ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΚΙΡΡΩΣΗΣ
ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΠΥΛΑΙΑΣ ΥΠΕΡΤΑΣΗΣ
ΠΥΛΑΙΑ ΥΠΕΡΤΑΣΗ ΚΙΡΣΟΙ ΟΙΣΟΦΑΓΟΥ
Η συγκέντρωση υγρού στην περιτοναϊκή κοιλότητα, στη διάρκεια εξέλιξης πολλών νοσημάτων, καλείται ασκίτης Δεν υπάρχει ομοιογένεια, ως προς την αιτιολογία και την παθογένεια του ασκίτη Ο ασκίτης δεν πρέπει να θεωρείται νόσος, αλλά επιπλοκή σοβαρής ή ταχέως εξελισσόμενης νόσου Έτσι και στην περίπτωση της κίρρωσης, ο ασκίτης είναι επιπλοκή αυτής και ένδειξη βαρύτητας της κίρρωσης ΟΡΙΣΜΟΣ ΑΣΚΙΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ
ΑΣΘΕΝΗΣ ΜΕ ΚΙΡΡΩΣΗ ΚΑΙ ΑΣΚΙΤΗ
ΚΙΡΡΩΣΗ Πυλαία υπέρταση Αντινατριουρητιρική δράση Πυλαία υπέρταση Ρενίνη – αλδοστερόνη - ADH Ασκίτης Περιφερική αρτηριακή Κατακράτηση Να αγγειοδιαστολή Μείωση δραστικού ενδαγγειακού όγκου Αύξηση όγκου πλάσματος Μείωση δραστικού όγκου πλάσματος Ογκοϋποδοχείς (Ρενίνη – Αλδοστερόνη Ασκίτης Αγγειοσύσπαση ADH) Κατακράτηση Να – Η 2 0 Κατακράτηση νατρίου Μείωση όγκου πλάσματος Αύξηση δραστικού όγκου Άρση ενεργοποίησης Παραμονή Ασκίτης ΜΕΙΩΜΕΝΟΥ ΟΓΚΟΥ ΑΥΞΗΜΕΝΟΥ ΟΓΚΟΥ ΑΓΓΕΙΟΔΙΑΣΤΟΛΗΣ ΠΑΘΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΗΣ ΑΣΚΙΤΗ
ΚΙΡΡΩΣΗ ΗΠΑΤΟΣ
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΑΣΚΙΤΗ ΜΕ TIPS
ΗΠΑΤΟΝΕΦΡΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ Ως Ηπατονεφρικό Σύνδρομο ορίζουμε τη διαταραχή της νεφρικής λειτουργίας, που δεν οφείλεται σε προνεφρικά αίτια ή σε νεφρική νόσο, αλλά σε λειτουργική διαταραχή της, με χαρακτηριστικά την προοδευτική αύξηση της κρεατινίνης και τη μείωση του όγκου των ούρων. Παρατηρείται συνήθως σε ασθενείς με επιδεινούμενη ηπατική ανεπάρκεια, υπερχολερυθριναιμία και ασκίτη Διακρίνεται σε οξύ (τύπος Ι ) και σε χρόνιο (τύπος ΙΙ) ηπατονεφρικό σύνδρομο.
ΗΠΑΤΙΚΗ ΚΑΡΔΙΟΜΥΟΠΑΘΕΙΑ
Κ Ι Ρ Ρ Ω Σ Η Κ Α Ι Η Κ Κ Επιπολασμός ΗΚΚ ● Γενικός πληθυσμός: περιπτώσεις / κατοίκους ● Κιρρωτικοί ασθενείς: 3 έως 5% / έτος 15 έως 20% / 5ετία Κίρρωση τάξης Α κατά Child Pugh: 5% Κιρσορραγία : 15% Αυτόματη βακτηριακή περιτονίτιδα: 20% Νεκροτομή: 25% Θετικοί προδιαθεσικοί παράγοντες Ανδρικό φύλο Μεγάλη ηλικία Κίρρωση λόγω Ιογενούς ηπατίτιδας Αυξημένα επίπεδα α-FP Εναπόθεση Fe στο ήπαρ Δυσπλασία ηπατοκυττάρων, δυσπλασικοί αναγεννητικοί όζοι Bruix J et al. J Hepatol 2001;35: