Ο σημαντικότερος συγγραφέας και δραματουργός παγκοσμίως. Οι βιογράφοι θεωρούν ότι η καριέρα του άρχισε το Αποτελούσε μέλος της θεατρικής ομάδας της βασίλισσας. Τα πρώτα του έργα γράφτηκαν σε τυποποιημένη γλώσσα της εποχής αλλά στα ποιήματά του γίνεται συχνή χρήση μεταφορών. Με το πέρασμα των χρόνων το ύφος μετατρέπεται από παραδοσιακό σε ελεύθερο.. Η ποιητική φόρμα που χρησιμοποιούσε συνήθως ο Σαίξπηρ, ήταν ο ανομοιοκατάληκτος στίχος σε ιαμβικό πεντάμετρο. Το έργο του επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την ποίηση. Παρουσιάζονται κοινά στοιχεία ανάμεσα στον Σαίξπηρ και στους σύγχρονους του όπως η ποιητική γλώσσα, οι μεταφορές και οι υπαινιγμοί. Επίσης, Η δράση μετακινείται ελεύθερα σε πολλά μέρη, τα οποία δεν αποδίδονται σκηνικά αλλά υποδεικνύονται μέσα από τις ατάκες των ηθοποιών.

Οι περισσότεροι θίασοι κατάφεραν να αποκτήσουν μια μόνιμη έδρα μετά το Το διάστημα τα θέατρα στο Λονδίνο έκλεισαν τουλάχιστον 14 φορές, έτσι οι θεατρικοί θίασοι αναγκάστηκαν να παίζουν σε ταβέρνες και κάστρα. Τα θέατρα χωρίζονται σε 2 κατηγορίες: τα δημόσια (ευρύτερο κοινό) και τα ιδιωτικά (αριστοκρατικό κοινό) Σκηνικά, κουστούμια και μουσική Στο αγγλικό θέατρο χρησιμοποιούνταν απλά σκηνογραφικά στοιχεία που έμοιαζαν περισσότερο με τις μεσαιωνικές mansions παρά με επιτηδευμένες παραστάσεις αλλ’ ιτάλιανα.

Γενικά έφερε την επανάσταση στο παραδοσιακό Ευρωπαϊκό θέατρο. Το ιταλικό θέατρο του μεσαίωνα απευθυνόταν σε περιορισμένο κοινό (το καλλιεργημένο αυλικό ακροατήριο). Αντέδρασε στις μεσαιωνικές μορφές θεάματος και διέδωσε σε όλη την Ευρώπη: το ποιμενικό δράμα, την ουμανιστική κωμωδία, την τραγωδία, την κομμέντια ερούντικα, την τραγωδία της φρίκης και τέλος την κομμέντια ντελ΄Άρτε ( κωμωδία με μάσκες)

Κάρλο Γκολντόνι: κωμωδιογράφος του 18 ου αιώνα. Σημαντικά του έργα: Υπηρέτης δύο αφεντάδων, Λοταντίερα, Οι αγροίκοι, Η μικρή πλατεία. Ντάριο Φο: θεατρικός συγγραφέας, ευθυμογράφος, ηθοποιός, σκηνοθέτης και συνθέτης του 20 ου αιώνα. Γνωστά έργα: Όποιος κλέβει ένα πόδι κερδίζει στην αγάπη, Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού, Δεν πληρώνω δεν πληρώνω, Η όπερα του ζητιάνου, οι Αρχάγγελοι δεν παίζουν φλίπερ. Λουίτζι Πιραντέλλο: δραματουργός, μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος του 20 ου αιώνα. Μερικά έργα του: Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα, Ένας ή κανένας, Η ηδονή της τιμιότητας, Έτσι είναι,αν έτσι νομίζετε.

Στη Γαλλία, τα μεσαιωνικά μυστήρια αντιπροσωπεύουν από το 12ο αι. τη θεατρική αντίληψη και παρακολουθούνται με ενδιαφέρον από το λαό. Το 1550 χτίζεται στη Γαλλία το πρώτο θέατρο· σ' αυτό στεγάζεται η "Συντεχνία των Παθών" και παρουσιάζει τα Μεσαιωνικά Μυστήρια. Μετά το τέλος των πολέμων με τους Άγγλους δείχνει ένα έντονο ενδιαφέρον για τα θεατρικά ρεύματα της ιταλικής Αναγέννησης. Αργότερα η Γαλλία διχάζεται σε δύο μεγάλα ιδεολογικά και φιλοσοφικά ρεύματα, τον Καθολικισμό και το Σκεπτικισμό.

Ο Πιέρ Κορνέιγ ( ) κατακτά το γαλλικό κοινό με την πρώτη του κωμωδία. Κωμωδίες του είναι: Ο ιδιότροπος εραστής, Η τιμωρία του προδότη κ.ά. Περνώντας στο τραγικό ύφος δημιουργεί με την αλήθεια και το ρεαλισμό του τις πρώτες μεγάλες γαλλικές τραγωδίες με θέματα ρωμαϊκά και χριστιανικά όπως οι: Σιντ, Οράτιος, Κίνας κ.ά Ο Ζαν Μπατίστ Παιλέν ή Μολιέρος ( ) ανήκει στο αναγεννησιακό ρεύμα της γαλλικής σκέψης. Το 1655 γίνεται διάσημος με την κωμωδία του Ασυλλόγιστος. Συγγραφέας και ηθοποιός των έργων του, θα γίνει ο διαμορφωτής της γαλλικής κωμωδίας. Μερικά από τα αριστουργήματά του είναι: Ο Δον Ζουάν, Ο Μισάνθρωπος, Ο κατά φαντασίαν ασθενής, Ο Αρχοντοχωριάτης

Φρίντριχ Σίλερ ( 10 Νοεμβρίου 1759 – 9 Μαΐου 1805 ) : ήταν Γερμανός θεατρικός συγγραφέας, ποιητής και ιστορικός. Είναι ο πρώτος μεγάλος εκπρόσωπος του ρομαντικού κινήματος. Το πρώτο θεατρικό έργο, που έγραψε πολύ νέος, αποτελεί ορόσημο στην ιστορία του θεάτρου. Γκέρχαρτ Χάουπτμαν (15 Νοεμβρίου Ιουνίου 1946) : ήταν Γερμανός δραματουργός στον οποίο απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το Κέρδισε μεγάλη φήμη ως ένας από τους επιφανέστερους εκπροσώπους της σύγχρονης δραματουργίας.

Φρανκ Βέντεκιντ ( 1864) : Είχε συμπαραταχθεί επίσης με τους νατουραλιστές συγγραφείς, πιο πολύ με το σύγχρονό του «ηγέτη» της νατουραλιστικής σχολής στη Γερμανία, το μεγάλο θεατράνθρωπο Γκέρχαρτ Χάουπτμαν ( ). Έχει δίκαια αναγνωρισθεί ως ιδεολόγος του εξπρεσιονισμού και προάγγελος του Θεάτρου του παραλόγου. Μπέρτολτ Μπρεχτ ( 10 Φεβρουαρίου Αυγούστου 1956 ) : ήταν Γερμανός δραματουργός, σκηνοθέτης και ποιητής του 20ού αιώνα. Θεωρείται ο πατέρας του "επικού θεάτρου" (Episches Theater) στη Γερμανία. Φραντς Ξάβερ Κρόετς (23 Φεβρουαρίου 1946) : είναι Γερμανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος, θεατρικός συγγραφέας και ηθοποιός.

Τσιορβά Τριανταφυλλιά Σιούλα Χριστίνα Αμανατίδου Μελίνα Παραστατίδου Δήμητρα > Μαξ Ράινχαρντ

Αγγλία: B1%CE%BC_%CE%A3%CE%B1%CE%AF%CE%BE%CF%80%CE%B7%CF%81 Ιταλία: Νέα ελλ.εγκύκλ. Χάρη Πάτση Δομή εγκύκλ. Τόμος 10 ww.Wikipedia.com Γαλλία: Γερμανία: 1%CE%AF%CE%B1:%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE %AF_%CE%B8%CE%B5%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF _%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%AF%CF %82