την λατινική λέξη calenda, που διαμορφώθηκε από το ελληνικό ρήμα καλώ. Παιδιά, κατά ομάδες, περιφέρονταν και περιφέρονται στα σπίτια, στους δρόμους, στα καταστήματα και τραγουδούν με ειδικό όργανο τραγούδια, που αφορούν τα Χριστούγεννα, τη γιορτή της Πρωτοχρονιάς, τη γιορτή του Μ. Βασιλείου και μερικά και την Περιτομή του Χριστού.