Γ. Γκοτζαμάνης

Τα βασικά στοιχεία ενός προγράμματος διατήρησης και συντήρησης του σκάφους Η κατανόηση των αιτιών της φθοράς στο θαλάσσιο περιβάλλον Η ορθή σχεδίαση με σκοπό την επαρκή συντήρηση στις νέες κατασκευές Η επιλογή των κατάλληλων υλικών και μέτρων συντήρησης και η δημιουργία κινήτρων για τη χρησιμοποίηση νέων βελτιωμένων υλικών και διαδικασιών συντήρησης. Η συντήρηση διακρίνεται Δύο είναι οι κυριότερες επιδράσεις του θαλάσσιου περιβάλλοντος στο σκάφος με την πάροδο του χρόνου. Η διάβρωση Η ρύπανση υποχρεωτική προληπτική

Γ. Γκοτζαμάνης Η διάβρωση Διάβρωση είναι η φθορά ή η αποσύνθεση του μετάλλου συνέπεια χημικών ή ηλεκτροχημικών αντιδράσεων από το περιβάλλον. Η έναρξη του φαινομένου γίνεται στην επιφάνεια του μετάλλου. Στην έννοια αυτή δεν περιλαμβάνεται η φθορά λόγω μηχανικών αιτιών ή η σπηλαίωση της επιφάνειας του μετάλλου.

Γ. Γκοτζαμάνης η μείωση του πάχους και της αντοχής του μετάλλου και αύξηση των τάσεων η αύξηση της τραχύτητας της επιφάνειας και συνεπώς αύξηση της αντίστασης τριβής του σκάφους δηλαδή μεγαλύτερη δαπάνη ενέργειας για την πρόωση συνέπειες της διαβρώσεως για τα πλοία είναι

Γ. Γκοτζαμάνης αίτια Τα μέταλλα τείνουν να επανέλθουν στην κατάσταση από την οποία προήλθαν. Η διάβρωση αποτελεί ένα τμήμα αυτού του κύκλου ηλεκτροχημική καλείται η διάβρωση που γίνεται παρουσία ηλεκτρολύτη συνήθως υγρού και είναι ουσιαστικά χημική αντίδραση που συνοδεύεται από δίοδο ρεύματος χημική είναι η διάβρωση η οποία γίνεται χωρίς την παρουσία ηλεκτρολύτη και οι δύο μορφές διαβρώσεων έχουν κοινό αποτέλεσμα την οξείδωση του μετάλλου

Γ. Γκοτζαμάνης στα πλοία η διάβρωση που εμφανίζεται είναι κυρίως ηλεκτροχημική και για να συντελεστεί απαιτούνται δύο σημεία της μεταλλικής επιφάνειας με διαφορά δυναμικού, δηλαδή μια άνοδος και μια κάθοδος ένας καλός ηλεκτρολύτης (όπως είναι η θάλασσα). Τα ηλεκτρικώς ουδέτερα άτομα στην επιφάνεια του μετάλλου διασπώνται από τον ηλεκτρολύτη σε θετικά ιόντα υπό μορφή μετάλλου σε διάλυση στον ηλεκτρολύτη και σε ελεύθερα ηλεκτρόνια τα οποία ως αρνητικώς φορτισμένα κινούνται διά του σώματος του μετάλλου προς ηλεκτροθετικότερα σημεία της επιφάνειας του μετάλλου. τα ηλεκτρόνια επομένως κινούνται δια του σώματος του μετάλλου από περιοχή χαμηλότερου δυναμικού "άνοδος¨ προς περιοχή υψηλότερου δυναμικού "κάθοδος".

Γ. Γκοτζαμάνης Τα μόρια του ηλεκτρολύτη που διασπόνται σε θετικά και αρνητικά ιόντα, κινούνται μέσα στον ηλεκτρολύτη και έλκονται αρνητικά ιόντα θετικά ιόντα μετάλλου άνοδος δημιουργώντας υδροξείδια οξείδια και χλωριούχα του μετάλλου

Γ. Γκοτζαμάνης Τα μόρια του ηλεκτρολύτη που διασπόνται σε θετικά και αρνητικά ιόντα, κινούνται μέσα στον ηλεκτρολύτη και έλκονται αρνητικά ιόντα θετικά ιόντα μετάλλου ΚΑΘΟΔΟΣ δεσμεύοντας ηλεκτρόνια και εκλυόμενα σε ελεύθερο υδρογόνο κλπ.

Γ. Γκοτζαμάνης το κλειστό ηλεκτρικό κύκλωμα μεταξύ περιοχής ανόδου και καθόδου αποτελείται από ηλεκτρόνια μέσα στο μέταλλο ιόντα ηλεκτρολύτη σε διάλυση μέσα στον ηλεκτρολύτη επομένως πάντοτε η άνοδος φθείρεται όταν στη πρύμνη του πλοίου τοποθετηθεί άλλο μέταλλο ηλεκτροαρνητικότερο από τον χάλυβα παραδείγματος χάριν ψευδάργυρος που έχει συνδεθεί ηλεκτρικώς με το σκάφος αυτό πια θα αποτελεί την άνοδο και θα φθαρεί.

Γ. Γκοτζαμάνης

Ανάλογα με τον τρόπο που προχωρεί η διάβρωση διακρίνεται στις παρακάτω κατηγορίες ομοιόμορφη προσβάλλεται ολόκληρη η επιφάνεια του μετάλλου και προχωρεί σε σχεδόν ομοιόμορφο βάθος διάβρωσης και αντιμετωπίζεται με αυξημένο πάχος του ελάσματος ανάλογα με το προβλεπόμενο όριο ηλικίας του σκάφους κατά σημεία (στίγματα) ή ευλογίαση (Pitting). αρχίζει σε ορισμένα ευπαθή σημεία και προχωρεί με μεγάλη ταχύτητα τοπικά προς το βάθος. συμβαίνει όταν μικρή ανοδική περιοχή περιβάλλεται από μεγάλη καθοδική επιφάνεια οπότε η ταχύτητα είναι μεγάλη (παραδείγματος χάριν όταν η προστατευτική επίστρωση του χρώματος αφαιρεθεί τοπικά οπότε το μέταλλο κάτω από αυτή γίνεται άνοδος μικρής επιφάνειας). σε κοιλότητες. μπορεί να εμφανιστεί σε κοιλότητες στις οριζόντιες επιφάνειες μελών της σηδηροκατασκευής δεξαμενών μέσα στις οποίες έχει παγιδευτεί διαβρωτικό υγρό. είναι μια τοπική διάβρωση που προχωρεί γρήγορα αρχίζοντας σε γωνίες κάτω από καρφιά, βίδες κλπ. ιδιαίτερα προσβάλλονται οι νικελιούχοι και ωστενικοί χάλυβες σε αντίθεση με τα κράματα αλουμινίου και χαλκού διάβρωση από ψηλές ταχύτητες. Η απομάκρυνση των υπολειμμάτων διάβρωσης από τη διαβρωμένη επιφάνεια επιταχύνεται από ψηλές ταχύτητες ροής ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται η παροχή του οξυγόνου με αποτέλεσμα την επιτάχυνση της διάβρωσης. από μηχανική δράση. Η φθορά της επιφάνειας από τη ροή του νερού είναι πιο έντονη εκεί όπου μέσα στο νερό περιέχονται φυσαλίδες ή σωματίδια. Αυτά πέφτουν επάνω στην επιφάνεια του μετάλλου και αφαιρούν τη προστατευτική βαφή οπότε αρχίζει η ηλεκτροχημική διάβρωση. Το φαινόμενο είναι εντονότερο: Όταν η ροή γίνει στροβιλώδης ή Όταν υπάρχει στένωση. Η αποφυγή των δύο αυτών παραγόντων βοηθά την μείωση της διαβρώσεως από μηχανικά αιτία από συγκέντρωση τάσεων και ρηγματώσεων αρχίζει από μηχανικά αίτια δηλαδή από τοπική συγκέντρωση τάσεων όταν αυτές εναλλάσσονται ή υπερβαίνουν ένα ορισμένο όριο. Η εναλλαγή των τάσεων συντελεί στην αποφλοίωση του στρώματος σκουριάς που δημιουργείται και το οποίο προστατεύει μέχρι ένα ορισμένο σημείο το μέταλλο περιορίζοντας το ρυθμό της παραπέρα οξειδώσεως έτσι ώστε το γυμνό μέταλλο να βρίσκεται συνεχώς εκτεθειμένο στην επίδραση του οξειδωτικού περιβάλλοντος με αποτέλεσμα να πολλαπλασιάζεται ο ρυθμός οξειδώσεως και της φθοράς που προκαλείται από αυτήν. Είναι δυνατόν να αρχίσει και σε περιβάλλον, που υπό κανονικές συνθήκες δεν ευνοείται η διάβρωση, ακριβώς λόγω ύπαρξης τάσεων. Πολλές φορές όμως η ύπαρξη κρατήρα διάβρωσης είναι η αρχική αιτία, προχωρεί δε το φαινόμενο σε βάθος λόγω των υψηλών τάσεων.

Γ. Γκοτζαμάνης