 Μηχανική ανάλυση εδάφους, είναι η εργαστηριακή διαδικασία με την οποία προσδιορίζονται τα κατά βάρος ποσοστά των μηχανικών κλασμάτων (άμμου, ιλύος, αργίλου).  Ο προσδιορισμός της κοκκομετρικής σύστασης των εδαφών πραγματοποιείται με την μέθοδο Βουγιούκου.

 Τα κύρια στάδια της μεθόδου Βουγιούκου είναι:  Απομάκρυνση με κοσκίνισμα των εδαφικών τεμαχιδίων με διάμετρο > 2,00 mm (η ανάλυσης γίνεται στο κλάσμα της λεπτής γής).  Απομάκρυνση των παραγόντων συσσωμάτωσης (διαχωρισμός συσσωματωμάτων απο τα επιμέρους μηχανικά κλάσματα).  Διασπορά των μηχανικών κλασμάτων με μηχανικά και χημικά μέσα.  Δείγμα γνωστού ξηρού βάρους διασπείρεται σε μια στήλη νερού και η πυκνότητα του αιωρήματος μετριέται σε προκαθορισμένα χρονικά διαστήματα.Τα χονδρόκοκκα καθιζάνουν ταχύτερα (άμμος) απο τα λεπτόκοκκα ( η άργιλος παραμένει σε αιώρηση)

 Η αρχή της μεθόδου του προσδιορισμού της εκατοστιαίας αναλογίας των μηχανικών κλασμάτων του εδάφους στηρίζεται στην ταχύτητα καθίζησης των εδαφικών τεμαχιδίων (νόμος του Stoke’s). Ο Νόμος του Stoke’s σχετίζει την ταχύτητα των εδαφικών τεμαχιδίων σε ένα ομογενές υδατικό μέσο με την ακτίνα τους. Γι’αυτο το λόγο τα εδαφικά τεμαχίδια με το μεγαλύτερο μέγεθος (άμμος) καθιζάνουν ταχύτερα απο αυτά που έχουν μικρότερο (ιλύς, άργιλος).

 Απαιτούμενα υλικά:  Εργαστηριακή ζυγαριά  Ηλεκτρικός αναμείκτης μηχανικής ανάλυσης  Κύλινδροι Βουγιούκου  Πλαστικά πώματα κυλίνδρων Βουγιούκου  Πυκνόμετρο (ASTM - 152H)  Θερμόμετρο

Αντιδραστήρια  Διάλυμα διασποράς: Διαλύονται 120 g μεταφωσφορικού νατρίου (NaPO ₃ ) ₆ + 21g Na ₂ CO ₃ σε 1 L απιονισμένου νερού (Calgon)  Αμυλική αλκοόλη

Διαδικασία  Από το αποξηραμένο, λειοτριβημένο και κοσκινισμένο αντιπροσωπευτικό εδαφικό δείγμα ζυγίζονται 50 g και τοποθετούνται στο κύπελλο του αναμείκτη.  Στη συνέχεια προστίθενται 40 mL από το διάλυμα διασποράς και απιονισμένο νερό μεχρι 5 cm κάτω απο το χείλος του κυπέλλου. Πραγματοποιείται ανάδευση σε χαμηλές στροφές για 5 λεπτά.  Το περιεχόμενο του κυπέλλου μεταφέρεται ποσοτικά στον ειδικό ογκομετρικό κύλινδρο(Βουγιούκου) και τοποθετείται το πυκνόμετρο. Συμπληρώνεται ο όγκος με απιονισμένο νερό μέχρι την πρώτη χαραγή του κυλίνδρου (1130 mL) και στη συνέχεια απομακρύνεται το πυκνόμετρο(ταυτόχρονα δημιουργούμε ένα μάρτυρα)

 Το στόμιο του κυλίνδρου κλείνεται με πλαστικό πώμα και αναμειγνύεται το περιεχόμενό του αναστρέφοντας τον κύλινδρο αρκετές φορές. Αφήνεται ο κύλινδρος σε σταθερό σημείο και γρήγορα τοποθετείται το πυκνόμετρο.Σταγόνες αμυλικής αλκοόλης προστίθενταιγια την απομάκρυνση των αφρών που εμποδίζουν την ανάγνωση του πυκνόμετρου.  Με την παροδο 40 sec λαμβάνεται η πρώτη ένδειξη του πυκνόμετρου και ταυτόχρονα με το θερμόμετρο λαμβάνεται η θερμοκρασία του αιωρήματος. Στη συνέχεια απομακρύνεται το πυκνόμετρο προσεκτικά και ξεπλένεται με απιονοσμένο νερό.  Η πρώτη ένδειξη (Α) αποτελεί το σύνολο του αθροίσματοςτης ιλύς και της αργίλου,αφού η αμμος έχει καθιζάνει. Ο κύλινδρος αφήνεται σε ηρεμία και με την παρέλευση 2ωρών λαμβάνονται πάλι μετρήσεις με το πυκνόμετρο και το θερμομετρο.Η δεύτερη ένδειξη (Β) αντιστοιχεί στην άργιλο εφόσον το σύνολο της ιλύος έχει καθιζάνει.

 Η Ι.Α.Κ εκφράζει το φορτίο των κολλοειδών του εδάφους,που εξουδετερώνεται απο προσρόφηση κατιόντων, τα οποία μπορεί να ανταλλάσονται με κατιόντα του εδαφικού διαλύματος σε ορισμένη τιμή pH.  Θεωρείται μία από τις βασικότερες παραμέτρους καθορισμού της γονιμότητας των εδαφών. Η ποσότητα και το είδος των ανταλλάξιμων κατιόντων που βρίσκονται προσροφημένα απο τα κολλοειδη του εδάφους, επιδρούν στις φυσικές και χημικές ιδιότητες του εδάφους.  Τα κυριότερα κατιόντα τα οποία απαντούν στα εδάφη, ως ανταλλάξιμα είναι το ασβέστειο (Ca ⁺ ),το μαγνήσιο (Mg ⁺ ),το νάτριο (Na ⁺ ),το κάλιο (K ⁺ ),το υδρογόνο (H ⁺ ),το αμμώνιο (NH ⁺₄ ).

 Στο πρώτο στάδιο τα ανταλλάξιμα κατιόντα του κολλοειδούς αντικαθίστανται από τα κατιόντα Na ⁺.  Στο δεύτερο στάδιο απομακρύνεται η περίσσεια των ιόντων Na ⁺.  Στο τρίτο σταδιο τα προσροφηθέντα ιόντα Na ⁺ αντικαθίστανται από κατιόντα NH ₄⁺. Η συγκέντρωση των ιόντων Na ⁺ του εκχυλίσματος,προσδιορίζεται με την βοήθεια φλογοφωτόμετρου.

1. 1N CH ₃ COONa (pH=8,2) 2. 1N CH ₃ COONH ₄ (pH=7,0) 3. Ισοπροπυλική Αλκοόλη 99%

 Ζυγίζονται 5 g εδάφους και τοποθετούνται σε πλαστικό φιαλίδιο των 50 mL(κατάλληλο για φυγοκέντριση). Προστίθενται 33 mL 1N CH ₃ COONa.  Πωματίζονται τα φιαλίδια και ανακινούνται μηχανικώς για 5 λεπτά. Κατόπιν φυγοκεντρούνται τα δείγματα για 3 λεπτά στις στροφές/λεπτό, έτσι ώστε το υποκείμενο υγρό να καταστεί διαυγές.  Απομακρύνεται το υπερκείμενο διαυγές υγρό από τα φιαλίδια. Επαναλανβάνεται η ίδια διαδικασία άλλες 2 φορές.

 Στη συνέχεια προστίθενται 33mL ισοπροπυλικής αλκοόλης. Πωματίζονται τα φιαλίδια και ανακινούνται μηχανικώς για 5 λεπτά. Κατόπιν φυγοκεντρούνται τα δείγματα για 3 λεπτά.  Κατόπιν φυγοκεντρούνται τα δείγματα για 3 λεπτά στις στροφές/λεπτό, έτσι ώστε το υποκείμενο υγρό να καταστεί διαυγές.  Απομακρύνεται το υπερκείμενο διαυγές υγρό από τα φιαλίδια. Η παραπάνω διαδικασία γίνεται για την απομάκρυνση της περίσσιας οξικών ή χλωριούχων αλάτων του Na και επαναλαμβάνεται άλλες 2 φορές.

 Κατόπιν στο δείγμα προστίθενται 33 mL 1N CH ₃ COONH ₄. Πωματίζονται τα φιαλίδια και ανακινούνται μηχανικώς για 5 λεπτά.Κατόπιν φυγοκεντρούνται τα δείγματα για 3 λεπτά.  Κατόπιν φυγοκεντρούνται τα δείγματα για 3 λεπτά στις στροφές/λεπτό,όπως και στα 2 προηγούμενα αντιδραστήρια.  Αυτή την φορά όμως,το υπερκείμενο διαυγές υγρό συλλέγεται σε ογκομετρική φιάλη των 100 mL.Επαναλαμβάνουμε άλλες 2 φορές.  Στο τέλος,συμπληρώνεται η ογκομετρική φιάλη με οξικό αμμώνιο 1Ν μέχρι την κατάλληλη χαραγή (100 mL).

Για τον προσδιορισμό της συγκέντρωσης των κατιόντων Na ⁺ χρησιμοποιείται το φλογοφωτόμετρο.

 Ο προσδιορισμός της οργανικής ουσίας του εδάφους κατά WALKLEY-BLACK στηρίζεται στην οξείδωση του οργανικού άνθρακα, με ένα ισχυρό οξειδωτικό μέσο (K ₂ Cr ₂ O ₇ ), σε ισχυρό όξινο περιβάλλον (πυκνό H ₂ SO ₄ ).

 1Ν (Μ/6) K ₂ Cr ₂ O ₇ (διχρωμικό κάλιο)  πυκνό H ₂ ΡO ₄ (φωσφορικό οξύ 85%)  Διφαινυλαμινοσουλφονικό βάριο (1,5% w/v) ή διάλυμα διαφαινυλαμίνης 0,5% (δείκτης)  0,5Ν (Μ/6) FeSO ₄ ∙7H ₂ O(θειικός σίδηρος δισθενής)  Πυκνό H ₂ SO ₄, (θειικό οξύ) άνω του 96%

 Ζυγίζονται 1,0 g δείγ. και μεταφέρονται σε κωνική φιάλη των 500 mL.με την βοήθεια προχοϊδας προστίθενται 10 mL διαλύματος 1Ν K ₂ Cr ₂ O ₇, ενώ συγχόνως γίνεται ανάδευση προκειμένου να αναμειχθεί πολύ καλά το δείγμα με το αντιδραστήριο.  Σε ένα ογκομετρικό κύλινδρο μετριούνται 20 mL πυκνού H ₂ SO ₄ και προστίθενται στην κωνική φιάλη. Γίνεται ανάδευση περιστρέφοντασ την φιάλη για 30 – 60 sec με μεγάλη προσοχή καθώς δεν ειναι επιθυμητό να κολλήσουν τεμαχίδια του εδαφικού δείγματος στα τοιχώματα της φιάλης. Αφήνεται σε ηρεμία περίπου για 30 λεπτά.

 Προσθέτουμε 200 mL αποιονισμένο νερό και 10 mL H ₂ ΡO ₄ και αφήνεται να ψυχθεί.  Μετά προστίθενται σταγόνες διαλύματος δείκτη διφαινυλαμινοσουλφονικού βαρίου και γίνεται τιτλοδότηση της περίσσειας του K ₂ Cr ₂ O ₇ με δισθενή θειικό σίδηρο.  Όταν η τιτλοδότηση φτάνει στο τέλος, το διάλυμα αποκτά κυανό χρώμα. Από το σημείο αυτο προσθέτουμε σταγόνα – σταγόνα θειικό σίδηρο, αναδεύοντας πολύ καλα.Στο σημείο εξουδετέρωσεις το διάλυμα αποκτά απότομα ένα πράσινο χρώμα.  Σταματάμε την τιτλοδότηση και σημειώνουμε τον όγκο του θειικού σιδήρου που καταναλώθηκε.

Ολική Οργανική Ουσία(%)= (Τ – Τ΄)*Ν*(0,78/Β) Τ΄: καταναλωθέντα mL του δια/τος δισθενούς θειικού σιδήρου που χρησιμοποιήθηκαν για την τιτλοδότηση των δειγμάτων. Τ: καταναλωθέντα mL του δια/τος δισθενούς θειικού σιδήρου που χρησιμοποιήθηκαν για την τιτλοδότηση του μάρτυρα. Ν: η κανονικότητα του δισθενούς θειικού σιδήρου. Β: το βάρος του εδαφικού δείγματος σε g.

Ο προσδιορισμός του pH μπορεί να γίνει είτε χρωματομετρικά είτε ηλεκτρομετρικά με τη χρήση ηλεκτροδίου.

 Πριν από την χρήση του πεχάμετρου απαιτείται πάντοτε διαδικασία βαθμονόμησης.  Η βαθμονόμηση πραγματοποιείται με την χρήση ρυθμιστικών διαλυμάτων γνωστού pH.  Για την ουδέτερη ζώνη ρυθμιστικό διάλυμα με pH=7, για την όξινη με pH=4 και τέλος για την βασική περιοχή ρυθμιστικό διάλυμα με pH=10

 Τοποθετούνται 20 g εδάφους σε ποτήτι ζέσεως ή πλαστικό των 50 mL και προστίθενται 20 mL αποιονισμένου νερού(1:1).  Ακολουθει ανάδευση του αιωρήματος με γυάλινη ράβδο κάθε 10 λεπτά, για χρονικό διάστημα 1 ώρας.  Μετα την 1 ώρα βυθίζουμε τα ηλεκτρόδια και τον αισθητήρα θερμοκρασίας του πεχάμετρου στο αιώρημα και λαμβάνεται η μέτρηση του pH.  Μετα την μέτρηση ξεπλένουμε τα ηλεκτρόδια με αποιονισμένι νερό. Φυλάσσονται πάντα μέσα σε απιονισμένο νερό ή άλλο δια/μα σταθ. pH.

 Τοποθετούμε 100g εδαφικού δείγματος σε δοχεία.  Προσθέτουμε νερό με την προχοΐδα έως ότου το μείγμα να ρέει βραδέως.  Τοποθέτηση στα ειδικά δοχεία και στη συνέχεια παίρνεται η μέτρηση.

 Ο προσδιορισμός του επί τις % CaCO ₃ στηρίζεται στην ογκομέτρηση του εκλυόμενου CO ₂ ↑, το οποίο παράγεται κατά την αντίδραση του HCl με τα ανθρακικά άλατα του εδάφους:  CaCO ₃ + 2HCl ↔ CaCl ₂ + H ₂ O + CO ₂ ↑

 Ζυγίζονται 1,0 g εδάδους και τοποθετούνται στην κωνική φιάλη της συσκευής της φωτογραφίας 1. Στην ίδια φιάλη εισάγεται ένας μικρός δοκιμαστικός σωλήνας, στον οποίο προστίθεται διάλυμα 1 Μ HCl, που καταλαμβάνει τα 2/3 του όγκου του (φωτογραφία2).  Η τοποθέτησή του γίνεται με μεγάλη προσοχή στην κωνική φιάλη,ώστε να μην έρθει σε επαφή το HCl με το εδαφικό δείγμα,διότι θα χαθεί ποσότητα το εκλυόμενου CO ₂ ↑. Η συσκευή επίσης περιλαμβάνει τον ογκομετρικό σωλήνα (που είναι γεμάτος νερό) και την χοάνη(που συγκοινωνούν μεταξύ τους). Πρίν την αντίδραση του εδάφους με το HCl, πωματίζουμε την κωνική,έτσι ώστε η στάθμη του νερού της χοάνης να βρήσκεται στο ίδιο επίπεδο με το 0 της κλίμακας του ογκομετρικού σωλήνα (φωτογραφίας 1).

 Η κωνική φιάλη:  Κρατιέται με το δεξί χέρι από το λαιμό για τη αποφυγή προβλημάτων (θέρμανσης)  Πρέπει να βρίσκεται πάντα κάτω από το επίπεδο χοάνης-δοκιμαστικού σωλήνα.  Ανακίνησή της για να χυθεί σωστά το διά/μα HCl του δοκ. σωλήνα και η πλήρη ανάμιξη του HCl με το εδαφικό δείγμα. 

 Εάν υπάρχουν ανθρακικά ορυκτα θα γίνει έκλυση CO ₂ ↑. Το εκλυόμενο CO ₂ ↑ θα προσπαθήσει να διαφύγει,οπότε θα πέσει επάνω στην στάθμη του νερού του κυλινρικού σωλήνα και στη συνέχεια θα ανέβει η στάθμη του νερού στην χοάνη(φωτογραφίας 3).  Ταυτόχρονα μετακινείται το αριστερό χέρι που κρατά την χοάνη προς τα κάτω,ώστε η στάθμη του νερού στην χοάνη και τον ογκομετρικό σωλήνα να βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο(φωτογραφίας 4).  Όταν η εκλυση CO ₂ σταματήσει,διαβάζονται τα cm³ CO ₂ στον ογκομετρικό σωλήνα.

 Ο προσδιορισμός του ολικού αζώτου αναφέρεται στο ποσό του οργανικού αζώτου, που περιέχεται στην οργανική ουσία του εδάφους.  Η διαδικασία προσδιορισμού του ολικού αζώτου είναι η ίδια, είτε πρόκειται για ολικό άζωτο στο έδαφος, είτε για φυτικούς ιστούς.

 Πρώτο στάδιο: καύση της οργανικής με πυκνό και θερμό H ₂ SO ₄, παρουσία καταλύτη, για την μετατροπή του οργανικού αζώτου σε ανόργανο υπό την μορφή (NH ₄ ) ₂ SO ₄ (φάση καύσης ή πέψης).  Δεύτερο στάδιο: περιλαμβάνει τον προσδιορισμό της παραγόνεμης αμμωνίας, κατά το οποίο το αμμωνιακό άλας διασπάται με την βοήθεια πυκνού αλκάλεως. Η ελευθερούμενη NH ₃ αποστάζεται και επαναδεσμεύεται σε διάλυμα οξέως γνωστού όγκου και τίτλου (φάση αποστάξεως).  Η περίσσεια του οξέως τιτλοδοτείται με βάση και απο την τιτλοδότηση αυτή υπολογίζεται η διαφορά της δεσμευμένης αμμωνίας και συνεπώς του αζώτου που περιέχεται στο δείγμα.

 Ζύγισμα 2 g δείγματος εδάφους και τποθέτηση σε ειδικές φιάλες της συσκευής καύσης.  Προσθήκη 20 mL διαλύματος H ₂ SO ₄ + σαλικυλικού  Προσθήκη 1g Na ₂ S ₂ O ₃  Προσθήκη μίας ταμπλέτας σεληνίου σε κάθε δείγμα. Bucchi  Τοποθέτηση των φιαλών στην συσκευή καύσης Bucchi και έναρξη καύαης.  Αφήνουμε να ολοκληρωθεί η καύση μέρχι το διάλυμα να πάρει ένα ελαφρώς πράσινο χρώμα.

Απόσταξη Bucchi.  Τίθεται σε λειτουργία η συσκευή Bucchi.  Το δείγμα, μετά την καύση και αφού κρυώσει, μεταφέρεται από την φιάλη καύσης στη φιάλη απόσταξης. Προσθήκη 30mL νερού και 130mL 8Ν NaOH και τοποθέτηση στη συσκευή.  Σε κωνική φιάλη τοποθετούνται 100mL βορικού οξέως 20%, για την παραλαβή της αμμωνίας κατά την απόσταξη.  Τοποθέτηση της κωνικής στη συσκευή απόσταξης  Απόσταξη για 3 λεπτά.  Προσθήκη δείκτη σε κάθε κωνική και τιτλοδότηση της αμμωνίας με 0,5Ν HCl.

 Αντιδραστήρια  Ουδέτερο διάλυμα οξικού αμμωνίου 1,0Ν (NH ₄ OAC)  Διάλυμα λανθανίου (για τις μετρήσεις των Ca και Mg)  Διαλύματα γνωστών συγκεντώσεων (standards)

 5 g ξηρού εδάφους από κάθε δείγμα, μέγεθος κόκκων κάτω των 2 mm, φέρονται σε φιαλίδια των 100 mL, κατάλληλα για φυγοκέντρηση. Προστίθενται 33 mL του αντιδραστηρίου και τα δείγματα αναταράσσονται μηχανικώς για 5 λεπτά.  Γίνεται φυγοκέντρηση έως ότου το υπερκείμενο υγρό καταστεί διαυγές.  Μετά από αυτή την διαδικασία λαμβάνεται από το φιαλίδιο το υπερκείμενο υγρό, το οποίο και το συλλέγεται σε μία ογκομετρική φιάλη των 100 mL.  Η διαδικασία της εκχύλισης, επαναλαμβάνεται δύο φορές. Συμπληρώνεται η φιάλη με αντιδραστήριο μέχρι την ειδική χαραγή και ανακινείται καλώς.

 Αντιδραστήρια :  Διάλυμα DTPA. Ζυγίζουμε g triaithanolamin (TEA), 1,97 g DTPA (διαιθυλενο-τριαμινο-πενταοξικό οξύ) και 1,11 g CaCl 2 και τα διαλύουμε σε 900 mL αποσταγμένου νερού. Ρυθμίζουμε το pH του διαλύματος στο 7,3 με προσθήκη περίπου 12,5 mL/L διαλύματος HCl (1:2). (Εναλλακτικά : 29,84 g TEA, 3,94 g DTPA, 2,22 g CaCl 2 σε 2 L, ή 74,6 g TEA, 9,85 g DTPA, 5,55 g CaCl 2 σε 5 L)

 Ζυγίζουμε από 10 ως 20 g εδαφικού δείγματος και το τοποθετούμε σε πλαστική φιάλη των 100 mL.  Προσθέτουμε στη συνέχεια στη φιάλη διπλάσια mL από τα g του δείγματος από το διάλυμα DTPA.  Ανακινούμε για 2 ώρες, φυγοκεντρούμε στις 2500 r/min για 5 min και διηθούμε.  Στα διηθήματα μετράμε την περιεκτικότητα των στοιχείων Fe, Cu, Mn, Zn στην Ατομική Απορρόφηση.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ & ΣΥΖΗΤΗΣΗ Από τις εδαφοαναλύσεις διαπιστώνουμε ότι:  Το έδαφος χαρακτηρίζεται ως «μετρίως λεπτόκοκκο» και ανήκει στα εδάφη μέσης σύστασης τα οποία θεωρούνται είναι κατάλληλα για την καλλιέργεια των εσπεριδοειδών.  Οι τιμές pH βρίσκονται εντός των ορίων για ικανοποιητική ανάπτυξη των δένδρων λεμονιάς.  Οι τιμές της οργανικής ουσίας στον επιφανειακό ορίζονται είναι λίγο υψηλότερες και πιθανόν να οφείλονται στο ότι ο αγρός δεν έχει καλλιεργηθεί τα προηγούμενα 10 τουλάχιστον χρόνια.  Οι τιμές της Ι.Α.Κ. βρίσκονται σε καλά επίπεδα για μια ικανοποιητική ανάπτυξη της λεμονοφυτείας.  Οι τιμές του ανταλλαξίμου Να βρίσκονται στην υπερβολικά ευαίσθητη περιοχή για την ανάπτυξη της λεμονιάς.

 Τα ποσοστά του Β.Κ. με βάσεις είναι όλα μεγαλύτερα από 80%, και αυτό δικαιολογείται από τις υψηλές τιμές του pH (μεγαλύτερες από 7- 8).  Τα μακροστοιχεία μαγνήσιο, κάλιο, νάτριο (Mg, K, Na) βρίσκονται στο έδαφος της περιοχής μελέτης σε φυσιολογικές τιμές. Οι τιμές του ασβεστίου (Ca) βρίσκονται σε υψηλά επίπεδα. Εδάφη με CaCO 3 % >40 θεωρούνται ασβεστώδη και αυτό είναι ένα μικρό πρόβλημα για την καλλιέργεια λεμονιάς, μπορεί όμως τα προβλήματα να μειωθούν με τη χρήση οξινοποιών- αμμωνιακών λιπασμάτων.  Το άζωτο (Ν) βρίσκεται σε σχετικά χαμηλά επίπεδα.  Ο διαθέσιμος φώσφορος (Ρ) για τα φυτά, συναντάται σε επαρκείς ή υπερεπαρκείς συγκεντρώσεις.  Τα διαθέσιμα ιχνοστοιχεία σίδηρος, μαγγάνιο (Fe, Mn) βρίσκονται σε αρκετά χαμηλές συγκεντρώσεις, ενώ ο ψευδάργυρος (Zn) βρίσκεται σε πολύ υψηλές.

Από τις αναλύσεις νερού διαπιστώνουμε ότι:  Η χρήση του υπάρχοντος νερού για άρδευση, μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα αλκαλίωσης λόγω της υψηλής τιμής SAR και πως η συγκέντρωση του χλωρίου (Cl) δεν δημιουργεί πρόβλημα γιατί βρίσκεται σε «καλά» επίπεδα. Συμπερασματικά: Από την εδαφοανάλυση του συγκεκριμένου αγρού, ο οποίος στην ουσία θεωρείται «βιολογικός», προκύπτει ότι οι συγκεντρώσεις θρεπτικών στοιχείων βρίσκονται σε οριακές ή τιμές ανεπάρκειας,