Επισκόπηση:  Επιπτώσεις των παθήσεων του γαστρεντερικού στην πέψη, την απορρόφηση και το μεταβολισμό  Διατροφικοί στόχοι για τους ασθενείς με παθήσεις στο ΓΕΣ  Ο ρόλος της εντερικής διατροφής στην αποκατάσταση της λειτουργίας του ΓΕΣ

Ασθενείς με οξεία ή χρόνια παγκρεατίτιδα επωφελούνται από τη διατροφική θεραπεία Η εντερική διατροφή μειώνει την αιμορραγία και βελτιώνει την άμυνα του βλεννογόνου στη γαστρίτιδα από stress Η εντερική διατροφή συμβάλει στη διατήρηση της ακεραιότητας του εντέρου και της εντερικής διαπερατότητας σε γαστρεντερικά συρίγγια Η εντερική διατροφή βελτιώνει το πάχος του εντερικού βλεννογόνου, διεγείρει την έκκριση των ορμονών του εντέρου και την παραγωγή ΙgA και προωθεί την λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος σε ασθενείς με φλεγμονώδη νόσο του εντέρου Κατά την ανάρρωση μετά από εκτομή λεπτού εντέρου, η εντερική διατροφή προωθεί την προσαρμογή και την επιμήκυνση του εντέρου.

Ανεπαρκής πέψη: Παγκρεατική ανεπάρκεια Διαταραχές έκκρισης του γαστρικού οξέος Γαστρεκτομή Διαφοροποιημένος μεταβολισμός χολικών αλάτων με διαταραχή στο σχηματισμό μυκηλίων: Ηπατοχολικά νοσήματα Διακεκομμένη εντεροηπατική κυκλοφορία χολικών αλάτων Ανάπτυξη βακτηρίων Φάρμακα που ιζηματοποιούν τα χολικά άλατα

Ανωμαλίες της μεταφοράς μέσω των κυττάρων του βλεννογόνου: Βιοχημικές ή γενετικές ανωμαλίες Ανεπάρκεια δισακχαριδάσης Δυσαπορρόφηση μονοσακχαρίτη Συγκεκριμένες διαταραχές δυσαπορρόφησης αμινοξέων Αλφα-βητα-λιποπρωτεϊναιμία Δυσαπορρόφηση Β12 Κοιλιοκάκη

Φλεγμονώδεις διαταραχές: Τοπική εντερίτιδα Ελκώδης κολίτιδα Αμυλοείδωση Σκληροδερμία Τροπική διάρροια Νόσος Whipple Αλλεργικές αντιδράσεις ΓΕΣ Φλεγμονώδης εντερίτιδα Ακτινική εντερίτιδα Εντερίτιδα προκαλούμενη από φάρμακα Λέμφωμα εντέρου

Ενδoκρινικές και μεταβολικές διαταραχές Σύνδρομο βραχέος εντέρου Ανωμαλίες λεμφαγγειακού συστήματος Λεμφαγγειεκτασία εντέρου Ανεπάρκεια μεσεντέριων αγγείων Χρόνια συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΣΤΟ ΓΕΣ Καρκίνος σε Στοματική Κοιλότητα, Φάρυγγα και Οισοφάγο Επίδραση στη σίτιση  Όγκος, απόφραξη, μόλυνση, έλκος → μειωμένη πρόσληψη τροφής, ανεπάρκεια θρεπτικών συστατικών  Χειρουργική αφαίρεση όγκου, χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία → προβλήματα στη μάσηση, την έκκριση σιέλου, την κατάποση, αλλοίωση της γεύσης, φθορά δοντιών

Συστάσεις:  Χρήση καθετήρα σίτισης (π.χ. γαστροστομία)  Έπειτα από επέμβαση: υδρική δίαιτα ή δίαιτα μαλακής υφής (σίτιση από το στόμα)  Γεύματα υψηλής θερμιδικής πυκνότητας  Σύνθετοι υδατάνθρακες

Καρκίνος του Στομάχου Χειρουργική αντιμετώπιση στις περισσότερες περιπτώσεις Διατροφική υποστήριξη έπειτα από γαστρεκτομή  Αναστολή σίτισης από το στόμα μέχρι να επανέλθει η λειτουργικότητα του ΓΕΣ  Εκτεταμένη περίοδος ανάρρωσης → χρήση στομίας (π.χ. νηστιδοστομία)  Μετεγχειρητικές επιπλοκές → παρεντερική σίτιση  Σίτιση από το στόμα → δίαιτα προσαρμοσμένη ανάλογα με την ανοχή του ασθενούς (π.χ. ισοτονικά διαλύματα- σούπες, μαγειρεμένα σιτηρά) Αποφεύγονται: γλυκά-λιπαρά-στερεής μορφής τρόφιμα, πηγές λακτόζης

 Αντιμετώπιση ανορεξίας ή/και Dumping Syndrome* * Ορισμός Dumping Syndrome Περίπλοκη φυσιολογική απόκριση στην παρουσία υψηλότερων των φυσιολογικών ποσοτήτων υπερτονικών τροφών και υγρών στο εγγύς λεπτό έντερο.

πρωτεΐνες + λίπη → καλύτερα ανεκτά συγκριτικά με τους υδατάνθρακες σύνθετοι υδατάνθρακες → προτιμώνται από τους απλούς (λακτόζη, σουκρόζη, δεξτρόζη) υγρά → μετά το γεύμα

Καρκίνος του Παγκρέατος και του Ήπατος Προτιμότερες θεραπευτικές μέθοδοι: χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία Σπανιότερα: χειρουργική επέμβαση (συνήθως εκδηλώνεται δυσαπορρόφηση και διαβήτης) Διατροφική υποστήριξη ασθενούς βάση συμπτωμάτων (π.χ. αντιεμετικά φάρμακα ½ ώρα πριν το φαγητό)

Καρκίνος Λεπτού και Παχέος Εντέρου Επιπτώσεις από χειρουργική επέμβαση του λεπτού εντέρου:  Σοβαρή δυσαπορρόφηση (σε αφαίρεση >75% του εντέρου)  Λαμβάνεται υπόψη το τμήμα που έχει αφαιρεθεί για να δούμε ποια θρεπτικά συστατικά δεν απορροφώνται  «Σύνδρομο Βραχέως Εντέρου»: δυσαπορρόφηση, διάρροια- στεατόρροια, ηλεκτρολυτικές διαταραχές, απώλεια βάρους Συστάσεις:  Χορήγηση MCT (σε στεατόρροια)  Ενέσιμη χορήγηση βιταμίνης Β 12 σε εκτομή τελικού ειλεού  Αναπλήρωση ηλεκτρολυτών

Επιπτώσεις από χειρουργική επέμβαση του παχέος εντέρου:  Αυξημένος χρόνος διάβασης του εντέρου  Απόφραξη εντέρου  Διάρροια-αφυδάτωση  Κοιλιακή διάταση, κοιλιακές κράμπες, μετεωρισμός  Διαταραχή ισορροπίας υγρών και ηλεκτρολυτών  Δυσαπορρόφηση βιταμινών και μετάλλων (π.χ. βιταμίνης, Β 12, Na, K, Ca, Mg)

Συστάσεις: Η διατροφική υποστήριξη εξαρτάται από τη συμπτωματολογία, τις επιπλοκές και τις διατροφικές ελλείψεις που παρουσιάζονται σε κάθε ασθενή.  Κάλυψη διατροφικών ελλείψεων, ακόμα και μέσω ενέσιμης χορήγησης (π.χ. βιταμίνη Β 12 )  Χρήση της κατάλληλης ποσότητας φυτικών ινών για την αντιμετώπιση απόφραξης  Αναπλήρωση υγρών και ηλεκτρολυτών σε διάρροια ή συχνές κενώσεις  Χορήγηση διαφορετικού είδους φυτικών ινών, προβιοτικών και πρεβιοτικών, για την αντιμετώπιση φλεγμονής από αναστόμωση

ΓΑΣΤΡΙΤΙΔΑ-ΠΕΠΤΙΚΟ ΕΛΚΟΣ Γαστρίτιδα Αίτια:  Helicobacter Pylori  Χρόνια χρήση στεροειδών, NSAIDs και άλλων ουσιών που προκαλούν διάβρωση του βλεννογόνου  Αυτοανοσία Παρατεταμένη/ χρόνια γαστρίτιδα → αδυναμία παραγωγής υδροχλωρικού οξέος και ενδογενούς παράγοντα

Πεπτικό Έλκος (γαστρικό-δωδεκακτυλικό) Αίτια:  Μειωμένη έκκριση βλέννας  Διαταραχή στην παραγωγή διττανθρακικών  Μειωμένη αιμάτωση του ΓΕΣ → αδυναμία απομάκρυνσης του πλεονάζοντος οξέος  Αργή αναδόμηση και ανανέωση των κατεστραμμένων επιθηλιακών κυττάρων Φαρμακευτική Αντιμετώπιση: αντιβιοτικά, αντιόξινα, αναστολείς αντλίας πρωτονίων, αναστολείς Η 2 υποδοχέων

Διατροφική Υποστήριξη Ασθενών με Γαστρίτιδα ή Πεπτικό Έλκος:  Χορήγηση απαραίτητων θρεπτικών συστατικών → αποφυγή- αντιμετώπιση κακής θρέψης, ταχύτερη υποχώρηση της φλεγμονής  Δίαιτα επαρκής σε φυτικές ίνες  Χρήση συμπληρωμάτων (αν κριθεί αναγκαίο)  Μικρά και συχνά γεύματα → μειωμένη έκκριση γαστρικού οξέος και πεψίνης  Μέτρια κατανάλωση πρωτεΐνης στα γεύματα (πρωτεΐνη: ↑ έκκριση γαστρίνης και πεψίνης)

ΠΑΓΚΡΕΑΤΙΤΙΔΑ Αίτια:  Παλινδρόμηση ενεργοποιημένων παγκρεατικών ενζύμων  Χολολιθίαση (45 %)  Υπερτριγλυκεριδαιμία  Ιογενείς λοιμώξεις  Αλκοολισμός (35%) Κλινικές εκδηλώσεις: πόνος στην άνω κοιλιακή χώρα που ανακλά στην πλάτη, ναυτία, έμετος, κοιλιακή διάταση, στεατόρροια, ↓ αιματοκρίτης, ↓ Ca ορού, ↑ Ν ορού, ↑ γλυκόζη ορού

Διατροφική Παρέμβαση σε Οξεία Παγκρεατίτιδα Στόχοι:  Αποφυγή επιβάρυνσης χολής και παγκρέατος  Αντιμετώπιση υπερκαταβολισμού  Αντιμετώπιση μειωμένης ανοχής στη γλυκόζη Ήπια παγκρεατίτιδα: 3 βήματα διατροφικής παρέμβασης 1) Αποφυγή λήψης τροφής από το στόμα - χορήγηση υγρών - χορήγηση αναλγητικών (2-5 μέρες) 2) Έναρξη επανασίτισης (3-7 μέρες) βασική προϋπόθεση: ↓ τιμές ενζύμων 3) Φυσιολογική σίτιση (↓ πρόσληψη λίπους)

 Πρόσφατα η διατροφική διαχείρηση τροποποιήθηκε απο παρεντερική σε εντερική σίτιση. Η εντερική σίτιση ενδέχεται να μειώσει τον καταβολισμό και την άλιπη μυική μάζα. Ακόμα μπορεί να ρυθμίσει την οξείας-φάσης απάντηση και να διατηρήσει τον μεταβολισμό των σπλαχνικών πρωτεϊνών μειώνοντας την απάντηση των σπλαχνικών κυττοκινών.

 Διατήρηση της καλής λειτουργίας του εντερικού σωλήνα [μείωση των βακτηριακών προκλήσεων (challenge)].  Ρύθμιση της φυσιολογικής λειτουργίας του ανοσοποιητικού (μειωμένη ανοσολογική απόκριση).  Εξασθένιση του οξειδωτικού στρες.  Μείωση της κρισιμότητας της πάθησης.  Προάγει την ταχύτερη υποχώρηση της πάθησης.  Μειώνει τις επιπλοκές  ↓ ρίσκο μολύνσεων και ανάγκη χειρουργικής παρέμβασης  ↓ διάρκεια παραμονής στο νοσοκομείο  ↓ ρίσκο εμφάνισης πολλαπλής οργανικής ανεπάρκειας.

Σοβαρή παγκρεατίτιδα  Επιθετική χορήγηση υγρών  Συνεχής πρώιμη νηστιδική σίτιση με στοιχειακή δίαιτα ή ανοσοενισχυτικό διάλυμα  Παρεντερική σίτιση σε αδυναμία κάλυψης των ενεργειακών αναγκών  Παρεντερική σίτιση και μικρά ποσά λίπους (νηστιδική σίτιση), ανάλογα με την ανοχή (το ανώτερο 10-20ml/hr)

 Σε σοβαρή παγκρεατίτιδα με επιπλοκές ή όταν χρειάζεται χειρουργική παρέμβαση πρώιμη διατροφική υποστήριξη για πρόληψη διατροφικής στέρησης.  Σε σοβαρή νεκρωτική παγκρεατίτιδα (με βάση τις οδηγίες του ESPEN) η εντερική σίτιση: πρώτη επιλογή αν αυτό είναι εφικτό.  Επίσης, έχει διαπιστωθεί πως η εντερική σίτιση είναι ασφαλής και ανεκτή.  Αν η αποκλειστική εντερική σίτιση δεν είναι εφικτή η διατροφική υποστήριξη θα πρέπει να συνδυάζει και την παρεντερική σίτιση.  Συνήθως, η συνδυασμένη διατροφική υποστήριξη είναι αυτή που επιτρέπει στον ασθενή να πετύχει τους διατροφικούς στόχους.

Διατροφική Παρέμβαση σε Χρόνια Παγκρεατίτιδα Στόχοι:  Πρόληψη της περαιτέρω καταστροφής του παγκρέατος  Μειωμένη αντίδραση στη φλεγμονή  Μείωση στεατόρροιας  Διόρθωση υποσιτισμού Διατροφική Παρέμβαση:  Χορήγηση MCT → ρύθμιση στεατόρροιας, ↑ ΣΒ, πρόσληψη λιποδιαλυτών βιταμινών  Δίαιτα αυξημένων θερμίδων → αύξηση βάρους  Προσοχή στη χορήγηση υδατανθράκων-πιθανή χορήγηση ινσουλίνης

 Η θεραπεία της ανεπάρκειας της εξωκρινούς δράσης του παγκρέατος ξεκινά με διατροφικές συστάσεις και χορήγηση συμπληρωμάτων  Στο 80% περίπου των ασθενών αρκούν οι διατροφικές συστάσεις, η χορήγηση αναλγητικών και συμπληρωμάτων παγκρεατικών ενζύμων  10-15% των ασθενών χρειάζονται συμπληρώματα διατροφής χορηγούμενα δια της στοματικής οδού  5% των ασθενών χρειάζονται εντερική σίτιση  Και περίπου το 1% χρειάζεται και παρεντερική σίτιση Συχνά, μετά από την εξασθένιση του μεταγευματικού πόνου, δύναται η αύξηση της ενεργειακής πρόσληψης του ασθενούς

 Συνιστάται η πλήρης αποχή από το αλκοόλ.  Συχνά απαιτείται αύξηση της ενεργειακής πρόσληψης λόγω αύξησης της ενεργειακής κατανάλωσης σε κατάσταση ηρεμίας.  Συνιστώνται συχνά γεύματα και διατροφή πλούσια σε πρωτεΐνες και υδατάνθρακες.  Η πρόσληψη των υδατανθράκων πρέπει να είναι μειωμένη αν ο ασθενής πάσχει και από διαβήτη.  Πρωτεϊνική πρόσληψη της τάξης των g / kg/ d είναι επαρκής και καλά ανεκτή.  Το 30-40% της ημερήσιας ενεργειακής πρόσληψης πρέπει να καλύπτεται από λίπη και προτιμώνται τα φυτικά έλαια.

ΗΠΑΤΙΚΗ ΝΟΣΟΣ Περιλαμβάνει: οξεία ιογενή ηπατίτιδα, κεραυνοβόλο ηπατίτιδα, χρόνια ηπατίτιδα, μη-αλκοολική στεατοηπατίτιδα, αλκοολική ηπατίτιδα, χολοστατική ηπατική νόσο Μεταβολικές αλλαγές σε ηπατική βλάβη:  Αύξηση γλυκαγόνης και ινσουλίνης στο πλάσμα  Μικρή ανοχή στη γλυκόζη-σχεδόν φυσιολογική ικανότητα κάθαρσης των φορτίων γλυκόζης  Χρήση αμινοξέων διακλαδισμένης αλύσου από σκελετικούς μυς → παραγωγή ενέργειας  ↓ αποθήκευση μικροθρεπτικών συστατικών στο ήπαρ  ↑ επίπεδα χαλκού στον ορό (σε χολοστατική ηπατική νόσο)

 Γενικά οι ασθενείς με ηπατική νόσο που σιτίζονται από το στόμα ανέχονται μια φυσιολογική διατροφή.  Μείωση του διατροφικού λίπους μπορεί να είναι κρίσιμη για τη μείωση των συμπτωμάτων στεατόρροιας σε ασθενείς με χολόσταση αλλά συσχετίζεται με το ρίσκο μη επαρκούς ενεργειακής πρόσληψης και δεν υποστηρίζεται από κατάλληλες κλινικές δοκιμές.  Σε ασθενείς με οριακή πρωτεϊνική πρόσληψη (60-70 γρ πρωτεΐνης/ ημέρα), χορτοφαγική διατροφή ή διατροφή πλούσια σε φυτικές ίνες μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο ηπατικής εγκεφαλοπάθειας.

 4-7 μικρά και συχνά γεύματα μικρά γεύματα  Διατροφική ρύθμιση γλυκόζης ορού  Χορήγηση συμπληρωμάτων βιταμινών, μετάλλων και ιχνοστοιχείων (π.χ. ψευδαργύρου και μαγνησίου)  Ειδικά σε ασθενείς με στρεατόρροια συστήνεται η χορήγηση λιποδιαλυτών βιταμινών.  Δεν είναι ασυνήθιστη η ανεπάρκεια και υδατοδιαλυτών βιταμινών σε ασθενείς με κίρρωση.  Περιορισμός νατρίου  Χορήγηση αμινοξέων διακλαδισμένης αλύσου (ειδικά σε εγκεφαλοπάθεια)  Χορήγηση MCT → ρύθμιση στεατόρροιας  Υπερθερμιδική δίαιτα (όπου κριθεί αναγκαίο)

 Η διάγνωση της ανεπάρκειας βιταμινών και ιχνοστοιχείων είναι δύσκολη  προτείνεται χορήγηση συμπληρωμάτων.  Οι υποσιτισμένοι ασθενείς με κίρρωση είναι σε κίνδυνο εμφάνισης συνδρόμου επανασίτησης οπότε είναι αναγκαία η ρύθμιση και παρακολούθηση των επιπέδων καλίου, μαγνησίου και φωσφόρου.

Εντερική Σίτιση  Ενεργειακές απαιτήσεις σε τελικό στάδιο: % REE  Ενεργειακές απαιτήσεις σε ασκίτη, μόλυνση, δυσαπορρόφηση: % REE  Υδατάνθρακες: ΠΡΟΣΟΧΗ στις χορηγούμενες ποσότητες  Αμινοξέα διακλαδισμένης αλύσου  Ασθενείς σε σταθερή κατάσταση (χωρίς εγκεφαλοπάθεια): 0,8-1 γρ. πρωτεΐνης/Kg ΣΒ  Ασθενείς με κίρρωση: ↑ πρόσληψη πρωτεΐνης  Ασθενείς με κίρρωση: υγρές εντερικές φόρμουλες ↑ ενεργειακής πυκνότητας (1,5 kcal/ml), ↓ Na  Λίπος: 25-40% της ημερήσιας ενεργειακής πρόσληψης

Παρεντερική Σίτιση Η παρεντερική σίτιση συνιστάται μόνο σε ασθενείς που αδυνατούν ή δεν επιθυμούν να σιτίζονται δια του στόματος ή εντερικά.  Σε εγκεφαλοπάθεια → διαλύματα με αμινοξέα διακλαδισμένης αλύσου (BCAAs 40-45%), μειωμένα ποσά αρωματικών αμινοξέων και μεθειονίνης  Γλυκόζη: (2g/kg/day) → αποφυγή υπογλυκαιμίας  Ρύθμιση ηλεκτρολυτών  Δεν συστήνεται η παρεντερική σίτιση προεγχειριτικά σε ασθενείς με σταθερή κίρρωση.

ΙΔΙΟΠΑΘΕΙΣ ΦΛΕΓΜΟΝΩΔΕΙΣ ΝΟΣΟΙ ΤΟΥ ΕΝΤΕΡΟΥ (ΙΦΝΕ) Περιλαμβάνουν: Νόσο του Crohn, Ελκώδη Κολίτιδα Συνηθέστερες συνέπειες: υποθρεψία Αίτια υποθρεψίας σε ασθενείς με ΙΦΝΕ:  Ανορεξία, κοιλιακός πόνος  Απώλεια της απορροφητικής επιφάνειας ή υπερανάπτυξη βακτηριδίων → δυσαπορρόφηση  Εντεροπάθεια  Δυσαπορρόφηση λίπους  Απώλεια χολικών αλάτων  Nοσήματα ή εκτομές του ειλεού  Αλληλεπιδράσεις φαρμάκων  Σήψη, πυρετός, κυτταρική αναγέννηση → ↑ θερμιδικές απαιτήσεις

 Στη νόσο του Crohn παρατηρούνται περισσότερα περιστατικά απώλειας μυικής μάζας και λιπώδους ιστού σε σχέση με την ελκώδη κολίτιδα.  Το 90% των παιδιών που πάσχουν από ελκώδη κολίτιδα έχουν μειωμένο ρυθμό ανάπτυξης πριν την διάγνωση της νόσου.  Το 7-30% των παιδιών με νόσο του Crohn παραμένουν κάτω από το 5 ο εκατοστημόριο της καμπύλης ανάπτυξης. Συνήθεις ανεπάρκειες:  απώλεια πρωτεϊνών  ↓ απορρόφηση της βιταμίνης Β 12 (σε εκτομή ειλεού)  ↓ απορρόφηση Ca (εκτομή 12κτύλου)  ανεπάρκεια σε Mg, σελήνιο, ψευδάργυρο  Ανεπάρκεια Βιταμίνης D

Γενικές Διατροφικές Συστάσεις Πολλοί ασθενέις περιορίζουν την κατανάλωση φυτικών ινών, φρούτων και λαχανικών προκειμένου να περιορίσουν τα ανεπιθύμητα συμπτώματα της νόσου, με αποτέλεσμα ποικίλες διατροφικές ανεπάρκειες. Είναι λοιπόν απαραίτητη η συνεχής διατροφική παρακολούθηση αυτών των ασθενών και η συχνή λήψη διατροφικού ιστορικού.

 Οι ασθενείς με υψηλή η συνεχόμενη δραστηριότητα της νόσου του Crohn έχουν αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης ανεπάρκειας βιταμίνης D και ασβεστίου, αλλά παρουσιάζουν και μειωμένη πυκνότητα στα οστά.  Τα επίπεδα της βιταμίνης D πρέπει να ρυθμίζονται συστηματικά σε αυτούς τους ασθενείς και όποτε κρίνεται αναγκαίο να αναπληρώνονται τα επίπεδα της με συμπληρώματα χορηγούμενα παρεντερικά.  Πολλοί ασθενείς με νόσο του Crohn έχουν δυσανεξία στη λακτόζη, ή άλλες μορφές δυσανεξίας στα γαλακτοκομικά, οπότε εμφανίζουν ανεπάρκεια στο ασβέστιο.  Μολονότι η αναπλήρωση ασβεστίου μπορεί να είναι απαραίτητη, το γενικότερο πρόβλημα είναι η ανεπάρκεια σε βιταμίνη D.

Σίτιση από το στόμα:  Υγρά: 2-3 λίτρα/ημέρα  Επαρκής χορήγηση ηλεκτρολυτών  Περιορισμός στην κατανάλωση λίπους, χορήγηση MCT  Περιορισμός λακτόζης  Χορήγηση προβιοτικών και πρεβιοτικών συμπληρωμάτων Εντερική Σίτιση:  Πολυμερής δίαιτα (π.χ. 500ml, συμπληρωματικά της κανονικής διατροφής)  Ολιγοπεπτιδική και ↑ MCT δίαιτα  Έλεγχος ηλεκτρολυτών

 Σε μακροπρόθεσμη εντερική σίτιση σε παιδιά με καθυστέρηση ανάπτυξης ολονύκτια χορήγηση, καθώς επιτρέπει στους ασθενείς να συνεχίζουν τις φυσιολογικές, καθημερινές τους δραστηριότητες.  Κατα τη διάρκεια της ημέρας οι ασθενείς συνεχίζουν το κανονικό τους διαιτολόγιο.  Συνεπώς, σημαντική αύξηση της ανάπτυξης των παιδιών και αποκατάσταση του ελλείματος στους ενήλικες.  Η εντερική (σπάνια η παρεντερική) σίτιση είναι επίσης αποτελεσματική στην αντιμετώπιση της νόσου του Crohn.  Σε ασθενείς με χρόνια ενεργή νόσο του Crohn μειώνεται η δόση των στεροειδών και άρα η δράση της νόσου.

Παρεντερική Σίτιση:  Έλεγχος υγρών και ηλεκτρολυτών  Ενδεχόμενη κατ’ οίκον παρεντερική σίτιση Πιθανές Επιπλοκές Σίτιση από το στόμα: αφυδάτωση, δυσαπορρόφηση μακρο- και μικροθρεπτικών συστατικών Εντερική σίτιση: αφυδάτωση, δυσαπορρόφηση μακρο- και μικροθρεπτικών συστατικών, απόφραξη του καθετήρα σίτισης Παρεντερική σίτιση: αφυδάτωση, διαταραχές ηλεκτρολυτών, χολολιθίαση, ηπατική ανεπάρκεια, ίκτερος, θρόμβωση, σήψη του καθετήρα

 Σε ασθενείς με σοβαρή στένωση μείωση στην ποσότητα φυτικών ινών για μείωση του πόνου και του κινδύνου απόφραξης.  Σε εκτομή του τελευταίου τμήματος του ειλεού διατάραξη επαναρρόφησης των χολικών οξέων με αποτέλεσμα την εμφάνιση διάρροιας. Οι ασθενείς ευνοούνται από τη μείωση των λιπαρών οξέων μακράς αλύσου στο διαιτολόγιο τους και των παραγόντων που προσδένονται στα χολικά άλατα όπως η χολεστυραμίνη.

Συμπτωματική Θεραπεία (διαδικασία) 1) Γαστρική Υπερέκκριση: ↓ χορήγηση πρωτεΐνης, αναπλήρωση υγρών και ηλεκτρολυτών (λόγω διάρροιας), ↓ πρόσληψη λίπους 2) D-γαλακτική οξέωση: ↓ υδατανθράκων, χορήγηση μη- απορροφήσιμων αντιβιοτικών 3) Νεφρολιθίαση: περιορισμός στη λήψη Ca και μη- απορροφήσιμων λιπαρών οξέων, ↑ πρόσληψη υγρών

Συμπτωματική Θεραπεία (συνέχεια) 4) Χολολιθίαση: μικρότερη δυνατή διάρκεια της ΠΔ, ↓ πρόσληψη λιπαρών οξέων 5) Προσαρμογή λεπτού εντέρου: Σταδιακή χορήγηση διαιτητικών ινών, λιπαρών οξέων βραχείας αλύσου και γλουταμίνης

ΣΥΡΙΓΓΙΑ ΤΟΥ ΓΕΣ Κατηγορίες ↙ ↘ Εσωτερικά (εντεροεντερικά): Εξωτερικά ανώμαλη επικοινωνία μεταξύ (εντεροδερμικά): κοίλων γειτονικών σπλάχνων ανώμαλη επικοινωνία μεταξύ κοίλων οργάνων του ΓΕΣ και του δέρματος

Συνήθεις Επιπτώσεις: διαταραχές υγρών και ηλεκτρολυτών ↓ ↑ θνησιμότητα Απαιτείται καθορισμός της θέσης του συριγγίου. Αντιμετώπιση των συριγγίων:  διόρθωση διαταραχών ύδατος και οξεοβασικής ισορροπίας  ρινογαστρική αποσυμφόρηση  χορήγηση οκτρεοτιδίου, Η 2 ανταγωνιστών ή αναστολέων της αντλίας πρωτονίων  προστασία του δέρματος  έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία των λοιμώξεων  παροχέτευση του συριγγίου  εντατική αποκατάσταση

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΥΦΛΗΣ ΕΛΙΚΑΣ Ορισμός: Βακτηριακή υπερανάπτυξη λόγω εντερικής στάσης. Δημιουργείται από αποφρακτικά νοσήματα, μετακτινική εντερίτιδα, συρίγγια ή εντερικές χειρουργικές επεμβάσεις. Επιπτώσεις: δυσαπορρόφηση λίπους, δυσαπορρόφηση υδατανθράκων, στεατόρροια, δευτερογενής ανεπάρκεια βιταμινών Διατροφικές Συστάσεις:  Δίαιτα ελεύθερη λακτόζης  MCT  Βιταμίνη Β 12