ΥΓΕΙΑ-ΑΣΘΕΝΕΙΑ (1)  Ορισμός Π.Ο.Υ.: υγεία είναι η πλήρης σωματική, ψυχική, πνευματική και κοινωνική ευεξία του ατόμου και όχι απλά η απουσία ασθένειας ή αναπηρίας - Οξεία- χρόνια ασθένεια, πρωτοπαθής / δευτεροπαθής - διαφορετικές αντιδράσεις απέναντι στην ασθένεια

 Επίδραση κοινωνικών / οικονομικών / πολιτισμικών παραγόντων - προσωπικές συνήθειες, αναζήτηση και προσφορά νοσηλευτικών υπηρεσιών, επίδραση του stress (burnout, δυνατότητα ελέγχου ζωής και αρνητικών συμβάντων)  Ιεράρχηση αναγκών: αντίληψη ανθρώπου πέρα από τις καθαρά βιολογικές ανάγκες - βελτίωση ηθικού ασθενών, προαγωγή συνεργασίας / συμμόρφωσης, αποδοχή δυνατοτήτων προσωπικού

ΥΓΕΙΑ-ΑΣΘΕΝΕΙΑ (2)

ΥΓΕΙΑ-ΑΣΘΕΝΕΙΑ (3)  Μοντέλο ιεράρχησης αναγκών προσαρμοσμένο στη νοσηλευτική φροντίδα: διευκόλυνση προσδιορισμού προτεραιοτήτων στην παρεχόμενη φροντίδα - η σειρά με την οποία γίνεται αισθητή η σημαντικότητα των αναγκών διαφέρει από άτομο σε άτομο και ανάλογα με την κατάσταση

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΑΣΘΕΝΗ (1)  Στρεσογόνος κατάσταση (ασθένεια): άγνωστη, απρόβλεπτη κατάσταση, που προκαλεί έντονο άγχος - Ο άνθρωπος, συγκεντρώνει την ενέργειά του, επιστρατεύει γνώριμους (αποτελεσματικούς) τρόπους και προσπαθεί να ανακαλύψει καινούργιους για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα - μεγάλη σημασία, να αντιμετωπίζεται επιτυχώς η στρεσογόνος κατάσταση – αν όχι, μεταπίπτει σε κρίση

 Ιδιαίτερες κατηγορίες ασθενών: - χρόνιοι ασθενείς (νεφροπαθείς, με ΧΑΠ κλπ.) - νέοι και ιδιαίτερα τα παιδιά - με διάγνωση άμεσα απειλητικής για τη ζωή ασθένειας (καρκίνος κ.λ.π) - με αιφνίδια έκπτωση λειτουργικότητας (π.χ. νευρολογικά νοσήματα) - ασθενείς που πεθαίνουν

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΑΣΘΕΝΗ (2)  Ψυχολογικές απειλές λόγω ασθένειας: - κίνδυνος θανάτου - απώλεια σωματικής ακεραιότητας, εικόνας εαυτού - ειδώλου, λειτουργικότητας (αναπηρία) - αδυναμία εκπλήρωσης μελλοντικών σχεδίων, ανταπόκρισης σε κοινωνικές δραστηριότητες - πόνος - προσαρμογή σε νέες συνθήκες (π.χ. αποφυγή καπνίσματος) - κίνδυνος επανεμφάνισης, μελλοντικής επιδείνωσης - συναισθήματα που δεν αποδέχεται ο ασθενής (π.χ. επίδειξη φόβου μπροστά σε άλλους)

 Ψυχολογικές αντιδράσεις διάγνωσης άμεσα απειλητικής για τη ζωή ασθένειας: - shock, άρνηση (γεγονότων, επιπτώσεων): δε μπορεί να συμβεί αυτό σε μένα - θυμός, πίκρα: γιατί σε μένα (συχνά επιθετικότητα) - φόβος, έντονο άγχος, κατάθλιψη - αποδοχή, ελπίδα

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ  Βίωση συνολικής κρίσης  Προβλήματα επικοινωνίας μεταξύ μελών, δυσλειτουργικές αντιδράσεις  Συγκρούσεις, έκφραση αρνητικών συναισθημάτων  Αλλαγή ρόλων (ανάληψη νέων ευθυνών), αλλαγές στην καθημερινή ζωή  Προσπάθειες υποστήριξης ασθενή  Αναζήτηση πληροφοριών για την ασθένεια και την θεραπεία: κατανόηση πραγματικών διαστάσεων, επιλογές/δυνατότητες  Οικονομικά και άλλα πρακτικά θέματα  Συνεργασία με ιατρονοσηλευτικό προσωπικό: αναζήτηση ευθυνών - υπερβολικές απαιτήσεις - συγκρούσεις

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΑΣΘΕΝΗ (1)  Αμφίδρομη διαδικασία, αποστολή μηνύματος σε άλλο άτομο, λήψη, επεξεργασία, κατανόηση μηνύματος - λεκτική (κατανοήσιμοι όροι), μη λεκτική (στάση σώματος, χειρονομίες, τόνος φωνής, εκφράσεις προσώπου)  Η επικοινωνία επηρεάζεται από: - διαφορές στην κουλτούρα (οικειότητα, έκφραση συναισθημάτων) - προηγούμενη εμπειρία (μόρφωση, επάγγελμα) - συναισθήματα, διάθεση (αναστάτωση)

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΑΣΘΕΝΗ (2)  Τεχνικές επικοινωνίας: σιωπή (χρόνος στον ασθενή να σκεφτεί πριν απαντήσει), ανοικτές ερωτήσεις (δυνατότητα αναλυτικής απάντησης), αναδιατύπωση ή επανάληψη τελευταίων λέξεων (περισσότερες πληροφορίες), άγγιγμα (ενθάρρυνση )

 Ψυχολογικές αντιδράσεις διάγνωσης ασθένειας άμεσα απειλητικής για τη ζωή : - shock, άρνηση (γεγονότων, επιπτώσεων): δε μπορεί να συμβεί αυτό σε μένα - θυμός, πίκρα: γιατί σε μένα (συχνά επιθετικότητα) - φόβος, έντονο άγχος, κατάθλιψη

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΑΣΘΕΝΗ (3)  Καθησυχασμός ασθενή: να γίνεται με πειστικό τρόπο (συγκεκριμένα στοιχεία, όχι τυποποιημένες απαντήσεις, αίσθηση αποφυγής, διασκέδαση εντυπώσεων) - παροχή πληροφοριών: πολύ σημαντική για την απόκτηση εμπιστοσύνης - παροχή συμβουλών: μόνο όταν το ζητήσει ο ίδιος ο ασθενής, παραπομπή σε ειδικό  Ενσυναίσθηση: ικανότητα τοποθέτησης εαυτού στη θέση του άλλου – μη επικριτική στάση, επικέντρωση στα συναισθήματα  Διατήρηση ελπίδας: επικέντρωση στις θετικές πλευρές, ρεαλιστική προσέγγιση (ποιο είναι το καλύτερο δυνατό)  Ηλικιωμένοι: ανάγκη χρόνου σκέψης - σχηματισμού απάντησης (αποφυγή σύγχυσης, επιβεβαίωση κατανόησης)

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΙΑΤΡΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ  Τήρηση οδηγιών, διατήρηση αμοιβαίου σεβασμού  Αποφυγή αμφισβήτησης (διατήρηση προσωπικής άποψης, αποφυγή λήψης ευθύνης εκτός αν κινδυνεύει άμεσα ο ασθενής)  Λόγοι επικοινωνίας με γιατρό: - αναζήτηση διευκρινίσεων επί ασαφών οδηγιών ή περαιτέρω οδηγιών - αξιοσημείωτη μεταβολή στην κατάσταση ασθενή ή ανησυχητικά σημεία/συμπτώματα - απαιτήσεις ασθενή

 Επικοινωνία: -Προηγείται συγκέντρωση πληροφοριών για τον ασθενή: διάγραμμα, προηγούμενη λογοδοσία (φάρμακα, χορηγούμενα υγρά, διαταραχές), προετοιμασία σύντομης παρουσίασης προβλήματος - Καταγραφή της όλης διαδικασίας (ότι δεν καταγράφθηκε ή δεν έγινε) - Αν κριθεί απαραίτητο, να παρευρίσκεται και άλλος νοσηλευτής στην επικοινωνία.

ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΔΙΕΡΓΑΣΙΑ (1)  Εκτίμηση κατάστασης: συλλογή πληροφοριών.  Νοσηλευτική διάγνωση: προσδιορισμός προβλήματος, ανάγκης, συμπτώματος, ανάλυση πληροφοριών. Σκοπός-συγκεκριμένος…  Σχεδιασμός: λήψη αποφάσεων, προσδιορισμός επιθυμητών παρεμβάσεων, αποτελεσμάτων  Νοσηλευτική παρέμβαση: εφαρμογή, υλοποίηση Αξιολόγηση: αν επιτεύχθηκαν οι σκοποί. Αποτελέσματα Αξιολόγηση: αν επιτεύχθηκαν οι σκοποί. Αποτελέσματα

ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΔΙΕΡΓΑΣΙΑ (2)  Θέσπιση προτεραιοτήτων (μείζονος σημασίας τα απειλητικά για τη ζωή προβλήματα): - ιδιαίτερα σημαντική επί υψηλού φόρτου εργασίας - ιδιαίτερα σημαντική επί υψηλού φόρτου εργασίας - ποιες θα είναι οι συνέπειες αν μια παρέμβαση δεν εκτελεσθεί έγκαιρα (ποικίλλουν ανάλογα με την κατάσταση ασθενή) - σταθερότητα κατάστασης ασθενή, χρόνος που απαιτείται για το κάθε καθήκον, διαθέσιμη βοήθεια, πιθανότητα απρόβλεπτων προβλημάτων - οι προτεραιότητες συχνά μεταβάλλονται ταχύτατα (ευελιξία)  Κριτικός τρόπος σκέψης (αναπτύσσεται με την εμπειρία): - εκτίμηση συνολικής εικόνας, δεδομένων από προηγούμενες χρονικές στιγμές - αποφυγή σπασμωδικών αντιδράσεων, αποδοχή πιθανότητας λάθους

ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΔΙΕΡΓΑΣΙΑ (3)  Εκτίμηση κατάστασης: πληροφορίες από: - ιατρικό ιστορικό: διάγνωση, συνυπάρχουσες παθήσεις - διάγραμμα ασθενή: ζωτικά σημεία, φάρμακα, παροχετεύσεις κλπ. - συνομιλία με ασθενή: συμπτώματα, νέα ενόχληση - φυσική εξέταση: ζωτικά σημεία, επίπεδο συνείδησης και διανοητική κατάσταση, δέρμα (εξανθήματα, τραύματα), κόρες οφθαλμών (στρογγυλότητα, διάμετρος, αντίδραση στο φως), κοιλιά (οιδήματα, πόνος) - πληροφορίες από μηχανικό εξοπλισμό (π.χ. παλμική οξυμετρία, καπνογραφία)  Νοσηλευτική διάγνωση: πρόβλημα υγείας ή κίνδυνο να εμφανισθεί αυτό, μαζί με σχετικούς παράγοντες και χαρακτηριστικά, όπως: - διαταραχή εικόνας σώματος, προφορικής επικοινωνίας, αλλεργία στο betadine, διάρροια, πόνος στις αρθρώσεις, έλλειμμα αυτο-εξυπηρέτησης

ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΔΙΕΡΓΑΣΙΑ (4)  Σχεδιασμός: το αναμενόμενο αποτέλεσμα να είναι ρεαλιστικό και επιτεύξιμο εντός συγκεκριμένου χρόνου: - βαθμός-κριτήρια επίτευξης - ακριβής καθορισμός συγκεκριμένης παρέμβασης - πιθανές ανεπιθύμητες συνέπειες παρέμβασης  Νοσηλευτική παρέμβαση: μεταξύ εναλλακτικών, επιλέγεται αυτή που να συνδυάζει το μέγιστο βαθμό αποτελεσματικότητας και ασφάλειας - τεκμηρίωση πλάνου φροντίδας, καταγραφή - κατάλληλη υλοποίηση/εφαρμογή: ποιος εκτελεί, τι γνώσεις / εμπειρία / χρονικό περιθώριο διαθέτει, τι μπορεί να πάει «στραβά»  Αξιολόγηση: συνεχής διαδικασία, σύγκριση επιθυμητών με αναμενόμενα αποτελέσματα (υπάρχει πρόοδος;)  Συνεχής βελτίωση ποιότητας